บทที่ 214

“ดิน เป็นอะไรคะ”

ปราลีถลาวิ่งตาม แต่คนเป็นพี่ชายกลับรั้งแขนเอาไว้ได้ทันเพราะกลัวน้องสาวจะวิ่งหกล้ม

“ยัยปาย อย่าวิ่ง”

“แต่ดินเป็นอะไรก็ไม่รู้”

ทุกคนในบ้านเดินตามมาจนถึงหน้าห้องน้ำ ได้ยินสียงคนตัวโตโก่งคออาเจียนเพราะกินอาหารจานโปรดแล้วก็ต้องอมยิ้มตามกัน

ปราลีมองหน้าทุกคนด้วยความงง ก่อนจะรีบเปิดประตูเข