บทที่ 99...เธอแพ้ท้อง

“เธอเป็นอะไรอรดี จะสัปดาห์หนึ่งแล้วนะที่อาเจียนเอาน้ำลายเหนียวๆออกมาแบบนี้”

อรดีดูดน้ำจากสองฝ่ามือเข้าปากแล้วกรอกล้างคอ บ้วนทิ้งอยู่หลายรอบ อาการพะอึดพะอมก็ยังคงอยู่ในท้อง อาการวิงเวียนศีรษะ มึนงงทำให้เธอแทบจะเป็นลมไปหลายตลบ

คำถามที่เธอเฝ้าถามตัวเองมันค่อยๆเฉลยเมื่อเธอยอมรับความจริงข้อหนึ่งว่าประจำเดือนเธอหายไปครั้งหนึ่งเมื่อเดือนก่อน อรดีหยิบถ้วยชาใบเล็กขึ้นจิบ หลังจากที่ไปปล่อยเศษอาหารลงโถส้วมด้านล่าง โดยคราวนี้มีชิดชนกคอยลูบหลังให้ หญิงสาวที่ตกเป็นเป้าสายตาหลังแว่นพยัยามจะทำหน้าเป็นปกติราวกับคนแพ้อาหารที่ยังฝืนตะกระตะกรามกินของต้องห้ามเข้าไป

“ไม่น่ากินส้มตำปลาร้าเข้าไปเลย หมอสั่งแล้วแท้ ๆ ว่าให้ระวังของหมัก”

แต่ถึงแม้ผู้จัดการของเธอจะไม่เคยผ่านประสบการณ์ตรงมา แต่ประสบการณ์จากคนรอบข้าง ทำให้เธอพอจะเดาได้ไม่ยาก

“นี่มันอาการของคนท้องไม่ใช่เหรออร”

คนที่ถูกตั้งข้อสันนิษฐานอ้าปากหวอ ก่อนจะหุบแล้วเปลี่ยนเป็นยิ้มร่าเริง

“ท้องอะไรกัน บางทีอรอาจแค่แพ้ยาก็ได้ คุณหมอก็บอกเอาไว้เหมือนกันว่าหลังผ่าตัด อรอาจจะได้รับผลค้างเคียงจากยาระงับปวด” เธอเฉไฉเก่งทีเดียว

“แน่ใจนะว่าจะไม่ลองไปหาหมอเพื่อตรวจให