LOGINShare
บทที่ 13 คนอารมณ์ไม่ดี
Last Updated:
2025-05-09 01:00:52
Related chapters
กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 14 พลาดโดนลูกหลง
“คุณณิชาครับ”“คะ” คนตัวเล็กกำลังจะกลับห้องเป็นอันต้องหยุดชะงักก่อนหันหลังไปมองคนที่เรียกตัวเอง “มีธุระอะไรกับณิหรือเปล่าคะ”“คุณณิชาจะไปไหนเหรอครับ”“เรียกณิเฉย ๆ เถอะค่ะ”“ครับ”“แล้วมีธุระอะไรกับณิเหรอคะ” เป็นไปไม่ได้คนอย่างไททันจะเรียกเธอเฉย ๆ หากไม่มีเรื่องสำคัญ“เย็นนี้คุณต้องไปงานเลี้ยงกับบอส”“หมายถึงณิต้องไปงานเลี้ยงกับเจ้านายของคุณเหรอคะ” ถามกลับอีกครั้ง เผื่อเข้าใจผิด“ครับ”“ทำไมต้องเป็นณิด้วยคะ” เมื่อเช้ายังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แล้วตอนนี้เกิดอะไรถึงอยากให้ไปงานเลี้ยงด้วย เธอเดาอารมณ์เจย์เดนไม่ได้เลย “เอ่อ ผมก็ไม่ทราบครับ” เขามีหน้าที่ทำตามคำสั่งเจ้านายเท่านั้น จึงไม่สามารถล่วงรู้ถึงความคิดของเจย์เดน“ณิต้องทำยังไงบ้าง” แม้อยากปฏิเสธมากแค่ไหน ย่อมทราบดีคงทำไม่ได้ จำเป็นต้องยอมรับโดยปริยาย“สักพักจะมีคนจากห้องเสื้อมาช่วยแต่งตัวให้คุณณินะครับ”“ค่ะ” หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ หลังจากคุยรายละเอียดเพิ่มกับไททันเสร็จเรียบร้อย จึงไปรอคนจากห้องเสื้อยังห้องนอนรับรองแขกที่เคยพักครั้งก่อนณิชานั่งรออย่างใจเย็นพร้อมกับครุ่นคิดอะไรเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งผ่านไปสักพักคนจากห้องเสื้อปรากฏ จากน
Last Updated : 2025-05-09กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 15 พ้นขีดอันตราย
หลังจากมาถึงโรงพยาบาล หญิงสาวถูกนำตัวส่งห้องฉุกเฉินทันที ซึ่งเจย์เดนนั่งคอยหน้าห้องอย่างกระวนกระวายใจกอปรกับเป็นห่วงคนตัวเล็ก“บ้าเฮ้ย!! ทำไมเธอต้องโดนยิงด้วยวะ” มือหนาประสานเข้าหากันพลางปรายตามองพื้น วินาทีนี้รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นระรัวแทบทะลุออกนอกอก ทั้งร้อนรุ่มไปหมด“พี่ เกิดอะไรขึ้น” แพทย์หนุ่มในชุดกาวน์สีขาวสะอาดตาเดินมาหยุดตรงหน้าเจย์เดน“ลีออนช่วยณิชาด้วย” เด้งตัวลุกไปประชันหน้าลีออน“หมายถึงผู้หญิงคนนั้นเหรอ”“อืม ช่วยหน่อย”“ครับ ผมจะพยายามทำให้เต็มที่”“ฝากด้วยนะลีออน” ทั้งที่ทราบดีน่าจะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่ใจหนึ่งอดเป็นห่วงไม่ได้“ครับ” แพทย์หนุ่มเหลือบมองห้องฉุกเฉินครู่หนึ่ง ไม่รอช้าย่างกรายเข้าข้างในเพื่อปฏิบัติหน้าที่“เฮ้อ” หย่อนก้นนั่งลงพร้อมถอนหายใจเฮือกด้วยความโล่งอก ตอนนี้เธอถึงมือแพทย์คงไม่น่าจะเป็นอะไรมาก“เธอห้ามเป็นอะไรนะณิชา ฉันต้องเอาคืนเธอให้มากกว่านี้”เวลาล่วงเลยผ่านไป การช่วยเหลือณิชาผ่านพ้นไปด้วยดี โชคดีไม่โดนจุดสำคัญ เธอจึงรอดพ้นมาอย่างปลอดภัย ก่อนจะโดนย้ายไปห้องพักฟื้น“บอสครับ” ประตูห้องถูกเปิดพรวดพร้อมกับเสียงเรียกของลูกน้องคนสนิท“เป็นไงบ้างได้เ
Last Updated : 2025-05-09กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 16 เมินเฉยต่อกัน
ณิชารักษาตัวอยู่โรงพยาบาลนานเป็นเดือนกว่าจะหายเป็นปกติ นับจากวันนั้นที่มีปากเสียงกับเจย์เดน เขาไม่มาเยี่ยมเธออีกเลย ระหว่างรักษาตัวก็ยังมีลีออนแวะเวียนมาคุยเล่นบ้าง พอทำให้คลายเหงาแต่ลึก ๆ ในใจมักจะมองหาคนใจร้ายเสมอ“พรุ่งนี้กลับบ้านได้แล้วนะครับ”“ค่ะ” ส่งยิ้มอ่อนแก่แพทย์หนุ่ม ท่าทางของเธอไม่ได้บ่งบอกถึงอาการดีใจสักนิด กลับกันฉายถึงความกังวลมากกว่า“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ถามพลางหรี่ดวงตามองใบหน้าสวย“เปล่าค่ะ”“ถ้ามีอะไรบอกผมได้นะครับ”“ขอบคุณนะคะ” สำหรับณิชาถึงลีออนจะใจดีกว่าเจย์เดนหลายเท่า แต่ไม่สนิทใจมากพอจะเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้ฟัง“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ถ้ามีอะไรก็เรียกได้เสมอ”“ค่ะ” ปรายตามองตามหลังชายหนุ่มจนลับหาย แล้วหันหน้ามองวิวข้างนอกอย่างครุ่นคิด หลายอย่างที่ผ่านเข้ามาในช่วงนี้ ทำให้เธอได้รับรู้อะไรมากมาย“คุณณิครับ”“คะ” หญิงสาวหันหน้ามองบุคคลมาใหม่และรีบเช็ดน้ำตาอย่างเร็วซึ่งไม่รู้ไหลตอนไหน “คุณณิร้องไห้ทำไมเหรอครับ”“คุณไททัน มีอะไรหรือเปล่าคะ” รีบเปลี่ยนประเด็นทันใดถึงแม้เจย์เดนจะไม่มาเยี่ยมณิชา แต่มาเฟียหนุ่มสั่งให้ไททันคอยดูแลหญิงสาวอย่างใกล้ชิด ไม่ให้คลาดสายตาเ
Last Updated : 2025-05-09กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 17 โดนกลั่นแกล้ง
ก๊อก! เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นปลุกณิชาตื่นจากภวังค์ ซึ่งกำลังนั่งชันเข่าบนเตียงขนาดกะทัดรัด หญิงสาวผงกศีรษะมองอย่างสงสัย ก่อนหย่อนเท้าลงแตะพื้นแล้วเดินไปเปิดประตูให้แก่คนข้างนอก“คุณเจย์” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง คิดไม่ถึงจะเป็นเขา“เข้าไปข้างใน” ไม่พูดเปล่า เจย์เดนดันคนตัวเล็กเข้าข้างในและรีบล็อกห้องทันใดด้วยความกลัวจะมีใครผ่านมาเห็น“คุณมาทำไมคะ” ค่อย ๆ ถอยหลังหนีคนตัวโต“ทำไมฉันจะมาไม่ได้” แขนกำยำโอบเอวคอดกิ่วพร้อมผลักคนตัวเล็กให้แผ่นหลังแนบชิดลงบนที่นอน ส่วนเขาก็คร่อมร่างเธอ“คุณเองไม่ใช่เหรอที่ไล่ณิ” หญิงสาวเบือนหน้าหนีพร้อมเอามือเรียวยันอกกว้างเพื่อเว้นระยะห่าง“โกรธเหรอ” ชายหนุ่มจับหน้าหวานให้หันมาสบตากัน“เปล่าค่ะ” ณิชาพยายามเบนสายตาไปด้านอื่น จนคนตัวโตรู้สึกหงุดหงิดเธอทำราวกับไม่อยากเห็นหน้ากันชายหนุ่มแนบริมฝีปากหยักบนกลีบปากอวบอิ่ม คราแรกณิชาขัดขืนไม่ยอมทำตามความปรารถนาของคนเหนือร่าง สุดท้ายต้องพ่ายแพ้ให้กับความอ่อนโยนของเขาจูบแสนหวานละมุนลิ้นไม่ได้สัมผัสมานานทำณิชาอ่อนระทวยง่ายดาย เผลอส่งเสียงร้องครางต่ำในลำคอ ก่อนสอดแขนเรียวคล้องคอแกร่ง จากนั้นปลดปล่อยเรือนร่างให้เขาสัมผัสเต
Last Updated : 2025-05-09กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 18 จัดการปัญหา
“ไททัน” เจย์เดนตะโกนเรียกลูกน้องคนสนิท บอดี้การ์ดหนุ่มได้ยินเสียงของเจย์เดนเรียกรีบวิ่งมาทันใด“ครับ” ถามพลางหอบหายใจ เพราะวิ่งขึ้นบันไดมา“ฉันอยากได้กล่องยา”“บอสเป็นอะไรหรือเปล่า” ปรายตามองเจ้านายด้วยความเป็นห่วง“ฉันไม่ได้เป็นอะไร แต่ณิชาเป็น”“ผมจะรีบไปเอามาให้เดี๋ยวนี้” ไททันหายไปจากบริเวณนั้นไม่นานก็กลับมาพร้อมกล่องปฐมพยาบาล แล้วยื่นให้แก่เจ้านายหนุ่ม“ไปสืบมาระหว่างที่ฉันไม่อยู่เกิดอะไรขึ้นกับณิชา”“ครับ”เจย์เดนหมุนตัวเข้าไปหาณิชาในห้องนอน ดวงตาคมช้อนมองคนตัวเล็กบนเตียงซึ่งหลับไปแล้ว เขานั่งลงข้างเธอก่อนถอดเสื้อและละเลงยาลงบนผิวกายเนียนนุ่มที่มีรอยช้ำอย่างเบามือ “มีอะไรทำไมถึงไม่พูดวะ” เขารู้สึกหัวเสียเป็นอย่างมากที่เห็นร่างกายคนตัวเล็กมีรอยช้ำ หนำซ้ำเธอยังปิดปากเงียบไม่ยอมบอกสักคำว่าเกิดอะไรขึ้น จนเขาต้องให้ไททันตามสืบเองชายหนุ่มก้มหน้าหล่อจูบหน้าผากเกลี้ยงเกลาอย่างนุ่มนวล ก่อนปัดเส้นผมปรกหน้าไปด้านข้าง และใส่เสื้อผ้าให้เธอดั้งเดิมเจย์เดนยังคงมองคนหลับปุ๋ยอย่างน่าเอ็นดูหลายนาที ไม่มีท่าทีจะขยับตัวไปไหน อัตราการเต้นหัวใจเริ่มผิดจังหวะยิ่งระรัวมากขึ้น จนเขาต้องเอามือมาบีบหน้
Last Updated : 2025-05-09กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 19 เอาคืน Nc+
หลายอย่างที่เกิดขึ้นในคฤหาสน์ช่วงนี้ทำเอาณิชางุนงงไม่น้อย ทุกคนเป็นมิตรกว่าเมื่อก่อน แต่ยังไม่มีใครเข้ามาคุยกับเธออยู่ดียังคงหลีกเลี่ยงเหมือนเดิม สำหรับเธอแค่นี้ดีมากแล้วเพราะไม่อยากมีปัญหากับใคร หนำซ้ำเหล่าสาวใช้ที่เคยรังแกก็ไม่เห็นหน้าอีกเลย ไม่รู้หายไปไหน“ทำไมตื่นเต้นอย่างนี้นะไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย” มือเรียวยกขึ้นทาบหน้าอกด้วยอาการใจเต้นระรัว ขณะนั่งอยู่ปลายเตียงรอเจย์เดนอาบน้ำหลังจากคืนนั้นที่เขาปล่อยเธอไป ผ่านมาแล้วสองสัปดาห์นี่เป็นครั้งแรกเขาเรียกหาอีกหนทำเอาเธอประหม่าไม่น้อยแอ๊ด! เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมเสียงฝีเท้าใหญ่กำลังก้าวเดินมาหาก่อนหยุดตรงหน้าณิชา“หวังว่าคืนนี้จะไม่มีอะไรผิดพลาดอีกนะ” เจย์เดนเชยปลายคางเล็กขึ้นมาสบตา“ไม่ค่ะ” เอ่ยตอบเสียงแผ่วเบา ใจสาวเต้นถี่รัวแทบทะลุออกนอกอก กายสาวสะท้านอย่างตื่นเต้น นานมากแล้วระหว่างเธอและเขาไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่าก็นับตั้งแต่เธอเข้าโรงพยาบาลความปรารถนาที่เจย์เดนมีต่อณิชาพลุ่งพล่านมากยิ่งขึ้น เขาไม่รีรอจะประกบปากหยักลงบนปากนุ่ม ดูดด่ำความหวานอย่างคนหิวกระหายขณะเดียวกันล้วงเข้าในเสื้อของณิชา ไต่เต้ามายังทรวงอกอวบอั๋นห่อหุ้มด้วยบรา
Last Updated : 2025-05-09กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 20 ไม่ปล่อยให้ห่าง
หลังจบศึกรักณิชานอนหันหลังให้เจย์เดน หญิงสาวอยากจะกลับห้องเหมือนทุกครั้งแต่เขาไม่อนุญาต จึงทำได้แค่พลิกตัวไปอีกด้านและปล่อยน้ำตาให้ไหลเปียกหมอน“เสียใจขนาดนั้นเลยเหรอ ที่ฉันพูดแบบนั้น” เจย์เดนขยับกายเข้าใกล้ณิชาพร้อมยกแขนกำยำโอบเอวคอดกิ่ว ซุกหน้าคมคายกับคอระหงด้วยความหลงใหลในกลิ่นกายสาวความจริงเขาไม่มีเจตนาจะพูดเช่นนั้น แค่อยากปล่อยน้ำรักใส่ในตัวเธอเท่านั้น ไม่รู้ด้วยซ้ำทำไมถึงอยากทำแบบนั้น ทั้งที่กับคนอื่นไม่เคยทำเลยแต่กับเธอช่างแตกต่างออกไป“คุณจะทำร้ายณิยังไงก็ได้ แต่อย่าเอาลูกมาเป็นเครื่องมือ” ใบหน้าหวานเปื้อนคราบน้ำตาหันมองเจย์เดน สายตาของเธอบ่งบอกถึงความเสียใจเป็นอย่างมาก“แล้วทีเธอทำกับคริสล่ะ รู้ไหมว่าคริสเสียใจมากแค่ไหน”“ณิไม่ได้ทำร้ายคริสตัล เมื่อไรคุณถึงจะเชื่อกันบ้าง” เอ่ยบอกด้วยเสียงสะอื้น เธอเหนื่อยเหลือเกินจนบางครั้งก็อยากหายไปเลย“ทำไมฉันต้องเชื่อผู้หญิงอย่างเธอ”“สักวันคุณจะเสียใจที่ทำแบบนี้กับณิ” หญิงสาวผลักคนตัวโตออกห่างและเตรียมจะลุกขึ้นจากเตียงให้เร็วที่สุด เจย์เดนไวกว่าคนตัวเล็กจึงกระชากท่อนแขนเรียวจนเธอล้มเซอยู่บนตัวเขา มาเฟียหนุ่มใช้สองแขนแกร่งรัดร่างเล็กเพื่
Last Updated : 2025-05-09กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของเรื่อง
เสียงร้องโอดโอยอย่างเจ็บปวดของใครคนหนึ่งดังมาจากบันไดหนีไฟของตึกเรียน ทำให้ณิชานักศึกษาสาวปีสี่หยุดชะงักก่อนยืนฟังครู่หนึ่งเพื่อความแน่ใจว่าตนเองไม่ได้หูฝาด“อื้อ…เจ็บเหลือเกิน ใครก็ได้ช่วยด้วย”ประโยคดังกล่าวกระทบเข้าโสตประสาทของเธอ ณิชาไม่รอช้าใช้มือเรียวทั้งสองข้างผลักประตูเข้าข้างในก่อนเบิกตาโพล่ง เมื่อเห็นร่างเพรียวของเพื่อนจ้องเขม็งบางอย่างตรงชานพักบันไดด้วยสายตาเคียดแค้นปนเกลียดชัง“สมายล์” เสียงหวานเอ่ยเรียกพร้อมไปหยุดข้างเพื่อน แล้วหันมองข้างล่างตรงชานพักบันได ซึ่งใครคนหนึ่งนอนกุมท้องอย่างทรมาน“คริสตัล”“แกยังไม่กลับอีกเหรอ” สมายล์มองบุคคลมาใหม่อย่างคาดไม่ถึงในเวลาห้าโมงเย็นเช่นนี้ณิชายังอยู่มหาวิทยาลัย“เกิดอะไรขึ้นสมายล์ ทำไมคริสตัลถึงได้ไปนอนตรงนั้น” เธอปรายตามองคนเจ็บสลับมองเพื่อนข้างกาย“ไม่ใช่เรื่องของแก กลับไปซะณิ”“แกทำอะไรสมายล์” คิ้วโก่งสวยเลิกขึ้นอย่างฉงน เธอหันมองคริสตัลอีกครั้งก่อนเห็นเลือดสีแดงสดไหลตามหว่างขา จึงไม่รอช้าจะวิ่งไปช่วยแต่สมายล์คว้าข้อมือเธอไว้“แกจะทำอะไรณิ”“ช่วยคริสตัลไง แกไม่เห็นเหรอว่าคริสตัลมีเลือดไหลตามขา” เธอบอกอย่างกระวนกระวาย“แกอย่าช่วยม
Last Updated : 2025-05-04
Latest chapter
กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 20 ไม่ปล่อยให้ห่าง
หลังจบศึกรักณิชานอนหันหลังให้เจย์เดน หญิงสาวอยากจะกลับห้องเหมือนทุกครั้งแต่เขาไม่อนุญาต จึงทำได้แค่พลิกตัวไปอีกด้านและปล่อยน้ำตาให้ไหลเปียกหมอน“เสียใจขนาดนั้นเลยเหรอ ที่ฉันพูดแบบนั้น” เจย์เดนขยับกายเข้าใกล้ณิชาพร้อมยกแขนกำยำโอบเอวคอดกิ่ว ซุกหน้าคมคายกับคอระหงด้วยความหลงใหลในกลิ่นกายสาวความจริงเขาไม่มีเจตนาจะพูดเช่นนั้น แค่อยากปล่อยน้ำรักใส่ในตัวเธอเท่านั้น ไม่รู้ด้วยซ้ำทำไมถึงอยากทำแบบนั้น ทั้งที่กับคนอื่นไม่เคยทำเลยแต่กับเธอช่างแตกต่างออกไป“คุณจะทำร้ายณิยังไงก็ได้ แต่อย่าเอาลูกมาเป็นเครื่องมือ” ใบหน้าหวานเปื้อนคราบน้ำตาหันมองเจย์เดน สายตาของเธอบ่งบอกถึงความเสียใจเป็นอย่างมาก“แล้วทีเธอทำกับคริสล่ะ รู้ไหมว่าคริสเสียใจมากแค่ไหน”“ณิไม่ได้ทำร้ายคริสตัล เมื่อไรคุณถึงจะเชื่อกันบ้าง” เอ่ยบอกด้วยเสียงสะอื้น เธอเหนื่อยเหลือเกินจนบางครั้งก็อยากหายไปเลย“ทำไมฉันต้องเชื่อผู้หญิงอย่างเธอ”“สักวันคุณจะเสียใจที่ทำแบบนี้กับณิ” หญิงสาวผลักคนตัวโตออกห่างและเตรียมจะลุกขึ้นจากเตียงให้เร็วที่สุด เจย์เดนไวกว่าคนตัวเล็กจึงกระชากท่อนแขนเรียวจนเธอล้มเซอยู่บนตัวเขา มาเฟียหนุ่มใช้สองแขนแกร่งรัดร่างเล็กเพื่
กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 19 เอาคืน Nc+
หลายอย่างที่เกิดขึ้นในคฤหาสน์ช่วงนี้ทำเอาณิชางุนงงไม่น้อย ทุกคนเป็นมิตรกว่าเมื่อก่อน แต่ยังไม่มีใครเข้ามาคุยกับเธออยู่ดียังคงหลีกเลี่ยงเหมือนเดิม สำหรับเธอแค่นี้ดีมากแล้วเพราะไม่อยากมีปัญหากับใคร หนำซ้ำเหล่าสาวใช้ที่เคยรังแกก็ไม่เห็นหน้าอีกเลย ไม่รู้หายไปไหน“ทำไมตื่นเต้นอย่างนี้นะไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย” มือเรียวยกขึ้นทาบหน้าอกด้วยอาการใจเต้นระรัว ขณะนั่งอยู่ปลายเตียงรอเจย์เดนอาบน้ำหลังจากคืนนั้นที่เขาปล่อยเธอไป ผ่านมาแล้วสองสัปดาห์นี่เป็นครั้งแรกเขาเรียกหาอีกหนทำเอาเธอประหม่าไม่น้อยแอ๊ด! เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมเสียงฝีเท้าใหญ่กำลังก้าวเดินมาหาก่อนหยุดตรงหน้าณิชา“หวังว่าคืนนี้จะไม่มีอะไรผิดพลาดอีกนะ” เจย์เดนเชยปลายคางเล็กขึ้นมาสบตา“ไม่ค่ะ” เอ่ยตอบเสียงแผ่วเบา ใจสาวเต้นถี่รัวแทบทะลุออกนอกอก กายสาวสะท้านอย่างตื่นเต้น นานมากแล้วระหว่างเธอและเขาไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่าก็นับตั้งแต่เธอเข้าโรงพยาบาลความปรารถนาที่เจย์เดนมีต่อณิชาพลุ่งพล่านมากยิ่งขึ้น เขาไม่รีรอจะประกบปากหยักลงบนปากนุ่ม ดูดด่ำความหวานอย่างคนหิวกระหายขณะเดียวกันล้วงเข้าในเสื้อของณิชา ไต่เต้ามายังทรวงอกอวบอั๋นห่อหุ้มด้วยบรา
กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 18 จัดการปัญหา
“ไททัน” เจย์เดนตะโกนเรียกลูกน้องคนสนิท บอดี้การ์ดหนุ่มได้ยินเสียงของเจย์เดนเรียกรีบวิ่งมาทันใด“ครับ” ถามพลางหอบหายใจ เพราะวิ่งขึ้นบันไดมา“ฉันอยากได้กล่องยา”“บอสเป็นอะไรหรือเปล่า” ปรายตามองเจ้านายด้วยความเป็นห่วง“ฉันไม่ได้เป็นอะไร แต่ณิชาเป็น”“ผมจะรีบไปเอามาให้เดี๋ยวนี้” ไททันหายไปจากบริเวณนั้นไม่นานก็กลับมาพร้อมกล่องปฐมพยาบาล แล้วยื่นให้แก่เจ้านายหนุ่ม“ไปสืบมาระหว่างที่ฉันไม่อยู่เกิดอะไรขึ้นกับณิชา”“ครับ”เจย์เดนหมุนตัวเข้าไปหาณิชาในห้องนอน ดวงตาคมช้อนมองคนตัวเล็กบนเตียงซึ่งหลับไปแล้ว เขานั่งลงข้างเธอก่อนถอดเสื้อและละเลงยาลงบนผิวกายเนียนนุ่มที่มีรอยช้ำอย่างเบามือ “มีอะไรทำไมถึงไม่พูดวะ” เขารู้สึกหัวเสียเป็นอย่างมากที่เห็นร่างกายคนตัวเล็กมีรอยช้ำ หนำซ้ำเธอยังปิดปากเงียบไม่ยอมบอกสักคำว่าเกิดอะไรขึ้น จนเขาต้องให้ไททันตามสืบเองชายหนุ่มก้มหน้าหล่อจูบหน้าผากเกลี้ยงเกลาอย่างนุ่มนวล ก่อนปัดเส้นผมปรกหน้าไปด้านข้าง และใส่เสื้อผ้าให้เธอดั้งเดิมเจย์เดนยังคงมองคนหลับปุ๋ยอย่างน่าเอ็นดูหลายนาที ไม่มีท่าทีจะขยับตัวไปไหน อัตราการเต้นหัวใจเริ่มผิดจังหวะยิ่งระรัวมากขึ้น จนเขาต้องเอามือมาบีบหน้
กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 17 โดนกลั่นแกล้ง
ก๊อก! เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นปลุกณิชาตื่นจากภวังค์ ซึ่งกำลังนั่งชันเข่าบนเตียงขนาดกะทัดรัด หญิงสาวผงกศีรษะมองอย่างสงสัย ก่อนหย่อนเท้าลงแตะพื้นแล้วเดินไปเปิดประตูให้แก่คนข้างนอก“คุณเจย์” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง คิดไม่ถึงจะเป็นเขา“เข้าไปข้างใน” ไม่พูดเปล่า เจย์เดนดันคนตัวเล็กเข้าข้างในและรีบล็อกห้องทันใดด้วยความกลัวจะมีใครผ่านมาเห็น“คุณมาทำไมคะ” ค่อย ๆ ถอยหลังหนีคนตัวโต“ทำไมฉันจะมาไม่ได้” แขนกำยำโอบเอวคอดกิ่วพร้อมผลักคนตัวเล็กให้แผ่นหลังแนบชิดลงบนที่นอน ส่วนเขาก็คร่อมร่างเธอ“คุณเองไม่ใช่เหรอที่ไล่ณิ” หญิงสาวเบือนหน้าหนีพร้อมเอามือเรียวยันอกกว้างเพื่อเว้นระยะห่าง“โกรธเหรอ” ชายหนุ่มจับหน้าหวานให้หันมาสบตากัน“เปล่าค่ะ” ณิชาพยายามเบนสายตาไปด้านอื่น จนคนตัวโตรู้สึกหงุดหงิดเธอทำราวกับไม่อยากเห็นหน้ากันชายหนุ่มแนบริมฝีปากหยักบนกลีบปากอวบอิ่ม คราแรกณิชาขัดขืนไม่ยอมทำตามความปรารถนาของคนเหนือร่าง สุดท้ายต้องพ่ายแพ้ให้กับความอ่อนโยนของเขาจูบแสนหวานละมุนลิ้นไม่ได้สัมผัสมานานทำณิชาอ่อนระทวยง่ายดาย เผลอส่งเสียงร้องครางต่ำในลำคอ ก่อนสอดแขนเรียวคล้องคอแกร่ง จากนั้นปลดปล่อยเรือนร่างให้เขาสัมผัสเต
กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 16 เมินเฉยต่อกัน
ณิชารักษาตัวอยู่โรงพยาบาลนานเป็นเดือนกว่าจะหายเป็นปกติ นับจากวันนั้นที่มีปากเสียงกับเจย์เดน เขาไม่มาเยี่ยมเธออีกเลย ระหว่างรักษาตัวก็ยังมีลีออนแวะเวียนมาคุยเล่นบ้าง พอทำให้คลายเหงาแต่ลึก ๆ ในใจมักจะมองหาคนใจร้ายเสมอ“พรุ่งนี้กลับบ้านได้แล้วนะครับ”“ค่ะ” ส่งยิ้มอ่อนแก่แพทย์หนุ่ม ท่าทางของเธอไม่ได้บ่งบอกถึงอาการดีใจสักนิด กลับกันฉายถึงความกังวลมากกว่า“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ถามพลางหรี่ดวงตามองใบหน้าสวย“เปล่าค่ะ”“ถ้ามีอะไรบอกผมได้นะครับ”“ขอบคุณนะคะ” สำหรับณิชาถึงลีออนจะใจดีกว่าเจย์เดนหลายเท่า แต่ไม่สนิทใจมากพอจะเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้ฟัง“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ถ้ามีอะไรก็เรียกได้เสมอ”“ค่ะ” ปรายตามองตามหลังชายหนุ่มจนลับหาย แล้วหันหน้ามองวิวข้างนอกอย่างครุ่นคิด หลายอย่างที่ผ่านเข้ามาในช่วงนี้ ทำให้เธอได้รับรู้อะไรมากมาย“คุณณิครับ”“คะ” หญิงสาวหันหน้ามองบุคคลมาใหม่และรีบเช็ดน้ำตาอย่างเร็วซึ่งไม่รู้ไหลตอนไหน “คุณณิร้องไห้ทำไมเหรอครับ”“คุณไททัน มีอะไรหรือเปล่าคะ” รีบเปลี่ยนประเด็นทันใดถึงแม้เจย์เดนจะไม่มาเยี่ยมณิชา แต่มาเฟียหนุ่มสั่งให้ไททันคอยดูแลหญิงสาวอย่างใกล้ชิด ไม่ให้คลาดสายตาเ
กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 15 พ้นขีดอันตราย
หลังจากมาถึงโรงพยาบาล หญิงสาวถูกนำตัวส่งห้องฉุกเฉินทันที ซึ่งเจย์เดนนั่งคอยหน้าห้องอย่างกระวนกระวายใจกอปรกับเป็นห่วงคนตัวเล็ก“บ้าเฮ้ย!! ทำไมเธอต้องโดนยิงด้วยวะ” มือหนาประสานเข้าหากันพลางปรายตามองพื้น วินาทีนี้รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นระรัวแทบทะลุออกนอกอก ทั้งร้อนรุ่มไปหมด“พี่ เกิดอะไรขึ้น” แพทย์หนุ่มในชุดกาวน์สีขาวสะอาดตาเดินมาหยุดตรงหน้าเจย์เดน“ลีออนช่วยณิชาด้วย” เด้งตัวลุกไปประชันหน้าลีออน“หมายถึงผู้หญิงคนนั้นเหรอ”“อืม ช่วยหน่อย”“ครับ ผมจะพยายามทำให้เต็มที่”“ฝากด้วยนะลีออน” ทั้งที่ทราบดีน่าจะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่ใจหนึ่งอดเป็นห่วงไม่ได้“ครับ” แพทย์หนุ่มเหลือบมองห้องฉุกเฉินครู่หนึ่ง ไม่รอช้าย่างกรายเข้าข้างในเพื่อปฏิบัติหน้าที่“เฮ้อ” หย่อนก้นนั่งลงพร้อมถอนหายใจเฮือกด้วยความโล่งอก ตอนนี้เธอถึงมือแพทย์คงไม่น่าจะเป็นอะไรมาก“เธอห้ามเป็นอะไรนะณิชา ฉันต้องเอาคืนเธอให้มากกว่านี้”เวลาล่วงเลยผ่านไป การช่วยเหลือณิชาผ่านพ้นไปด้วยดี โชคดีไม่โดนจุดสำคัญ เธอจึงรอดพ้นมาอย่างปลอดภัย ก่อนจะโดนย้ายไปห้องพักฟื้น“บอสครับ” ประตูห้องถูกเปิดพรวดพร้อมกับเสียงเรียกของลูกน้องคนสนิท“เป็นไงบ้างได้เ
กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 14 พลาดโดนลูกหลง
“คุณณิชาครับ”“คะ” คนตัวเล็กกำลังจะกลับห้องเป็นอันต้องหยุดชะงักก่อนหันหลังไปมองคนที่เรียกตัวเอง “มีธุระอะไรกับณิหรือเปล่าคะ”“คุณณิชาจะไปไหนเหรอครับ”“เรียกณิเฉย ๆ เถอะค่ะ”“ครับ”“แล้วมีธุระอะไรกับณิเหรอคะ” เป็นไปไม่ได้คนอย่างไททันจะเรียกเธอเฉย ๆ หากไม่มีเรื่องสำคัญ“เย็นนี้คุณต้องไปงานเลี้ยงกับบอส”“หมายถึงณิต้องไปงานเลี้ยงกับเจ้านายของคุณเหรอคะ” ถามกลับอีกครั้ง เผื่อเข้าใจผิด“ครับ”“ทำไมต้องเป็นณิด้วยคะ” เมื่อเช้ายังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แล้วตอนนี้เกิดอะไรถึงอยากให้ไปงานเลี้ยงด้วย เธอเดาอารมณ์เจย์เดนไม่ได้เลย “เอ่อ ผมก็ไม่ทราบครับ” เขามีหน้าที่ทำตามคำสั่งเจ้านายเท่านั้น จึงไม่สามารถล่วงรู้ถึงความคิดของเจย์เดน“ณิต้องทำยังไงบ้าง” แม้อยากปฏิเสธมากแค่ไหน ย่อมทราบดีคงทำไม่ได้ จำเป็นต้องยอมรับโดยปริยาย“สักพักจะมีคนจากห้องเสื้อมาช่วยแต่งตัวให้คุณณินะครับ”“ค่ะ” หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ หลังจากคุยรายละเอียดเพิ่มกับไททันเสร็จเรียบร้อย จึงไปรอคนจากห้องเสื้อยังห้องนอนรับรองแขกที่เคยพักครั้งก่อนณิชานั่งรออย่างใจเย็นพร้อมกับครุ่นคิดอะไรเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งผ่านไปสักพักคนจากห้องเสื้อปรากฏ จากน
กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 13 คนอารมณ์ไม่ดี
จากเหตุการณ์เมื่อช่วงกลางวัน เจย์เดนเอาแต่นั่งดื่มเหล้าตั้งแต่เย็นจรดค่ำอย่างหงุดหงิดที่ห้องทำงานของบาร์“โธ่เว้ย!! หมดแล้วเหรอวะ” กระแทกขวดเหล้าลงบนโต๊ะกระจกตัวเตี้ยเบื้องหน้าความรู้สึกตอนนี้พลุ่งพล่านยิ่งนัก หากใครเข้ามารบกวนเวลานี้คงโดนไม่ใช่น้อย สาเหตุนั่นมาจากณิชา เพราะโมโหที่เธอสร้างปัญหาไม่จบไม่สิ้น แต่พอได้เห็นแววตาเศร้าของคนตัวเล็กก็ทำเอาปวดหนึบ จนเขาเองไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่สุดท้ายมานั่งดื่มเหล้าระบายความเครียด จากเดิมตั้งใจจะทำงานแต่จิตใจว้าวุ่นเหลือเกิน จนไม่อาจทำอะไรทั้งนั้น“ไททัน เอาเหล้ามาหน่อย” ตะโกนบอกคนนอกห้อง สักพักไททันเปิดประตูเข้ามาพร้อมขวดเหล้า“ได้แล้วครับ” บอดี้การ์ดหนุ่มวางขวดเหล้าตรงหน้าเจย์เดน แล้วจากไปทันใดเนื่องจากอารมณ์ของเจ้านายไม่คงที่ เขากลัวโดนลูกหลงแอ๊ด! พ้นร่างไททันไม่กี่นาทีประตูห้องเปิดอีกครั้ง ชายหนุ่มเตรียมจะอ้าปากด่าเพราะคิดว่าเป็นลูกน้องคนสนิท แต่หยุดชะงักเมื่อเห็นหน้าบุคคลมาใหม่“มาทำไม” เอ่ยถามเสียงเรียบ แล้วหันมาสนใจดื่มเหล้าต่อ ก่อนอีกคนจะเดินไปนั่งตรงโซฟาข้างกายเขา“นี่เป็นคำพูดแรกของคนที่ไม่ได้เจอตลอดหนึ่งสัปดาห์เหรอ เย็นช
กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย บทที่ 12 ทำอะไรก็ผิดไปหมด
แสงตะวันในยามเช้าสาดกระทบมายังปลายเตียง หญิงสาวลุกขึ้นจากที่นอนก่อนจัดการกิจวัตรประจำวันจนเสร็จเรียบร้อย แล้วแบกร่างไร้เรี่ยวแรงไปทำงานดั่งทุกวัน แม้เมื่อคืนเพิ่งผ่านศึกรักหนักหน่วงมากแค่ไหน พอเช้าต้องไปทำหน้าที่แม่บ้างซึ่งห้ามปริปากบ่นสักคำในเมื่ออยู่ในฐานะเชลยไม่มีสิทธิ์พูดหรือแสดงท่าทีใด ๆ ทั้งสิ้นให้เจ้าของคฤหาสน์เห็น ต้องอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว แม้กระทั่งการโต้เถียงหรือทะเลาะกับแม่บ้านคนอื่น ๆ ยังทำไม่ได้“เฮ้อ อยากกลับบ้านจัง” ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความรู้สึกมากมาย ไม่รู้ว่าต้องอยู่ในฐานะเชลยอีกนานแค่ไหน จนกว่าเขาจะยอมปล่อยเป็นอิสระหญิงสาวมองทางเบื้องหน้าพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอด จากนั้นรีบมุ่งหน้าไปยังที่หมายหลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย เธอไม่รอช้าไปยังห้องนอนของเจย์เดนตามคำสั่งที่ได้รับเมื่อคืน คือการทำความสะอาด ขณะกำลังปัดฝุ่นตามซอกเตียง ทันใดนั้นสายตาดันปะทะเข้ากับรูปภาพใบหนึ่ง เมื่อหยิบขึ้นดูพบว่าเป็นภาพของสาวสวยคนหนึ่ง ผมลอนสีบลอนด์ ดวงตาสีครามราวกับน้ำทะเล ช่างเป็นผู้หญิงสวยมาก ใครที่ได้เห็นต้องหลงใหลตามกัน ขนาดเธอเป็นผู้หญิงยังรู้สึกชอบเลย“ใครเหรอ สวยจ
