LOGINShare
กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.3
Last Updated:
2025-05-06 17:13:12ตึก...ตึก...ตึก
"อะแฮ่ม!"
"อ้าว! คุณแม่"
"เมื่อคืนเราได้ออกไปไหนหรือเปล่าจ๊ะตัวแสบ?"
"เปล่านี่คะ เมื่อคืนพอกินข้าวเสร็จ ฝันก็อาบน้ำนอนเลยค่ะ"
"แน่ใจ?"
"จริงๆนะคะ!"
"^_^"
หมับ!
"งะ คุณแม่คนสวยของพาฝัน" ฉันรีบเข้าไปกอดท่านอย่างรวดเร็วเพื่ออ้อนท่าน
"แล้วนี่เราจะไปดูมหาวิทยาลัยใช่มั้ยจ๊ะ ^_^"
"ใช่ค่ะ แล้วนี่แซมมาหรือยังคะ" ฉันถามแม่ทันทีที่ออกมาจากห้องตัวเองพลางชะเง้อมองหาแซมไปด้วยเพราะนอนนี้มันถึงเวลานัดกันแล้วก็จะได้เปลี่ยนเรื่องคุยด้วย เพราะคุณแม่ฉันน่ะยิ่งขี้สงสัยอยู่ด้วย
"มาแล้วจ๊ะ อยู่ด้านล่างแล้ว"
"งั้นเดี๋ยวฝันไปก่อนนะคะ แล้วจะรีบกลับมานะคะ"
"จ้า เดี๋ยวแม่กับพ่อก็จะออกไปทำธุระด้านนอก เราก็ให้แซมพาไปเที่ยวด้วยเลยก็ได้นะจ๊ะ ^_^"
"ขอบคุณค่ะ รักที่สุดเลย"
ฟอด~~
"ถ้าเจอพี่เพลินตาของลูกก็บอกให้กลับบ้านบ้างนะจ๊ะ แม่คิดถึง ^_^"
"ค่ะ ว่าแต่พี่เพลินตาก็เรียนที่จีเนียสเหรอคะ?"
"ใช่จ๊ะ รายนั้นน่ะตั้งใจสอบเข้ามากเลยนะ นี่พี่เราไม่ได้เล่าให้ฟังเหรอจ๊ะ"
"เอ่อ...ฝันคงลืมน่ะค่ะ งั้นเดี๋ยวฝันไปก่อนนะคะ"
"จ๊ะ มีอะไรก็โทรถามพี่สาวเราเลยนะจ๊ะ ^_^"
"รับทราบค่ะ ^_^"
หลังจากนั้นฉันก็รีบลงไปหาเพื่อนที่นั่งที่ห้องรีบแขกของบ้าน ดูท่าแล้วคงจะรอฉันนานอยู่เหมือนกันนะเนี่ย เพราะดูได้จากผลไม้ที่แม่บ้านฉันคงเอามาให้กินแน่เลย มันเกือบหมดแล้ว
"รอนานมั้ยคะเพื่อน"
"ไม่นานหรอกจ๊ะคุณหนูพาฝัน แค่สามสิบนาทีเองยะ!"
"คิคิคิ ไปกันเถอะ"
"ไปสิยะ! รอจนรากงอกแล้วเนี่ย!"
"บ่น!"
.........................
บรื้นนนน....
ระหว่างทางที่นั่งมา ฉันก็พยายามจะจำเส้นทางในการเดินทาง แต่ฉันน่ะเป็นคนความจำสั้นไงล่ะ มันก็เลยจำยากนิดหน่อย
"เรื่องเมื่อคืนแม่แกไม่รู้พาฝัน"
"ไม่มั้ง"
"ฉันล่ะกลัวแม่กับพ่อแกจับได้จริงๆ"
"ฉันแอบออกมาไม่มีใครเห็นหรอกน่า"
ที่จริงฉันก็ไม่ได้แอบหนีออกมาหรอกนะ แต่แค่บอกกับคนดูแลที่บ้านเท่านั้นเองว่าออกไปหาพี่เพลินตา
_________________
Genius University
เอี๊ยดดดด.....
รถยนต์ที่ขับโดยเพื่อนชายใจหญิงของฉัน คุณแซมมี่นั่นเอง ตอนนี้ขับมาจอดที่โรงรถของมหาวิทยาลัยอันเลื่องลือแห่งนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ระหว่างทางเข้ามหาลัยจีเนียสนี่ฉันคิดว่ามันเหมือนกับที่อังกฤษเลยแฮะ ดูดีมีระดับ ตรงข้างทางก็ประดับด้วยต้นไม้ใหญ่ให้ความรู้สึกร่มรื่น
กึก!
"ใหญ่มากเลย"
"ใช่มั้ยละ ทั้งใหญ่ ทั้งกว้างและคนที่เข้ามาเรียนที่นี่ได้ก็ต้องระดับจีเนียสเท่านั้นนะยะ"
"อย่างพวกเรา"
"ฮ่าฮ่าฮ่า ไปๆ ฉันจะพาแกไปเยี่ยมชมตึกของแกก็แล้วกัน"
"ทำเหมือนเคยมาบ่อยแล้วงั้นแหละ?"
"ก็เคยมาแล้วล่ะ แต่ก็ไม่บ่อยเท่าไหร่ เพราะฉันก็มาสอบที่นี่มั้ย?"
"อ่อ งั้นเราก็ไปกันเถอะ แต่ที่นี่เหมือนจะมีพวกนักศึกษาเยอะเหมือนกันนะ นี่ขนาดยังไม่เปิดเทอมเลย"
"เป็นเรื่องธรรมดายะ!"
ระหว่างนั้นฉันกับแซมก็ไล่เดินดูตึกตามคณะต่างๆ ที่มีหลากหลายมากและตึกก็มีหลายชั้นแล้วก็ใหญ่มากด้วย
"นี่ก็ตึกนิเทศฯ ตึกเรียนของฉันเอง"
"รู้แล้วจ๊ะ ^_^"
"แล้วตึกข้างๆก็เป็นตึกสถาปัตย์ ไปดูกันมั้ย?"
"ไปสิ"
"แล้วแกจะไปหาพี่สาวแกมั้ย?"
"ก็ว่าจะไปหาอยู่เหมือนกันนะ ฉันอยากจะถามเรื่องเอกสารของมหาลัยน่ะ แม่ฉันให้พี่เพลินตายื่นให้"
"แล้วพี่แกอยู่ตึกไหนล่ะ?"
"ไม่รู้สิ เดี๋ยวขอโทรหาก่อนแล้วกัน"
"อืมๆ"
หลังจากนั้นฉันจึงโทรหาพี่เพลินตาเพื่อที่จะถามเรื่องเอกสารที่ฉันย้ายมาเรียนที่นี่ ฉันว่าพี่เพลินตาคงแปลกใจเหมือนกันมั้งที่ฉันโทรหาเธอแบบนี้ เพราะน้อยมากหรือแทบนับครั้งได้ที่เราโทรคุยกัน ถ้าไม่ใช่พ่อกับแม่ฉันอยู่ด้วยอ่ะนะ
"สรุปพี่เพลินตาของแกอยู่ตึกไหน?"
"ตึกสภา"
"อ้าว! งั้นก็ทางนั้นสิ"
ฉันมองมือชองแซมที่ชี้ไปอีกด้านหนึ่ง ซึ่งมันเป็นตึกของสภานักศึกษา ก่อนที่เราสองคนจะเดินลัดเลาะไปกัน พื้นที่ของมหาวิทยาลัยจีเนียสใหญ่และกว้างมากเลย อีกทั้งยังมีหลายตึกด้วย แต่ก่อนที่ฉันจะเดินผ่านข้างทางนั้น ฉันก็สังเกตุเห็นว่าแถวนี้ไม่มีคนเลย
"ทำไมที่นี่ถึงไม่มีคนมานั่งกันเลยล่ะ?"
"ฉันจะรู้มั้ยยะ!"
"ก็เห็นคุณแซมมี่รู้ไปหมดทุกเรื่องยังไงคะ ^_^"
"เหอะ!"
"ฮ่าฮ่าฮ่า ล้อเล่นน่า รีบไปกันเถอะ"
ตึก...ตึก...ตึก
"ห้องนี้จริงๆใช่มั้ย?" แซมถามฉันทันทีที่เราขึ้นตึกมา
"อืม ก็มันเขียนว่าห้องคณะกรรมการนักศึกษา" ฉันอ่านป้ายหน้าห้องที่อยู่ชั้นห้าของตึก
จริงๆแล้วห้องของพวกสภาก็มีหลายห้องเหมือนกันนะ แต่ป้ายที่ติดก็จะแบ่งเป็นส่วนๆไป แล้วห้องที่ฉันมายืนอยู่ตรงนี้ก็เป็นห้องที่ฉันคิดว่าเป็นห้องรวมนะ เพราะดูจากห้องแล้วมันใหญ่มากเลย
พรึ่บ!
"มาทำอะไรกันครับ"
"เอ่อ...สวัสดีค่ะ คือหนูมาหาพี่เพลินตาค่ะ"
"เพลินตา? งั้นก็เข้าไปเลยครับ น่าจะอยู่ด้านใน"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"
แกร๊ก!
ฉันเดินตามพี่ผู้ชายที่เข้ามาทักพวกฉันเข้าไปในห้องที่ฉันกับแซมกำลังลังเลกันอยู่
"เพลินตา"
"เอ๊ะ?"
"เอ่อ...พี่เพลินตา ^_^" ฉันยิ้มทักทายพี่สาวตัวเอง ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับคนที่มองมาที่พวกเรา
"ออกไปคุยกันข้างนอก"
"ค่ะ ไปแซม"
"อ่อ"
พอเดินออกมาจากด้านนอก พี่เพลินตาก็พาฉันมาที่ห้องห้องหนึ่งที่อยู่ถัดจากห้องสภาไม่ไกล เราสองคนเดินตามพี่สาวฉันเข้าไปด้านในและมันก็ไม่มีใครอยู่เลย
"นี่เอกสารของเรา พี่ทำให้เรียบร้อยแล้วล่ะ"
"ขอบคุณค่ะ"
"เรากลับมาอยู่ที่นี่ยาวเลยใช่มั้ย?"
"ค่ะ" ฉันรู้สึกอึดอัดแปลกๆแฮะ เพราะเราไม่ได้คุยกันนาน
"สถาปัตย์ใช่มั้ย?"
"ใช่ค่ะ เอ่อ...พี่เพลินตาล่ะคะ?"
"พี่เรียนวิศวะน่ะ"
"วิศวะ?" เธอมองหน้าพี่สาวอย่างแปลกใจ เพราะคอนแรกคิดว่าพี่เพลินตาจะเข้าสถาปัตย์ซะอีก
"แปลกใจใช่มั้ยล่ะ พี่ก็แปลกใจตัวเองเหมือนกัน"
"แหะๆๆ"
"พี่ไม่ได้ไปส่งเรานะ พี่ต้องไปเตรียมงานก่อนน่ะ ไว้เจอกันที่บ้าน"
"ค่ะ คุณแม่ถามหาพี่เพลินตาด้วยนะคะ"
"อืม เดี๋ยวว่างๆพี่จะเข้าไปก็แล้วกัน"
"ค่ะ งั้นฝันไปก่อนนะคะ ขอบคุณเรื่องเอกสารด้วยนะคะ ^_^"
หลังจากนั้นฉันกับแซมก็เดินออกมาจากตึกไปที่รถกัน เพราะฉันยังเหลือที่จะให้ยัยแซมพาเที่ยวอยู่
"นี่ชะนี"
"อะไร?"
"นี่แกกับพี่สาวแกยังตึงใส่กันเหมือนเมื่อก่อนเหรอ?"
"ไม่นะ...."
"ฉันรู้หรอกนะว่าแกกับพี่เพลินตาอะไรนั่นไม่สนิทกันน่ะ"
"มองออกด้วย?"
"ก็ใช่สิยะ!"
"ไม่รู้สิ พูดยาก"
"จ๊ะ แม่นางเอก"
"คิคิคิ"
Related chapters
กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.4
แกร๊ก!"ว้าว! กว้างมากเลยค่ะแม่""จะย้ายมาอยู่ที่นี่จริงๆเหรอลูก แม่ก็คิดถึงเราสิ""ฝันจะกลับไปหาบ่อยๆนะคะ ^_^""แต่เราอยู่คนเดียวแม่เป็นห่วงน่ะสิลูก""ฝันอยู่ได้ค่ะ ^_^""เฮ้อออ...ลูกคนนี้นี่"ตอนนี้ฉันกับคุณแม่ก็มาอยู่กันที่คอนโดแห่งหนึ่ง เพราะฉันคิดมาสองสามวันแล้วว่าอยากออกมาอยู่ที่คอนโดใกล้ๆมหาลัย เพราะบ้านของฉันค่อนข้างไกลมากเหมือนกัน ก็เลยลองขอคุณพ่อคุณแม่ดูและตอนนี้เราก็เลยมาอยู่ที่นี่กัน"ที่จริงแม่ไม่อยากให้เรามาอยู่ที่นี่หรอกนะ แต่ที่พ่อเราให้มาอยู่ที่นี่ก็เพราะพี่สาวเราก็อยู่คอนโดนี้ด้วยเหมือนกัน แม่ก็เลยต้องยอมน่ะ""พี่เพลินตาก็อยู่ที่นี่เหรอคะ?""ใช่จ๊ะ มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้ไง ^_^""ค่ะ แล้วนี่คุณแม่จะออกไปทำธุระต่อด้วยใช่มั้ยคะ""ใช่สิ! แม่ลืมไปเลย งั้นเดี๋ยวแม่ไปก่อนนะจ๊ะ ขาดเหลืออะไรบอกชินได้นะลูก""ไม่เป็นไรค่ะ ให้พี่ชินไปกับคุณแม่เถอะค่ะ" ฉันรีบปฏิเสธแม่ทันที เพราะรู้สึกเกรงใจเขา ยิ่งเขาเป็นผู้ชายอีกด้วย ถ้าจะให้มาช่วยจัดของแบบนี้คงจะรู้สึกแปลกๆแน่นอน"เอางั้นก็ได้ ถ้าขาดเหลืออะไรก็โทรหาแม่ได้เลยนะ หรือว่าจะขึ้นไปหาพี่เราก็ได้""ค่ะ คุณแม่ ^_^""งั้นเดี๋ยวแม่ไปก
Last Updated : 2025-05-06กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.5
K Pubตอนนี้ทั้งฉันแล้วก็แซมก็มาอยู่หน้าผับที่เคยมาก่อนหน้านี้แล้ว เพราะได้คีย์การ์ดจากแฟนของเพื่อนมาและพอยื่นให้การ์ดหน้าประตูดูแล้วเหมือนว่านายคนตัวสูงๆนั่นจะทำอะไรสักอย่างกับคีย์การ์ดนั่น เราก็สามารถเข้าได้แล้ว"พร้อมแล้วนะยะ""อื้ม!"ตึก...ตึก...ตึกเราสองคนเดินเข้าไปข้างในด้วยกัน และมันก็เป็นอย่างที่ใครๆพูดจริงด้วย เพราะทันทีที่ฉันก้าวเข้าไปก็ค้นพบว่ามันเป็นอีกโลกหนึ่งเลยเสียงดนตรีดังกระหึ่มพร้อมกับผู้คนที่กำลังสนุกกับเสียงดนตรีในขณะนี้"เป็นไงล่ะชะนี อึ้งเลยสิ""......" ฉันพูดไม่ออกเลย ไม่คิดว่าที่นี่จะมีคนเข้ามาเยอะขนาดนี้และดูจากการแต่งตัวของแต่ละคนแล้วก็ถือว่ามีฐานะเลยล่ะข้างในค่อนข้างมีหลายโซนด้วยนะ แต่ที่ฉันเลือกก็คือโซนวีไอพี เพราะฉันแค่นั่งดื่มชิวๆดีกว่า เพราะไม่อยากไปยืนเบียดกับคนอื่นฉันพยายามเดินไม่ให้ชนกับใครเพื่อไปยังโซนวีไอพี แต่มันก็ยากซะเหลือเกิน เพราะฉันรู้สึกได้ถึงสายตาคุกคามจากรอบๆตัว ทำให้ต้องรีบเดินไปทันทีพรึ่บ!"เฮ้อออ...กว่าจะมาถึงที่นี่""เห็นมั้ยล่ะยะ อยากมาดีนัก""ก็ต้องมาเปิดหูเปิดตาบ้างไง แต่ไม่คิดว่าคนจะเยอะขนาดนี้"พอเรามานั่งก็มีพนักงานเดินเข้ามา
Last Updated : 2025-05-06กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.1
ครืดดดด...เสียงลากกระเป๋าเดินทางโดยมีหญิงสาวผมยาวสลวย ใบหน้าที่ไม่ได้แต่งแต้มอะไรมากนักกับการแต่งตัวของเธอที่ดูสบายๆ เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์สีซีดพร้อมกับรองเท้าผ้าใบเรียบง่าย เธอกำลังชะเง้อมองหาใครบางคนที่จะมารับเธอที่สนามบิน"คุณหนูครับ! คุณหนูพาฝัน!""เอ๊ะ!" ฉันมองอยู่นานกว่าจะพบกับคนที่มารอรับตัวเองตึก...ตึก...ตึก"คุณหนูพาฝัน :-)""เอ๋?"เธอเดินตรงไปหาคนที่เรียกชื่อเธอทันที ก่อนจะมองหน้าผู้ชายร่างสูง ผิวสีแทน แต่การแต่งตัวของเขาด้วยสูทนั้นทำให้เธอมองอย่างแปลกใจ"ผมชินครับ เป็นเลขาของคุณท่านที่ให้ผมมารับครับ :-)""งั้นรบกวนด้วยนะคะ"ร่างสูงคว้ากระเป๋าเดินทางของเธอออกไปถือ ก่อนที่จะเดินนำเธอไปที่รถทันที......................บรื้นนนน.....ระหว่างทางนั้นเธอก็นั่งมองข้างทางด้วยความน่าสนใจ เพราะตอนนี้อะไรหลายๆอย่างก็เปลี่ยนไปหมดแล้วตั้งแต่ที่เธอไปอยู่ที่อังกฤษมานานเกือบ 7 ปี และนี่ก็เป็นครั้งแรกในรอบ 7 ปีด้วยที่เธอกลับไทย"คุณหนูต้องการจะไปดูมหาวิทยาลัยก่อนมั้ยครับ""ไม่ดีกว่าค่ะ เอาไว้ไปพรุ่งนี้ดีกว่าค่ะ""ครับ""อ่อ อีกอย่างนะคะพี่ชิน พี่ไม่ต้องเรียกฝันว่าคุณหนูหรอกนะ เรียกพาฝ
Last Updated : 2025-05-06กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.2
K Pubเสียงดนตรีดังกระหึ่มพร้อมกับนักท่องราตรีที่มารวมตัวกันที่ผับแห่งนี้ เป็นผับชื่อดังที่มีการรักษาความปลอดภัยค่อนข้างสูงและคนที่มาที่ผับแห่งนี้ต้องมีคีย์การ์ดของผับเท่านั้นถึงจะสามารถเข้าได้และคีย์การ์ดก็มีหลายแบบ หลายประเภท แต่สำหรับเขาที่เป็นเจ้าของผับแห่งนี้ไม่จำเป็นต้องใช้มัน"สวัสดีครับ/ค่ะคุณคิม"เขาเพียงแค่ปลายตามองเท่านั้น เพราะทุกคนรู้ดีว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นคนยังไง ก่อนที่เขาจะเดินขึ้นไปชั้นบน ซึ่งเป็นที่นั่งของเขาเองถึงแม้ว่าตลอดระยะทางที่เขาเดินแทรกผ่านใครหลายๆคนที่กำลังส่งสายตายั่วยวนมาให้เขา แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสนใจเลยแม้แต่นิด เพราะเขานั้นขึ้นชื่อเรื่องความเย็นชามากที่สุดคิม คือชื่อของเขาและเป็นเจ้าของเคผับยอดนิยมแห่งนี้ หลายคนคิดว่าเขาเป็นคนเย็นชา หึ!พรึ่บ!"ไงวะ :-)""......""อย่าใช้สายตามองกูแบบนี้ดิวะไอ้คิม""......""ก็ได้ๆนี่มึงเป็นพี่ชายฝาแฝดกูจริงมั้ยวะ กลับไปก่อนนะครับคนสวย""แล้วเจอกันนะคะ"ชายหนุ่มมองน้องชายตัวเองด้วยสายตาที่นิ่งมาก แต่ถึงยังไงมันก็รู้ว่าเขาต้องการจะสื่อถึงอะไร"คืนนี้อยู่นานๆนะเว้ย""......"พรึ่บ!"มาแล้วเหรอวะไอ้เวย์""หึ
Last Updated : 2025-05-06
Latest chapter
กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.5
K Pubตอนนี้ทั้งฉันแล้วก็แซมก็มาอยู่หน้าผับที่เคยมาก่อนหน้านี้แล้ว เพราะได้คีย์การ์ดจากแฟนของเพื่อนมาและพอยื่นให้การ์ดหน้าประตูดูแล้วเหมือนว่านายคนตัวสูงๆนั่นจะทำอะไรสักอย่างกับคีย์การ์ดนั่น เราก็สามารถเข้าได้แล้ว"พร้อมแล้วนะยะ""อื้ม!"ตึก...ตึก...ตึกเราสองคนเดินเข้าไปข้างในด้วยกัน และมันก็เป็นอย่างที่ใครๆพูดจริงด้วย เพราะทันทีที่ฉันก้าวเข้าไปก็ค้นพบว่ามันเป็นอีกโลกหนึ่งเลยเสียงดนตรีดังกระหึ่มพร้อมกับผู้คนที่กำลังสนุกกับเสียงดนตรีในขณะนี้"เป็นไงล่ะชะนี อึ้งเลยสิ""......" ฉันพูดไม่ออกเลย ไม่คิดว่าที่นี่จะมีคนเข้ามาเยอะขนาดนี้และดูจากการแต่งตัวของแต่ละคนแล้วก็ถือว่ามีฐานะเลยล่ะข้างในค่อนข้างมีหลายโซนด้วยนะ แต่ที่ฉันเลือกก็คือโซนวีไอพี เพราะฉันแค่นั่งดื่มชิวๆดีกว่า เพราะไม่อยากไปยืนเบียดกับคนอื่นฉันพยายามเดินไม่ให้ชนกับใครเพื่อไปยังโซนวีไอพี แต่มันก็ยากซะเหลือเกิน เพราะฉันรู้สึกได้ถึงสายตาคุกคามจากรอบๆตัว ทำให้ต้องรีบเดินไปทันทีพรึ่บ!"เฮ้อออ...กว่าจะมาถึงที่นี่""เห็นมั้ยล่ะยะ อยากมาดีนัก""ก็ต้องมาเปิดหูเปิดตาบ้างไง แต่ไม่คิดว่าคนจะเยอะขนาดนี้"พอเรามานั่งก็มีพนักงานเดินเข้ามา
กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.4
แกร๊ก!"ว้าว! กว้างมากเลยค่ะแม่""จะย้ายมาอยู่ที่นี่จริงๆเหรอลูก แม่ก็คิดถึงเราสิ""ฝันจะกลับไปหาบ่อยๆนะคะ ^_^""แต่เราอยู่คนเดียวแม่เป็นห่วงน่ะสิลูก""ฝันอยู่ได้ค่ะ ^_^""เฮ้อออ...ลูกคนนี้นี่"ตอนนี้ฉันกับคุณแม่ก็มาอยู่กันที่คอนโดแห่งหนึ่ง เพราะฉันคิดมาสองสามวันแล้วว่าอยากออกมาอยู่ที่คอนโดใกล้ๆมหาลัย เพราะบ้านของฉันค่อนข้างไกลมากเหมือนกัน ก็เลยลองขอคุณพ่อคุณแม่ดูและตอนนี้เราก็เลยมาอยู่ที่นี่กัน"ที่จริงแม่ไม่อยากให้เรามาอยู่ที่นี่หรอกนะ แต่ที่พ่อเราให้มาอยู่ที่นี่ก็เพราะพี่สาวเราก็อยู่คอนโดนี้ด้วยเหมือนกัน แม่ก็เลยต้องยอมน่ะ""พี่เพลินตาก็อยู่ที่นี่เหรอคะ?""ใช่จ๊ะ มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้ไง ^_^""ค่ะ แล้วนี่คุณแม่จะออกไปทำธุระต่อด้วยใช่มั้ยคะ""ใช่สิ! แม่ลืมไปเลย งั้นเดี๋ยวแม่ไปก่อนนะจ๊ะ ขาดเหลืออะไรบอกชินได้นะลูก""ไม่เป็นไรค่ะ ให้พี่ชินไปกับคุณแม่เถอะค่ะ" ฉันรีบปฏิเสธแม่ทันที เพราะรู้สึกเกรงใจเขา ยิ่งเขาเป็นผู้ชายอีกด้วย ถ้าจะให้มาช่วยจัดของแบบนี้คงจะรู้สึกแปลกๆแน่นอน"เอางั้นก็ได้ ถ้าขาดเหลืออะไรก็โทรหาแม่ได้เลยนะ หรือว่าจะขึ้นไปหาพี่เราก็ได้""ค่ะ คุณแม่ ^_^""งั้นเดี๋ยวแม่ไปก
กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.3
ตึก...ตึก...ตึก"อะแฮ่ม!""อ้าว! คุณแม่""เมื่อคืนเราได้ออกไปไหนหรือเปล่าจ๊ะตัวแสบ?""เปล่านี่คะ เมื่อคืนพอกินข้าวเสร็จ ฝันก็อาบน้ำนอนเลยค่ะ""แน่ใจ?""จริงๆนะคะ!""^_^"หมับ!"งะ คุณแม่คนสวยของพาฝัน" ฉันรีบเข้าไปกอดท่านอย่างรวดเร็วเพื่ออ้อนท่าน"แล้วนี่เราจะไปดูมหาวิทยาลัยใช่มั้ยจ๊ะ ^_^""ใช่ค่ะ แล้วนี่แซมมาหรือยังคะ" ฉันถามแม่ทันทีที่ออกมาจากห้องตัวเองพลางชะเง้อมองหาแซมไปด้วยเพราะนอนนี้มันถึงเวลานัดกันแล้วก็จะได้เปลี่ยนเรื่องคุยด้วย เพราะคุณแม่ฉันน่ะยิ่งขี้สงสัยอยู่ด้วย"มาแล้วจ๊ะ อยู่ด้านล่างแล้ว""งั้นเดี๋ยวฝันไปก่อนนะคะ แล้วจะรีบกลับมานะคะ""จ้า เดี๋ยวแม่กับพ่อก็จะออกไปทำธุระด้านนอก เราก็ให้แซมพาไปเที่ยวด้วยเลยก็ได้นะจ๊ะ ^_^""ขอบคุณค่ะ รักที่สุดเลย"ฟอด~~"ถ้าเจอพี่เพลินตาของลูกก็บอกให้กลับบ้านบ้างนะจ๊ะ แม่คิดถึง ^_^""ค่ะ ว่าแต่พี่เพลินตาก็เรียนที่จีเนียสเหรอคะ?""ใช่จ๊ะ รายนั้นน่ะตั้งใจสอบเข้ามากเลยนะ นี่พี่เราไม่ได้เล่าให้ฟังเหรอจ๊ะ""เอ่อ...ฝันคงลืมน่ะค่ะ งั้นเดี๋ยวฝันไปก่อนนะคะ""จ๊ะ มีอะไรก็โทรถามพี่สาวเราเลยนะจ๊ะ ^_^""รับทราบค่ะ ^_^"หลังจากนั้นฉันก็รีบลงไปหาเพื่อนที่นั่
กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.2
K Pubเสียงดนตรีดังกระหึ่มพร้อมกับนักท่องราตรีที่มารวมตัวกันที่ผับแห่งนี้ เป็นผับชื่อดังที่มีการรักษาความปลอดภัยค่อนข้างสูงและคนที่มาที่ผับแห่งนี้ต้องมีคีย์การ์ดของผับเท่านั้นถึงจะสามารถเข้าได้และคีย์การ์ดก็มีหลายแบบ หลายประเภท แต่สำหรับเขาที่เป็นเจ้าของผับแห่งนี้ไม่จำเป็นต้องใช้มัน"สวัสดีครับ/ค่ะคุณคิม"เขาเพียงแค่ปลายตามองเท่านั้น เพราะทุกคนรู้ดีว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นคนยังไง ก่อนที่เขาจะเดินขึ้นไปชั้นบน ซึ่งเป็นที่นั่งของเขาเองถึงแม้ว่าตลอดระยะทางที่เขาเดินแทรกผ่านใครหลายๆคนที่กำลังส่งสายตายั่วยวนมาให้เขา แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสนใจเลยแม้แต่นิด เพราะเขานั้นขึ้นชื่อเรื่องความเย็นชามากที่สุดคิม คือชื่อของเขาและเป็นเจ้าของเคผับยอดนิยมแห่งนี้ หลายคนคิดว่าเขาเป็นคนเย็นชา หึ!พรึ่บ!"ไงวะ :-)""......""อย่าใช้สายตามองกูแบบนี้ดิวะไอ้คิม""......""ก็ได้ๆนี่มึงเป็นพี่ชายฝาแฝดกูจริงมั้ยวะ กลับไปก่อนนะครับคนสวย""แล้วเจอกันนะคะ"ชายหนุ่มมองน้องชายตัวเองด้วยสายตาที่นิ่งมาก แต่ถึงยังไงมันก็รู้ว่าเขาต้องการจะสื่อถึงอะไร"คืนนี้อยู่นานๆนะเว้ย""......"พรึ่บ!"มาแล้วเหรอวะไอ้เวย์""หึ
กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.1
ครืดดดด...เสียงลากกระเป๋าเดินทางโดยมีหญิงสาวผมยาวสลวย ใบหน้าที่ไม่ได้แต่งแต้มอะไรมากนักกับการแต่งตัวของเธอที่ดูสบายๆ เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์สีซีดพร้อมกับรองเท้าผ้าใบเรียบง่าย เธอกำลังชะเง้อมองหาใครบางคนที่จะมารับเธอที่สนามบิน"คุณหนูครับ! คุณหนูพาฝัน!""เอ๊ะ!" ฉันมองอยู่นานกว่าจะพบกับคนที่มารอรับตัวเองตึก...ตึก...ตึก"คุณหนูพาฝัน :-)""เอ๋?"เธอเดินตรงไปหาคนที่เรียกชื่อเธอทันที ก่อนจะมองหน้าผู้ชายร่างสูง ผิวสีแทน แต่การแต่งตัวของเขาด้วยสูทนั้นทำให้เธอมองอย่างแปลกใจ"ผมชินครับ เป็นเลขาของคุณท่านที่ให้ผมมารับครับ :-)""งั้นรบกวนด้วยนะคะ"ร่างสูงคว้ากระเป๋าเดินทางของเธอออกไปถือ ก่อนที่จะเดินนำเธอไปที่รถทันที......................บรื้นนนน.....ระหว่างทางนั้นเธอก็นั่งมองข้างทางด้วยความน่าสนใจ เพราะตอนนี้อะไรหลายๆอย่างก็เปลี่ยนไปหมดแล้วตั้งแต่ที่เธอไปอยู่ที่อังกฤษมานานเกือบ 7 ปี และนี่ก็เป็นครั้งแรกในรอบ 7 ปีด้วยที่เธอกลับไทย"คุณหนูต้องการจะไปดูมหาวิทยาลัยก่อนมั้ยครับ""ไม่ดีกว่าค่ะ เอาไว้ไปพรุ่งนี้ดีกว่าค่ะ""ครับ""อ่อ อีกอย่างนะคะพี่ชิน พี่ไม่ต้องเรียกฝันว่าคุณหนูหรอกนะ เรียกพาฝ
