10.สติเต็มร้อย รักก็เช่นกัน nc

ตั้งแต่เหตุการณ์คืนนั้นมนิษาก็ยังไม่ได้ออกจากคอนโดแห่งนี้ ราฟาเอลบอกกับเธอว่าที่นี่เป็นคอนโดของเจ้านาย

เธอขอกลับไปที่คอนโดของเอริญา แต่เขาก็บอกว่าตอนนี้เสี่ยอดุลย์โกรธมากเรื่องที่โดนเขาทำร้ายจนจมูกหัก เขากลัวเสี่ยจะไม่ยอมจบแค่นั้นจึงไม่อยากให้มนิษากลับไปอยู่ตามลำพัง

หญิงสาวนึกถึงใบหน้าเปื้อนเลือดของเสี่ยคนนั้นและใบหน้าลูกน้องของเขาแล้วเธอจึงยอมอยู่ที่นี่ อย่างน้อยก็คงต้องรอให้เอริญากลับมาก่อนเธอจะขอเข้ากลับไปส่งที่นั่นอีกครั้ง

วันนี้ราฟาเอลออกไปทำงานตอนกลางวันและแวะซื้ออาหารเย็นกลับเข้ามาอย่างเคย

“เหนื่อยไหมคะ”

“ครับ วันนี้มีประชุมทั้งวันเลย”

“คุณต้องเข้าประชุมกับเจ้านายทุกครั้งเหรอคะ”

“ครับ ผมน่ะมือขวาของเจ้านายเลยนะครับ”

“เชื่อแล้วค่ะ ว่าเป็นลูกน้องคนโปรดถ้าไม่อย่างนั้นเจ้านายคงไม่ให้มาพักที่นี่หรอกค่ะ หิวหรือยังคะ”

“ครับ”

“ถ้างั้นกินข้าวแล้วค่อยไปอาบน้ำนะคะ” หญิงสาวรีบเอาอาหารออกจากล่องจากนั้นทั้งสองก็นั่งทานกันเหมือนกับหลายวันที่ผ่านมา

ปกติแล้วหลังเลิกงานราฟาเอลมักจะออกไปดื่มกับเพื่อนแต่พอเขาพามนิษามาอยู่ด้วยก็ไม่ได้ออกไปดื่มที่ไหน เขาอยากใช้เวลากับเธอให้เต็มที่ อยากรู้จักเธอในทุกแง่มุม เพราะมั่นใจว่าในอนาคตเธอกับเขาจะต้องได้ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างแน่นอน

มนิษากำลังแชทกับเอริญา เธอไม่ได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองให้กับเพื่อนฟังเพราะตอนนี้ทุกอย่างมันดีขึ้นแล้ว พอเห็นราฟาเอลเดินออกมาก็รีบเก็บมือถือ

“คุยกับเพื่อนเหรอครับ”

“ค่ะ คุยกับเอริ อีกไม่กี่วันเอริก็จะกลับมาแล้วค่ะ”

“ถ้าเพื่อนคุณกลับมาคุณจะทิ้งผมไปอยู่กับเขาใช่ไหม”

ราฟาเอลทิ้งตัวลงนั่งข้างกับหญิงสาว สองมือกอดไปที่เอวคอด จมูกโด่งคลอเคลียไม่ห่าง

“ไม่ได้ทิ้งค่ะ แค่กลับไปอยู่จุดเดิม”

“ผมว่าคุณกลับไปไม่ได้แล้ว เรามาไกลเกินกว่าจะกลับไปแล้วนะครับ ไหนคุณบอกจะอยู่กับผมจะให้ผมดูแลคุณ”

“คุณอยากให้ฉันอยู่ที่นี่กับคุณจริง ๆ เหรอคะ”

“จริงสิครับ คุณได้ผมแล้วนะจะมาทิ้งกันไปง่าย ๆ ได้ยังไงครับ”

“แล้วฉันพูดหรือยังล่ะคะว่าจะทิ้ง”

“มะนาว สัญญาได้ไหมว่าจะไม่ทิ้งผม”

“ค่ะ แล้วคุณล่ะคะ”

“ผมสัญญาเลยว่าจะไม่มีทางทิ้งคุณไปไหน จากนี้ผมจะมีแค่คุณคนเดียว สาบานเลยก็ได้ครับ”

“ถึงขั้นสาบานเลยเหรอคะ”

“สำหรับคุณต่อให้ต้องสาบานอีกกี่รอบผมก็ยอมครับ”

“มีใครเคยบอกไหมว่าคุณเป็นผู้ชายที่ปากหวานมาก”

“คุณเป็นคนแรกที่ชมผมเลยนะครับ ส่วนใหญ่เพื่อนมันจะบอกว่าผมปากหมา”

“เวลาอยู่ด้วยกันทีไรคุณก็พูดหวานใส่ฉันตลอด”

“ผมพูดกับคนที่ผมรักเท่านั้นครับ”

ราฟาเอลดึงเธอขึ้นมานั่งบนตก สองแขนกอดแน่นขึ้นทีละนิด จมูกแทบไม่ห่างจากแก้มเนียนที่กำลังแดงระเรื่อขึ้นทีละนิด

“ทั้งปากหวานทั้งขี้อ้อน”

“คุณชอบให้ผมอ้อนไหม”

“ค่ะ ฉันว่าน่ารักดี”

“คุณก็น่ารัก น่ากิน น่ากอดแล้วก็น่า..”

“พอแล้วไม่ต้องพูดต่อแล้ว” มนิษารีบยกมือขึ้นมาปิดปากคนช่างพูดที่ยิ้มตาเป็นประกาย

“ไม่ให้พูดแล้วให้ทำอย่างอื่นไหม นะครับผมขอได้ไหม”

ไม่ใช่แค่เขาที่มีความต้องการเพราะมนิษาเองก็รู้สึกแบบนั้น เธอจำได้ดีว่าเขาทำเธอมีความสุขมากแค่ไหน แม้ว่าคืนนั้นสติของตนเองจะไม่ค่อยเต็มร้อยก็ตาม

“มันจะไม่เจ็บใช่ไหม”

“ผมสัญญาจะทำให้คุณเจ็บน้อยที่สุด มีความสุขมากที่สุดเชื่อใจผมนะมะนาว”

“ค่ะฉันเชื่อว่าคุณจะทำได้อย่างที่พูด”

ราฟาเอลหอมแก้มมนิษาฟอดใหญ่ก่อนจะอุ้มคนรักเข้ามาในห้องนอน ที่ตอนนี้เปิดไฟไว้แค่หัวเตียงเท่านั้น

เขาวางเธอลงบนเตียงอย่างแผ่วเบาทาบร่างขึ้นมาสองแขนดันพื้นไว้เพราะกลัวจะทำให้เธออึดอัด

ริมฝีปากที่ร้อนแนบบนเรียวปากเล็ก ลิ้นสากไล้ไปตามกลีบปากสีสวย ขบเม้มเบาให้อีกคนได้ปิดปาก ชายหนุ่มก็ครางอย่างพึงพอใจก่อนจะส่งลิ้นเข้าไปลิ้มรสชาติอันแสนหวานจากโพรงปากเล็ก

ราฟาเอลจูบแล้วจูบอีกอย่างหิวกระหาย เพียงแค่รสจูบเขาอารมณ์ของเขาก็ลุกโชน ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขารู้สึกเช่นนี้มาก่อน

“ผมอยากให้คุณว่าผมไม่เคยจูบใครนานเท่าคุณมาก่อน”

เขากระซิบเสียงแหบพร่า ก่อนจะถอดชุดของเธอออกอย่างชำนาญ

ฝามือร้อนกอบกุมสองเต้า เคล้นคลึงหนักเบาไปตามอารมณ์ปรารถนา มนิษาเคลิบเคลิ้มไปกับทุกสัมผัส เธอสะดุ้งเมื่อเขาครอบครองเม็ดทับทิมด้วยปากร้อน ดูดดึงจนหญิงสาวครางกระเส่า ยิ่งเขาดูดแรงเธอก็แอ่นโค้งลำตัวเข้าหา สองมือหยิกไปบนผ้าปูที่นอนแน่น

ร่างกายมีชมพูระเรื่อบิดเร่าเมื่อปากร้อนประทับรอยจูบไปตามหน้าน้องแบน แล้วมาหยุดที่เนินเนื้อ

“คุณราฟคะ ตรงนั้นมัน อื้อ...”

เสียงหวานขาดหายเมื่อเขาลากลิ้นไปยังความเป็นหญิงที่มันสวยงามจนคนตัวโตอดใจไม่ไหว ทั้งลากลิ้นขึ้นลง ปาดเลียซ้ายขวา ก่อนจะแหวกกลางกลีบดูดเอาความหวานจากโพรงถ้ำราวกับคนอดอยากมานาน มนิษาดิ้นพล่านผมกระจายทั่วที่นอน เธอเสียวจนร้องครางจนฟังไม่ได้ศัพท์ ยิ่งเห็นอาการคนรัก ราฟาเอลก็ยิ่งปรนเปรอมากขึ้นเรื่อย

เขายืดตัวขึ้นมาประจบจูบอีกครั้ง มันเร่าร้อนจนมนิษาแทบหลอมละลาย นิ้วร้ายทางด้านล่างสอดเข้าไปในโพรงถ้ำทีละนิด ความชุ่มฉ่ำจากน้ำหวานอาบทั้งปลายนิ้ว

“คุณราฟ อื้อ..”

มนิษาแอ่นโค้งสะโพกเข้าหานิ้วของเขาอย่างน่าอาย

“ดีไหมที่รัก ทำแบบนี้ก่อนคุณจะไม่เจ็บ” ราฟาเอลไม่เคยต้องเตรียมร่างกายให้คู่นอนมาก่อนเลยสักครั้ง เพราะเขาแค่ต้องการความสุขให้ตัวเอง แต่กะบมนิษาแล้วเธอทำให้ชายหนุ่มทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน

“คุณราฟ แต่ นาวเสียว”

“ผมช่วยนะครับ”

ราฟาเอลขยับนิ้วเป็นจังหวะเร็วขึ้น ขณะที่ปากก็บดจูบ มือที่ว่างก็เคล้าคลึงสองเต้าอวบ

“นาว ไม่ไหวแล้ว อื้อ...”

มนิษกระตุกเกร็ง ร่างกายได้ปลดปล่อยออกมาอีกครั้งใบหน้าสวยแดงก่ำเพราะพิษเสน่หาที่เขาเป็นคนมอบให้

ราฟาเลงดึงมือออกช้า ๆ แล้วแทนที่ด้วยท่อนเอ็นร้อนในจังหวะที่เธอกำลังเคลิบเคลิ้มดันพรวดเขาไปทีเดียวจนสุด

มนิษากรีดร้องเสียงหลง เธอทั้งจุกทั้งเจ็บจนน้ำตาร่วง

“ที่รัก ผมขอโทษ ผมห้ามใจไม่อยู่” เขาจูบเธออย่างแผ่วเบาสองมือนวดคลึงเต้าอวบ บีบขยี้ส่วนยอดจนเสียงหวานครางอีกครั้ง

ราฟาเอลขยับวนอยู่ในช่องทางรัก เขารู้สึกดีที่เธอโอบรัดเขาไว้ได้ทั้งหมด

“มะนาว ข้างในของคุณมันร้อนมาก ไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้เลย”

คำพูดและการกระทำของราฟาเอลทำให้มนิษาหายเจ็บราวกับปลิดทิ้ง ยิ่งเขาถาโถมเข้ามาลึกเธอก็ยิ่งรู้สึกดีจนไม่อยากให้เขาถอนออกความร้อนจากการรัดและความใหญ่โตทำให้ทั้งสองจมดิ่งลงไปในกองเพลิงแห่งตัณหา

“เอามันมาก มะนาวของผมเอามันที่สุดเลย เสียวไหมที่รัก แบบนี้ได้ไหม”

“คุณราฟนาวเสียวจะไม่ไหวแล้วนะคะ”

มนิษาดิ้นพล่านสะโพกลอยขึ้นจากพื้นที่นอน สองขาเรียวเกี่ยวเอวเขาไว้แน่น มันยิ่งเปิดทางให้ราฟาเอลได้เข้าไปในตัวเธอได้ลึกยิ่งขึ้น

ทุกจังหวะเต็มไปด้วยความเสียดเสียว เสียงหวานครางเรียกชื่อราฟาเอลแทบไม่ขาดปาก ร่างกายร้อนเหมือนกำลังระเบิด สติที่เคยมีเต็มร้อยตอนนี้แทบไม่มีเหลือ

“ราฟขา ช่วยนาวนะคะ ไม่ไหวแล้ว นาวอื้อ...”

เธอกระตุกเกร็งกอดเขาไว้แน่นเมื่อตัวเองไม่อาจกอดกลั้นได้อีกต่อไป

ราฟาเอลครางอย่างพอใจที่ตัวเองทำให้คนรักสุขสม เขากอดเธอแน่นขณะสะโพกก็ยังคงทำหน้าที่อย่างดีเยี่ยม เมื่อมนิษาผ่อนคลายแล้วชายหนุ่มก็จับขาเรียวพาดบ่า จากนั้นโจนทะยานเข้าลึกเพื่อส่งให้ตัวเองได้ไปถึงจุดหมาย

“มะนาวจ๋า ตอดดีจัง ครั้งนี้พร้อมกันนะครับที่รัก”

ราฟาเอลยืนตัวตรงแล้วสวนสะโพกเข้าออกอย่างหนักหน่วง ร่างที่อยู่บนเตียงกว้างกระเด็นกระดอนไปตามแรงกระแทกเต้าอวบเด้งเป็นจังหวะ ยิ่งมองก็ยิ่งเสียวจนแทบจะทนไหว เสียงครางแหบพร่าของราฟาเอลดังลั่นห้องเมื่อได้พบกับความสุขสม มนิษาเองก็กรีดตามกันมา ร่างชุ่มเหงื่อกอดกันแน่น มนิษารู้สึกถึงความอุ่นที่พุ่งข้ามาในตัวเธอมันตอกย้ำว่าตอนนี้เธอและเขาเป็นของกันและกันในขณะที่ต่างฝ่ายต่างสติครบถ้วนด้วยกันทั้งคู่

“มะนาว คุณเสร็จแรงมาก”

“มันดีไหม”

“มันวิเศษเลยแหละ มันเป็นสิ่งที่ผู้ชายทุกคนใฝ่ฝัน อยากเห็นคนรักของตัวเสร็จแรงแบบนี้ มันเป็นความภูมิใจที่ทำให้คนรักมีความสุข”

“ฉันไม่รู้ไม่รู้เพราะฉันไม่ได้ทำมันเป็นไปเอง”

“ผมรู้ไม่มีใครบังคับ มันคือสัญชาติญาณ”

“แล้วคุณมีความสุขไหม”

“แน่นอนครับยิ่งเสร็จแรงผมก็มีความสุขมากขึ้นตามไปด้วย”

“ฉันก็มีความสุข คุณจะเป็นคนแรกและคนเดียวที่ฉันจะมีความสุขด้วย”

“คุณจะเป็นผู้หญิงคนสุดท้ายของผมครับมะนาว”

“แต่คุณไม่สวมถุงยาง” มนิษากังวลเรื่องโรคติดต่อ ส่วนเรื่องท้องไม่ใช่ปัญหาเพราะเธอทานยาคุมอยู่แล้ว

“คุณกังวลอะไร ถ้าคุณท้องก็ดีสิครับ พ่อคุณจะได้ไม่บังคับให้แต่งงาน ส่วนเรื่องโรคติดต่อไม่ต้องห่วงผมตรวจเลือดเป็นประจำอยู่แล้ว”

“ปกติคุณไม่สวมถุงยางเหรอคะ”

“ไม่เลย ปกติผมสวมทุกครั้งแต่คืนนั้นมันสุดวิสัย ใครจะเตรียมทันล่ะครับ”

“ค่ะ แต่คืนนี้คุณก็ไม่เตรียมอีกแล้ว”

“ผมเป็นคนแรกของคุณ เพราะฉะนั้นก็ไม่จำเป็นต้องสวม มะนาว คุณรู้ไหมผมไม่เคยเอาใครสดมาก่อน มันรู้สึกดีมาก ผมเพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นคนชอบกินมะนาวมากแค่ไหน”

“มะนาวลูกนี้รสชาติเป็นยังไงคะ”

“บางครั้งก็เปรี้ยว บางครั้งก็หวานบางครั้งก็เผ็ด”

“แล้วคุณชอบรสชาติไหนมากที่สุด”

“ชอบทุกรสชาติครับกินยังไงก็ไม่มีเบื่อ”

“แล้ววันนี้กินอิ่มหรือยังคะ”

“คิดว่าไงล่ะครับ ขอกินอีกได้ไหมยังไม่ครึ่งท้องเลยครับ”

“ถ้าคิดว่ามันอร่อยก็กินอีกสิคะ”

“ชอบจังมะนาวลูกนี้”

ราฟาเอลยิ้มพราว สะโพกเริ่มขยับอีกครั้ง