ตอนที่ 9 ความรู้สึกแปลกๆ

 

เช้าวันรุ่งขึ้นนลินนาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ดีขึ้นเล็กน้อยจากเมื่อวาน เพราะได้คุยกับธีรกฤษเมื่อคืน ถึงแม้ปัญหาเรื่องงานยังคงค้างคาอยู่ในใจ แต่เสียงอบอุ่นของเขาก็ช่วยปลอบประโลมเธอได้มาก

ตลอดทั้งสัปดาห์นลินนาพยายามจดจ่ออยู่กับงานที่ได้รับมอบหมาย เธอพบความผิดปกติในการจัดซื้ออยู่เรื่อยๆ แต่ก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรเพราะคำพูดของคุณมนตรียังคงก้องอยู่ในหู เธอเลือกที่จะทำตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายไปก่อน และเก็บข้อมูลทุกอย่างที่ผิดปกติไว้ในใจเงียบๆ

เช้าวันเสาร์นลินนาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกตื่นเต้นที่วันนี้เธอจะได้เจอกับธีรกฤษอีกครั้ง หญิงสาวช่วยงานบ้ายป้าสุรีย์จนเสร็จเรียบร้อยก่อนจะตรงดิ่งไปยังห้องครัว หยิบอุปกรณ์และวัตถุดิบทำคุกกี้ออกมาวางเรียงรายบนโต๊ะ

วันนี้นลินนาเธอตั้งใจจะทำคุกกี้ช็อกโกแลตชิพสูตรโปรดของตัวเธอ เพื่อนำไปให้ธีรกฤษตามที่สัญญาไว้ คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อนึกถึงคำพูดของธีรกฤษที่บอกว่าจะมาเอาคุกกี้ที่บ้านของเธอเอง แต่หญิงสาวก็รีบปฏิเสธไปเพราะไม่อยากให้ป้าสุรีย์รู้เรื่องที่ตัวเองเมาจนไม่ได้สติ

นลินนาใช้เวลาอบคุกกี้จนถึงตอนบ่าย กลิ่นหอมของคุกกี้ลอยไปทั่วบ้าน เธอจัดคุกกี้ใส่กล่องด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข การทำขนมเป็นเหมือนการบำบัดจิตใจสำหรับเธอเสมอ

เมื่อคุกกี้เสร็จเรียบร้อยนลินนาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรไปหาธีรกฤษทันที

“สวัสดีค่ะพี่ธีร์ ลินทำคุกกี้เสร็จแล้วนะคะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงสดใส

“โอ้โห เร็วขนาดนั้นเลยเหรอครับ วันนี้พี่ว่างพอดีเลยครับ จะให้พี่ไปรับที่บ้านไหม” ธีรกฤษตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงยินดีที่จะได้เจอเธออีกครั้ง

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ธีร์ เดี๋ยวลินเอาไปให้ที่บ้านพี่ธีร์ดีกว่าค่ะ” เธอไม่ลืมเรื่องที่ไม่อยากให้ป้าสุรีย์รู้เรื่องนี้

“เอางั้นก็ได้ครับ งั้นเจอกันที่บ้านพี่นะครับ”

“ค่ะ” นลินนาตอบรับก่อนจะวางสายไป

นลินนาบอกป้าสุรีย์ว่าจะเอาขนมไปให้เพื่อนที่ทำงานที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก ป้าสุรีย์พยักหน้าเข้าใจไม่ได้ซักไซ้อะไรมากนัก หญิงสาวแต่งตัวด้วยชุดสบายๆ เสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนและรองเท้าผ้าใบพร้อมกับถือกล่องคุกกี้ออกจากบ้านจากนั้นก็เรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่บ้านของธีรกฤษ

เมื่อมาถึงรั้วบ้าน เธอก็ยิ้มเห็นประตูเหล็กดัดขนาดใหญ่เปิดทิ้งไว้ หญิงสาวเธอจึงเดินเข้าไปอย่างช้าๆ แม้ว่าจะเคยมาที่นี่แล้วก็ยังรู้สึกตื่นเต้นอยู่มาก

เธอเห็นธีรกฤษยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ในหน้าบ้าน เขาอยู่ในชุดเสื้อยืดสีครีมและกางเกงขาสั้น เมื่อเขาเห็นนลินนาเดินเข้ามาก็ยิ้มด้วยความดีใจ

“สวัสดีค่ะพี่ธีร์” นลินนาทักทายด้วยน้ำเสียงสดใส

“สวัสดีครับลิน รอแป๊นบะพี่ปิดน้ำก่อน” ธีรกฤษวางสายยางรดน้ำต้นไม้ก่อนจะเดินไปปิดน้ำแล้วเดินตรงมาหานลินนา

“คุกกี้ที่ลินทำมาให้ค่ะ ของพี่กับของน้าสมร”

“ขอบคุณครับ พี่ขอรับแค่ของพี่นะแต่ของน้าสมรเอาไปให้เองเลยตอนนี้น้าสมรอยู่ในครัว พี่ขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ”

“ค่ะพี่ธีร์”

นลินนาเดินเข้าไปในครัวซึ่งตอนนี้น้าสมรกำลังทำอาหารอยู่อย่างตั้งใจ

“สวัสดีค่ะน้าสมร” หญิงสาวยกมือไว้เหมือนกับทุกครั้ง

“สวัสดีจ้ะหนูลิน” สมรรับไหว้ด้วยแล้วยิ้มตอบเธอรู้สึกว่านลินนาแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่เจ้านายพามาที่บ้าน

“ทำอะไรอยู่คะให้ลินช่วยไหม”

“น้ากำลังทำอาหารเย็นค่ะ คุณธีร์สั่งให้น้าทำเผื่อหนูลินด้วย หนูลินไม่ต้องช่วยน้าหรอกค่ะ อีกนิดเดียวก็จะเสร็จแล้ว หนูไปนั่งคุยกับคุณธีร์เถอะนะ”

“ลินทำคุกกี้มาฝากค่ะ วางไว้บนโต๊ะนะคะ”

“ขอบคุณนะคะ” น้าสมรยิ้มกับความมีน้ำใจที่เธอมีให้

เมื่อน้าสมรไม้ใช้ช่วยงานในครัวนลินนาก็เลยเดินกลับมาที่ห้องรับแขกซึ่งตอนนี้ธีรกฤษนั่งรออยู่ก่อนแล้วเขากำลังทานคุกกี้อย่างเอร็ดอร่อย

“หอมมากเลยครับลิน ไม่ต้องลำบากขนาดนี้ก็ได้นะ”

“ไม่ลำบากหรอกค่ะ ลินชอบทำขนมอยู่แล้ว พี่ธีร์ชอบกินคุกกี้แบบนี้เหรอคะ” นลินนาตอบพลางยิ้มกว้าง

“ชอบสิครับ โดยเฉพาะถ้าลินเป็นคนทำ” ธีรกฤษพูดพลางยิ้มกว้างทำให้ใบหน้าหล่อๆ ของเขาดูมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีก

“ลินดีใจที่พี่ธีร์ชอบนะคะ” เธอยิ้มอย่างยินดี

ทั้งสองนั่งคุยกันในห้องรับแขก การพูดคุยดำเนินไปอย่างสนุกสนาน นลินนารู้สึกสบายใจขึ้นมากเมื่อได้คุยกับธีรกฤษ เขาทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายและรู้สึกเป็นตัวเอง เธอเล่าเรื่องทั่วไปเกี่ยวกับชีวิตประจำวันให้เขาฟัง แต่ก็ยังคงเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องความไม่ชอบมาพากลที่เจอในที่ทำงานเพราะไม่อยากให้เขากังวลไปด้วย

“พี่ธีร์คะ ลินคงต้องขอตัวกลับก่อนนะคะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงเกรงใจ

“ได้ยังไงล่ะ พี่ให้น้าสมรทำกับข้าวเผื่อแล้ว พี่นึกว่าน้าสมรบอกลินแล้วเสียอีก” ธีร์ทำเสียงตกใจเล็กน้อย เขาหันไปมองน้าสมรที่ยืนยิ้มอยู่ไม่ไกล แล้วกลับมามองหน้านลินนาอย่างงงๆ เขาเห็นว่านลินนาเข้าไปคุยกับน้าสมรก็เลยนึกว่าน้าสมรจะชวนเธอแล้ว

“น้าสมรบอกแล้วค่ะ แต่พี่ธีร์ไม่ชวนนี่คะ” นลินนาแอบอมยิ้ม

“ต้องชวนด้วยเหรอ” ธีร์เลิกคิ้วสูงอย่างไม่เข้าใจ

“ก็พี่ธร์เป็นเจ้าของบ้านนี่คะ” เธอมองสีหน้าของเขาแล้วก็หัวเราะ

“งั้นพี่ชวนลินตอนนี้เลยก็แล้วกันนะ อยู่กินข้าวก่อนแล้วขากลับพี่จะไปส่ง ถ้ากลัวพี่เจอป้าพี่ก็จะส่งแค่หน้าบ้านก็ได้ ตกลงไหม” ธีร์รีบชวนเสียงหนักแน่นพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นในใจเขารู้สึกดีใจที่เธออยู่ต่อ

“ตกลงค่ะ” นลินนารับคำอย่างยินดี เธอรู้สึกโล่งใจและมีความสุขอย่างประหลาดที่ได้ใช้เวลาอยู่กับเขานานขึ้นอีกหน่อย

“งั้นไปกินข้าวกันเถอะ” ธีรกฤษเดินนำไปที่โต๊ะอาหาร ซึ่งน้าสมรจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว

กลิ่นหอมของอาหารไทยลอยมาเตะจมูกชวนให้ท้องร้อง ทั้งสองเดินเคียงข้างกันไปที่ห้องอาหาร บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่นและเป็นกันเอง

ธีรกฤษแอบมองหญิงสาวเป็นระยะ เขารู้สึกถึงความสุขเล็กๆ ที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นในใจ ไม่รู้ว่ามื้ออาหารนี้จะทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่พัฒนาไปในทิศทางไหน แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ธีรกฤษรู้สึกมีความสุขมาก

หลังมื้ออาหารที่แสนอร่อย ธีรกฤษอาสาก็ไปส่งนลินนาที่หน้าบ้านตามที่ได้ตกลงกันไว้ ตลอดทางที่ขับรถธีรกฤษก็ยังคงชวนเธอคุยเรื่องทั่วไปจนกระทั่งมาถึงบ้านของเธอ

“ถึงแล้วครับ” ธีรกฤษบอกเมื่อรถจอดสนิทหน้าบ้านของเธอ

“ขอบคุณมากนะคะพี่ธีร์ที่มาส่ง” นลินนากล่าวขอบคุณด้วยรอยยิ้มหวานซึ้ง

“ไม่เป็นไรครับ ยินดีเสมอ” ธีรกฤษยิ้มตอบ ดวงตาคมกริบมองสบตาเธออย่างอ่อนโยน

“ขับรถดีๆ นะคะ” นลินนายิ้มก่อนจะเปิดประตูรถลงไป

เมื่อเห็นนลินนาเดินเข้าบ้านไปแล้ว ธีรกฤษก็ยังคงจอดรถนิ่งอยู่พักหนึ่ง ดวงตาคมกริบมองไปยังประตูบ้านของเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาอย่างอ่อนโยน