กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.2

K Pub

เสียงดนตรีดังกระหึ่มพร้อมกับนักท่องราตรีที่มารวมตัวกันที่ผับแห่งนี้ เป็นผับชื่อดังที่มีการรักษาความปลอดภัยค่อนข้างสูงและคนที่มาที่ผับแห่งนี้ต้องมีคีย์การ์ดของผับเท่านั้นถึงจะสามารถเข้าได้และคีย์การ์ดก็มีหลายแบบ หลายประเภท แต่สำหรับเขาที่เป็นเจ้าของผับแห่งนี้ไม่จำเป็นต้องใช้มัน

"สวัสดีครับ/ค่ะคุณคิม"

เขาเพียงแค่ปลายตามองเท่านั้น เพราะทุกคนรู้ดีว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นคนยังไง ก่อนที่เขาจะเดินขึ้นไปชั้นบน ซึ่งเป็นที่นั่งของเขาเอง

ถึงแม้ว่าตลอดระยะทางที่เขาเดินแทรกผ่านใครหลายๆคนที่กำลังส่งสายตายั่วยวนมาให้เขา แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสนใจเลยแม้แต่นิด เพราะเขานั้นขึ้นชื่อเรื่องความเย็นชามากที่สุด

คิม คือชื่อของเขาและเป็นเจ้าของเคผับยอดนิยมแห่งนี้ หลายคนคิดว่าเขาเป็นคนเย็นชา หึ!

พรึ่บ!

"ไงวะ :-)"

"......"

"อย่าใช้สายตามองกูแบบนี้ดิวะไอ้คิม"

"......"

"ก็ได้ๆนี่มึงเป็นพี่ชายฝาแฝดกูจริงมั้ยวะ กลับไปก่อนนะครับคนสวย"

"แล้วเจอกันนะคะ"

ชายหนุ่มมองน้องชายตัวเองด้วยสายตาที่นิ่งมาก แต่ถึงยังไงมันก็รู้ว่าเขาต้องการจะสื่อถึงอะไร

"คืนนี้อยู่นานๆนะเว้ย"

"......"

พรึ่บ!

"มาแล้วเหรอวะไอ้เวย์"

"หึ!" ผมแสยะยิ้มให้กับไอ้เวย์

"นัดกูมา?"

"มาสนุกกันดิวะ กูมีสาวสวยๆมาให้พวกมึงด้วยนะเว้ย!"

"กูกลับ" ผมพูดขึ้นพร้อมทำท่าจะลุกออกไป แต่ก็ถูกไอ้คลีน น้องชายฝาแฝดตัวเองรั้งไว้ก่อน

"มึงจะรีบกลับทำไมวะ วันนี้กูอุตส่าห์ปลีกตัวยัยเอสมาได้"

"กูจะกลับ" ผมไม่ได้สนใจมันแม้แต่นิด ก่อนที่จะเดินออกไปทันที

"นี่มึงกับกูเป็นฝาแฝดกันจริงหรือเปล่าวะ แม่ง!"

ถึงแม้จะได้ยินเสียงน้องชาย ฝาแฝดตัวเองตะโกนมา แต่ก็ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มสนใจเลยแม้แต่นิด

ทุกสายตาทั้งพนักงานหรือแม้แต่นักท่องราตรีผู้หญิงหลายคนต่างมองมาที่เขาเป็นจุดเดียว แต่จะต่างกันที่สายตาที่ใช้มอง เพราะพนักงานต่างมองเขาด้วยสายตาที่เคารพและพวกเขาต่างรู้ดีว่าเจ้านายตัวเองเวลาที่มาผับแห่วนี้เขาจะนั่งไม่กี่นาทีเท่านั้นจากนั้นก็จะกลับทันที

แต่สำหรับพวกผู้หญิงบางคนต่างมองเขาอย่างมีความต้องการ แต่มันคงยากมากที่จะได้ใกล้ชิดเขา เพราะเพียงแค่สบสายตานิ่งแสนเย็นชานั้นมันก็สามารถทำให้หลายคนต้องหยุดชะงักทันที.....

"ชะนียะ นี่แกอยากมาที่นี่ขนาดนั้นเลยหรือไงฮะ!"

"ก็ใช่น่ะสิ ฉันอุตส่าห์เสิร์ชหาเลยนะว่าผับไหนดีที่สุดแล้วก็ปลอดภัยที่สุดน่ะ!"

ตุบ!

กึก!

"อ่ะ! ขอโทษค่ะ"

"รีบๆเลยยะ ถ้าพ่อกับแม่แกรู้นะ แกไม่รอดแน่ยัยเพื่อนบ้าเอ๊ย!"

"คิคิคิ ก็อย่าให้รู้สิ"

หึ! เด็กใจแตก!

............................

"เข้าไม่ได้ครับ"

"ทำไมล่ะค่ะ ฉันอายุถึงแล้วนะคะ"

"......."

"ไม่เชื่อดูบัตรได้เลยนะคะ นี่ค่ะดูสิคะ!" ฉันยื่นบัตรประชาชนให้ผู้ชายร่างสูงกล้ามบึกบึนให้เขาดูทันที

"ถึงจะอายุถึงแล้ว แต่ถ้าไม่มีบัตรของผับเรา ก็เข้าไม่ได้ครับ"

"ใช่จริงด้วยสิ!"

"อะไรของแก แซม?" ฉันมองแซม หรือแซมมี่ที่เป็นเพื่อนตั้งแต่เด็กของฉันเมื่อตอนที่ฉันยังอยู่ที่ไทย ครอบครัวเราเป็นเพื่อนบ้านกันน่ะ

"แกมานี่ๆ"

ฉันเดินออกห่างจากพี่ชายกล้ามบึกบึนคนนั้น แล้วมองหน้าไอ้แซมอย่างไม่เข้าใจ

"คือเคผับแห่งนี้ต้องมีคีย์การ์ดของผับก่อนน่ะถึงจะเข้าได้"

"ยังไง?"

"ฉันคิดว่าพวกเราต้องสมัครสมาชิกก่อนนะถึงจะมีได้น่ะ แต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องทำยังไง...." แซมพูดเสียงอ่อนลงทันที

ตุบ!

"ยัยบ้าแล้วทำไมไม่บอกก่อนล่ะฮะ!"

"ก็ฉันลืมนี่ยะ อยู่ๆแกก็โทรหาฉันกะทันหันแบบนั้น แล้วยังชวนมาผับนี่ด้วย ฉันจะรู้มั้ยเนี่ย!"

"อ่ะ แหะๆๆ เขาขอโทษน๊าาา"

"เฮ้อออ...งั้นพวกเรากลับก่อนดีกว่า เอาไว้เราค่อยมาวันหลังก็ได้"

"แต่ฉัน...."

"งั้นฉันจะฟ้องพ่อแม่แก!"

"ชิ! ก็ได้!"

"ดีมาก งั้นไปที่รถกันเลยดีกว่า นี่มันก็ดึกมากแล้วนะยะ"

ฉันเดินคอตกกลับมาขึ้นรถของเพื่อนตัวเองทันที พลางมองไปที่เคผับแห่งนี้ แค่มองข้างนอกยังดูดีมีระดับขนาดนี้เลย ถ้าได้เข้าไปข้างในจะเป็นยังไงน๊าาา

"แกเคยมาที่นี่มั้ยแซม"

"ไม่อ่ะ"

"จริงเหรอ?" ฉันหันไปถามเพื่อนชายใจหญิงของตัวเองทันทีด้วยความแปลกใจ

"ก็จริงสิยะ! เห็นฉันแบบนี้แต่ฉันก็ไม่เที่ยวกลางคืนหรอกนะยะ!"

"ไม่เชื่อ..."

"ไม่เชื่อจริงดิ?"

"ก็ใช่น่ะสิ ถึงแม้เราจะไม่ได้เจอหน้ากันเกือบจะ 7 ปีแต่ฉันว่าแกก็คงเป็นแกเหมือนเดิมนะแซมมี่ ^_^"

"ชิ! เกลียดคนรู้ทัน"

"สรุปอะไร?ยังไง? หรือว่าแกมี....."

"อืม ฉันมีแฟนแล้วยะ!"

".....!!"

"ค้างเลย?"

"ก็ใช่น่ะสิ แกมีแฟนแล้วทำไมไม่ยอมบอกฉันเบยฮะ?"

"ก็เพิ่งจะมีน่ะ อีกอย่างแกกับฉันไม่ได้ติดต่อกันเกือบปีแล้วมั้ย?"

"แหะๆๆ โทษที ช่วงนั้นฉันค่อนข้างงานยุ่งน่ะ"

ฉันกับแซมมี่ ตลอดที่ฉันอยู่ที่อังกฤษ เราติดต่อกันบ่อยมากเลยนะ บางทีถ้ามันไปเที่ยวอังกฤษก็จะมาหาฉันบ้าง แต่หลังๆ เราก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันเลยเพราะต่างฝ่ายต่างยุ่งเพื่อเตรียมสอบเข้ามหาลัย

"แกจะกลับก็ไม่โทรหาฉันเลยนะยะ"

"พอดีฉันอยากเซอร์ไพรส์แกน่ะ คิคิคิ"

"เหรออออ"

"เอาน่า ฉันก็โทรหาแกแล้วไง ^_^"

"ยะ!"

ระหว่างทางที่นั่งรถมาฉันก็มองออกไปด้านนอกที่แม้จะดึกมากแค่ไหน แต่ก็มีรถสัญจรเยอะเหมือนเดิม ก่อนที่สานตาจะเหลือบมองด้านข้างอย่างน่าสนใจ

"นั่นน่ะมหาวิทยาลัยจีเนียส"

"จีเนียส...." เธอพึมพำเบาๆ

"ใช่! ฉันน่ะสอบเข้าที่นี่ด้วยนะยะ!"

"แล้วติดมั้ย?"

"นี่ใคร? แซมมี่คนสวยและเก่งมากนะยะ ถ้าไม่ติดสิแปลก"

"คณะ?"

"ฉันให้แกทาย ^_^"

"วิศวะ"

"บ้าเหรอยะ!"

"อ้าว! ก็นึกว่าจะไปส่องผู้ชายซะอีก"

"ก็อยากไปอยู่หรอกนะ เอ๊ย! จะบ้าเหรอยะ!"

"ฮ่าฮ่าฮ่า แล้วตกลงเรียนคณะ?"

"นิ...."

"นิติศาสตร์ ไม่น่าได้นะแกอ่ะ"

"ไม่ใช่ยะ!"

"......?"

"นิเทศฯต่างหากล่ะ!"

"นิเทศฯ?"

"เยส"

"เฮ้อออ..."

"เป็นอะไรของแก? เออ แล้วเรื่องมหาลัยของแกล่ะ"

"จีเนียส"

"ฮะ!"

"Genius University"

"กรี๊ดดดด! จริงเหรอ?"

"อืม"

"อร๊ายยยย ในที่สุดเราก็ได้อยู่มอเดียวกัน"

"แต่คนละคณะนี่สิ เฮ้อออ..."

"เอาน่า ตึกเรียนเราใกล้กันนะยะ!"

"ถึงจะใกล้กัน แต่ฉันก็ไม่มีเพื่อนสนิทนี่นา" ฉันเริ่มบ่นทันที เมื่อรู้ว่าแซมอยู่คนละคณะ

"เอาน่า อย่างแกน่ะเดี๋ยวก็หาได้ เชื่อฉันสิ"

"เฮ้อออ...."

หาน่ะหาง่ายนะ แต่จะหาเพื่อนที่จริงใจในมหาวิทยาลัยน่ะหายากจริงๆ.......

≈∞≈∞≈∞≈∞≈

ปล.เรื่องราวของพี่คิมกับน้องพาฝันดำเนินไปพร้อมๆกับเรื่องของเซอร์เวย์กับน้ำหนาวนะคะ🙂

ยังไงก็ฝากติดตามผลงานใหม่ของไรท์ด้วยน๊าาา

ฝากพี่คิม คนเย็นชาของไรท์ด้วยนะค๊าาา 😘🥰