ตอนที่ 9 คนของท่านประธาน

บัวบงกชที่นอนคิดมากทั้งคืนเพราะศรายุทธไม่พอใจเธอก็มาทำงานตามปกติ เธอหันซ้ายหันขวากลัวว่าจะเจอผู้ชายคนนั้นอีก เพราะศิรินุชบอกว่าเธอให้ฝ่ายบุคคลแจ้งเตือนเขาไปแล้วว่าไม่ให้ทำเรื่องอย่างนั้นอีก บัวบงกชเลยกลัวว่าเขาจะโกรธแล้วยิ่งหาเรื่องเธอ

บัวบงกชก้าวเข้าไปในลิฟต์ ประตูกำลังจะปิดแต่ก็มีมือมาขวางเอาไว้ก่อน ประตูเลยเปิดออกอีกครั้ง เป็นชายหนุ่มคนเมื่อวานอย่างที่เธอกลัว

“พี่ไปด้วยคนสิครับ” เขาบอกแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และดูไม่เป็นมิตรสำหรับบัวบงกช

เขากดปิดลิฟต์แล้วก็มีมือใครบางคนมาขวางเอาไว้อีกรอบ เป็นศรายุทธที่ขวางประตูลิฟต์นั้น เขาไม่อยากเชื่อว่าเขาจะมาแอบดักรอเธอขึ้นลิฟต์ และพอเจอพนักงานหนุ่มจอมตื้อแอบรอเธออยู่ก่อนหน้านี้ เขาก็ยิ่งแทบทนไม่ไหว แต่ถ้าจะรังแกพนักงานตัวเล็กๆ ก็คงดูไม่ดีอย่างที่บัวบงกชบอก เขาเลยต้องอดทนและทำตัวให้นิ่ง

“ผมไปด้วยคนสิ” เขาพูดเสียงเรียบ แล้วก้าวเข้าไปในลิฟต์

บัวบงกชดีใจที่อย่างน้อยก็มีศรายุทธอยู่ในลิฟต์ด้วย ถึงจะกังวลเรื่องที่เขากำลังโกรธเธออยู่ แต่ก็อุ่นใจที่เขาอยู่ตรงนี้

“วันนี้ท่านประธานมาเช้าจังเลยนะคะ” บัวบงกชพูดกับเขา

“พอดีอยากลองเข้างานเช้าดู เผื่อว่าจะได้เห็นอะไรที่พลาดไป” ศรายุทธบอกแล้วหันไปหาบัวบงกช แล้วเอื้อมมือไปเกลี่ยผมที่บังแก้มนวลนั้น แล้วยกยิ้มเบาๆ มองไปทางชายคนนั้นที่ยืนมองด้วยความตกตะลึง

“บอกกี่ทีแล้วให้มัดผมรวบไม่ต้องปล่อยแบบนี้ ผมไม่ชอบ” ศรายุทธบอกแล้วดึงยางมัดผมที่บัวบงกชรัดข้อมือไว้ขึ้นมามัดผมรวบให้เธอ ท่ามกลางความตกตะลึงของบุคคลที่สามอย่างไม่สนใจว่าเขาจะคิดอย่างไร และแอบสะใจตอนนี้ที่เขานั้นหน้าซีดลง

บัวบงกชเขินจนแก้มแดง ไม่คิดว่าเขาจะแสดงความเป็นเจ้าของเธอชัดเจนขนาดนี้ต่อหน้าคนอื่น แต่ก็พยายามบอกตัวเองไปว่า เขาก็แค่ทำเพราะหวง ‘สิ่งของ’ อย่างเธอเท่านั้น

ศรายุทธมัดผมให้เธอเสร็จก็หันกลับไปมองประตูลิฟต์เหมือนเดิม เหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น บัวบงกชแอบยิ้มไม่ยอมหุบ ส่วนพนักงานชายคู่กรณีก็นิ่งเงียบ เพราะคงรู้ตัวแล้วว่าเขาไม่ควรยุ่งกับเธออีกต่อไป เพราะว่าศรายุทธแสดงออกชัดเจนแล้วว่า บัวบงกชคือคนของเขา และรู้ว่าไม่ควรพูดเรื่องนี้ออกไป ถ้าไม่อยากตกงานในตอนนี้

*********************

บัวบงกชยกถาดกาแฟเข้าไปวางให้ศรายุทธแล้วกำลังจะรีบเดินออกมา แต่ก็โดนเขาเรียกเอาไว้ก่อน

“บัวบงกช เชิญมานั่งตรงนี้กับผมสักครู่สิครับ” ศรายุทธพูดอย่างเป็นทางการ บัวบงกชจึงรู้ว่าเขากำลังจะพูดเรื่องงานมากกว่าเรื่องส่วนตัว

“ค่ะ ท่านประธาน” บัวบงกชรับคำแล้วเดินไปนั่งตรงข้ามกับเขา

“คุณฝึกงานมาสองเดือนแล้ว คุณเรียนรู้อะไรบ้าง” เขาถามเธอ ทั้งที่ไม่ใช่หน้าที่ของเขาที่ต้องมายุ่งยากกับการฝึกงานของเธอ

“ก็การนัดหมาย การจัดตารางงาน การประสานงานกับฝ่ายต่างๆ อะไรประมาณนี้คะ” บัวบงกชบอก ศรายุทธพยักหน้ารับทราบ แล้วเอานิ้วเคาะโต๊ะเหมือนคนที่กำลังใช้ความคิด จนบัวบงกชเป็นกังวลว่าเขาคิดจะทำอะไรกับการฝึกงานของเธอ

“ท่านประธานมีอะไรจะถามดิฉันอีกหรือเปล่าคะ” เธอถามเขาอย่างเป็นทางการ

“คุณเหลือเวลาฝึกงานอีกแค่เดือนกว่าๆ คิดว่าจบแล้วสนใจจะมาทำงานที่นี่ต่อไหม” เขาถามเธอ

“ไม่ดีกว่าค่ะ ดิฉันอยากหาประสบการณ์ที่อื่นค่ะ” บัวบงกชบอกเขาไปตามตรง

“แล้วถ้าฉันอยากให้เธอมาทำงานใกล้ๆ ในสายฉันจนกว่าจะครบสัญญาของเราล่ะ” ศรายุทธเปลี่ยนสรรพนามที่เรียกกันส่วนตัว

“ถ้าคุณยุทธต้องการ บัวก็จะมาทำงานให้ได้ค่ะ แต่ถ้าครบสัญญาแล้ว บัวไม่ขออยู่ต่อนะคะ เพราะบัวก็อยากมีทางเดินเป็นของตัวเอง” บัวบงกชบอก

“แล้วงานที่นี่ไม่ดีตรงไหน” ศรายุทธถาม

“ไม่ดีตรงที่ว่า เราต้องเจอกันอีกหลังจากความสัมพันธ์นั้นไงคะ” บัวบงกชบอกเขาตามตรง ทำเอาศรายุทธนิ่งไป

“ในอนาคตบัวเองก็อยากทำงานที่อื่น อยากมีอิสระที่จะทำตามใจตัวเองบ้าง” เธอบอกเขาเสียงเบา

“เอาเป็นว่าเมื่อถึงตอนนั้นค่อยคุยกันอีกทีก็แล้วกัน” ศรายุทธบอก

“ค่ะ”

“คืนนี้ฉันไปหานะ” เขาพูดแล้วก้มหน้าทำงานต่อไป

“ค่ะ” บัวบงกชรับทราบ แล้วเดินออกจากห้องทำงานของเขาไป

ศรายุทธเงยหน้ามองตามหลังเธอไปจนประตูปิด เขาไม่เข้าใจว่าทำไมต้องรู้สึกใจหายที่เธอไม่อยากอยู่กับเขาอีก

*********************

ในตอนเย็นหลังจากเตรียมอาหารเสร็จ บัวบงกชก็อาบน้ำแล้วใส่ชุดนอนเซ็กซี่ไว้รอเขา วันนี้เธอตั้งใจปรนนิบัติเขาให้พอใจมากๆ เพื่อแลกกับเงินก้อนใหญ่ที่เธอต้องการจากเขา

ศรายุทธมาถึงเขาก็ยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นเธอใส่ชุดนอนที่เขาชอบให้สิริพิชญ์สวมใส่ เขารีบทานอาหารแล้วไปนั่งรอเธอที่ห้องนั่งเล่นดูข่าวรอเธอเก็บโต๊ะอาหารอย่างอารมณ์ดี

“ให้บัวนวดให้ไหมคะ” เธอถามเขาอย่างเอาใจ

“ทั้งนวด ทั้งนาบ ต้องการมากๆ ในตอนนี้” ศรายุทธบอกพร้อมกับยิ้มให้เธอ ต่างจากท่านประธานในตอนกลางวัน

“คุณยุทธรู้ใช่ไหมคะ ว่าผู้ชายในลิฟต์คือคนที่บัวพูดถึง เลยแสดงความเป็นเจ้าของบัวออกมา” บัวบงกชถามเขาตรงๆ ด้วยน้ำเสียงที่ดูยั่วยวน นั่งตักเขาแล้วเอามือคล้องคอเขาเอาไว้

“อืม” ศรายุทธยอมรับ บัวบงกชยิ้มแก้มปริ

“บอกแล้วไงว่าไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับของๆ ฉัน ฉันอยากให้เธอเป็นของฉันคนเดียว” ศรายุทธบอกพลางล้วงมือเข้าไปใต้ชุดนอนนั้น ลูบคลำหน้าอกนุ่มนิ่มนั้นแล้วสัมผัสยอดอกเบาๆ

“หวงบัวหรือคะ” เธอถามเสียงสั่น ด้วยความสยิวที่กำลังโดนเขาใช้นิ้วบี้ยอดอกไปมา

“เปล่า ฉันแค่อยากให้เธอสะอาด ฉันไม่อยากติดโรค” ศรายุทธบอกไปอย่างนั้น บัวบงกชนึกน้อยใจที่เขาแค่กลัวว่าเธอจะไม่สะอาดพอสำหรับเขาเท่านั้น แต่ก็ไม่ได้แสดงความรู้สึกออกมา เธอก้มลงไซร้ซอกคอของเขาแล้วจูบที่ติ่งหูของเขาเบาๆ

“เราเข้าห้องกันเถอะค่ะ” บัวบงกชกระซิบบอกเขา

ศรายุทธลุกขึ้นแล้วเดินตามบัวบงกชไปที่ห้องนอนใหญ่ เธอค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าเขาออกอย่างช้าๆ แล้วพาเขาไปนอนคว่ำที่เตียง เธอขึ้นไปนวดให้เขา พลางนั่งทับสะโพกของเขาโยกตัวไปมาพร้อมกับนวดไหล่ให้เขาไปด้วย ศรายุทธยิ้มกริ่มอย่างมีความสุขที่ถูกเธอเอาใจ อยู่กับบัวบงกชเขาผ่อนคลายและสบายใจมาก

ชุดนอนของบัวบงกชกางเกงในเป็นแบบมีรู เป็นชุดนอนสำหรับสร้างความสุขบนเตียงโดยเฉพาะ เธอจึงไม่ได้ถอดมันออกไป เพราะคิดว่าศรายุทธคงชอบให้เธอสวมมันไว้

เธอจับเขาให้พลิกตัวนอนหงายแล้วนวดแท่งลำนั้นต่อด้วยริมฝีปากของเธอ ศรายุทธกดหัวเธอลงไปลึกๆ แล้วครางอย่างพอใจ สักพักบัวบงกชก็ขึ้นไปอยู่ข้างบนตัวเขาแล้วขย่มแท่งลำนั้นขึ้นลง ปลดสายชุดนอนให้ลงมากองที่เอว เผยให้เห็นหน้าอกอันอวบอิ่มที่กระเพื่อมตามแรงขย่มของเธอ

บัวบงกชรู้ว่าศรายุทธชอบให้เธอถึงจุดหมายก่อนเขา เธอจึงขย่มจนเธอนั้นตัวอ่อนลงแล้วยิ้มให้เขาด้วยความหอบกระเส่า แล้วนอนหันหลังให้เขาลุกขึ้นมาสอดใส่เธอจากด้านหลัง

“ขอแรงๆ นะ” เขาบอกเธอ บัวบงกชพยักหน้า

ศรายุทธเข้าประกบเธอแล้วกระแทกเข้าออกอย่างดุดันพร้อมทั้งครางอย่างมีความสุขไม่ขาดปาก เสียงกระแทกตีกันของเนื้อดังลั่นห้อง เขาสูดปากครางอย่างพอใจแล้วตีก้นของเธอไปด้วย

ไม่นานนักทั้งสองก็ครางถี่ๆ แล้วถึงเส้นชัยไปพร้อมกันอย่างง่ายดาย แล้วนอนหายใจหอบกอดกันสักพัก ก่อนที่ศรายุทธจะลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าเตรียมตัวกลับ

“บัวอยากจะขอเงินคุณยุทธค่ะ”บัวบงกชบอกเขา นานสองเดือนแล้วที่เธอไม่เคยขอเงินเขาใช้เลย ศรายุทธเลยแปลกใจเล็กน้อย

“เท่าไร” เขาถามเธอ

“หกหมื่นบาทค่ะ” เธอบอกเขาเสียงสั่นด้วยความตื่นเต้น กลัวเขาจะโกรธที่เธอขอเขามากขนาดนั้น

ศรายุทธกดโทรศัพท์สักพักก็มีข้อความแจ้งเตือนเข้าโทรศัพท์ของบัวบงกช

“ส่วนที่เหลือก็เอาไว้ใช้ก็แล้วกัน” ศรายุทธบอกแล้วเดินออกไปจากห้องนอนนั้นด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย เขาก็รู้ดีอยู่แล้วว่าที่บัวบงกชทำอย่างนี้ก็เพราะต้องการเงิน แต่ว่าตลอดสองเดือนที่ผ่านมาเธอไม่ได้ขอเงินเขาเลย พอเธอมาขอเงินเขาตอนนี้ ถึงจะจำนวนไม่มากแต่มันก็อดทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ และสงสัยว่าเธอจะเอาเงินไปใช้จ่ายอะไร ในเมื่อที่ผ่านมาก็พูดเองตลอดว่าพอใช้

บัวบงกชเห็นยอดเงินที่เขาโอนมาให้เธอสองแสนบาทก็อดตกใจไม่ได้ แต่ว่ามันก็ทำให้เธอยิ้มออกมาด้วยความโล่งใจ ที่จะมีเงินส่งไปใช้หนี้ให้มารดาแล้ว

*********************