59 ไม่เป็นไรก็ดีแล้วนะ

“ฉันขอโทษ” เอรินเสียงสั่นสะอื้นจนน้ำตาเปียกหัวไหล่ชายหนุ่ม

ชานนท์ลูบผมหล่อนพร้อมกับพยายามชันตัวลุกขึ้น เอรินรีบลุกมาช่วยพยุงร่างกำยำที่ค่อยทรงตัวและขึ้นนั่งบนรถมีเอรินขึ้นซ้อนท้ายตาม

“เกาะเอวแน่นๆ ต้องเร่งเครื่องให้พ้นเนินตรงนั้นถึงจะขึ้นแนวถนนได้”

ชานนท์จับกระชับมือเอรินไว้ให้เกาะเอว ก่อนจะสตาร์ทรถติดโดยง่าย ชานนท์ถอนหายใจโล่งอกก่อนจะเร่งเครื่องเสียงดังสนั่นจนรถขึ้นพ้นป่ารกมาสู่ถนนดินแดง แต่สองหนุ่มสาวถึงกับชะงักเมื่อชีวินยืนดักอยู่ตรงหน้า

“จะรีบไปไหน”

“แกต้องการอะไรอีก รีบไปซะให้พ้นไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งความ” ชานนท์ขู่และเร่งเครื่องเสียงดัง ชีวินยักไหล่และเบี่ยงตัวหลบมายืนริมถนน

“ก็ไม่ได้ต้องการอะไร ก็แค่จะบอกว่าเล่นซ่อนหาสนุกดี”

“อะไรนะ! แกบอกว่าเล่นหรือ”

ร่างกำยำจะลงจากรถไปเอาเรื่องคนทำหน้ายียวน แต่เอรินดึงเสื้อชายหนุ่มไว้แล้วห้ามเสียงสั่น

“อย่าค่ะ อย่าไปแลกเรากลับกันเถอะ”

“แต่...” ชานนท์ฮึดฮัด

“นะคะ”

ถึงยังไงหล่อนก็ต้องยื้อชานนท์ไว้เต็มกำลัง เพราะดูท่าทีชีวินไม่ได้จะเข้ามาทำร้าย เหมือนกับแค่ยั่วให้โมโห ซึ่งหล่อนก็ไม่เข้าใจว่าเขาทำทำไม

“ก็ได้ ถอยไป!” ชานนท์รับปากเอรินแ