공유

บทที่ 18

작가: ลอร์ด ลีฟ
แคลร์และครอบครัวไปทานอาหารเย็นที่เคมปินสกี ในขณะที่เวนเดลล์กำลังงัวเงียอยู่ที่บ้าน

เขาเห็นโพสต์จากสื่อทางการของเอ็มแกรนด์กรุ๊ป มันทำให้เขารู้สึกหดหู่และสลดใจมาก

เขาคิดว่าจะเป็นไปไม่ได้เลยที่แคลร์จะชนะสัญญา แต่คาดไม่ถึงว่าเธอใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงในการทำสัญญาหกร้อยล้านบาท เมื่อนึกถึงคำพูดที่รุนแรงและเหยียดหยามของเขาที่บ้านของเธอเมื่อวานนี้ เขารู้สึกอับอายมากเมื่อคำพูดนั้นกลับมาเหมือนตบหน้าเขา!

ตอนนี้เองที่แฮโรลด์โทรไปบ่นถึงสถานการณ์ของเขา เขาพูดทันทีที่มีคนรับสายว่า “เฮ้ เวนเดลล์อะไรกันเนี่ย! ผมสร้างโอกาสให้คุณตามจีบลูกพี่ลูกน้องผมแทบตาย แต่คุณหันหลังให้ผมแล้วช่วยให้เธอชนะสัญญาของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปเนี่ยนะ คุณทำกับผมแบบนี้ได้ยังไง?”

เวนเดลล์ส่ายหัวไม่ชอบใจ 'อะไรวะ? ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย! '

แฮโรลด์ถามอีกครั้ง “เวนเดลล์ซื่อสัตย์กับผมนะ คุณนอนกับลูกพี่ลูกน้องของผมหรือเปล่า?”

ในขณะเดียวกันเวนเดลล์ก็อายเกินกว่าจะปฏิเสธความจริงที่ว่าเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องทั้งหมดนี้ มันคงหมายความว่าเขายอมรับว่าตัวเองไร้ความสามารถไม่ใช่ไหม?

ดังนั้นเขาพึมพำอย่างอาย ๆ “ใช่ แฮโรลด์ ขอโทษทีนะ ผมจะทำให้คุณทุกครั้งที่มีโอกาส”

“ผมรู้แล้ว!” แฮโรลด์ถอนหายใจแล้วรีบถาม “เวนเดลล์ ลูกพี่ลูกน้องของผมเป็นสาวบริสุทธิ์ถูกไหม? ผมไม่คิดว่าเธอจะเคยนอนกับคนขี้แพ้คนนั้น คุณเจอแจ็คพอตแล้วล่ะ คุณเป็นสุนัขที่โชคดี!”

เวนเดลอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจตามด้วยความตื่นเต้น

โอ้ว้าว! แคลร์ วิลสันยังบริสุทธิ์!

จากนั้นเขาก็อาจบอกทุกคนว่าเขาทำกับแคลร์ด้วยวิธีนี้ เขาอาจทำให้ความสัมพันธ์ของเธอกับสามีบาดหมางได้เช่นกัน

ขณะที่ความคิดเจ้าเล่ห์อยู่ในใจเขาก็หัวเราะคิกคักอย่างเขินอายและพูดกับแฮโรลด์ว่า "ใช่ครับ ลูกพี่ลูกน้องของคุณเป็นสาวบริสุทธิ์ เธอแน่น และน่ารักจนอดไม่ได้! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

เสียงอันขมขื่นของแฮโรลด์ดังก้อง “ถ้าเป็นอย่างนั้น เมื่อไหร่ที่คุณมีนื้อชิ้นใหญ่อยู่ในมือก็อย่าลืมผมแล้วกัน โอเคไหมสหาย?”

“ไม่ต้องห่วงน่า!” เวนเดลล์อุทานแรง

ทันทีที่เขาวางสายของแฮโรลด์ พ่อของเขาก็โทรหาเขาอย่างกะทันหัน

น้ำเสียงวิตกกังวลของพ่อพุ่งเข้าใส่หูเขา “เวนเดลล์ เรางานเข้าแล้ว! ทางเอ็มแกรนด์กรุ๊ปยกเลิกโครงการทั้งหมดกับเราแล้ว! ก่อนหน้านี้แกไปทำให้ใครขุ่นเคืองหรือเปล่า?”

เวนเดลล์ตกอยู่ในความเงียบงันเมื่อได้ยินเรื่องนี้

นี่มันเรื่องจริงเหรอ? นี่ไม่ได้หมายความว่าครอบครัวของเขาจะต้องสูญเสียครั้งใหญ่หรอกเหรอ?!

เขาโพล่งอย่างเร่งรีบ “พ่อครับ เกิดอะไรขึ้น? ไม่นะ ผมไม่ได้ไปยุ่งกับใคร! พ่อเองหรือเปล่า?”

พ่อของเขาดูเหมือนจะไม่เชื่อและงุนงง "พ่อก็ไม่รู้เหมือนกัน! วันนี้พ่ออยู่แต่ในสำนักงาน พ่อแทบจะไม่ได้เจอใครเลยนับประสาอะไรกับจะไปหาเรื่องคนอื่นเขา…”

“นี่พ่อครับ เป็นไปได้ไหมว่าประธานคนใหม่ของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปกำลังทำการสับเปลี่ยนครั้งใหญ่หลังจากเข้ารับตำแหน่งบริษัท?”

"ใช่! แกพูดถูก!" คุณโจนส์อุทานขึ้นมา ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ “พ่อไม่มีโอกาสไปเยี่ยมประธานคนใหม่เลยนับตั้งแต่ได้รับการแต่งตั้ง พ่อเคยคุยกับคุณดอริส ยังอยู่หลายครั้ง แต่เขาบอกว่าประธานของพวกเขาไม่อนุญาตให้เข้าพบเลย”

“แล้วเราจะทำยังไงดี?”

คุณโจนส์ตกอยู่ในความเงียบในขณะที่เขาไตร่ตรองสถานการณ์แล้วกล่าวว่า “โอ้ใช่ งานเลี้ยงของตระกูลวิลสัน ในคืนวันพรุ่งนี้พวกเขาบอกว่าเชิญประธานแล้ว มาหาโอกาสพบเขากันเถอะ!”

“ได้เลย!” เวนเดลล์ตกลงทันที “พรุ่งนี้ไปกันเถอะ!”

***

วันรุ่งขึ้น ตระกูลวิลสันทั้งหมดดูช่างสดใส รื่นเริง และดีใจเป็นอย่างมาก มันเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในครอบครัว

เพียงชั่วข้ามคืนข่าวเกี่ยวกับตระกูลวิลสันที่ชนะสัญญากับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปและยังได้การตอบรับคำเชิญของประธานไปงานเลี้ยงก็แพร่กระจายไปทั่วโอลรัสฮิลล์!

สำหรับงานเลี้ยงนี้ชาร์ลีได้ใส่ชุดสูทราคาแพงที่สุดของเขาเพื่อไปที่โรงแรมที่จัดงานเลี้ยง

ชาร์ลีลงจากรถหลังจากมาถึงทางเข้าของโรงแรมเมื่อรถปอร์เช่คันหนึ่งหยุดกะทันหันต่อหน้าเขา

จากนั้นเวนเดลล์ โจนส์ผู้สวมสูทราคาแพงอย่างพิถีพิถันและทรงผมสุดเนี๊ยบก็ออกมาจากรถ

บริกรเดินไปข้างหน้าและทักทายเขาอย่างขยันขันแข็ง

เวนเดลล์ก็เห็นชาร์ลีด้วยเช่นกัน มีร่องรอยของการดูถูกเหยียดหยามในดวงตาของเขาขณะที่เขาจ้องมองและพูดด้วยรอยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ว่า “นี่นายหาชุดปลอมนี่มาจากไหน? นายดูเหมือนหมาที่พยายามแต่งตัวเลยนะ"

ชาร์ลีพูดอย่างเรียบๆว่า “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย?”

เวนเดลล์กระตุกริมฝีปากพลางเยาะเย้ยใบหน้าของเขา “นายไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฉัน แต่ภรรยาของนายดูเหมือนว่าจะมีว่ะ…”

ชาร์ลีขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วถามว่า “เรื่องอะไร?”

ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์เมื่อได้ยิน ก็หยุดเมื่อคำพูดดังก้องอยู่ในหูของพวกเขา

เริ่มตั้งแต่เมื่อคืนที่ผ่านมามีกระแสข่าวลือสะพัดในสังคม

มีข่าวลือว่าแคลร์ประสบความสำเร็จในการชนะสัญญาเนื่องจากความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเวนเดลล์ มิฉะนั้นพวกเขาจะอธิบายเรื่องการได้สัญญากับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปจากความสามารถของเธอและวิลสันกรุ๊ปได้อย่างไร?

จากบริบทปัจจุบันของมันฟังดูค่อนข้างถูกต้องและสมเหตุสมผล

เมื่อเห็นว่ามีฝูงชนมารวมตัวกันอย่างช้า ๆ เวนเดลล์จึงพูดเสียงดังว่า “ทำไมนายถึงคิดว่าแคลร์ถึงได้รับสัญญาครั้งนี้ล่ะ?”

ชาร์ลีจ้องมองเวนเดลล์อย่างเย็นชา "ทำไม?"

เวนเดลล์เม้มริมฝีปากเป็นรอยยิ้มอวดดีแล้วพูดว่า “เพราะฉันแน่นอน! เพราะตอนนี้แคลร์เป็นผู้หญิงของฉัน ดังนั้นฉันจึงยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เธอประสบความสำเร็จในการเจรจากับพวกเขา! ถ้านายยังมีสติเหลืออยู่บ้างก็ทำตัวให้เป็นสุภาพบุรุษหน่อย แล้วหย่ากับเธอโดยเร็วที่สุด”

แม้ว่าพวกเขาจะคาดเดาเหตุผลต่าง ๆ นานา แต่ผู้คนก็อดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจเมื่อพวกเขาได้ยินเวนเดลล์พูดออกมา

ใช่แล้ว! แคลร์ชนะสัญญาด้วยการนอนกับเวนเดล โจนส์!

"หึ เพราะนายเนี่ยนะ?" ชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ อย่างน่าขนลุก "นายคิดว่านายเป็นใคร?"

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1600

    “โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1599

    เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1598

    "หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1597

    หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1596

    ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1595

    เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status