บทที่ 5 ปราบพยศ Nc

มาเฟียหนุ่มพาณิชามายังห้องนอน เขาเหวี่ยงเธอไปบนเตียงขนาดคิงไซซ์สีดำ ทำเอาหญิงสาวหงายหลังทีเดียว เจย์เดนคร่อมร่างอรอรอย่างรวดเร็วพร้อมตรึงแขนขาวเนียนที่นอน

“คุณจะทำอะไรคะ ปล่อยเดี๋ยวนี้”

“ยังจะถามอีกเหรอ อย่าทำเหมือนไม่เคยไปหน่อย” แสยะยิ้มร้ายมุมปาก ดวงตาคมกริบมองหน้าทั่วกรอบหน้าขาวเนียนใสอย่างเหยียดปนรังเกียจ

เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ เจย์เดนขาดสติยับยั้งชั่งใจชั่วขณะ ทำให้ลืมวาจาที่เคยลั่นว่าณิชาสกปรก

“ปล่อยนะคะ” คนตัวเล็กดิ้นพล่านไปมาพลางกระทุ้งเท้าลงบนที่เตียงถี่รัว เธอขัดขืนสุดกำลังหวังให้หลุดพ้นจากการเกาะกุมของมาเฟียจอมโหด

“คุณคะ อย่าทำอะไรณิเลยได้ไหม”

“เหอะ” นิ้วยาวลูบคลำแก้มนวลไล่มายังกลีบปากอวบอิ่มอย่างหื่นกระหาย สายตาคมจ้องคนใต้ร่างเต็มไปด้วยความปรารถนา

“ขอร้องละ” กายสาวสะท้านอย่างหวาดกลัว ตั้งแต่เกิดไม่เคยใกล้ชิดกับเพศตรงข้ามเท่านี้มาก่อน

ลมหายใจอุ่นเป่ารดต้นคอระหง ส่งผลให้ขนกายของณิชาลุกซู่ หนำซ้ำเรือนร่างงามวูบวาบ

ใบหน้าหล่อเหลาโน้มคลอเคลียคอขาวเนียน กลิ่นเฉพาะจากตัวเธอทำให้เลือดในกายของมาเฟียหนุ่มพลุ่งพล่าน เขาถึงกับอดไม่ไหวฟังจูบลงบนซอกคอหอมกรุ่น ไม่วายทิ้งรอยแดงสีกุหลาบจุด

“ตัวหอมชะมัด” แลบลิ้นเลียก่อนเม้มติ่งหูแผ่วเบา แต่ณิชากลับรู้สึกซาบซ่าน

“อื้อ ปล่อยนะคะ”

“อย่าทำมาเล่นตัวหน่อยเลยหรืออยากได้เงิน คืนนี้ลองทำให้ฉันมีความสุขดูสิ ถ้าฉันถูกใจจ่ายไม่อั้นแน่นอน”

“ไอ้เลว คุณมันต่ำช้าที่สุด ดูถูกได้แม้กระทั่งเพศแม่”

“งั้นก็ลองนอนกับไอ้เลวคนนี้ดูสิ”

เจย์เดนจับบีบคางกลมกลึง จากนั้นไม่รีรอประกบปากหยักลงบนปากอมชมพู คราแรกสัมผัสเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างทำให้เขาอยากกลืนกิน เขาเม้มปากนุ่มทั้งล่างและบนอย่างเมามัน

จูบกระชากวิญญาณ ทำให้ณิชาหายใจไม่ออก เธอพยายามบิดกายไปมาเพื่อไม่ให้คนตัวโตได้ในสิ่งที่ปรารถนา ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่มีทางยอมปล่อยเธอให้หลุดมือเช่นกัน เขาทำทุกวิถีทางให้คนตัวเล็กมีอารมณ์ร่วม

“อื้อ” สุดท้ายณิชาไม่สามารถหักห้ามใจกับความต้องการของร่างกาย เธอเผลอไผลให้เขาชั่วครู่ ปลดปล่อยเรือนร่างโอนอ่อนตามคนมากประสบการณ์

สำหรับเจย์เดน เขาไม่เคยจูบใครแล้วรู้สึกน่าหลงใหลเท่าณิชามาก่อน ถึงเธอดูจะเงอะงะไปบ้างราวกับคนไม่เคยผ่านมือชายใด ทว่าเขาไม่ได้รู้สึกรำคาญหรือหงุดหงิดสักนิดเดียว กลับชอบด้วยซ้ำ

ริมฝีปากเธอทั้งนุ่มและหวานยิ่งนัก จนเขารู้สึกเหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้ ยิ่งอยากเชยชิมเธอมากขึ้นกว่าเดิม กระทั่งฝ่ามือใหญ่สอดเข้าในเสื้อผ้าของหญิงสาว เลื่อนขึ้นไปเรื่อย ๆ หยุดยังดอกบัวตูมและคลึงเบา ๆ

“อื้อ” ดวงตากลมโตหลับพริ้มอย่างสุขใจ เธอไม่เคยรับรู้มาก่อนจูบจะสุดยอดขนาดนั้น แม้คราแรกจะไม่ชอบเพราะเขารุนแรงแต่เมื่อคนตัวโตอ่อนโยน กายสาวเริ่มอ่อนระทวยทันทีไม่ต่างจากขี้ผึ้งลนไฟ

กว่าหญิงจะมีสติอีกครั้ง ตอนเจย์เดนเลื่อนมือหนาไปข้างหลังเล็กและปลดตะขอบราเซียร์ออก  

“คุณมันคนฉวยโอกาส” เธอผลักคนตัวโตถอยห่างและขยับตัวชิดขอบเตียง รีบคว้าผ้าห่มคลุมเรือนร่างทันทีและมองคนตรงหน้าอย่างระมัดระวัง

“เล่นตัวเหรอ เมื่อกี้ยังอ่อนปวกเปียกอยู่เลยตอนฉันจูบ”

“ไอ้เลว ฉันเกลียดคุณ”

“คำก็เลว สองคำก็เลว งั้นมาให้ไอ้เลวคนนี้เอาหน่อยละกัน” เจย์เดนกระชากผ้าห่มจากตัวเธอทิ้ง ก่อนดึงข้อเท้าเล็กจนนอนหงายบนที่นอนและมาอยู่ใต้ร่างเขา มาเฟียหนุ่มจัดการบดขยี้ปากนุ่ม คราวนี้ทั้งหนักหน่วงและดิบเถื่อน

“อื้อ” กำปั้นน้อยทุบหลังแกร่งระรัว เขาไม่ได้เจ็บแต่รำคาญแรงมดของมากกว่าก่อนรวบแขนเล็กขึ้นเหนือศีรษะ แล้วขยี้ปากอมชมพูกับปากหนาของเขาไร้ความปรานี เมื่อเธอทำตัวดื้อหนัก เขานี่แหละจะปราบพยศเอง

แควก! เสื้อยืดสีขาวของคนตัวเล็กถูกฉีกขาดออกเป็นสองชิ้นโดยฝีมือคนเอาแต่ใจ ชายหนุ่มกวาดสายตามองกายสาวงดงามก่อนดึงสายตาหยุดยังยอดปทุมถันห่อหุ้มด้วยบรา

“อย่ามองนะไอ้โรคจิต” ขู่ฟ่อใส่เขา เธอทั้งอายและโกรธเคืองมาเฟียหนุ่มยิ่งนัก

“สวยชะมัด” ไม่สนใจเธอจะมีปฏิกิริยาเช่นไร นอกจากอยากชิมความหวานจากเต้าสวย และความคิดไม่ไวเท่ากระทำ เจย์เดนกระชากบราเซียร์โยนทิ้งไม่ไยดีพร้อมตวัดปลายลิ้นเลียยอดถันสีหวาน

“อื้อ อ๊ะ” ลิ้นสากที่เปียกชุ่มกำลังละเลงบนตัวเธอ ณิชาสะดุดโหยงอย่างตกใจ แอ่นอกให้เขาเชยชิมอย่างไม่รู้ตัว

เธอพยายามบอกตัวเองให้ผลักไสเขาออกให้พ้น แต่ร่างกายไม่ยอมรับฟังเลย ตอบสนองเขาเป็นอย่างดี คนไร้ประสบการณ์แบบเธอไม่รู้ต้องรับมือยังไงกับสถานการณ์นี้

“เห็นตัวเล็กแบบนี้ หน้าอกใหญ่ฉิบหาย” ว่าพลางผงกศีรษะมองดูหน้าหวาน

“อื้อ ปล่อยฉัน” พยายามกลั้นสุดเสียง ไม่ให้หลุดเสียงร้องอันน่ารังเกียจ

สีหน้าเธอขณะนี้แลดูเซ็กซี่ยิ่งนักในสายตาของเจย์เดน ไฟในกายยิ่งลุกโชน เขาค่อย ๆ เลื่อนมือต่ำลงล้วงเข้าในกางเกงเธอ

“อย่า…ตรงนั้นไม่ได้” หน้าหวานส่ายไปมาเชื่องช้า

คำพูดของณิชาไม่อาจหยุดยั้งเจย์เดน คนอย่างมาเฟียหนุ่มอะไรที่ปรารถนาต้องได้ทุกอย่างไม่มีข้อยกเว้น

“อื้อ อย่านะคะ” เสียงหวานเริ่มแหบพร่า เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นบริเวณหน้าผากมน แม้ว่าภายในห้องจะเย็นฉ่ำ แต่คนตัวเล็กร้อนรุ่มไปหมด แถมสติใกล้จะเลือนรางเต็มที

เจย์เดนปลดอารมณ์จากกายสาวจนหมดสิ้น ชายหนุ่มชันเข่าเรียวเป็นรูปตัวเอ็มและแยกออกจากกัน

“สวยมาก” สายตาคมจ้องช่องสวาทปิดสนิทสลับมองหน้าจิ้มลิ้ม ลมหายใจเขาเริ่มติดขัดขณะเดียวกันก็เอื้อมมือแตะ นิ้วยาวพยายามแหวกกลีบกุหลาบเพื่อเข้าไปทักทายโพรงอ่อนนุ่มก่อนสอดเข้าด้านในตัวเธอ

“อ๊ะ แน่นชะมัด” แค่นิ้วเดียวของเขา ใจกลางสาวก็ตอดถี่ยิบแล้ว ไม่อยากจินตนาการหากใส่ท่อนลำไปแทนจะเสียวขนาดไหน

“อื้อ เอาออกไป เจ็บ…” เธอหมายเขยิบตัวหนีสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาอยู่ในตัว แต่เจย์เดนรั้งร่างเล็กไว้

“หยุดนิ่ง ๆ” สั่งเสียงดุ

“ไม่เอา ณิเจ็บ…” สะบัดหัวไปมาจนผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด

“เจ็บแป๊บเดียวเอง เชื่อฉันเดี๋ยวก็เสียว” เขายิ้มอย่างมีเลศนัย

“ไม่เอา”

“ไม่เอาอะไรของเธอ แฉะขนาดนี้” เขาถอดนิ้วออกจากร่องรักและยกขึ้นดู นิ้วยาวเปรอะเปื้อนด้วยน้ำจากตัวเธอ

“ณิเจ็บ” เสียงหวานสั่นเครือ

“ฉันเลียให้ รับรองไม่เจ็บชัวร์” ยิ้มร้ายมุมปากก่อนก้มหน้าหล่อเหลาชิดโพรงสวาท ปลายลิ้นสากตวัดเลียสลับกับการดูดกลืนติ่งเสียวเล่น

“อื้อ อ๊ะ”

“เริ่มเสียวแล้วใช่ไหม” ถามอย่างคนรู้ทันกับสถานการณ์

“ไม่…ไปให้พ้น” ณิชายังไม่ละความพยายามจะไล่คนตัวโต สติเธอพร่าเลือนทุกที จากตอนแรกผลักไสเขา ทว่าขณะนี้กลับอยากให้เขารุนแรงกว่าเดิม

“ทำแบบนี้ไม่ถูก ณิไม่ต้องการ” เธอกำลังโต้เถียงกับตัวเอง ใจหนึ่งอยากหยุด แต่อีกใจกลับรู้สึกดีอยากให้เขาทำมากกว่านี้

“อื้อ ได้โปรดหยุดเถอะ ณิจะไม่ไหวแล้ว”

“ไม่ต้องกลั้น ปล่อยออกมาได้เลย”

“ไม่เอา” ณิชาพยายามดันหัวเขาออกห่างร่องรัก คนตัวโตแสนเอาแต่ใจไม่ยอมฟัง ยังคงตักตวงความสุขกับร่างกายเธอ

นับจากมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงไม่ถ้วน เธอคือคนแรกทำให้เขาปรารถนามากขนาดนี้ ทั้งที่ดูไม่ประสีประสาด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้เพราะอะไรถึงต้องการเหลือเกินราวกับมีแรงดึงดูดบางอย่าง

“ฉันว่าเธอพร้อมแล้ว” เจย์เดนชันเข่าบนเตียง จากนั้นรีบถอดเสื้อผ้าออกรวดเร็ว ด้วยความกลัวณิชาจะหนี

กายแกร่งแสนสมบูรณ์เปลือยเปล่าต่อคนตัวเล็ก เธอเหลือบมองความเป็นชายก่อนหันหน้าหนีรวดเร็วอย่างเขินอาย หน้าหวานร้อนผ่าวเพราะเพิ่งจะเคยท่อนเนื้อของเพศตรงข้ามเป็นครั้งแรก

“ฉันรู้ว่าของฉันไซซ์ใหญ่” กระซิบบอกด้วยเสียงสุดเซ็กซี่ งับใบหูเธอทีหนึ่งอย่างมันเขี้ยว ลมหายใจอุ่นเป่ารดต้นรดระหงทำเอาคนตัวเล็กสะท้าน