Share

60 ไม่ทันแล้ว

Author: sammi'P
last update Huling Na-update: 2025-07-22 01:15:18

“ทำไมไม่รับโทรศัพท์นะ... ยายดื้อเอ๊ย ไม่รู้รึไงว่าคนเขาเป็นห่วง”

เสียงบ่นพึมพำของคนเฝ้าไข้ที่ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาเบดอย่างแรงทำให้คนป่วยลืมตาตื่น

“คนจะนอน หยุดพล่ามได้ไหม จะมาเฝ้าก็ให้มันดีๆ หน่อย น่ารำคาญจริง”

ราเชลเหลือบตามองส่งสายตาตำหนิให้ กรณ์ถึงกับชะงัก

“รู้แล้ว... จะนอนเดี๋ยวนี้ละ คุณก็อย่านอนให้มันดิ้นมากนัก”

“ทำไม เกี่ยวอะไรกับฉันจะนอนดิ้นไม่ดิ้นก็เรื่องของฉัน” ราเชลโวยทันทีที่กรณ์ทำหน้าเบ้ใส่

“ก็มันรำคาญลูกตา ท่านอนประเจิดประเจ้อมาก”

“เอ๊ะ! คุณ”

ร่างเพรียวบางสมส่วนลุกพรวดขึ้นนั่ง ถ้าก้าวขาถนัดหล่อนคงไม่มาทนฟังคนแปลกหน้าพูดแบบนี้แน่ ยิ่งคิดยิ่งโมโห แต่คนเฝ้าทำหน้าเฉยราวกับไร้ความรู้สึก ทั้งยังหาวหวอดก่อนทิ้งตัวลงนอน

“นอนได้แล้วคุณ พูดมาก”

“ไอ้... คนบ้านี่ เชอะ”

ราเชลล้มตัวลงนอนคลุมโปงตัดความรำคาญ ตะแคงหันหลังให้กรณ์ที่มองมาอย่างนึกขำคนเอาแต่ใจ เขายังหงุดหงิดไม่หาย ที่ไม่สามารถติดต่อเอรินได้อย่างใจหมาย จิตใจร้อนรุ่มกระวนกระวายราวกับมีไฟกองใหญ่สุมอยู่ ทำให้ต้องผุดลุกผุดนั่งอย่างหงุดหงิดใจอยู่ตลอดทั้งคืนไม่สามารถข่มตาให้หลับลงไ
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   60 ไม่ทันแล้ว

    “ทำไมไม่รับโทรศัพท์นะ... ยายดื้อเอ๊ย ไม่รู้รึไงว่าคนเขาเป็นห่วง”เสียงบ่นพึมพำของคนเฝ้าไข้ที่ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาเบดอย่างแรงทำให้คนป่วยลืมตาตื่น “คนจะนอน หยุดพล่ามได้ไหม จะมาเฝ้าก็ให้มันดีๆ หน่อย น่ารำคาญจริง”ราเชลเหลือบตามองส่งสายตาตำหนิให้ กรณ์ถึงกับชะงัก “รู้แล้ว... จะนอนเดี๋ยวนี้ละ คุณก็อย่านอนให้มันดิ้นมากนัก” “ทำไม เกี่ยวอะไรกับฉันจะนอนดิ้นไม่ดิ้นก็เรื่องของฉัน” ราเชลโวยทันทีที่กรณ์ทำหน้าเบ้ใส่“ก็มันรำคาญลูกตา ท่านอนประเจิดประเจ้อมาก”“เอ๊ะ! คุณ”ร่างเพรียวบางสมส่วนลุกพรวดขึ้นนั่ง ถ้าก้าวขาถนัดหล่อนคงไม่มาทนฟังคนแปลกหน้าพูดแบบนี้แน่ ยิ่งคิดยิ่งโมโห แต่คนเฝ้าทำหน้าเฉยราวกับไร้ความรู้สึก ทั้งยังหาวหวอดก่อนทิ้งตัวลงนอน“นอนได้แล้วคุณ พูดมาก” “ไอ้... คนบ้านี่ เชอะ”ราเชลล้มตัวลงนอนคลุมโปงตัดความรำคาญ ตะแคงหันหลังให้กรณ์ที่มองมาอย่างนึกขำคนเอาแต่ใจ เขายังหงุดหงิดไม่หาย ที่ไม่สามารถติดต่อเอรินได้อย่างใจหมาย จิตใจร้อนรุ่มกระวนกระวายราวกับมีไฟกองใหญ่สุมอยู่ ทำให้ต้องผุดลุกผุดนั่งอย่างหงุดหงิดใจอยู่ตลอดทั้งคืนไม่สามารถข่มตาให้หลับลงไ

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   59 ไม่เป็นไรก็ดีแล้วนะ

    “ฉันขอโทษ” เอรินเสียงสั่นสะอื้นจนน้ำตาเปียกหัวไหล่ชายหนุ่มชานนท์ลูบผมหล่อนพร้อมกับพยายามชันตัวลุกขึ้น เอรินรีบลุกมาช่วยพยุงร่างกำยำที่ค่อยทรงตัวและขึ้นนั่งบนรถมีเอรินขึ้นซ้อนท้ายตาม“เกาะเอวแน่นๆ ต้องเร่งเครื่องให้พ้นเนินตรงนั้นถึงจะขึ้นแนวถนนได้”ชานนท์จับกระชับมือเอรินไว้ให้เกาะเอว ก่อนจะสตาร์ทรถติดโดยง่าย ชานนท์ถอนหายใจโล่งอกก่อนจะเร่งเครื่องเสียงดังสนั่นจนรถขึ้นพ้นป่ารกมาสู่ถนนดินแดง แต่สองหนุ่มสาวถึงกับชะงักเมื่อชีวินยืนดักอยู่ตรงหน้า“จะรีบไปไหน” “แกต้องการอะไรอีก รีบไปซะให้พ้นไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งความ” ชานนท์ขู่และเร่งเครื่องเสียงดัง ชีวินยักไหล่และเบี่ยงตัวหลบมายืนริมถนน“ก็ไม่ได้ต้องการอะไร ก็แค่จะบอกว่าเล่นซ่อนหาสนุกดี”“อะไรนะ! แกบอกว่าเล่นหรือ”ร่างกำยำจะลงจากรถไปเอาเรื่องคนทำหน้ายียวน แต่เอรินดึงเสื้อชายหนุ่มไว้แล้วห้ามเสียงสั่น“อย่าค่ะ อย่าไปแลกเรากลับกันเถอะ”“แต่...” ชานนท์ฮึดฮัด“นะคะ”ถึงยังไงหล่อนก็ต้องยื้อชานนท์ไว้เต็มกำลัง เพราะดูท่าทีชีวินไม่ได้จะเข้ามาทำร้าย เหมือนกับแค่ยั่วให้โมโห ซึ่งหล่อนก็ไม่เข้าใจว่าเขาทำทำไม“ก็ได้ ถอยไป!” ชานนท์รับปากเอรินแ

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   58 คนเลว!

    “คุณ! หยุด หยุดก่อน... ผมอยากจะขอเช่าเอทีวีของคุณ”“อะไรนะ!” ชายต่างชาติผมทองถามกลับเป็นภาษาอังกฤษ“เอานี่... เอาเงินไปเลยแล้วเอารถมาเร็วๆ” ชานนท์ตอบกลับอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งหยิบธนบัตรสีเทาปึกหลายใบใส่มือให้“เฮ้!! อะไรกันคุณ” ชายต่างชาติรุ่นราวคราวเดียวกันพยายามทักท้วง “นี่รถผมเช่ามา” ชานนท์ไม่ฟังความกลับขึ้นไปนั่งแทนที่ แล้วก้มหัวแทนคำขอร้องหลายต่อหลายครั้ง“ขอโทษจริงๆ ช่วยผมสักครั้งเถอะนะ นี่นามบัตรผม อ้อ... นามบัตรรีสอร์ตด้วยผมพักอยู่ที่วิลล่าเนินเขา คุณค่อยไปเอารถคืนพรุ่งนี้ละกันนะ”ชานนท์กำชับชายเจ้าของรถที่ได้แต่ยืนจับต้นชนปลายไม่ถูกมองธนบัตรไทยในมือหลายใบเป็นค่าที่ถูกฉกรถไปต่อหน้าสลับกับนามบัตรของชานนท์และรีสอร์ตที่พักอย่างงงๆ คืนเดือนมืดบนเกาะกับเส้นทางสายหลักที่ค่อนข้างเล็กแคบสูงๆ ต่ำๆ เล่นระดับกับเนินเขา รถเอทีวีขับไปอย่างไม่เร็วนัก เพราะชีวินต้องคอยกระชับแขนเอรินจากทางด้านหลังด้วยความหงุดหงิดหญิงสาวที่เคลิ้มหลับโอนไปเอนมาอย่างน่าหวาดเสียว ทำให้เขาเร่งทำเวลาไม่ได้ “นั่งดีๆสิ พี่กำลังจะพาน้องไปส่งนะ” ชีวินตะคอกเอรินที่นั่งหลับสะลึมสะลือคอพับคออ่อนทันทีที่เห็น

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   57 หึงมาก

    แล้วชานนท์ก็ทำตัวห่างเหินสมใจอยากจนได้ เมื่อเอรินต้องมานั่งอยู่คนเดียวในมุมหนึ่งของบาร์ด้วยความหงุดหงิด ชานนท์ที่ตอนแรกว่าจ้างรถของรีสอร์ตให้มาส่งที่บาร์ในตัวเมืองแถวหาดทรายรีตอนค่ำต้องเปลี่ยนแผนเพราะถนนกลางคืนเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวต่างชาติขาแดนซ์ที่นิยมมาเที่ยวบาร์ผู้หญิง เขาจึงเลี่ยงพาเอรินมาที่นี่แทนสตาร์ไลท์บาร์ตั้งออยู่บนอ่าวจันทร์สมเป็นร้านอาหารกึ่งผับมีทั้งส่วนบาร์สำหรับแดนซ์และมุมนั่งชมวิวพระอาทิตย์ตกยื่นไปในทะเล มองไกล ๆ เหมือนรูปเรือ ที่นั่งเป็นตั่งและมีเบาะนั่งกับพื้นไม้อย่างดี ไฟทางสีส้มรายล้อมให้บรรยากาศโรแมนติก สองหนุ่มสาวนักละเลียดอาหารดื่มด่ำบรรยากาศอยู่ดี ๆ ก็มาเจอเข้ากับชาลีสาวสวยลูกครึ่งคนเดิมโดยบังเอิญ สองหนุ่มสาวพากันออกไปเต้นสโลว์ซบกลางวงคนนั่งล้อมโดยไม่สนใจคนรอแม้แต่น้อย “เฮ้อ... ดีแล้วละ เอริน เธอปลอดภัยแล้ว เขาไม่ได้รักเธอซะหน่อย จะทำอะไรยังไงก็ไม่เกี่ยวกับเธอ เป็นอย่างนี้แหละดีแล้ว” เอรินพร่ำบ่นกับตัวเองแล้วกระดกไวน์สัญชาติยุโรปราคาแพงที่ชานนท์สั่งมาไว้ที่โต๊ะยังไม่ทันจะดื่มก็เจอเข้ากับชาลีสาวสวยเสียก่อน“ฉันจะกินให้หมดเลย เต้นกันไปใ

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   56 น้อยใจ

    ตลอดการเดินทางตั้งแต่เช้าถึงบ่าย เอรินและชานนท์พูดจากันแทบจะนับคำได้ หญิงสาวอธิบายแต่ละจุดที่เรือสปีดโบ้ทส่วนตัวไปตามโปรแกรมประสาไกด์ซึ่งผ่านการอบรมและเรียนรู้มาจนเชี่ยวชาญ “จุดนี้อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะค่ะ เรียกว่าอ่าวม่วง เป็นจุดที่น้ำทะเลสวยใสมาก และปะการังอุดมสมบูรณ์มากกว่าอีกด้านหนึ่งของเกาะเช่นกันคุณดำดูปะการังก็ได้จุดนี้เยอะมากเช่นกัน ปลาที่นี่ก็เยอะมีทั้งปลาการ์ตูน” ชานนท์ได้แต่รับฟังด้วยหน้าตานิ่งสนิท ไม่ได้ใส่ใจอะไรนักแล้วพูดขัดขึ้นมาเสียอย่างนั้น“พอเถอะ ไม่ต้องอธิบายแล้ว... คุณไกด์”น้ำเสียงแข็งๆ ที่สวนทันควัน เขาตั้งใจไม่ฟังที่หล่อนยังอธิบายไม่จบทำเอาไกด์มือใหม่หน้าเสีย ชายหนุ่มกระชับแว่นกันน้ำพร้อมท่อช่วยหายใจแล้วกระโดดลงไปทันทีโดยไม่สนใจเอรินเลยแม้แต่น้อย หญิงสาวอึดอัดกับสงครามเย็นที่เขาและหล่อนต่างคนต่างก่อ ชานนท์มีท่าทีหมางเมินอย่างเห็นได้ชัด จนเอรินได้แต่ทอดถอนใจมองชายหนุ่มดำผุดดำว่ายในน้ำอย่างไม่สบายใจ“ผู้ชายอะไร ตัวโตซะเปล่า ขี้หงุดหงิดเป็นบ้า” เอรินบ่นพลางมองพลาง “คุณสองคน ดูไม่เหมือนไกด์กับลูกทัวร์ แต่

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   55 อดีตที่หลอกหลอน

    พัชระลืมตา เหงื่อผุดเต็มใบหน้าซีดเผือด อติมามองด้วยความตกตะลึงไม่เคยเห็นท่าทางอย่างนี้ของเขามาก่อน “พ่อเรียกหาลูกซะเสียงดัง มีอะไรรึเปล่า” อติมาโอบกอดสามีเอาไว้แนบแน่นเป็นหลักให้เขาพักพิงกายเอนมาอย่างอ่อนแรง “เป็นห่วงลูกหรือจ๊ะ” “พ่อรู้สึกเป็นห่วงลูกเรายังไงก็ไม่รู้สิแม่” พัชระมองภรรยาด้วยดวงตาสับสนจนหล่อนต้องปลอบ จิตใต้สำนึกที่คอยตามหลอกหลอนมาตลอดกว่ายี่สิบปีที่ผ่านมา นับตั้งแต่นายน้อยหายไปอย่างไร้ร่องรอยเป็นเวลาเดียวกับที่พ่อและแม่ของเด็กหนุ่มเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์อย่างไร้เบาะแส เขาไม่เคยคิดถึงเหตุการณ์นั้นมานาน...แต่ขณะนี้ความทรงจำเหล่านั้นย้อนกลับเข้ามาหลอกหลอนเขาอีกครั้งยามที่มองสบดวงตาคมกล้าของแขกคนใหม่ของบ้านต้นไม้ ลูกทัวร์คนแรกของลูกสาว “แปลก แปลกมาก ลูกไปแค่ใกล้ๆ แต่พ่อกลับห่วงมากกว่าตอนลูกไปเมืองนอกซะอีก” พัชระพึมพำสีหน้าวิตกกังวลจนอติมาได้แต่ปลอบใจในขณะที่เอรินยังคงนอนหลับคุดคู้อย่างมีความสุขในห้องพักภายในวิลล่าเนินเขา ชานนท์เกาะบันไดสระว่ายน้ำหน้าห้องมองหญิงสาวใต้ผ้านวมผืนหนาหลับตาพริ้มหันหน้ามาทางประตู เพราะสระว่ายน้ำเชื่อมสอง

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status