บทที่ 4

“มีอะไรรึเปล่าครับ พอดีผมจะพาลูกค้าเข้าห้องพัก”

หนุ่มบาร์โฮสเอ่ยถามชายตรงหน้าด้วยท่าทางฉุนเฉียวแต่ก็ต้องปรับสายตาเมื่อเห็นสายตาดุดันมองเขาอย่างเอาเรื่อง

“เท่าที่ได้ยิน ดูท่าเธออยากจะกลับนะ ไม่ใช่นอนค้าง คุณทำเกินหน้าที่รึเปล่า”

ราเชนทร์เอ่ยถามเสียงเรียบเขาได้ยินบทสนทนาของสองคนตั้งแต่มะนาวเดินเข้ามานั่งโต๊ะข้างๆ เขาแล้ว วันนี้เขามาคุยงานกับคู่ค้าในบริษัทพ่อของเขา แอบหัวเสียนิดหน่อยที่ต้องมาคุยงานในที่แบบนี้แต่ต้องอดทนเพราะคู่ค้าเลือกสถานที่เอง นั่งได้สักพักเขาก็เห็นยัยผู้หญิงปากจัดที่ทำเจ็บแสบกับเขาไว้ ได้แต่ส่ายหน้าที่หลงคิดว่าเธอจะเป็นผู้หญิงหวงเนื้อหวงตัว ที่ไหนได้ก็บ้าผู้ชายเหมือนกัน ตอนแรกจึงละความสนใจเธอ แต่เมื่อได้ยินคำพูดและการกระทำที่ปฏิเสธผู้ชายของเธอ ทำเอาเขายิ้มถูกใจได้แต่นั่งดูเธอเงียบๆ จนคู่ค้าขอตัวกลับเขาก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม จนเห็นเธอเริ่มเมามากดูก็รู้ว่าไอ้หมอนั่นกำลังมอมเหล้าเธอ เมื่อเขาเห็นหนุ่มบาร์โฮสกำลังจะพาเธอไปยังห้องนอนไม่ได้จะพาเธอกลับจึงไปขวางไว้

“อย่ามายุ่งเรื่องของคนอื่นได้มั้ยวะ”

หนุ่มบาร์โฮสพูดอย่างหัวเสียแต่ก็ไม่ได้ทำให้ราเชนทร์กลัวแม้แต่น้อย

“ไม่ยุ่งไม่ได้หรอก เพราะคนที่มึงกำลังจะพาเข้าห้องคือเมียกู”

ราเชนทร์พูดด้วยน้ำเสียงดุดันอย่างเอาเรื่อง คำพูดของราเชนทร์ทำเอาหนุ่มตรงหน้าตกใจ

“แม่ง มีผัวก็ไม่บอก”

พูดจบหนุ่มบาร์โฮสก็ปล่อยมือออกจากมะนาวแล้วเดินไปทันที จนมะนาวที่ทรงตัวไม่อยู่เกือบจะล้มลงพื้นแต่ราเชนทร์ก็คว้าตัวเธอไว้แล้วรีบอุ้มคนตัวเล็กออกจากร้านทันที

“คนอะไรแม่งตัวหอมฉิบหาย”

ราเชนทร์สะบดออกมาเบาๆ เมื่อเขาอุ้มเธอขึ้นรถเขากลิ่นตัวเธอทำเอาเขาอยากจะสูดดมให้รู้แล้วรู้รอด

“อือออ จะพาฉันไปไหน”

หลังจากขับรถออกมาซักพัก มะนาวก็เอ่ยถามขึ้นด้วยท่าทางที่มีสติไม่เต็มร้อย

“ฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน”

“ไม่กลับได้มั้ย ฉันยังไม่อยากกลับบ้าน”

คำพูดของมะนาวทำเอาราเชนทร์สงสัย

“ทำไมถึงไม่อยากกลับบ้าน”

“ฉันยังไม่อยากไปตอบคำถามแม่ ฉันเหนื่อย คุณรู้อะไรมั้ยว่าวันนี้ฉันไปเจออะไรมา ฉันทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟอยู่ดีๆ แต่วันนี้ผู้จัดการกลับให้ฉันไปช่วยเป็น PR ชงเหล้าให้ลูกค้าวีไอพีฉันถึงต้องมาแต่งชุดโป๊ๆ แบบนี้ทั้งที่ไม่ชอบเลยซักนิด อึกก ฉันก็พยายามทำใจแล้วว่าถ้าไปทำงานแบบนั้นก็ต้องโดนลูกค้าลวนลาม แต่รู้มั้ยไอ้เสี่ยบ้ากามนั่นมันจะข่มขืนฉันในห้องนั้นเลย อึกก“

มะนาวเอ่ยเล่าไปพร้อมกับน้ำตาไหลแต่เธอก็ไม่มีเสียงร้องไห้ดังแค่สะอื้นเพื่อกลั้นน้ำตาตัวเองไว้

"เล่าต่อสิ ฉันฟังอยู่"

ราเชนทร์นั่งฟังมะนาวอย่างตั้งใจ เมื่อเธอหยุดเขาจึงเอ่ยทักขึ้นเพื่อให้เธอเล่าต่อ

"ฉันขัดขืนแล้วเผลอเอาขวดเหล้าไปฟาดหัวไอ้เสี่ยนั่นจนมันหัวแตก แต่รู้อะไรมั้ยสุดท้ายพนักงานจนๆ อย่างฉันก็โดนไล่ออก แถมยังโดนไอ้เสี่ยนั่นตบหน้าอีก น่าสมเพชมากใช่มั้ยทั้งที่ฉันเป็นฝ่ายถูกลวนลามแต่เจ้าของร้านก็เข้าข้างลูกค้าอยู่ดี ขอร้องล่ะนะ จอดให้ฉันลงข้างทางก็ได้แต่ฉันไม่อยากไปเจอแม่ ถ้ารู้ว่าฉันตกงานแม่ต้องโวยวายใส่ฉันแน่ๆ“

มะนาวเอ่ยระบายให้ราเชนทร์ฟัง เพราะความเมาจึงทำให้เธอกล้าพูดออกมา เมื่อราเชนทร์ได้ฟังเรื่องราวของเธอก็อดเห็นใจไม่ได้

"ถ้ากลับบ้านแล้วไม่สบายใจ งั้นไปดื่มต่อกับฉันแล้วกัน"

มะนาวพยักหน้าอย่างว่าง่ายตอนนี้เธอเมาแทบไม่มีสติ แต่ก็ยังสนทนากับคนข้างๆ ได้อยู่

"นายหน้าคุ้นจัง ไม่ใช่คนที่ชงเหล้าให้ฉันนิ"

มะนาวเอ่ยถามราเชนทร์ขณะที่กำลังอุ้มเธอเข้ามาในคอนโดของเขา ปกติเขาไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้ามาเพราะพื้นที่ส่วนตัวนี้เขาจะเก็บไว้ให้คนของใจในอนาคตเขามาเท่านั้น แต่กับเธอเขากลับไม่ลังเลพาเธอตรงมาคอนโดตัวเองเลย

“เธอจำฉันไม่ได้หรอ”

ราเชนทร์เอ่ยถามคนตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังส่งสายตาหวานเยิ้มให้เขา จนราเชนทร์วางเธอลงที่โซฟาแล้วนั่งลงข้างๆ เธอ

“หล่อจัง เป็นเทพบุตรรึไงทำไมถึงหล่อแบบนี้”

“หึ พอเมานิสัยเปลี่ยนทันทีเลยนะ วันก่อนยังเอากระเป๋าฟาดหน้าฉันอยู่เลย”

ราเชนทร์ยิ้มมุมปากเอ่ยพูดกับคนเมาที่ตอนนี้ยังมองหน้าเขาด้วยสายตาหวานเยิ้ม จนทำให้เขาเริ่มใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก

“หืมม ฉันเคยทำนายเจ็บหรอ ขอโทษน๊าาา”

ราเชนทร์เบิกตากว้างตกใจเมื่อคนเมาเอามือมาลูบแก้มของเขาพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานให้จนราเชนทร์ขบกรามแน่นพยายามข่มอารมณ์ความต้องการตัวเองไว้

“ถ้าไม่อยากเสียตัวก็อย่ามายั่วฉัน เพราะฉันไม่ใช่คนดีอะไร อุ๊บ!”

การกระทำของมะนาวทำเอาราเชนทร์ตั้งตัวไม่ทันเมื่ออยู่ดีๆ เธอก็มาจูบเขาแต่ก็ไม่ได้สอดลิ้นเข้าไป

แป๊บเดียวเธอก็ผละออก

“รสจูบเป็นแบบนี้นี่เอง”

มะนาวเอ่ยพูดด้วยรอยยิ้ม

“หึ อยากรู้มั้ยว่ารสจูบจริงๆ เป็นยังไง”

"เป็นยังไงหรอ"

มะนาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่นานเพราะราเชนทร์ได้โน้มตัวมาจูบเธอเขาสอดลิ้นควานไปทั่วปากคนเธอ ส่วนมะนาวก็จูบตอบเงอะๆงะๆ ด้วยความอยากรู้อยากลองของเธอ

"อืมมม"

ราเชนทร์ครางในลำคอด้วยความพอใจ เขาไม่เคยต้องมาแลกลิ้นกับใครเพราะเสียบแล้วจบเลยไม่มีเล้าโลม แต่กับสาวสวยตรงหน้าเขากลับอยากปรนเปรอเธออยากชิมทุกส่วนในร่างกายเธอ ราเชนทร์แลกลิ้นกับมะนาวได้ซักพักก็ผละจูบออกแล้วรีบอุ้มเธอเข้าห้องนอนจนมะนาวรีบเอามือคล้องคอหนาไว้เพราะกลัวตก เมื่อเข้ามาในห้องราเชนทร์ก็วางร่างบางลง สำรวจร่างกายขาวเนียนของเธออย่างหลงใหล ไม่รอช้าเขารีบถอดชุดเครสของเธอออกทันทีเผยให้เห็นเต้าอวบที่แปะแค่ที่ปิดจุกไว้และแพนตี้น้อยสีดำ จนมะนาวโวยวายที่โดนถอดชุดออก

"ถอดทำไมฉันหนาวนะ อื้อออ"

ราเชนทร์จับมะนาวกดลงเตียงแล้วคร่อมร่างบางไว้พร้อมกับประกบจูบเธออีกครั้ง จนมะนาวเผลอเคลิ้มไปกับรสจูบของเขา มือหนาดึงที่ปิดจุกออกพร้อมกับขยำเต้าอวบอย่างมันมือ

"อ่าส์ เธอกำลังทำฉันคลั่งนะคนสวย"

"อื้ออ อย่าบีบแรง มะ…มันเจ็บ"

มะนาวพูดด้วยท่าทางสะลึมสะลือตอนนี้ร่างกายเธอตอบสนองเรื่องอย่างว่า แต่สติเธอตอนนี้เริ่มจะหมดไปเรื่อยๆ แล้ว

"เจ็บแป๊บเดียวเดี๋ยวก็เสียว"

พูดจบราเชนทร์ก็ถอดแพนตี้ชิ้นสุดท้ายออกแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเนินอวบอิ่มที่ปิดสนิทบ่งบอกว่าเธอยังบริสุทธิ์อยู่

“นะ…นี่เธอ ยังไม่เคยหรอ”

ราเชนทร์เอ่ยถามเสียงกุกๆ กักๆ เพราะตกใจที่มาเจอสาวบริสุทธิ์ครั้งแรก คำถามไร้คำตอบของราเชนทร์ทำเอาเขาสงสัย แต่เมื่อเงยหน้ามองไปยังใบหน้าสวยก็เห็นว่าตอนนี้เธอหลับไปแล้ว

“อะไรวะเนี่ย ไม่เคยแล้วยังมายั่วให้อยากอีก ไอ้ลูกชายก็ตื่นแล้วซะด้วย นี่ต้องเพิ่งมือตัวเองหรอวะ”

ราเชนทร์เอ่ยบ่นให้คนเมาที่หลับไปแล้ว ลำพังมาหลับกลางคันก็ทำให้เขาอารมณ์ค้างแล้วต้องมาหัวเสียเมื่อต้องมาช่วยตัวเองทั้งที่คนอย่างเขาไม่เคยขาดเรื่องเซ็กส์ด้วยซ้ำ เมื่อช่วยตัวเองเสร็จเขาก็อาบน้ำชำระร่างกายแล้วเดินมาเตียงนอนที่ร่างบางกำลังนอนหลับอยู่

“หลับสบายเลยนะแม่คุณ ทำคนอารมณ์ค้างบาปนะจะบอกให้ ตื่นก่อนเถอะเดี๋ยวจะจัดให้หนักเลย”

ราเชนทร์บ่นเบาๆ นั่งลงห่มผ้าให้เธอ แล้วทิ้งตัวนอนลงข้างๆ เขาไม่อยากลักหลับเธอจึงคิดจะรอทำตอนเธอตื่น ซักพักก็หลับไปตามเธอ

"อืออ"

เช้าวันต่อมามะนาวครางในลำคอเบาๆ เมื่อรู้สึกว่ามีอะไรหนักๆ อยู่ที่เอวตัวเอง เมื่อลืมตาขึ้นก็ตกใจรีบเอามือปิดปากตัวเองไว้เพราะกลัวว่าคนข้างๆ จะตื่น สภาพเธอตอนนี้คือมีผู้ชายนอนกอดเธอไว้อยู่ท่อนบนเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยมัดกล้ามส่วนท่อนล่างเธอไม่เห็นเพราะห่มผ้าไว้ แต่ที่ตกใจมากกว่าคือตอนนี้ร่างกายเธอไม่มีเสื้อผ้าซักชิ้น เธอจึงเข้าใจว่าตัวเองเสียตัวให้คนข้างๆ ไปแล้ว

"พลาดได้ไงยัยมะนาวเอ๊ยยยย"

มะนาวค่อยๆ ยกแขนของราเชนทร์ออกเบาๆ แล้วรีบลุกใส่เสื้อผ้าตัวเองทันที

"ไม่คิดว่าคนอย่างนายจะเป็นผู้ชายอย่างว่า ฉันมีเงินสดแค่นี้ ถือว่าเราวินๆ ทั้งคู่แล้วกันนะ"

มะนาววางเงินและเขียนโน๊ตไว้ให้ราเชนทร์ แล้วรีบออกจากห้องไปทันที เธอเข้าใจว่าเขาทำงานบาร์โฮสแล้วดีลมาทำเรื่องอย่างว่า พูดง่ายๆ ก็เข้าใจว่าราเชนทร์เป็นผู้ชายขายตัวนั่นเอง มะนาวจำราเชนทร์ได้เพราะเธอเพิ่งเอากระเป๋าฟาดหน้าเขาเมื่อวันก่อน เมื่อมาถึงบ้านก็เห็นว่าไม่มีใครอยู่เธอจึงรีบวิ่งเข้าห้องนอนทันที โชคดีที่วันนี้มีเรียนบ่ายเลยมีเวลาเตรียมตัวไปเรียน

“งืออ ยัยมะนาวนะยัยมะนาว ทำอะไรลงไปเนี่ย ไปจูบเค้าก่อนทำไม”

เมื่อมะนาวอาบน้ำเสร็จในขณะที่แต่งตัวเธอก็พยายามนึกคิดว่าตัวเองไปอยู่กับเขาได้ยังไงแต่เมื่อนึกดีๆ ก็จำได้ว่าตัวเองบอกไม่อยากกลับบ้านแถมยังไปจูบเขาก่อน จากนั้นภาพก็ตัดไปเลยจนทำให้มะนาวกุมขมับยอมใจกับความใจกล้าตัวเอง เมื่อแต่งตัวเสร็จเธอก็เดินทางไปเรียนทันที ทางด้านราเชนทร์เมื่อรู้สึกตัวมือหนาก็ควานหาร่างบางที่เขานอนกอดเมื่อคืน การที่ได้นอนกอดเธอทำให้เขาหลับสบายรู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก

“ไปไหนวะ”

เมื่อมองไม่เห็นร่างบางบนเตียงจึงลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงในขณะที่เขากำลังจะลงจากเตียงเพื่อออกไปหาเธอนั้น ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นของบางอย่างอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ราเชนทร์ขบกรามแน่นหัวเสียไม่น้อยเมื่อเห็นเงินและกระดาษโน๊ตข้อความจากมะนาว

'ค่าตัวมีให้แค่นี้ค่ะ'

“นี่กูกลายเป็นผู้ชายขายตัวได้ไงวะ”

ราเชนทร์พูดขึ้นอย่างหัวเสีย ลำพังเห็นเขาเป็นผู้ชายขายตัวก็หยามศักดิ์ศรีเขามากพอแล้ว ยังมาให้ค่าตัวเขาแค่ 500 อีก ยิ่งทำให้เขาหัวเสียไปอีก

“อย่าให้เจอตัวนะ โดนแน่ยัยตัวแสบ”

ราเชนทร์รีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกไปตามหายัยตัวแสบของเขาทันที