บทที่ 3

หลังจากมะนาวเรียนเสร็จก็รีบกลับบ้านเพื่อจะได้งีบซักนิดก่อนออกไปทำงานที่ร้านเหล้า

“มาแล้วหรอหนู”

มะนาวไม่ได้สนใจเสียงเรียกของพ่อเลี้ยงแม้แต่น้อยรีบเดินเข้าห้องตัวเอง แต่จังหวะที่กำลังจะเปิดห้องพ่อเลี้ยงก็เดินมาหาเธอ มะนาวจึงหันตวาดใส่พ่อเลี้ยง

“อย่าแม้แต่จะคิดทำเรื่องสกปรกในขณะที่แม่ฉันไม่อยู่”

“หึ พ่อไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย แค่จะเดินมาถามว่าอยากกินอะไรมั้ยแค่นั้นเอง”

พ่อเลี้ยงตอบเพลงขวัญด้วยท่าทีกวนๆ

“อย่ามายุ่งกับฉัน”

พูดจบมะนาวก็รีบเปิดห้องเข้าไปทันทีพร้อมกับล็อคห้องตัวเองไว้

“อดทนไว้ยัยมะนาว แกต้องรอดจนเรียนจบ”

มะนาวให้กำลังใจตัวเองเบาๆ จากนั้นก็ทิ้งตัวนอนเพราะตอนนี้ห้าโมงเย็นแล้ว เธอเข้างานสองทุ่มจึงคิดจะพักซักชั่วโมงแล้วค่อยตื่นเตรียมตัวไปทำงาน มะนาวทำแบบนี้อยู่เป็นประจำถ้าว่างเธอมักจะงีบหลับเพื่อฟื้นฟูร่างกายตัวเอง ถึงแม้เวลาจะไม่ถึงชั่วโมงก็ตาม ถ้าวันไหนช่วงบ่ายไม่มีเรียนเธอก็จะไปแอบงีบที่ห้องชมรมตัวเอง หลังจากงีบหลับไปได้เกือบชั่วโมง มะนาวก็ตื่นรีบอาบน้ำแต่งตัวเวลานี้แม่และพ่อเลี้ยงของเธอมักจะออกไปเล่นการพนันข้างนอกจึงทำให้เธอสบายใจขึ้นหน่อยที่ไม่ได้เจอสองคนนั้นเพราะกว่าเธอจะเลิกงานแล้วมาถึงบ้านก็เกือบตีสองแม่และพ่อเลี้ยงเธอก็เข้านอนแล้ว หลังจากแต่งตัวเสร็จมะนาวจึงเดินไปทำงานเพราะร้านห่างจากบ้านเธอแค่กิโลกว่าๆ จึงเลือกเดินไปเอา

“สวัสดีค่ะ พี่เอ้”

เมื่อมาถึงร้านมะนาวก็ยกมือไหว้สวัสดีพี่เอ้ผู้จัดการร้านทันที

“มาพอดีเลยมะนาว ช่วยอะไรพี่หน่อยได้มั้ย”

“ช่วยอะไรหรอคะ”

“ช่วยไปชงเหล้าห้องวีไอพีให้หน่อยได้มั้ย วันนี้เด็กๆ PR หยุดงานหลายคนเลย นะมะนาวพี่ขอร้อง”

ผู้จัดการร้านเอ่ยขอร้องมะนาว จริงๆ เธอเป็นแค่เด็กเสิร์ฟแต่งตัวธรรมดาแต่ด้วยหน้าตาและหุ่นของเธอทำเอาผู้จัดการร้านเสียดายไม่หายที่เธอไม่ยอมทำงาน PR ทั้งที่ได้เงินเยอะกว่าเด็กเสิร์ฟด้วยซ้ำ แต่ก็เคารพการตัดสินใจของลูกน้องแต่วันนี้มันจำเป็นเธอจึงเอ่ยขอร้องมะนาวให้ช่วย

“แต่พี่เอ้คะ นาวไม่เคยทำกลัวจะทำให้ลูกค้าไม่พอใจเอานะคะ”

มะนาวเอ่ยบอกไปตามความจริง เธอกลัวว่าตัวเองจะทำให้งานเสียเพราะการที่ต้องไปชงเหล้าให้ลูกค้าแน่นอนว่าต้องมีการถึงเนื้อถึงตัวซึ่งไม่ใช่สำหรับเธอ

“ถ้าทำงานนี้ วันนี้พี่จ่ายสดเลยหนึ่งหมื่น”

ข้อเสนอของผู้จัดการทำเอามะนาวเบิกตากว้าง

“ทำไมถึงได้เยอะจังคะ ไปชงเหล้าเฉยๆ จริงๆ ใช่มั้ยพี่”

มะนาวเอ่ยถามด้วยความสงสัยเพราะค่าจ้างมันดูมากไป

“นี่ถือว่าถูกนะ เพราะเป็นลูกค้าวีไอพีเขาจ่ายเยอะกว่านี้อีก เผลอๆ ถ้าเราบริการเค้าดีก็ได้ทิปเพิ่มอันนั้นมะนาวก็เอาไปเลยไม่ต้องมาให้พี่ สนใจมั้ยแค่วันนี้วันเดียวเองนะ”

“ก็ได้ค่ะ นาวขอเลือกชุดเองนะคะ”

มะนาวตอบรับข้อเสนอของผู้จัดการ ความจริงเธอก็ไม่ค่อยอยากจะทำแต่ด้วยจำนวนเงินนั้นมันก็ล่อเธอไม่น้อย เพราะทำงานทั้งเดือนถึงจะได้ เมื่อตกลงกันเสร็จผู้จัดการก็โอนเงินให้เธอห้าพันเพื่อยืนยันว่าหลังเสร็จงานเธอจะได้เงินครบตามที่ตกลงกันไว้ มะนาวเลือกชุดที่โป๊น้อยที่สุดแต่ก็ยังโชว์ความเซ็กซี่ไว้เหมือนเดิมโดยเธอเลือกใส่เดรสแขนกุดสีดำแต่โชว์ร่องอกด้วยความที่หน้าอกของเธอใหญ่เกินตัวจึงทำให้เนินอกล้นออกชุดยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่มากยิ่งขึ้น

"ขออนุญาตค่ะ"

มะนาวถือเครื่องดื่มเข้ามายังห้องวีไอพี โดยในห้องก็มีชายวัยกลางคนรูปร่างอ้วนท้วมมองเธอด้วยสายตาแทะโลม บ่งบอกนิสัยเขาเป็นอย่างดี

“เข้ามานั่งข้างๆ เสี่ยมาคนสวย”

“ค่ะ”

มะนาวเดินไปนั่งข้างๆ ลูกค้าอย่างฝืนใจได้แต่ข่มอารมณ์ไว้เมื่อลูกค้าเอามือมาโอบไหล่เธอ

“เอ่อ เสี่ยคะ ปล่อยฉันก่อนนะคะเดี๋ยวจะชงเหล้าให้ค่ะ”

มะนาวพูดเสียงเรียบน้ำเสียงของเธอไม่มีออดอ้อนเลยแม้แต่น้อย

“มาใหม่หรอคนสวย เสี่ยไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย”

“แค่มาทำชั่วคราวค่ะ ไม่ได้ทำประจำ อ๊ะ! เสี่ยจะทำอะไรปล่อยฉันนะคะ ไม่งั้นฉันตะโกนเรียกให้คนช่วยจริงๆ ด้วย“

มะนาวร้องโววายทันทีเมื่อลูกค้าบ้ากามจับเธอกดลงโซฟาแล้วมาคร่อมเธอไว้

"เสี่ยจ่ายเงินมาเป็นแสนไม่ได้มาเพื่อกินเหล้าหรอกนะ หึ ไม่รู้รึไงว่าหนูต้องบริการเสียด้วยตัวของหนู อ่าส์ แค่ได้กลิ่นหอมๆ จากตัวหนูก็ทำเสี่ยอยากแตกแล้ว"

“อร้ายยย ปล่อยฉันนะไอ้บ้ากาม”

มะนาวพยายามขัดขืนเมื่อโดนเสี่ยกำลังโน้มตัวมาซุกไซ้ซอกคอเธอ เมื่อเธอตั้งสติได้ก็ใช้เข่าตัวเองกระแทกไปยังเป้าของเสี่ยคนนั้นทันที

"โอ้ยยย มึงเป็นบ้ารึไง"

เสียงของเสี่ยโววายดังลั่นเมื่อโดนมะนาวทำเขาเจ็บ เขาพยายามจะลุกมาจับเธอ มะนาวจึงหยิบขวดเหล้าแล้วฟาดไปที่หัวลูกค้าแล้วรีบวิ่งออกจากห้องไปทันทีแต่ก็โดนการ์ดของร้านจับไว้ก่อนเพราะได้ยินเสียงร้องสั่งจากลูกค้าข้างใน ซักพักผู้จัดการร้านก็รีบวิ่งมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นลูกค้าหัวแตกยืนโมโหอยู่

“ว้าย! เกิดอะไรขึ้นคะเสี่ย ไปหาหมอก่อนมั้ยคะเดี๋ยวเอ้พาไปค่ะ”

“กูไม่ไปไหนทั้งนั้น จนกว่าจะเคลียร์กับอีนังเด็กนี่เสร็จ ร้านทำงานประสาอะไรถึงเอาเด็กแบบนี้มาบริการกู”

เสียงตวาดโวยวายดังลั่นร้าน สายตาเสี่ยมองมะนาวที่โดนการ์ดจับไว้อย่างเคียดแค้น

เพี๊ยะ

ทุกคนต่างตกใจเมื่อลูกค้าวีไอพีเดินไปตบหน้ามะนาว

“เสียใจเย็นๆ นะคะ เด็กแค่มาทำงานชั่วคราว เป็นความผิดของเอ้เอง”

ผู้จัดการร้านเอ่ยขอโทษลูกค้า ไม่นานเจ้าของร้านก็ลงมาเพราะเหตุการณ์เริ่มบานปลาย

“สวัสดีครับเสี่ยวิชัย เกิดอะไรขึ้นครับ”

เจ้าของร้านเอ่ยถามอย่างนอบน้อม แสดงว่าเสี่ยวิชัยคนนี้ต้องมีอิทธิพลไม่น้อย

“มาก็ดี ถ้าอยากให้ร้านนี้เปิดไปอย่างราบรื่นก็ไล่นังนี่ออกอย่าให้มันมาทำงานที่นี่อีก”

“แค่นี้สบายมากครับ เอ้จัดการไล่เด็กนี่ออกซะ”

คำตอบของเจ้าของร้านทำเอามะนาวชะงักนิ่ง เธอทำใจไว้แล้วว่ายังไงเขาก็เลือกลูกค้าอยู่ดี

“ค่ะ ไปเถอะมะนาว“

ผู้จัดการตอบรับคำสั่งของเจ้านายแล้วพามะนาวเดินมายังห้องพักของเธอ

"พี่ขอโทษนะมะนาว ที่ทำให้เราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ เจ็บมั้ย"

ผู้จัดการร้านเอ่ยขอโทษแววตาเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดที่ทำให้ลูกน้องดีๆ ของตัวเองต้องโดนไล่ออก เธอเอ็นดูมะนาวมากเพราะเป็นเด็กที่ขยันไม่บ่นไม่เกี่ยงงานเลย

"ไม่เป็นไรค่ะพี่เอ้ นาวผิดเองที่ไปทำร้ายลูกค้าแบบนั้น ขอโทษนะคะ"

มะนาวเอ่ยขอโทษผู้จัดการตัวเอง เธอไม่ได้โทษผู้จัดการเลยแม้แต่น้อยเพราะเธอเป็นฝ่ายผิดเอง

"เดี๋ยวนาวโอนเงินคืนให้นะคะ"

"ไม่ต้องหรอก เราก็เสียหายพี่จะให้ไปเลยหนึ่งหมื่นถือว่าเป็นค่าทำขวัญเรานะ"

ผู้จัดการเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"งั้นนาวลานะคะ สวัสดีค่ะพี่เอ้"

เมื่อเอ่ยลาผู้จัดการเสร็จมะนาวก็เดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมาจากร้านโดยไม่ได้เปลี่ยนชุด เดินมาถึงหน้าร้านก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงเรียกจากเชอรี่เพื่อนของเธอ

“มะนาว นั่นแกจะไปไหนไม่ได้ทำงานหรอ”

เชอรี่เมื่อเห็นเพื่อนเดินออกจากร้านจึงเดินเข้ามาถาม วันนี้เธอเหงาๆ จึงออกมานั่งดื่มเผื่อจะได้ผู้ชายไปแก้เหงาคืนนี้

“ฉันโดนไล่ออกอ่ะแก”

มะนาวเล่าเหตุการณ์ทุกอย่างให้เชอรี่ฟังจนเชอรี่โมโห

“ชั่วมาก แกไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว งั้นไปแก้เครียดกัน”

“ไปไหน ไม่ดื่มร้านนี้นะเค้าไม่ให้ฉันเข้า”

มะนาวเอ่ยถามเพื่อนด้วยความอยากรู้เธอก็อยากดื่มเพราะเครียดเรื่องที่โดนไล่ออก

“จะบ้าหรอ ฉันไม่พาเข้าไปหรอก ไปบาร์โฮสกันเถอะเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง”

“สวยๆ อย่างแกเหงาถึงขั้นจะไปพึ่งหนุ่มบาร์โฮสเลยหรอ”

มะนาวเอ่ยแซวเพื่อนจนเชอรี่มองค้อนใส่

“ฉันจะพาแกไปเปิดหูเปิดตาต่างหากล่ะ ไปลองสักครั้งไม่ต้องดีลให้ไปนอนด้วยแค่ให้นั่งคุยเป็นเพื่อนก็พอ โอเคมั้ยแก”

เชอรี่เอ่ยบอกมะนาว เธอแค่อยากให้เพื่อนได้ผ่อนคลายแค่นั้น

“อืม ลองไปก็ได้ ฉันไม่อยากกลับบ้านตอนนี้”

พูดจบเชอรี่ก็พามะนาวขับรถเก๋งไปยังบาร์โฮสที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ เมื่อไปถึงก็มีหนุ่มมารอบริการอยู่หน้าร้าน เชอรี่จัดการเรียกเด็กมาสองคนแล้วเดินเข้ามาในร้านที่เต็มไปด้วยสาวๆ หลายรุ่นนั่งดื่มโดยมีพนักงานหล่อๆ บริการเป็นคู่ๆ

“ดูคุณเครียดๆ นะครับ”

เสียงหนุ่มหล่อที่เชอรี่เลือกมานั่งข้างมะนาวแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอหลงเลยแม้แต่น้อย

“มีเรื่องเครียดนิดหน่อยค่ะ”

“ให้ผมนวดให้มั้ยครับ”

หนุ่มบาร์โฮสเอ่ยถาม วันนี้เขาดีใจมากที่ได้มาบริการลูกค้าสาวสวย ถ้าดีลให้ไปนอนด้วยฟรีๆ เขาก็ยอมเพราะสาวตรงหน้าช่างเซ็กซี่ยั่วยวนเขาไม่น้อย

“ไม่ต้องค่ะ ฉันแค่อยากดื่ม”

มะนาวเอ่ยปฏิเสธคนข้างๆ อย่างไม่สนใจแถมยังขยับตัวออกห่างจนหนุ่มข้างๆ เริ่มไม่พอใจเธอ

“ชงแค่เหล้าให้เพื่อนฉันก็พอค่ะ รายนั้นเป็นแม่ชีไม่สนใจผู้ชาย”

เชอรี่เอ่ยบอกหนุ่มบาร์โฮสด้วยท่าทางอารมณ์ดีเพราะตอนนี้เธอกำลังซบหนุ่มคนข้างๆ อยู่ มะนาวยกดื่มเอาดื่มเอาไม่สนใจอะไร จนเริ่มเมามากจึงจะขอตัวกลับแต่เมื่อมองไปก็ไม่เห็นเชอรี่แล้ว

“เพื่อนฉันไปไหนแล้วคะ”

มะนาวเอ่ยถามหนุ่มข้างๆ ที่ชงเหล้าให้เธอไม่หยุด เขากะจะมอมเธอเพื่อจะเครมเธอง่ายๆ แล้วตอนนี้เธอก็เริ่มเมามากแล้ว

“คุณเชอรี่ไปเปิดห้องนอนแล้วครับ บอกว่าให้คุณดื่มได้เลยเพราะจ่ายหมดแล้วครับ”

“งั้นฉันกลับดีกว่าค่ะ”

มะนาวทำท่าจะลุกแต่ก็ต้องเซล้มเพราะมึนหัว

“งั้นผมไปส่งดีกว่านะครับ”

หนุ่มบาร์โฮสพยุงตัวมะนาวขึ้นซึ่งตอนนี้เธอไม่มีแรงขัดขืนเลยแม้แต่น้อยจึงยอมให้เขาพยุงเธอเดินไป เมื่อเห็นมะนาวไม่ได้มีท่าทีขัดขืนหนุ่มบาร์โฮสก็ยกยิ้มพาเธอเดินตรงไปยังห้องนอนสำหรับลูกค้าทันที แต่ต้องชะงักเมื่อมีผู้ชายคนหนึ่งมาเดินขวางไว้