EP3 - กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย (กะตัญ)
ร่างแกร่งของชายหนุ่มที่เดินลงจากรถด้วยชุดสีดำทั้งตัวตัดกับผิวขาวๆอย่างมาก ใบหน้าหล่อเรียบนิ่งเดินเข้าคลับตามลำพัง ก่อนเจอเข้ากับน้ำหอม ผู้หญิงที่ทุกคนมองว่าเธอคือแฟนของกะตัญ แต่เจ้าตัวกลับไม่เคยขอแม้แต่ครั้งเดียว แต่ถึงจะอย่างนั้น น้ำหอมก็ดูจะพิเศษกว่าคนอื่นๆเพราะสามารถไปไหนมาไหนกับเขาได้ เจอครอบครัวเขาได้
"ตัญ คิดถึงจัง หอมนึกว่าจะไม่มาแล้ว น้อยใจมากเลยตัญไม่โทรหาหอมเลยทั้งวัน"
"ฉันมีงานต้องทำ เธอจะน้อยใจทำไม"
"คืนนี้นอนกับหอมหรือเปล่า" น้ำหอมเอ่ย
"อืม"
กะตัญนั่งกระดกเหล้าเข้าปากรวดเดียวหมดแก้ว ก่อนที่จะกดมือถือโดยที่ไม่ค่อยสนใจน้ำหอมมากนัก เขามีงานที่ลูกน้องรายงานเรื่องปืนที่ถูกขโมยเข้ามา ก่อนจะกดดูรูปแล้วเก็บมันเข้ากระเป๋า
"มาดื่มแบบนี้ตัญยังทำงานอีกเหรอ"
"อืม"
"พักบ้างก็ได้ ร่างกายคนเราไม่ใช่เหล็กนะตัญ หอมเป็นห่วง"
"ฉันไม่เป็นอะไรหรอก เธอไม่ต้องห่วง"
กลางดึกกะตัญเดินกอดคอน้ำหอมเข้าคอนโดของเธอ หญิงสาวค่อยๆกอดคอชายหนุ่มพรางจูบเขาอย่างเร่าร้อน โดยที่มือหนาก็โอบเอวเธอไว้ เสื้อของชายหนุ่มเริ่มถูกปลดกระดุมทีละเม็ดๆก่อนจะถูกปลดเข็มขัดแล้วความเป็นชายที่ตั้งตะหง่านจะเผยออกมา
ริมฝีปากของหญิงสาวครอบครองดูดดึงมันอย่างชำนาญ ก่อนที่เขาจะเชยคางเธอขึ้นโดยที่ไมไ่ด้ปล่อยให้เธอทำแบบนั้นต่อ แล้วโยนร่างเล็กของเธอลงบนเตียง เขาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของน้ำหอมออกก่อนจะเริ่มบทรัก
"ถุงยางหมดเหรอ?" กะตัญเอ่ยเมื่อเอื้อมมือไปที่ลิ้นชักปรากฏว่าไม่เจอของที่ต้องการ
"หอมลืมซื้อเลย วันนี้ไม่ใส่ก็ได้ตัญ เดี๋ยวหอมกินยาเอง"
"ไม่มีก็ไม่เอา"
กะตัญเอ่ยพรางลุกขึ้นยืนใส่เสื้อผ้าอย่างหงุดหงิด แน่นอนว่ากะตัญไม่เคยมีเซ็กส์กับน้ำหอมโดยที่ไม่ใส่ถุงยางสักครั้ง น้ำหอมรีบหยิบผ้ามาพันรอบตัวก่อนเดินตามกะตัญที่ทำท่าจะกลับ
"ตัญ เดี๋ยวให้ลูกน้องตัญซื้อมาก็ได้ ตัญรออยู่ที่นี่นะ"
"ไม่ดีกว่า ฉันกลับดีกว่า ไว้วันหลัง"
"ตัญ"
สุดท้ายชายหนุ่มก็แบกอารมณ์ครุกรุ่นของตัวเองกลับบ้าน เมื่อจอดรถ ชายหนุ่มเดินเข้าบ้านโดยที่สายตาหันไปเห็นเอแคลยืนอยู่ที่สวนของบ้านใหญ่ เขาเดินเข้าไปดูใกล้ๆว่าดึกขนาดนี้เธอออกมาทำอะไรตอนนี้กันแน่
ทางด้านเอแคลที่ได้ของขวัญที่หรรษาซื้อมาให้ มันเป็นสิ่งที่เธออยากได้มานาน มันคือกล้องส่องทางไกลอันเล็กสุดหรู เธอกำลังใช้มันส่องดูนั่นนี่ไปเรื่อย กระทั่งหันมาเจอกลับดวงตาเย็นเยือกดำสนิทราวกับยามรัตติการของใครบางคนเข้า ทำเอากล้องส่องทางไกลตกจากมือเธอทันที
"ระวังหน่อย เธอออกมาทำอะไรดึกๆดื่นๆแบบนี้" กะตัญที่ยืนใกล้มากจนกล้องส่องทางไกลเห็นเขาเพียงลูกตาเท่านั้น ทำให้เขารับกล้องนั่นที่หลุดจากมือเอแคลได้ทันก่อนมันหล่นพื้น
"เอ่อ..คือแคลออกมาสูดอากาศค่ะ"
"แล้วใช่ไอ้นี่ส่องไปทั่ว? เธอโรคจิตหรือไง" กะตัญเอ่ยก่อนที่เอแคลทำท่าจะรับกล้องไป
"เปล่าค่ะ คุณหนูให้แคลมา แคลเลยเอาออกมาลองส่องเฉยๆค่ะ"เอแคลเอ่ย
"เธอส่องไปที่บ้านปีกขวา ไม่ได้จะส่องฉันใช่มั้ย?"
"ปะ..เปล่าค่ะคุณกะตัญ แคลไม่ได้ทำแบบนั้นค่ะ"
"ไม่ต้องส่องให้เสียเวลานี่ เธอก็เห็นหน้าฉันทุกวัน หรือว่าใกล้กว่าเดิมอีกหน่อย ขนาดนี้พอมั้ย หรือใกล้เท่านี้"
"คะ..คุณกะตัญ!!"
กะตัญรั้งเอวเอแคลเข้าหาตัวทีละระดับจากห่างจนเข้าใกล้ทำให้ลมหายใจราดรดกัน กลิ่นแอลกอฮอร์อ่อนๆจากกะตัญทำให้เอแคลรู้ว่าเขาดื่มมา
"ถ้าอยากเห็นใกล้ๆ เธอก็ต้องใจกล้าหน่อย"
"อะ..อื้ออ"
กะตัญเอ่ยก่อนรั้งเอแคลเข้าไปจูบ เธอได้แต่ยืนเกร็งนิ่งเพราะทำอะไรไม่ถูกจนกะตัญเริ่มจูบหนักขึ้น แต่เธอก็ดันอกเขาเบาๆแล้วรีบก้มหัวให้แล้ววิ่งกลับเข้าบ้านพัก
"หึ"
หลังจากขึ้นเครื่อง แม้จะยังดูซึมๆ แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้โวยวายอะไร กระทั่งผ่านมานานนับเดือน มารีนมักจะคุยวีดิโอคอลกับมาเฟียพี่ชายแท้ๆนานนับชั่วโมงทุกวัน บางวันก็หลับคาโทรศัพท์ไปก็มี บางวันก็ตื่นมาคุยแต่เช้าซึ่งทางฟังมาเฟียยังไม่สว่าง ทำให้มาเฟียต้องตื่นทั้งๆที่เพิ่งนอนเพื่อมาคุยกับน้อง"มันตามใจน้องขนาดนี้ ไม่แปลกใจเลยทำไมน้องมันดื้อ" เสียงของกะตัญเอ่ยขึ้นเมื่อยืนมองมารีนที่คุยกับกะตัญผ่านการโทร"มึงก็สปอยลุกพอกัน ทั้งมึงทั้งมาเฟียสปอยมารีนหนักพอกันแหละ ไม่ต้องไปว่าลูก" ดินแดนเอ่ย"พ่อก็สปอยหลานเหมือนกัน ผมเห็นนะว่าพ่อปล่อยให้ลูกสาวผมขี่คอดึงผม ให้โคอี้วิ่งขับ ไม่ต่างหรอกครับ""พอกันทั้งพ่อทั้งลูกไม่ต้องเกี่ยงกันค่ะ"พาเพลินเอ่ย"จริงค่ะคุณแม่ พี่กะตัญสปอยมารีนหนักมาก ใครแตะไม่ได้เลย""แคล หนูก็เอากับเขาด้วย""จริงนี่คะ มารีนถูกพี่ตามใจมาตั้งแต่เกิด""จริงครับคุณย่า จนผมนึกว่าผมเป็นลูกเมียน้อยพ่อซะอีก พ่อจะทุบผมเวลาผมทะเลาะกับน้อง" มาร์เวลเอ่ย"คุณพ่อมีเมียน้อยเหรอมาร์เวล?""เอ้า น้อยใจยังไงให้งานเข้าพ่อ"กะตัญเอ่ยผ่านมาหลายปีกระทั่งมารีนกำลังเข้ามหาวิทยาลัย มาเฟียดูแลกิจการของที่บ้านปีกขว
EP50 - กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย 2 (กะตัญ)ประเทศอังกฤษกะตัญและครอบครัวมาส่งมาเฟียเพื่อมาเรียนต่อที่อังกฤษ แน่นอนว่าคนที่ตื่นเต้นที่สุดคงเป็นมารีนมากกว่ามาเฟีย จากที่กำลังงอนพี่ชายก็ลืมหมดสิ้นและสนุกกับการเดินทางมาอังกฤษแทนทุกคนใช้เวลาอยู่ที่นี่1อาทิจย์ก่อนที่จะเดินทางกลับ แต่แล้วเด็กหญิงที่สนุกกับการเดินทางมาที่สุด วันนี้ก็เริ่มโวยวาย"พี่คะ ไปดูมารีนหน่อยค่ะ""หื้ม? ทำไมครับ""ร้องไห้โวยวาย บ้านจะถล่ม กอดคอมาเฟียแน่นเลยค่ะ""เฮ้อ"กะตัญเดินไปหาลูกๆที่ห้องนอนของมาเฟีย ปรากฏว่าเจอมารีนที่ถูกมาเฟียอุ้มไว้กอดคอผู้เป็นพี่ชายแน่น โวยวายประหนึ่งโลกจะแตกก็ไม่ผิด"ไม่เอาาาา รีนรีนจะอยู่กับเฮียยยยย ไม่เอาๆไม่กลับๆ ไม่ไปไหนทั้งนั้นนนนนน""โห โวยวายอะไรขนาดนี้เนี้ยลูกสาวพี่""มากค่ะ พี่ช่วยหน่อยค่ะ เดี๋ยวต้องไปสนามบินแล้ว""มารีน""พ่อขา ฮึก รีนรีนจะอยู่กับเฮียที่นี่ค่ะ""ไมไ่ด้ครับ เฮียมาเรียนหนังสือ หนูก็ต้องกลับเมืองไทยกับพ่อเพื่อไปเรียนหนังสือครับ เดี๋ยวเฮียเรียนไม่นานก็กลับไปอยู่เมืองไทยกับเราแล้วครับ""งั้นรีนรีนจะเรียนที่นี่ค่ะ""อย่างอแงนะครับ มาหาพ่อมา""ไม่เอาๆๆๆๆ ไม่ไปค่ะ""พ่อครับ เ
” กูคุ้มกันเอง ขุดต่อ!!!“มาเฟียหนุ่มยกขึ้นทั้งสองมือก่อนกวาดสายตาโดยรอบและเริ่มสาดกระสุนอีกครั้ง แน่นอนว่าการยิงตอบโต้ครั้งนี้อีกฝ่ายถูกยิงจนเสียชีวิตมากกว่าสามคนแน่นอนว่าที่นี่ต้องมีคน เข้ามาทำร้ายลูกชายเขาตั้งแต่เริ่มอยู่หลายคนมากเมื่อขุดถึงโลงศพ ปรากฏว่าโลงศพถูกสู้รเอาไว้แน่น ในขณะที่กระจกที่มองเห็นด้านในบ่งบอกว่ามาเฟียกำลังจะขาดอากาศหายใจ เขาเริ่มดิ้นน้อยลงจนกะตัญ ต้องรีบทำอะไรบางอย่าง” พวกมึงหลบ!!!“ปืนที่ถูกยิงเข้าที่โซ่อย่างแม่นยำ อย่างที่ลูกน้องคนไหนก็คงไม่กล้ายิง เพราะหากพลาดนิดเดียวกระสุนจะวิ่งทะลุโลงศพเข้าไปโดนมาเฟียที่ถูกขังอยู่ในทันที แต่เพราะฝีมือและความชำนาญที่มามาเฟียหนุ่มมีทำให้เขาสาดกระสุนไม่พลาดเลยแม้แต่นัดเดียวจนกระทั่งสู้ขาดออก โลงศพถูกเปิดขึ้นก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะรีบประคองลูกชายที่กำลังจะหมดสติออกจากที่นั่น” มาเฟีย!! ได้ยินพ่อไหม!!“” ผมได้ยินครับพ่อ ผมยังไหว“” เห็นหน้าคนทำไหม“” ไม่เห็น พวกมันฟาดผม แต่ผมไม่ได้สลบ แค่เจ็บเท่านั้นครับแล้วก็ถูกลากลงมาในโลงศพนี้“” พ่อนึกว่าจะเสียลูกไปแล้ว“มาเฟียหนุ่มหลังลูกชายเขามากอดทันทีอย่างรู้สึกโล่งอก ก่อนที่เขาพาลูกชายออ
EP49 - กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย 2 (กะตัญ) ความร้อนใจของมาเฟียที่เมื่อมาถึงพบว่าลูกชายของตัวเองหายตัวไป แม้ว่ามาเฟียจะโตมากพอที่จะปกป้องตัวเองได้ แต่ยังไงเค้าก็ยังคงเป็นเด็กที่เพิ่งเริ่มโต หากถูกทำร้ายจากคนหลายคนยังไงก็คงสู้ไม่ได้ อีกทั้งตอนนี้มาเฟียยังเด็กมากเกินไปกว่าที่จะพกอาวุธหนักติดตัวมาตลอด “ หาทั่วโบสถ์แล้วครับ ยังหาคุณหนูมาเฟียไม่เจอเลยครับ!” กะตัญที่หรี่ตาพยายามนึก เขากำลังคิดว่าตัวเองทำและเลือกสถานที่ซึ่งเป็นโบถส์แบบนี้ เขาจะลักตัวมาเฟียไปไว้ที่ไหน ดูจากการที่บอดี้การ์ดยังไม่ถูกฆ่าจนเสียชีวิต แสดงว่าตอนนี้มาเฟียลูกชายของเขายังคงปลอดภัย และดูเหมือนว่าคนที่อยู่เบื้องหลังไม่ได้ต้องการฆ่าให้ตายเสียทีเดียว ดูแล้วเจตนาต้องการทรมาน ถึงใจเย็นกับทุกอย่างจนกระทั่งมาเฟียมาติดกับที่นี่ “ ไหนครับเราเจอหลวงพ่อกับเพื่อนของคุณหนูมาเฟียถูกขังอยู่ด้านหลังโบสถ์ครับ” “ ถ้ากูเป็นกูจะทำยังไง ! คิดให้ออกสิวะ!!” มาเฟียหนุ่มกำลังพยายามคิดลำดับเหตุการณ์ สายตาพลางมองบริบทโดยรอบของโบสถ์แห่งนี้ว่ามีปัจจัยไหนได้บ้างที่จะทำลายลูกชายของเขา หากต้องการทรมานเห็นได้ชัดว่าไม่ได้ต้องการทรมานแค่ลูกชายข
EP48 - กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย 2 (กะตัญ)กระทั่งผ่านมาจนถึงวันก่อนที่มาเฟียจะบินไปเรียนต่อที่อังกฤษ ในวันนี้เด็กหญิงตัวน้อยซึ่งเป็นคุณหนูคนเล็กของบ้าน กำลังมีสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจและกำลังกอดอกอย่างหนัก เพราะเมื่อสามวันก่อนพ่อและแม่ของเธอแอบไปเที่ยวกันตามลำพังสองคน เมื่อเด็กหญิงดูเขาจึงทำให้โกรธจนไม่ยอมคุยกับทั้งพ่อและแม่“ลูกรัก ไม่งอนนะครับ”“หึ!”“ ผมว่าง้อน้องตอนนี้ไม่หายหรอกครับพ่อ” มาเฟียเอ่ย“ ให้พ่อทำยังไงดีครับหนูถึงหายโกรธพ่อ”“ ไม่ได้ยินค่ะ”“เอ๊ะ ถ้าไม่ได้ยินแบบนี้หรือว่าพ่อจะพาไปเหมาของเล่นที่ห้างดีนะ”“หึ!”“ หรือว่าอยากจะได้อะไรนะเพราะไม่ค่อยรู้เลย พอจะบอกพ่อได้ไหมครับ”ตั้งแต่ที่มาเฟียหนุ่มมีลูกสาว เขายิ่งอ่อนโยนขึ้น และรู้จักที่จะเอาอกเอาใจลูกมากขึ้น ก่อนหน้านี้มีลูกชายสองคนซึ่งค่อนข้างซนและแสบมากๆ และเขาปลูกฝังแต่ความแข็งแกร่งให้ลูกจนกระทั่งมีลูกสาว ที่แสนน่ารัก ช่างพูดช่างเจรจา ทำเอามาเฟียหลงลูกจนแทบไม่อยากไปทำงาน เขาเรียนรู้วิธีการเอาใจลูกได้มากขึ้น และเรียนรู้สิ่งต่างๆสำหรับเด็กผู้หญิงได้มากขึ้นเช่นกัน แม้กระทั่งตุ๊กตาหรือชื่อรุ่นของตุ๊กตาเขาเองก็ต้องฝึกที่จะจำ“มอน
EP47 - กรรักร้าย เจ้านายมาเฟีย 2 (กะตัญ)มาเฟียผู้เป็นพี่ชายคนโตอุ้มน้องสาวคนเล็กที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจเอาไว้บนอก แม้น้องจะตัวใหญ่และโตมากแค่ไหนก็ตาม แต่ด้วยความที่รักน้องมากสุดชีวิตทำให้มาเฟียผู้เป็นพี่คนโตได้แต่ยอมน้องสาวไปเสียทุกอย่าง แม้ในบางบางครั้งน้องจะดื้อมากจนเผลอทำร้ายตัวเองจนเลือดตกยางออกก็ตาม คำดุแม้แต่คำเดียวก็ไม่เคยหลุดออกมาจากปากของผู้เป็นพี่ชาย แม้น้ำเสียงที่ดูดุหรือเปลี่ยนไปจากเดิมก็ไม่มีแม้แต่ครั้งเดียวในขณะที่น้องทำผิด“ เฮียจะตายไหมคะ ฮึก”“ เฮียไม่ตายหรอกครับ หนูหยุดร้องไห้ก่อนนะ คืนนี้ไปนอนกับเฮียไหมครับ”“นอนค่ะ ฮึก หนูจะไปนอนกับเฮีย..”“ อ้าว วันนี้ไม่นอนกับพ่อเหรอครับ”“ ไม่นอนค่ะ หนูจะไปนอนกับเฮีย”“ โอเค แบบนั้นตอนนี้ศึกบ้านปีกขวาสงบแล้วใช่ไหมครับ พอกลับไปทำงานได้แล้วเนาะ”“ นี่พี่ขับรถกลับมาบ้านเพราะเรื่องนี้หรอคะ”“อืม พ่อโทรไปบอกพี่ว่าที่บ้านมีศึก พี่เลยรีบกลับมาดู หนูรู้ไหมที่หน้าประตูบ้านเราลูกน้องยืนมุงกันเป็นสิบคนเลย มารอดูว่าที่หมอมาร์เวลผ่าตัด”กะตัญเอ่ยพรางลูบผมลูกชายคนกลาง ที่ตอนนี้ถูกจับใส่ผ้ากันเปื้อนนั่งกอดอกทำหน้าเหนื่อยใจมองน้องสาวที่ถูกพี่ชา