บทที่ 3

ด้วยเส้นสายที่มีมากมาย เวลาผ่านไปเพียงแค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้น ลูกน้องคนสนิทก็โทรมารายงานผลการตรวจสอบประวัติของเด็กสาวผู้โชคร้ายคนนั้นแล้ว

“อืม มะลิไม่ได้โกหก เรื่องที่เล่าให้เจ้าน่านฟังทั้งหมดคือเรื่องจริง เธอเป็นเด็กดี เรียนเก่ง พ่อเธอเป็น ผอ.โรงเรียนที่เธอเรียนนั่นแหละ แม่เธอเสียตั้งแต่เธออยู่อนุบาล อยู่กับพ่อแค่สองคนมาตลอด จนไม่กี่ปีมานี่ พ่อเธอดันแต่งงานใหม่ ผู้หญิงคนนั้นมีลูกสาวที่แก่กว่ามะลิติดมาคนหนึ่ง พอพ่อเธอเสีย แม่เลี้ยงก็ผลาญสมบัติไม่มีเหลือ ติดการพนัน สุดท้ายก็ขายมะลิให้กับเจ้าของบ่อน”

“ตายจริง เด็กอายุแค่นั้นเอง ต้องเจอเรื่องเลวร้ายขนาดนี้เลยหรือคะ”

ณิชายกมือขึ้นทาบอก สะเทือนใจที่ชะตาชีวิตของสาวน้อยมะลิไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่นัก ชีวิตต้องเกือบพังเพราะคนในครอบครัวติดการพนัน แต่เธอยังโชคดีที่เจ้าหนี้ของพี่ชายเธอคือปราณนต์ มาเฟียเซินเจิ้นผู้เป็นสามีของเธอ ที่เน้นแต่การทำธุรกิจ ไม่เน้นฆ่าฟันอย่างโหดร้ายเหมือนมาเฟียคนอื่นๆ และเขาก็ตกหลุมรักเธอจริงๆ ทำให้เธอกับเขาได้สร้างครอบครัวอันอบอุ่นมาจนถึงทุกวันนี้

“เอาล่ะ อย่างน้อยมะลิก็โชคดีที่เจอน่าน ตอนนี้ชีวิตเธอก็เหมือนกับตายแล้วเกิดใหม่ พามาอยู่ด้วยกันที่บ้านนี่แหละน่าน พ่อกับแม่จะดูแลมะลิให้ ไม่ต้องห่วง”

“ขอบคุณมากครับพ่อ”

“สวยไหมวะน่าน”

“มึงนี่ เลิกคิดถึงเรื่องใต้สะดือซักนาทีจะตายไหมไอ้เหนือ”

หมอหนุ่มหันขวับไปทางคู่แฝดของตัวเอง มองชายหล่อเหลาที่ใบหน้าเหมือนตนเองอย่างกับแกะอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

“เหอะ ทำอย่างกับมึงคิดเรื่องไกลสะดือนัก แค่ถามเองว่าสวยไหม แค่นี้ก็ต้องหวงด้วยหรอวะ”

เหนือเมฆ เลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นอย่างจงใจกวนประสาทพี่ชายที่ออกมาลืมตาดูโลกก่อนเขาแค่เพียง 5 นาทีเท่านั้น

“ไม่ได้หวงโว้ย เด็กนั่นอายุแค่ 18 มึงอย่าเที่ยวไปวุ่นวายให้เด็กมันใจแตกเด็ดขาด ไม่งั้นกูต่อยมึงแน่”

“พอๆ สองหนุ่ม แม่ปวดหัวกับเราสองคนจริงๆ เลย ไม่ต้องมีใครมายุ่งกับมะลิทั้งนั้นแหละ ถ้าใครมายุ่งกับน้องนะ แม่จับแต่งงานกับน้องจริงๆ ด้วย”

“โหย แม่ครับ แม่ก็รู้ว่าผมล้อเล่น เด็กขนาดนั้นจะเอามาทำลูกสาวหรือครับ ไม่ใช่สเปคเลย”

เหนือเมฆจอมเจ้าชู้ร้องโอดครวญ ต่อให้สาวน้อยนี่จะสวยหยาดฟ้าขนาดไหน แต่ของใกล้ตัวแบบนี้คือของต้องห้าม คนที่ไม่เคยอดอยากเรื่องผู้หญิงอย่างเขาไม่ยุ่งด้วยแน่นอน

ระวังไว้ก็แต่ไอ้ผู้ยื่นมือไปรับอุปการะนั่นแหละ ไปว่าพิรัชย์ เพื่อนรักของเขาทั้งคู่เอาไว้มาก จะเข้าตัวเองเสียหรือเปล่าก็ไม่รู้ แหม ทำตัวเป็นคนดีมีคุณธรรมไม่ยุ่งกับไก่วัด ไม่ว่าจะเป็นไก่วัดที่โรงพยาบาลหรือที่ผับ แต่ถ้ามีเด็กสาว สวยๆ เอ๊าะๆ อยู่ใกล้มือแค่นี้จะอดใจไหวหรือ

“ระวังไอ้หมอน่านเอาไว้ให้ดีเถอะครับแม่ ไปด่าไอ้พีทเอาไว้มาก จะแอบกินเด็กในอุปการะแบบไอ้พีทหรือเปล่าก็ไม่รู้นะครับ”

“ไอ้เหนือ หุบปากไปเลย บอกแล้วไงวะ ว่าคนอย่างหมอน่าน ถึงแม้จะชอบเอา แต่ไม่ไร้ศีลธรรมเหมือนไอ้พีทหรอกเว้ย เด็กในปกครองก็ไม่เว้น”

“เออๆ แล้วกูจะคอยดู”

“หึ ไม่ต้องมายุ่ง เอาเวลาไปวุ่นวายกับสาวๆ ของมึงเถอะ สับรางแทบไม่ทันเลยนี่เดี๋ยวนี้”

“ธรรมดา คนหล่อ ของตัวเองเถอะก็เยอะไม่ต่างกันนี่ ทั้งขาจรขาประจำ”

“คนโสดโว้ย พูดมาก เดี๋ยวไม่ไปช่วยดูผับให้เลย”

“โอ๊ยๆๆ ขอโทษครับพี่หมอน่าน ผมผิดไปแล้ว อย่าใจร้ายกับน้องชายสุดที่รักแบบนี้เลยนะครับพี่ชาย แค่เทียวไปเทียวมาที่กาสิโนกับที่ผับ ผมก็ใกล้ตายแล้วครับ”

คนที่ได้รับมอบหมายให้บริหารกาสิโนและผับร้องโอดครวญทันทีที่พี่ชายขู่ว่าจะไม่เข้ามาช่วยดูแลความเรียบร้อยของผับชื่อดังให้ เพราะหลังจากที่รับตำแหน่งแทนพ่อ เขาก็ขยายสาขาออกไปอีก ลืมประเมินความสามารถของร่างกายตัวเอง จนตอนนี้แทบไม่มีเวลาไปวอแวกับผู้หญิงที่ไหนเพื่อหาความสุขใส่ตัวเองแล้ว ดีที่พี่ชายยื่นมือเข้ามาช่วย ทำให้ภาระของเขาเบาบางลง ได้มีเวลาไปหาความสุขกับดารานางแบบและลูกหลานไฮโซทั้งหลายตามที่เขาชอบ

“ถ้าไม่ไหว แม่ว่าขายทิ้งให้หมดดีไหม เหลือแค่โรงพยาบาลบ้านเราก็ไม่รู้จะเอาเงินไปทำอะไรหมดแล้วนะลูก”

นั่นไง สบโอกาสของคุณนายณิชา ที่พยายามเกลี้ยกล่อมตั้งแต่คนเป็นพ่อ จนถึงคนเป็นลูก และถ้าวันหนึ่งมีหลานๆ สืบทอด นางก็ต้องเกลี้ยกล่อมให้ขายกาสิโนและผับทิ้งแน่นอน

“ผมยังไหวครับแม่ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ยังไงก็ต้องรักษาสิ่งที่พ่อสร้างมาด้วยความยากลำบากเอาไว้ให้อยู่ชั่วลูกชั่วหลานอยู่แล้ว”

“ธุรกิจบาป แม่ไม่สนับสนุน”

คนสวยเชิดหน้าขึ้น นี่เป็นเรื่องเดียวที่คนเป็นสามีไม่ยอมตามใจภรรยาคนสวยที่รักปานดวงใจ

“อย่างอนเลยที่รัก พี่ยกให้ลูกไปหมดแล้ว ที่เหลือปล่อยให้ลูกๆ เราตัดสินใจกันดีกว่านะ น่านกับเหนือ ถ้าลูกเหนื่อยหรือไม่มีความสุข ลูกจะขายกิจการไหน แม้แต่กาสิโน พ่อก็ไม่ว่านะลูก พ่อแก่แล้ว เลิกยึดติด แค่ที่ผ่านมาเกือบ 40 ปี พ่อก็มีความสุขและภาคภูมิใจกับมันเต็มที่แล้ว”

“ครับพ่อ ถ้าผมไม่ไหว หรือมันสร้างความเดือดร้อนให้คนในครอบครัวเราอีก ผมค่อยคิดดูอีกรอบครับ”

“ดี ถ้าวันไหนธุรกิจนี้ หรือผู้คนที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจเหล่านี้สร้างความเดือดร้อนให้บ้านแล้วเรา คราวนี้แม่ไม่ยอมจริงๆ แล้วนะ ถ้าไม่มีคนสนใจความรู้สึกของแม่อีก แม่จะหอบเสื้อผ้าไปอยู่กับคุณย่า จะไม่กลับมาอยู่ที่นี่อีก”

“ได้ไงครับที่รัก อย่าเพิ่งงอนสิครับ ยังไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นซะหน่อย เจ้าเหนือก็มีบอดี้การ์ดดูแลอีกเป็นโขยง ลูกน้องมือซ้ายมือขวาก็เป็นลูกๆ ของคนที่ไว้ใจได้ทั้งนั้น ผ่านมาเท่าอายุลูกของเราแล้วนะที่รัก ยังไม่เห็นมีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้นเลย อย่าคิดมากสิครับ นะ เชื่อพี่นะ”

ปราณนต์โอบไหล่บอบบางของภรรยาสุดที่รักให้เข้ามาสู่อ้อมอก ก่อนจะจูบหน้าผากโหนกนูนนั่นอย่างรักใคร่เต็มหัวใจ

“หืม พ่อกับแม่จีบกันโชว์พวกผมอีกแล้วนะครับ เห็นใจคนโสดบ้างสิ”

น่านฟ้าเอ่ยแซวพ่อกับแม่นับครั้งไม่ถ้วน ตั้งแต่จำความได้ ก็มักจะเห็นพ่อผู้น่าเกรงขามของลูกน้อง แสดงความรักและความอ่อนโยนต่อผู้หญิงที่รักสุดหัวใจเพียงคนเดียวเท่านั้น ซึ่งเอาจริงๆ ทั้งเขาและน้องชายก็อยากที่จะมีผู้หญิงที่เป็นสุดยอดดวงใจคนเดียวเท่านั้นแบบพ่อ เพียงแต่ว่าตอนนี้ ผู้หญิงที่จะทำให้เขาหยุดอยู่ได้ที่เธอคนเดียว มันยังไม่เกิด เลยต้องใช้ชีวิตหนุ่มโสดให้สุดเหวี่ยง แค่นั้นเอง

“ไม่ต้องมาแซวพ่อกับแม่เลย เราก็คบใครจริงจังสักคนสิ เลือกคนที่เข้ากับเราได้ อยู่ด้วยแล้วมีความสุข พ่อกับแม่ไม่เกี่ยงว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นใคร มาจากไหน”

“มันติดแค่ว่ายังไม่มีสิครับ”

“อย่ามาทำพูดดีกว่าไอ้หมอ ลินดานั่นไง มึงสองคน ไปถึงไหนๆ กันมาตั้งนานแล้ว แต่เสือกให้สถานะกันแค่เพื่อน กูล่ะเชื่อมึงสองคนจริงๆ”

“มึงพูดอะไร เรื่องที่เกิดขึ้นมันก็แค่ความผิดพลาด ลินดาไม่ได้อยากคบกับกูในสถานะนั้น จะให้กูทำไง ไปบีบคอให้มาคบด้วยหรือไง”

“แหม ผิดพลาด ผิดพลาดของพวกมึงสองคนนี่หลายครั้ง หลายปีเชียวนะ”

ใช่ เรื่องคืนนั้น ครั้งแรกที่เกิดขึ้นระหว่างเขา กับลินดา เพื่อนผู้หญิงที่สนิทที่สุดของพวกเขา มันแค่เรื่องผิดพลาด เธอและเขาเมา และเธอเองก็เพิ่งอกหักจากคนรักคนแรกของเธอ คนที่แอบรักมานานกับคนที่กำลังจิตใจอ่อนแอใกล้ชิดกันจนเลยเถิดเกิดมีค่ำคืนร้อนแรงที่ตราตรึงใจของเขาตลอดมา

และมันไม่ได้เกิดขึ้นแค่เพียงครั้งเดียว หลังจากคืนนั้น มันก็เกิดขึ้นซ้ำๆ ยาวนานมาหลายปี โดยที่ลินดาปฏิเสธการรับผิดชอบจากเขาทุกทาง ไม่แม้แต่จะคบกันในสถานะอื่น ที่ไม่ใช่เพื่อนรัก

น่าแปลกที่เธอกับเขาอยู่ร่วมกันในฐานะเพื่อนไม่จริงนี้มาได้หลายต่อหลายปี แรกๆ เขาที่แอบรักเธอมาตลอดก็เจ็บปวดในหัวใจไม่น้อย อยากจะเดินออกมาจากจุดๆ นี้ใจจะขาด แต่ทุกครั้ง ลินดาจะเป็นฝ่ายยื้อเขาเอาไว้ และเขาก็ไม่สามารถทำใจแข็งกับผู้หญิงคนนี้ได้เลยสักครั้ง เพราะตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา จนถึงปัจจุบันนี้ พื้นที่ในหัวใจของเขา ก็มีแค่ลินดาคนเดียวเท่านั้นที่ได้เข้าไปอยู่

เธอบอกว่าเขากับเธอมีอิสระต่อกัน อยากที่จะมีใครหรือคบกับใคร ก็ห้ามหึงหวงหรือตามรังควาน ซึ่งเขาที่อยากจะออกจากจุดๆ นี้ เคยทำถึงขั้นพาผู้หญิงมาหยามน้ำหน้าเธอถึงพื้นที่ส่วนตัวที่เธอกับเขาเคยอยู่ด้วยกัน แต่เธอกลับไม่โกรธ เธอมองเขากับผู้หญิงคนนั้นด้วยสายตาว่างเปล่า แล้วเดินออกจากห้องนั้นไป

เขาจึงตัดสินใจ ใช้ชีวิตในแบบที่เขาต้องการ อยากจะนอนกับใคร ที่ไหน เมื่อไหร่ เขาก็ทำตามใจตัวเองเสมอ ในขณะที่ลินดาเอง ก็ไม่ได้คบกับใครด้วยสถานะแฟนอีก

เธอให้เหตุผลว่า เธอยังไม่พร้อมจะรักใคร และก็ยังไม่ยอมปล่อยเขาไป ด้วยคำพูดที่เป็นเสมือนเชือกตรวนร้อยรัดขาของเขาเอาไว้ ว่า ถ้าวันหนึ่งเธอต้องการจะรักใคร หรือแต่งงานสร้างครอบครัวกับใคร คนๆ นั้น จะคือเขา คนเดียวเท่านั้น

แค่คำพูดนี้คำพูดเดียว มันทำให้เขาติดอยู่ในหลุมสวาทที่เธอขุดดักเอาไว้มาเป็นสิบปี ยังไม่เคยหาทางปีนขึ้นมาได้เลย

แต่เขาก็ไม่ได้เจ็บปวดหัวใจอะไรนักหรอกนะ เขามีความสุขเต็มที่ตามประสาหนุ่มโสด ใช้ชีวิตสุดเหวี่ยงอย่างหนักหน่วงทุกท่วงท่า เพียงแค่ในใจลึกๆ ยังมีความหวังว่าวันหนึ่ง เธอคนนั้น จะหันกลับมามองเขา ตามคำพูดแสนหวานหูนั้นของเธอเสียที

“เออ เสือกเหลือเกิน กูยังโสดโว้ย ไม่ได้สนใจอะไรขนาดนั้น เป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้วป่ะ อยากจะนอนกับใครก็ได้ สบายใจ”

“หึหึ ถ้าวันหนึ่ง ลินดาประกาศแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นขึ้นมา อย่ามานั่งร้องไห้ให้กูปลอบล่ะ”

“ไม่มีทาง”

ไม่มีทางของเขา ไม่ได้หมายถึงว่า เขาจะไม่มีทางนั่งร้องไห้ด้วยความเสียใจหรอกนะ แต่ไม่มีทางของเขาคือ ไม่มีทางที่ลินดาจะไปแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น ในเมื่อเธอสัญญากับเขาเอาไว้แล้ว ว่าวันหนึ่งถ้าเธอพร้อม เธอจะกลับมาหาเขาเอง ตราบใดที่เธอยังวนเวียนอยู่ในชีวิตของเขาแบบนี้ ไม่ว่ากี่ปีที่เธอบอกให้เขาต้องรอ เธอไม่มีทางผิดสัญญากับเขาแน่