ตอนที่ 10 ความผูกพัน

ศรายุทธกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาดึกแล้ว ช่วงนี้เขาเขาไม่เห็นสินีนาถมารอต้อนรับเขากลับบ้านเหมือนอย่างเคยก็รู้สึกสบายใจขึ้น ที่อย่างน้อยก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดใจมากเหมือนอย่างเคย

หลังจากที่สินีนาถพูดเปิดใจกับเขาตอนนั้น เขายอมรับว่ายิ่งอยากกลับบ้านให้น้อยลง เพราะลำบากใจที่จะเจอเธอแล้วต้องคอยทำเหมือนว่าไม่รับรู้อะไร ทั้งๆ ที่ก็รู้อยู่เต็มอกว่าเธอคิดอย่างไร

สินีนาถขออนุญาตให้มีเพื่อนผู้ชายมาหาเธอที่บ้าน นั่นเป็นการดีที่จะทำให้เธอได้เปิดใจให้คนอื่นบ้าง เขายินดีสนับสนุนเรื่องนี้อย่างเต็มที่ ลึกๆ ในใจอยากให้เธอรีบแต่งงานแล้วย้ายออกไปด้วยซ้ำ เพราะเธอไม่ใช่ญาติของเขาโดยตรง และพ่อแม่ของศรายุทธเองก็เคยเตือนเรื่องนี้กับเขาแล้วว่ามันไม่เหมาะสม

แต่ติดตรงที่ว่าสิริพิชญ์ฝากให้เขาดูแลสินีนาถ เธอถึงยังอยู่ที่นี่ได้ในฐานะน้องสาวของสิริพิชญ์ เพราะศรายุทธไม่อยากเสียคำพูดที่ให้ไว้กับอดีตภรรยาของเขา

“พี่ยุทธเพิ่งมาหรือคะ” สินีนาถถามขึ้นขณะเดินลงบันได

“อืม แล้วนาถลงมาทำอะไรดึกๆ ดื่นๆ” ศรายุทธถามเธอ

“นาถลงมาอุ่นนมดื่มค่ะ พอดีนอนไม่ค่อยหลับ” สินีนาถบอกแล้วยิ้มให้เขา ก่อนจะขอตัวไปที่ห้องครัว

ศรายุทธมองตามแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอกที่เธอไม่ได้ตั้งใจมารอเขา สินีนาถแอบยิ้มเธอเข้าใจว่าศรายุทธถอนหายใจเพราะว่าเสียดายเธอ ที่เธอกำลังเริ่มคุยกับอินทัช

*********************

ศรายุทธนั่งอ่านเอกสารอยู่ในห้องของเขาอย่างตั้งใจ บัวบงกชเคาะห้องสามครั้งแล้วเปิดประตูยกถาดกาแฟเข้ามาวางไว้ตามหน้าที่ เขาปรายตามองเธอนิดหนึ่งก็ดูเอกสารต่อไป แล้วบัวบงกชก็หยิบแฟ้มที่อยู่มุมโต๊ะทำงานของเขากลับออกไปด้วย

หลังจากวันนั้นศรายุทธก็ให้คนไปสืบเรื่องของบัวบงกช และกำลังรอให้คนมารายงานเขา ในระหว่างนี้บัวบงกชก็ไม่ได้ขอเงินจากเขาอีก และความสัมพันธ์ของเขาและเธอยังเป็นปกติดีอยู่

สักพักเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีก แล้วศิรินุชก็เข้ามารายงานว่าคนของเขามาขอพบ ศรายุทธพยักหน้าอนุญาต พอคนของเขาเข้ามา เขาก็สั่งให้ล็อกประตูเพื่อไม่ให้ใครเข้ามารบกวน

“ได้เรื่องอะไรบ้าง” ศรายุทธถามคนของเขาด้วยความสนใจ

“ครอบครัวของคุณบัวแยกทางกันครับ เพิ่งแยกกันอยู่เมื่อหกเดือนก่อนนี้เอง ฝ่ายพ่อหนีไปอยู่บ้านภรรยาใหม่ ส่วนแม่ก็อยู่ที่บ้านแล้วเอาสามีใหม่มาอยู่ด้วย แล้วต่างฝ่ายต่างเกี่ยงที่จะส่งค่าเทอมของคุณบัว ซึ่งล่าสุดฝั่งสามีใหม่ก็ชวนแม่ของเธอไปเล่นการพนันจนต้องเอาบ้านไปเป็นหลักประกันไว้กับเจ้าของบ่อนด้วยเงินหนึ่งแสนบาท ทางเจ้าของบ่อนให้ผ่อนชำระก่อนหกหมื่นและเดือนถัดไปอีกสี่หมื่นบาท แต่คุณบัวหาเงินได้ทันและจ่ายหมดทั้งหนึ่งแสนแล้วได้โฉนดกลับคืนมาแล้วครับ”  เขารายงานนายจ้างตามข้อมูลที่ไปสืบหามาได้

“งั้นก็คงไม่มีปัญหาแล้วสินะ” ศรายุทธพูดขึ้นมาอย่างใช้ความคิด

“ผมคิดว่าเป็นปัญหาครับ เพราะการที่คุณบัวหาเงินได้แบบนี้ ทำให้แม่ของเธอได้ใจ คนแถวนั้นบอกว่าเธอเริ่มเข้าบ่อนอีกครั้งโดยการชักจูงของสามีใหม่ครับ ในอนาคตคิดว่าคงเอาบ้านไปค้ำ เพื่อบีบให้คุณบัวหาเงินส่งไปให้อีกแน่นอนครับ” เขาบอกศรายุทธ ศรายุทธยิ้มอย่างพอใจที่ลูกน้องทำงานรอบคอบ

“งั้นติดต่อซื้อบ้านหลังนั้นมาเป็นของฉัน บีบให้แม่ของเธอยอมขายมัน แล้วโอนเป็นชื่อของฉันทันที” ศรายุทธบอก

เขาจะทำให้บ้านหลังนั้นเป็นของเขาโดยสมบูรณ์ อย่างน้อยก็ไม่ให้ตกไปอยู่ในมือของพวกบ่อนการพนัน และไม่ใช้มารดาของบัวบงกชใช้มันมาบีบบังคับให้บัวบงกชต้องหาเงินส่งให้เธออีกต่อไป

*********************

อินทัชมาหาสินีนาถที่บ้าน เธอเชิญเขาอยู่ทานอาหารเย็นด้วย เพื่อให้แผนการที่ว่าเธอกำลังลองเปิดใจคุยกับคนอื่นนั้นแนบเนียนที่สุด เพื่อแผนการบางอย่างที่เธอคิดจะทำในอีกไม่นานนี้

“คุณนาถลงมือเองหรือเปล่าครับ” เขาถามเธอ

“นาถบอกแล้วไงค่ะทัช ให้เรียกนาถเฉยๆ ก็พอ เรียกเสียห่างเหินเชียว” เธอบอกเขาแล้วยิ้มหวานๆ มัดใจไปหนึ่งที

“ครับนาถ” อินทัชรับปากแล้วยิ้มให้เธอ

“แล้วตกลงว่านาถทำเองหรือเปล่าครับ” เขาถาม

“เปล่าหรอกค่ะ นาถทำกับข้าวไม่เก่ง แค่ไปเป็นลูกมือให้ป้านิ่มเท่านั้นเอง” สินีนาถบอก แล้วมองดูหน้าเฉิ่มๆ ของเขา

ดูอย่างไรเขาก็ไม่มีอะไรที่เทียบศรายุทธได้สักอย่าง ทั้งหน้าตา ความภูมิฐาน รวมถึงเสน่ห์ที่ศรายุทธมี คนอย่างอินทัชก็แค่หมากตัวหนึ่งของเธอเท่านั้น

“แล้วพี่เขยของนาถไม่กลับมาทานข้าวงเย็นด้วยกันหรือครับ” เขาถามเธอ

“ไม่หรอกค่ะ พี่ยุทธทำงานเลิกค่ะ กลับดึกแทบทุกวัน เราแทบไม่เจอกันด้วยซ้ำ นอกจากเวลาทานมื้อเช้าที่นาถจะได้เจอพี่ยุทธบ้าง แต่ก็แค่ไม่ถึงสิบนาที ทานอาหารเช้าเสร็จพี่ยุทธก็รีบไปทำงานต่อ” สินีนาถบอกอินทัช แล้วตักอาหารเอาใจเขา

อินทัชยิ้มกริ่มด้วยความปลาบปลื้มใจ เขาไม่คิดว่าสินีนาถที่เขาแอบมองมาตลอดที่เรียนด้วยกัน วันนี้จะตักอาหารให้เขา และกำลังคุยกับเขาอย่างเป็นกันเองแบบนี้

“งั้นถ้านาถไม่ว่า ผมคงต้องขอมาทานข้าวเช้ากับนาถได้หรือเปล่า จะได้มาแนะนำตัวกับพี่เขยคุณด้วย” เขาถามสินีนาถ กังวลว่าเธอจะลำบากใจที่เขารุกเธอแบบนี้

“ยินดีค่ะ” สินีนาถบอกแล้วยิ้มหวานๆ แสร้งทำเป็นว่าเอียงอายให้เขานั้นประทับใจ

“งั้นพรุ่งนี้ผมจะมาทานข้าวเช้าด้วยนะครับ” เขาบอกเธอ สินีนาถพยักหน้ารับแล้วใช้จังหวะที่อินทัชเผลอยิ้มมุมปากอย่างพอใจ

*********************

หลังจากที่บทรักของศรายุทธและบัวบงกชสิ้นสุดลง เขาก็รีบใส่เสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวกลับเหมือนอย่างเคย บัวบงกชลุกเดินไปกอดเขาเอาไว้แล้วอ้อนเขาให้คืนวันเสาร์นอนค้างกับเธอ

“ฉันขอคิดดูก่อนนะ” ศรายุทธบอก ค่อนข้างแปลกใจที่บัวบงกชขอเขาอย่างนี้ ปกติเธอไม่เคยอ้อนให้เขาต้องนอนค้างกับเธอเลยสักครั้ง

“นะคะ บัวอยากนอนกอดคุณ บัวคงฝันดีมากๆ แน่นอนเลย ถ้าได้นอนกอดคุณทั้งคืน ตั้งแต่อยู่กับคุณมา คุณเพิ่งค้างกับบัวแค่ครั้งเดียวเองนะคะ” บัวบงกชบอก แล้วอ้อนเขาต่อ ทำให้ศรายุทธอดคิดไม่ได้ว่า เธอกำลังจะขอเงินก้อนใหญ่จากเขาอีกหรือเปล่า

“ก็ได้” ศรายุทธรับปากแล้วจูบหน้าผากเธอ เขาพยายามไม่คิดกับเธอไปมากกว่าคู่นอน แต่นานวันเข้ากลับผูกพันกับเธอมากขึ้นจนบางครั้งก็ติดกับดักลูกอ้อนนั้นทั้งๆ ที่ห้ามใจแล้ว

“ขอบคุณนะคะ” บัวบงกชบอกแล้วเดินไปส่งเข้าที่ประตู ก่อนจะกลับมานอนที่เตียงด้วยรอยยิ้ม

เธอรู้ว่าตอนนี้เธอเองรู้สึกดีกับเขามาก อยากอยู่ใกล้เขา อยากเอาใจเขา อยากทำให้เขามีความสุข จนถามตัวเองว่ามันคือความรักหรือเปล่า แต่ก็ไม่สามารถตอบหัวใจของตัวเองได้ เลยคิดไปว่ามันอาจเป็นแค่ความผูกพันที่เกิดจากเรื่องบนเตียงเท่านั้นที่ทำให้เธอรู้สึกดีๆ กับเขาอย่างนี้

“ถ้าวันหนึ่งบัวรักคุณขึ้นมา แล้วถึงเวลาที่ต้องไป อย่างน้อยบัวก็ไม่เสียใจที่ได้อยู่กับคุณ” บัวบงกชพึมพำออกมาแล้วยิ้มอย่างเขินอายที่ตัวเองพูดอะไรซึ้งๆ อย่างนั้นออกไป ทั้งๆ ที่พอถึงเวลานั้นเธอจะทำได้หรือเปล่าก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ

*********************