5

EP5 - กลรัก รุ่นพี่สถาปัตย์ (ฟาริน)

"แต่พี่น่ะฮอตไปแล้ว นี่รินมาวันแรกยังเห็นพี่ฮอตขนาดนี้ ต่อไปรินคงได้เห็นเหตุการณ์แปลกๆของพี่อีกแน่ๆเลย"ฟารินเอ่ย

"พูดมากจริงๆ กินขเ้าไปเลยข้าว ก่อนที่พี่จะเอาคืน"ลีวายเอ่ย

"ฟาริน แกนี่เข้ากับคนง่ายจริงๆแหละ เชื่อมั้ยคะ เจอกันวันแรกฟารินชวนคุยจนนึกว่าเราสนิทกันมาหลายปีแล้วซะอีก พูดเก่งมาก"หลินเอ่ยพรางกดขำ

"เขาเรียกมนุษย์สัมพันธ์ดี"ฟารินเอ่ย

"ต่างกับพี่รหัสเลยนะครับน้องฟาริน พี่รหัสน้องฟารินมนุษย์สัมพันธ์ติดลบ"โฟเอ่ย

"เดี๋ยวก็ไมไ่ด้แดกหรอกข้าว"ลีวายเอ่ย

"น่ะ เห็นมั้ย เชื่อพี่หรือยัง"โฟเอ่ย

ทั้งสี่คนสนิทกันค่อนข้างเร็ว เพราะทั้งสองสาวค่อนข้างคุยเก่งทั้งคู่ และไม่ได้มีความกลัวรุ่นพี่อย่างลีวายและโฟสักนิด

"บ่ายมีประชุมคณะนะน้องๆ เลิกเรียนแล้วเจอกันใต้ตึก"โฟเอ่ย

"ค่ะ"

"ไอ้วาย มึงทำห่าอะไรกดแต่โทรศัพท์?"โฟเอ่ยเมื่อเห็นลีวายเลื่อนจอโทรศัพท์ไม่หยุด

"เห็นหรือยัง ว่าทำไมไม่อยากให้ไลน์กับใคร"

ลีวายเอ่ยพรางยกจอมือถือของตัวเองให้ทั้งสามคนดู ปรากฏว่ามีคนแอดเพื่อนเข้ามาไม่หยุด แถมแชทเด้งอีกเป็นสิบๆแชทเช่นกัน

"โห อะไรจะขนาดนั้น นี่ซินะที่เขาบอกของดีคระเรา พี่ลีวายนี่สุดยอดเลย"หลินเอ่ย

"พี่ลีวาย พี่โกรธมั้ยอ่ะ" ฟารินเอ่ยอย่างรู้สึกผิดที่เธอพยายามจะให้ลีวายช่วยหญิงสาวคนนั้น

"เปล่า"

"พวกพี่ไปเรียนก่อนนะน้องๆ บ่ายเจอกัน"โฟเอ่ยก่อนเดินกอดคอลีวายเพื่อนสนิทออกไป ฟารินมองตามลีวายแล้วรู้สึกผิดไปหมด นี่เขาคงวุ่นวายมากแน่ๆถ้าแชทยังเด้งอยู่แบบนั้น

ประชุมคณะ

ในช่วงบ่ายปีหนึ่งทุกคนมารวมตัวกันเพื่อประชุมคณะเรื่องการไปรับน้องนอกสถานที่ ฟารินกับหลินที่เดินตามคนอื่นๆเข้ามาก็เริ่มมองหาที่นั่ง

"ฟารินใช่มั้ย" เสียงชายร่วมคลาสคนนึงเอ่ย

"อ่อ ใช่ค่ะ"

"เราชื่อบอม เราเรียนคลาสเดียวกันจำได้มั้ย"

"อ่อ จำได้ซิ"

"ขอไปนั่งด้วยได้มั้ย"บอมเอ่ย

"เอาซิ นี่หลินเพื่อนรินเอง"ฟารินเอ่ย

"สวัสดีครับ"

"สวัสดีค่ะ เราเข้าไปนั่งกันเถอะ เดี๋ยวช้าแล้วถูกทำโทษ"

ทั้งสามพากันเดินเข้าไปใต้ตึกแล้วเริ่มหาที่นั่ง ปีนี้การรับน้องถูกจัดโดยพี่ปี3ซึ่งลีวายเป็นประธานรุ่น แต่เหมือนเป็นในนาม เพราะเอาจริงๆคนจัดการทั้งหมดเป็นโฟที่หัวคิดสร้างสรรค์เกินเหตุอยากจะทำนั่นนี่

"น้องหลินกับน้องฟาริน เชิญที่โต๊ะพี่หน่อยครับ" โฟเอ่ยประกาศเรียก ทำเอาฟารินและหลินมองหน้ากันรวมไปถึงเป็นเป้าสายตาของคนอื่นๆเพราะคิดว่าทั้งคู่คงทำอะไรผิดจึงถูกเรียก

"คะพี่โฟ?"

"ช่วยพี่แจกเอกสารหน่อยครับน้องหลิน น้องรหัสอันเป็นที่รัก"โฟเอ่ย

"เรียกมาใช้ โถ่"หลินเอ่ย

"ส่วนเรามานั่งนี่ ดูรายชื่อให้พี่หน่อยว่าใครไม่มาบ้างเมื่อเช้าที่เรียกรวมตัว"ลีวายเอ่ยพรางวางกระดาษที่จดชื่อเมื่อเช้าลงบนโต๊ะแล้วสั่งให้ฟารินทำ

"ค่ะ"

ในระหว่างนั้นโฟก็เริ่มอธิบายการไปรับน้องที่กำลังจะมีขึ้น แต่หูเจ้ากรรมของฟารินกลับได้ยินแต่เสียงโทรศัพท์สั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกงของลีวายซึ่งยืนอยู่ข้างๆที่เธอนั่ง เมื่อมองดูเห็นว่าเขาหงุดหงิดไม่น้อยก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วเลื่อนจอมือถือดู

"คะ??"

"มันสั่น น่ารำคัาญ ฝากหน่อย"

ลีวายส่งมือถือตัวเองให้ฟารินก่อนที่จะเอ่ยขึ้น เธอรับโทรศัพท์ราคากว่าครึ่งแสนเครื่องนั้นซึ่งมันรุ่นเดียวกันกับเธอสีเดียวกัน แถมใส่แค่เคสใสๆเหมือนกันอีกด้วย

"ให้รินปิดเครื่องให้มั้ยคะ"

"ไม่ต้องปิดหรอก"ลีวายเอ่ย

"มันมีแชทเด้งไม่หยุดเลยอะพี่ลีวาย"ฟารินเอ่ย

"ใครละหาเรื่องให้พี่"

"รินก็แค่สงสารเขาเฉยๆ"

"040508 เปิดเข้าไปบล็อคให้หน่อย"ลีวายเอ่ยบอกรหัสปลดล็อคมือถือของตัวเอง ฟารินกดตามนั้นก่อนที่เครื่องจะถูกปลดล็อคเข้าหน้าจอปกติ

"พี่ไม่อ่านไลน์เป็นร้อยๆได้ยังไงคะเนี้ย"ฟารินเมื่อกดเข้าไปก็ตกใจกับไลน์เป็นร้อยๆที่เขาไมไ่ด้กดอ่าน

"ก็ไม่ได้อยากคุย"

"แล้วรินต้องบล็อคใครมั่งจะรู้มั้ยคะ"

"ไลน์ที่ไม่ได้อ่านทั้งหมด บล็อคไปเลย"ลีวายเอ่ย