บทที่ 6

การประกาศของแคลร์ทำให้ทุกคนประหลาดใจสุดขีด!

แน่นอนว่าทุกคนในห้องประชุมต่างก็คิดว่าแคลร์ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ !

ช่วงเวลาที่ย่ำแย่ที่สุดคือการตกเป็นจุดสนใจ! นอกจากความล้มเหลวพังไม่เป็นท่าแล้วก็คงไม่มีอะไรที่เธอจะสามารถทำให้สำเร็จลุล่วงได้แน่!

เอ็มแกรนด์กรุ๊ปเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในโอลรัสฮิลล์และตระกูลวิลสันก็ไม่ต่างอะไรกับแมลงตัวเล็ก ๆ สำหรับพวกเขา! ใครก็ตามที่รับคำท้าก็คงลงเอยด้วยความล้มเหลว!

แฮโรลด์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ “แคลร์ เธอคิดว่าจะได้รับข้อตกลงจากเอ็มแกรนด์กรุ๊ปจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ?”

เวนดี้พูดต่อด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยหลังจากพี่ชายของเธอพูดจบลง “แคลร์ นี่เธอคิดว่าเธอเป็นใคร แล้วเธอคิดว่าเอ็มแกรนด์กรุ๊ปเป็นใคร? การที่เธอบุ่มบ่ามทำอะไรไร้เหตุผลแบบนี้ก็มีแต่จะทำให้ตระกูลของเราต้องอับอาย!”

คนอื่นกล่าวเสริมอีกว่า “เวนดี้พูดถูก! ถ้าเธอถูกเอ็มแกรนด์กรุ๊ปไล่ออกมา ตระกูลของเราคงจะขายขี้หน้ามากในโอลรัสฮิลล์!”

เลือดพุ่งไปที่ใบหน้าของแคลร์และรู้สึกร้อนด้วยความอับอาย

สถานะของเธอในตระกูลได้ถูกลดลงไปตั้งแต่เธอแต่งงานกับชาร์ลี สมาชิกในครอบครัวไม่สนใจแม้แต่จะปกป้องเธอ แต่พวกเขายังดูถูกพ่อแม่ของเธออีกด้วย

เธอรู้แค่ว่าถ้าเธอสามารถตกลงธุรกิจกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปได้ นั่นก็จะทำให้การเป็นอยู่ในครอบครัวเธอดีขึ้น

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ พ่อแม่ของเธอสามารถเชิดหน้ายืนหยัดและภูมิใจในสิ่งที่พวกเขาเป็นได้

แต่ภายใต้ความคิดเห็นอย่างเหน็บแนมและพูดจาเสียดสี ทำให้เธอต้องการที่จะถอนตัวเองออกจากความคิดโง่ ๆ ของเธอ

เธอจ้องชาร์ลีด้วยความไม่พอใจ เขาทำให้เธอคล้อยตามได้อย่างไรแล้วทำไมเธอถึงฟังเขา? เธอต้องถอนตัวจากความคิดโง่ ๆ นี่ซะ…

คุณท่านวิลสันโกรธมากเมื่อเธอฟังบทสนาโต้ตอบกันไปมา

ไม่มีใครมีความกล้าที่จะรับข้อเสนอของหญิงชราหลังจากที่เธอถามหลายครั้ง แต่เมื่อแคลร์ลุกขึ้นยืนอย่างกล้าหาญเพื่อเสนอตัวในครั้งนี้ คนเหล่านี้กลับเริ่มเยาะเย้ยเธอ!

คุณท่านวิลสันไม่ชอบแคลร์มาโดยตลอด แต่ในครั้งนี้เธอดีใจที่แคลร์เต็มใจที่จะทำในภารกิจที่อาจเป็นไปไม่ได้ ซึ่งต่างจากสมาชิกคนอื่น ๆ ที่ดีแต่ทำให้เธอเดือดร้อน!

โดยเฉพาะหลานชายคนโปรดของเธอ แฮโรลด์! เธอผิดหวังในตัวเขามาก!

ด้วยเหตุนี้ทัศนคติของคุณท่านวิลสันที่มีต่อแคลร์จึงเปลี่ยนไปมาก หญิงชราจึงพูดทันทีว่า “หยุดพล่ามไร้สาระกันได้แล้วไอ้พวกคนขี้ขลาด! ฉันจะมอบหน้าที่ให้แคลร์ไปคุยงานกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ป!”

แคลร์พึมพำเบา ๆ “ไม่ต้องห่วงนะคะคุณย่า หนูจะพยายามทำให้ดีที่สุด”

แฮโรลด์ถอนหายใจและมองเธอย่างเย็นชา “พยามยามเต็มที่ แล้วยังไงต่อล่ะ? ถ้าเธอล้มเหลวเธอก็ทำให้เราขายหน้าอยู่ดี!”

ชาร์ลีแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว “แฮโรลด์ วิลสัน ทำไมนายถึงพูดกับแคลร์แบบนั้น? นายคิดว่าตระกูลวิลสันไม่มีคุณสมบัติที่ดีพอที่จะร่วมมือกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปงั้นเหรอ?”

แฮโรลด์ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าชาร์ลี เวด ไอ้คนขี้แพ้จะกล้าพูดขึ้นในระหว่างการประชุมของครอบครัวมาก่อน

เมื่อเหลือบเห็นสีหน้าอันโกรธเกรี้ยวบนใบหน้าของคุณท่านวิลสัน เขาจึงรีบอธิบายว่า “ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นนะครับ ผมแค่คิดว่าแคลร์ไม่น่าจะทำข้อตกลงได้! แค่นั้นเอง!”

ชาร์ลีหัวเราะอย่างสนุกสนานและถามต่อว่า “แล้วถ้าหากเธอทำสำเร็จล่ะ? เรามาพนันกันไหม?”

แฮโรลด์ยิ้มอย่างเหยียดหยาม “เอาสิ มาพนันกันเลย! นายคิดว่าฉันกลัวคำขู่กระจอกของนายงั้นเหรอ? นายต้องการเดิมพันอะไรว่ามา? มาดูกันว่านายจะพนันอะไร”

ชาร์ลีกล่าวต่อว่า “ถ้าแคลร์ทำสำเร็จ นายจะต้องคุกเข่าให้ฉันและจะต้องยอมรับว่านายผิดต่อหน้าทุกคน แต่ถ้าเธอไม่สำเร็จ ฉันก็จะคุกเข่าต่อนายและยอมรับว่าฉันผิด นายคิดว่าไงล่ะ?"

“ฮ่าฮ่าฮ่า!” แฮโรลด์หัวเราะออกเสียงดัง “ขุดหลุมฝังตัวเองแล้วล่ะ ไอ้ขี้แพ้! ก็ได้ ฉันจะเดิมพัน!”

ชาร์ลีพยักหน้าด้วยความพอใจและพูดว่า “ผมขอให้พวกคุณทุกคนเป็นพยานให้กับเรา ใครก็ตามที่กลับคำพูดเดิมพัน ผมขอให้พ่อแม่ ปู่ย่าของเขาตาย!”

เขาตั้งใจเน้นคำว่า "ย่า" เสียงดังและชัดเจนเพราะเขาไม่ต้องการให้แฮโรลด์ผิดคำสัญญาหลังจากที่เขาจะต้องแพ้เดิมพันครั้งนี้

แฮโรลด์คงไม่กล้ากลับคำอีกหลังจากคำประกาศแบบนั้น ถ้าเขากลับคำขึ้นมาก็ไม่ต่างจากที่เขาจะสาปแช่งคุณย่าของเขาคุณท่านวิลสันให้ตาย! คุณท่านวิลสันจะไม่ปล่อยให้เขาหลุดไปง่าย ๆ แน่!

"ได้สิ!" แฮโรลด์คิดว่าเขาจะเป็นฝ่ายชนะ แต่สิ่งที่แฮโรลด์ไม่รู้ก็คือเขากระโดดเข้าไปในกับดักของชาร์ลี เขาหัวเราะเสียงดังและพูดว่า “พวกคุณทุกคนจะเป็นพยานของผม ฉันจะรอวันที่นายคุกเข่าต่อหน้าฉันแล้วกันนะ!”

แคลร์ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด เธอพยายามขยิบตาส่งสัญญาณให้ชาร์ลี แต่เขาก็ไม่ได้สนใจเธอเลย

คุณท่านวิลสันตกใจกับสิ่งเดิมพันระหว่างหลานชายและหลานเขยของเธอ แต่สิ่งเดียวที่เธอสนใจคือ วิลสันกรุ๊ปจะสามารถตกลงเซ็นสัญญาร่วมมือกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปได้หรือไม่ หากข้อเสนอสำเร็จ เธอคงไม่สนใจหากแฮโรลด์จะเรียกชาร์ลีว่าพ่อแล้วนับประสาอะไรกับการคุกเข่าต่อหน้าเขาล่ะ

ดังนั้นเธอจึงพูดอย่างใจเย็นว่า “ เอาล่ะ พอแค่นี้แล้วกัน นั่นคือทั้งหมดสำหรับวันนี้ แคลร์เธอมีเวลาสามวันในการเจรจาและตกลง เลิกประชุมได้!”

***

หลังจากกลับถึงบ้าน พ่อแม่ของแคลร์ก็ระเบิดใส่ทั้งคู่

เอเลน วิลสันแม่ของแคลร์เดินไปที่ห้องนั่งเล่นอย่างกระวนกระวายใจและพูดว่า “แคลร์ นี่แกบ้าไปแล้วแน่ ๆ ! แกจะไปฟังไอ้ขี้แพ้นี่แล้วรับงานนี้มาโดยไม่ใข้หัวคิดเลยได้ยังไง?”

จาค็อบ วิลสันพ่อของแคลร์หันไปหาชาร์ลีแล้วพูดว่า “ชาร์ลี นายมันเป็นคนขี้แพ้ที่ฉันไม่อยากจะคาดหวังอะไรอีกแล้ว แต่มาคราวนี้นายกลับพาลูกสาวที่รักของฉันไปฆ่าตัวตาย!”

ใบหน้าของเขาแดงระเรื่อขณะที่เขาพูดต่อ “ถ้าครั้งนี้แคลร์ทำไม่สำเร็จ ลูกสาวฉันจะถูกคนในตระกูลเล่นงานแน่ และนาย! นายจะต้องคุกเข่าให้กับแฮโรลด์เหมือนขอทานต่อหน้าคนทั้งตระกูล! ศักดิ์ศรีของฉันจะถูกทำลาย!”

ชาร์ลีตอบกลับด้วยความจริงใจว่า “คุณพ่อคุณแม่ครับ ทุกอย่างจะดีขึ้นถ้าแคลร์ประสบความสำเร็จในการเจรจาและตกลงกัน ใช่ไหมล่ะครับ?”

“เจรจากับผีน่ะสิ!” จาค็อบตะโกนอย่างโมโห “นายเคยคิดบ้างไหมว่าเอ็มแกรนด์กรุ๊ปมีอิทธิพลมากขนาดไหน? พวกเขาไม่แม้แต่จะชายตามองตระกูลของเราด้วยซ้ำ!”

ชาร์ลีกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ก็ไม่แน่นะครับ อาจจะมีใครบางคนชายตามองมาที่เราแล้วก็ได้ แต่คุณพ่อแค่ไม่รู้ จริง ๆ แล้วผมเชื่อมั่นในตัวแคลร์มากครับ ผมคิดว่าแคลร์จะชนะงานนี้ได้อย่างง่ายดาย”

เอเลนหัวเราะเยาะอย่างดูถูก "แกคิดอย่างนั้นเหรอ? แกเป็นใครกัน นี่แกคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปอยู่เหรอไง? แกไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากไอ้ขี้แพ้เศษขยะ แกกล้ามั่นใจขนาดนี้ได้ยังไง?”