บทที่ 17

ซาบรีน่ารีบยิ้มอย่างเอียงอายและพูดกับชาร์ลีด้วยน้ำเสียงที่ประจบประแจงว่า "คุณหัวหน้าห้องยินดีต้อนรับสู่แชงกรีล่านะคะ เรารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มาเยี่ยมเรา และดิฉันก็ยินดีเช่นกันในฐานะอดีตเพื่อนร่วมวิทยาลัยของคุณ เชิญค่ะ…”

เธอคิดว่าคำชมและน้ำเสียงที่อ่อนโยนของเธอจะทำให้ชาร์ลีลืมพฤติกรรมที่หยาบคายต่อเขาก่อนหน้านี้

น่าเสียดาย ชาร์ลีไม่ได้ใจดีขนาดนั้นกับเธอเหมือนที่เธอคิด

ไอแซคอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดของซาบรีน่า และรีบถามว่า “คุณลี คุณเป็นเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยของคุณเวดเหรอครับ?”

"ใช่ค่ะ ใช่!" ซาบรีน่ากล่าวอย่างลนลาน “คุณเวดเป็นตัวหน้าห้องของดิฉันตอนที่เราเรียนอยู่ในวิทยาลัย เราค่อนข้างสนิทกันค่ะ!”

ไอแซคประกาศทันทีว่า “พรุ่งนี้ไปที่สำนักงานของท่านประธาน คุณจะได้เป็นผู้จัดการฝ่ายทรัพยากรบุคคลของแชงกรีลาทันทีเลย!”

ในแชงกรีลาการเลื่อนระดับจากหัวหน้าทีมไปยังผู้จัดการฝ่ายทรัพยากรบุคคลมีความแตกต่างกันอย่างน้อยถึงสามระดับ ในการจัดอันดับ ไม่เพียงแต่เงินเดือนและสวัสดิการของเธอจะเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า แต่เธอยังควบคุมกำลังคนของพนักงานส่วนใหญ่ในโรงแรมด้วย ผู้จัดการฝ่ายทรัพยากรบุคคลได้รับการพิจารณาในหมู่ผู้บริหารระดับสูงของระดับผู้จัดการ

ซาบรีน่าตื่นเต้นมากเมื่อเธอได้ยินคำพูดของเขาจนเธอแทบจะเป็นลม

ชาร์ลีพูดอย่างเย็นชา “คุณคาเมรอน คุณรู้ไหมครับว่าผมมีความสัมพันธ์แบบไหนกับซาบรีน่า ลี?”

ไอแซคสันนิษฐานว่าชาร์ลีไม่พอใจกับการกระทำของเขาและพูดทันทีว่า “คุณเวดครับ ผมสามารถเลื่อนตำแหน่งของคุณลี ให้เป็นรองประธานได้ถ้ามันจะถูกใจคุณ!”

ชาร์ลีพูดอย่างกะทันหัน “ผมโทรหาซาบรีนา ลีเพื่อขอความช่วยเหลือ เพราะผมไม่มีบัตรสมาชิก แต่กลับกลายเป็นเธอดูถูกผมอย่างไร้เหตุผล และยังเรียกให้มาการ์ดทุบตีผมด้วย แต่ตอนนี้คุณอยากจะเลื่อนตำแหน่งให้เธอเป็นรองประธานเลยหรือครับ? คุณหมายถึงอะไร? นี่คุณตั้งใจทำให้ผมโกรธเหรอ?”

ไอแซครู้สึกว่าเลือดไหลออกจากร่างกายของเขา

เขาได้ไปดำเนินการไปในทิศทางที่ผิด!

ลำแสงจ้าที่เขาชี้ไปที่ซาบรีน่านั้นเต็มไปด้วยความเดือดดาล

เขาเหวี่ยงมือไปที่ใบหน้าของเธอและคำรามด้วยความตกใจ “นี่แกกล้าทำให้คุณเวดขุ่นเคืองยังไง? แกไปเอาความกล้ามาจากไหน? แกอยากตายใช่ไหม?”

ซาบรีน่าตกใจมากจนคุกเข่าลงกับพื้นพลางสั่นด้วยความกลัวขณะที่เธอคร่ำครวญและวิงวอนว่า “คุณคาเมรอน ดิฉันขอโทษค่ะ ดิฉันขอโทษ”

ไอแซคยกขาขึ้นและถีบเธอให้ไปไกล ๆ อย่างแรงและตะคอกว่า “นังสารเลว! วันนี้ฉันจะสอนบทเรียนที่แกต้องจ่ายสำหรับการกระทำที่แกทำกะบคุณเวด

จากนั้นเขาก็หันไปหาการ์ดและตะโกนว่า “จัดการการยัยนี่ให้ดีล่ะ! อย่าได้ใจดีเชียว ทำลายใบหน้าที่เป็นพลาสติกของหล่อนซะ อ่อ แล้วก็ประกาศให้คนทั้งโลกรู้ว่า ใครก็ตามที่กล้าจ้างนังนี่ก็แสดงว่าพวกเขาต่อต้านฉัน ไอแซค คาเมรอน!”

ซาบรีน่ากลัวมาก เธอวิงวอนอย่างตัวสั่น “คุณคาเมรอน ดิฉันขอโทษโปรดยกโทษให้ดิฉันด้วยนะคะ!”

ใบหน้าของไอแซคแดงระเรื่อเป็นสีแดงร้อนผ่าวขณะที่เขาตะโกนว่า "ตอนนี้แกรู้แล้วว่าแกเสียใจงั้นเหรอ หึ! อะไรทำให้สมองของแกหายไปก่อนหน้านี้? แกกล้ายั่วยุคุณเวดได้ยังไง? ถ้าไม่ใช่เพราะเขาฉันคงฆ่าแกไปแล้ว!”

น้ำตาไหลอาบใบหน้าของซาบรีน่า เธอคุกเข่าลงบนพื้นแล้วคลานไปตรงหน้าชาร์ลีและโค้งคำนับอย่างแรง "คุณเวด ดิฉันขอโทษค่ะ ดิฉันขอโทษด้วย! ดิฉันขอร้องคุณสำหรับมิตรภาพของเรา…”

ชาร์ลีเหลือบมองเธออย่างเย็นชาและพูดว่า “ซาบรีน่า ลี เราเป็นเพื่อนกัน แล้วทำไมเมื่อกี้เธอถึงดูถูกฉันกับภรรยาของฉันแบบนั้น”

“หัวหน้าห้องคะ เมื่อกี้ดิฉันบ้าไปแล้ว ทั้งหมดเป็นเพราะปากที่สกปรกของดิฉัน ได้โปรดยกโทษให้ดิฉันด้วย…”

“ฉันจะไม่ทำอะไรใครถ้าไม่มีใครมาทำฉันก่อน แต่เป็นเพราะเธอทำร้ายฉัน ดังนั้นเธอก็ไม่ได้รับการละเว้น! เธอทำให้ฉันไม่มีทางเลือกเองนะ!”

จากนั้นชาร์ลีก็ตะคอกด้วยความโมโห “ลิ้มรสในสิ่งที่ตัวเองทำลงไปซะบ้าง!”

ไอแซคคำรามต่อ “นังบ้า! แกกล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับคุณเวดอีก ฉันจะฉีกปากของแกออกจากหน้าพลาสติกนี่เป็นชิ้น ๆ ให้ดู!”

ซาบรีน่าไม่กล้าพูดคำอะไรอีก เธอคุกเข่าบนพื้นและร้องไห้อย่างขมขื่น

ชาร์ลีไม่สนใจเธอ เขามองไปที่ไอแซคและพูดอย่างเรียบเฉยว่า “ผมอยากคุยกับคุณเกี่ยวกับสกายการ์เด้น ไปที่ห้องทำงานของคุณกันเถอะ”

ไอแซคพยักหน้าอย่างแรงขณะที่เขาเดินนำทาง “แน่นอนครับคุณเวด เชิญทางนี้ครับ!”

ก่อนที่เขาจะจากไปเขาหันไปหาผู้คุมและตะโกนว่า “ช่วยสั่งสอนบทเรียนให้นังนั่นด้วย อย่าหยุด จนกว่าฉันจะสั่ง!”

“รับทราบครับ คุณคาเมรอน!”

ผู้คุมพยักหน้าอย่างตกใจ พวกเขาพุ่งเข้าหาซาบรีน่ากดเธอลงกับพื้นและจัดการเธอทันที

ด้านหลังชาร์ลี ซาบรีน่าคร่ำครวญและกรีดร้องอย่างต่อเนื่อง แต่เขาก็ไม่สนใจ ไอแซคพาเขาเข้าสู่แชงกรีลา

เมื่อพวกเขาอยู่ที่ห้องทำงานของไอแซค ชาร์ลีก็พูดว่า “ภรรยาของผม และผมจะฉลองครบรอบแต่งงานของเราในอีกไม่กี่วัน ผมอยากจะจองสกายการ์เด้นทั้งหมดได้ไหมครับ?"

ไอแซคตอบอย่างไม่ต้องสงสัยว่า “นายน้อย เพื่อความเป็นธรรมต่อสมาชิกระดับพรีเมียมทุกคนเราจึงไม่อนุญาตให้มีสิทธิพิเศษของสกาย การ์เด้น แม้แต่กับนักการเมืองที่มีชื่อเสียงในเมือง อย่างไรก็ตามสกาย การ์เด้นจะสงวนไว้สำหรับคุณเท่านั้นในอนาคต!”

ชาร์ลีพูดอย่างราบเรียบ "นั่นไม่จำเป็นหรอกครับ ผมแค่ต้องการในวันครบรอบแต่งงาน แล้วผมอยากให้คุณช่วยเตรียมเซอร์ไพรส์ให้ภรรยาของผมสักหน่อย”

"ไม่มีปัญหาครับ! โปรดมั่นใจได้เลยว่า พนักงานทุกคนของแชงกรีลารวมถึงผมจะปฏิบัติตามคำสั่งและคำขอของคุณเสมอครับ!”

***

หลังจากจัดการเรื่องในแชงกรีล่า ชาร์ลีก็กระโดดขึ้นรถบัสและกลับบ้าน เขาเริ่มรู้สึกตัวว่าผู้โดยสารเกือบทั้งหมดบนรถบัสกำลังดูวิดีโอและคลิปสั้น ๆ บนโทรศัพท์ของพวกเขา

เขาแปลกใจที่ทุกคนดูวิดีโอเดียวกัน!

มันเป็นวิดีโอที่เขานำเงินสดสิบสามล้านบาทมาให้ได้ดูในร้านเอ็มเมอรัลด์คอร์ทเมื่อวันก่อน!

วิดีโอเริ่มต้นเมื่อสตีเฟนและทีมการ์ดก้าวออกจากรถโรลส์-รอยซ์สีดำ จากนั้นหน้าจอก็เลื่อนไปที่ทีมของสตีเฟนที่ถือกระเป๋าเดินทางสีดำหลายใบเข้าไปในร้านเอ็มเมอรัลด์คอร์ทและเหวี่ยลงบนพื้น ทำให้ผู้จัดการฝ่ายขายที่โง่เขลาและอวดดีต้องอับอาย เหตุการณ์ทั้งหมดกลายมาเป็นกระแสบนอินเทอร์เน็ต

อย่างไรก็ตามวิดีโอไม่สามารถจับใบหน้าของชาร์ลีได้

วิดีโอดังกล่าวแพร่กระจายไปทั่วโอลรัสฮิลล์ราวไฟลามทุ่ง ความอยากรู้อยากเห็นเต็มไปทั่วเมืองขณะที่ผู้คนต่างสงสัยว่า ใครคือชายผู้ร่ำรวยที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้ พร้อมทั้งสาว ๆ หลายคนเริ่มฝันกลางวันเกี่ยวกับนิยายซินเดอเรลล่าที่เพ้อเจ้อหวังว่าจะได้พบกับเจ้าชายผู้ลึกลับในไม่ช้า

ชาร์ลีถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าใบหน้าของเขาพร่ามัวเกินกว่าที่จะระบุได้ในวิดีโอ

ในที่สุดเมื่อเขากลับถึงบ้านก็เต็มไปด้วยความสุขและความตื่นเต้นในการเฉลิมฉลอง

แคลร์ได้รับสัญญาจ้างจากเอ็มแกรนด์กรุ๊ปและกำลังจะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการของวิลสันกรุ๊ป พ่อแม่ของเธอหลั่งน้ำตาด้วยความยินดี

หลังจากถูกเหยียดหยามและเยาะเย้ยมานานหลายปีในที่สุดพวกเขาก็สามารถกลับมาเชิดหน้าชูตาได้อีกครั้ง!

ด้วยความรู้สึกขอบคุณลูกพวกเขา พวกเขาจึงไม่ได้หาเรื่องรังเกียจหรือรำคาญชาร์ลีอย่างทีเคยเป็น

เอเลนพูดอย่างมีความสุขว่า “วันนี้ฉันมีความสุขมาก! ลูกสาวของฉันวิเศษที่สุด!”

จากนั้นเธอก็หันไปหาชาร์ลีและพูดด้วยรอยยิ้มซึ่งเป็นฉากที่หาได้ยากมากว่า “ชาร์ลี ถึงเธอจะไร้ประโยชน์ แต่ฉันก็จะให้เครดิเธอเมื่อถึงการประกาศตำแหน่งใหม่ของแคลร์ที่ประสบความสำเร็จได้ด้วยแรงจูงใจของเธอนะ ดังนั้คืนนี้เธอไม่ต้องทำอาหารมื้อเย็นล่ะ เราจะออกไปฉลองกัน!”

แคลร์หัวเราะเบา ๆ “ไปเคมปินสกีกันเถอะค่ะ!”

"นั่นมันแพงมากนะ!" เอเลนโพล่งด้วยความตกใจ “อย่างต่ำอยู่ที่ราคาเป็นหมื่นต่อคนไม่ใช่เหรอ?”

แคลร์หัวเราะอย่างยินดีและพูดว่า “คุณแม่คะ เงินเดือนของผู้อำนวยการสูงมากมีรายได้ปีละสิบล้านนะคะ”

"ว้าว!" เอเลนปรบมือและส่งเสียงเชียร์ “เยี่ยมมาก! ในที่สุดแคลร์ที่รักของฉันก็ได้ทำสิ่งสำคัญสำเร็จแล้ว!”

หลังจากครุ่นคิดอย่างรวดเร็วเธอพูดต่อ “แต่ลูกต้องให้แม่ 70% ของเงินเดือนนะ ลูกยังเด็ก ลูกไม่รู้จักวิธีจัดการเงินหรอก ให้เงินแม่แล้วแม่จะจัดการให้ลูกเอง แม่มั่นใจว่าวางใจได้มากกว่าลูกเก็บไว้เองแน่นอน!”

แคลร์พยักหน้า “ได้ค่ะคุณแม่ หนูสัญญาว่าจะให้คุณแม่ทุกเดือน แต่เราจะต้องตั้งกฎพื้นฐานที่นี่ว่าอย่าแกล้งชาร์ลีอีกนะคะ เพราะเขาเป็นลูกเขยของคุณแม่ เพื่อเห็นแก่ประโยชน์ความดีนะคะ!”

“ได้เลย ไม่เป็นไร! เพื่อประโยชน์ของลูก แม่ก็จะสัญญาว่าจะไม่วิพากษ์วิจารณ์เขามากเท่าที่แม่เคยทำ!”