บทที่45 ประจันหน้าแฟนเก่า

“หนูว่าน่ารักดีนะคะคุณแม่ เหมาะกับตาภีมดี”

“แต่ภีมบอกว่าเด็กไปเธอไม่ได้ยินรึไง”

“ได้ยินค่ะ เรื่องแบบนี้หนูไม่บังคับลูกหรอกค่ะคุณแม่ ถ้าหนูชอบแต่ภีมไม่ชอบก็ต้องแล้วแต่เขา แต่ว่าไปก็อดเอ็นดูความน่ารักสดใส ของหนูมินนี่ไม่ได้จริงๆ นะคะคุณแม่”

“แต่หนูอิ้ง กลับมาแล้วนะ ภีมเป็นคนไปรับที่สนามบิน เธอไม่รู้เหรอ” คุณย่าถาม พร้อมกับทำหน้านิ่งๆ

“ทราบค่ะว่ากลับมาแต่หนูไม่ทราบว่าภีมไปรับ คุณแม่กำลังจะบอกหนูว่าภีมยังรู้สึกกับหนูอิ้งงั้นเหรอคะ”

“แม่ก็ไม่รู้หรอก ภีมไม่ได้พูดอะไร แม่เป็นคนขอให้ภีมไปรับให้เอง เพราะย่าของอิ้งเขาเป็นห่วง เพราะอิ้งไม่ได้กลับมาเมืองไทยนานแล้ว”

“แบบนี้ คุณแม่ว่าหนูมินนี่จะรู้เรื่องหนูอิ้งรึเปล่าคะ”

คุณย่าได้แต่ส่ายหน้า “อันนี้แม่ก็เดาไม่ออกเหมือนกัน ท่าทางยัยตัวเล็กนั้นจะหลงภีมมากเลยนะ คอยตามดูแลเอาใจสารพัด”

“นั้นสิคะ ถ้าเกิดภีมกลับไปหาหนูอิ้งขึ้นมาจริงๆ หนูมินนี่ไม่เสียใจแย่เหรอคะคุณแม่”

“อันนี้ก็น่าสงสารมากจริง”

“คุณแม่เอ็นดูยัยตัวเล็กขึ้นมาแล้วเหรอคะ”

“แม่ก็ไม่ได้อคติอะไรหรอกนะ ถึงหนูอิ้งจะเป็นหลานของเพื่อนแม่ แล้วก็เป็นคนที่ภีมเคยรักมาก แต่มินนี่ก็น่าเอ็นดูเหมือนที่เธอพู