All Chapters of กับดักรักCEOสายหื่น: Chapter 1 - Chapter 10

ธีรกฤษอาบน้ำเสร็จก็นึกขึ้นว่าเขายังไม่ได้เอาเอกสารหลังรถออกมาเขาจึงลงมาที่รถอีกครั้งชายหนุ่มหยิบกระเป๋าเอกสารของตนเองและไม่ลืมจะหยิบกระเป๋าสะพายของผู้หญิงที่นอนอยู่ที่เบาะหลังติดมือมาด้วยเขาวางมันไว้ที่ห้องรับแขกและกำลังจะกลับขึ้นห้องนอนเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าของหญิงสาวก็ดังขึ้น ธีรกฤษไม่สนใจเพราะไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น แต่โทรศัพท์ของเธอก็ดังไม่หยุดชายหนุ่มเปิดกระเป๋าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เขาเห็นสายไม่ได้รับจากคนเดียวกันหลายสายนอกจากนั้นยังมีข้อควางไลน์เข้ามาอีกรัวๆ ข้อความส่วนใหญ่ก็คือถามว่าเธออยู่ไหน เป็นอันตรายหรือเปล่าธีรกฤษคิดว่าถ้ายังไม่ตอบเสียงโทรศัพท์ก็คงจะดังไม่หยุด เขาจึงพิมพ์ข้อความกลับไปว่าเธอนั่งแท็กซี่กลับมาบ้านแล้วเช้าวันต่อมาที่บ้านของธีรกฤษนลินนาหยีตาสู้แสงแดดที่ส่องเข้ามาจากรอยแยกของผ้าม่านในห้องนอนแขก หญิงสาวรู้ปวดที่ศีรษะเหมือนมีคนเอาฆ้อนหนักๆ มาทุบเปลือกตาหนักอึ้งปรือเปิดขึ้นช้าๆ ภาพแรกที่เห็นคือเพดานสีขาวสะอาดและผ้าม่านลวดลายหรูหราที่ไม่คุ้นตา ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องนอนของตนเองและยังไม่ใช่ห้องของธมนวรรณอีกด้วยหญิงสาว

จากหลังจากไปส่งนลินนาถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้วธีรกฤษก็มุ่งหน้าไปทำธุระของต่อจนทุกอย่างเรียบร้อย ชายหนุ่มก็กลับมาที่บ้านของเขาอีกครั้ง เขานั่งรอจนถึงเวลาหัวค่ำก็ขับรถออกจากบ้านเพื่อมายังบาร์ของเพื่อสนิทที่ชื่อชัยวัฒน์ซึ่งเป็นที่ประจำของเขาเสมอเมื่อต้องการผ่อนคลายบรรยากาศในบาร์มีเสียงเพลงแจ๊สคลอเบาๆ ทำให้รู้สึกสบาย ธีรกฤษเห็นชัยวัฒน์และสารัชเพื่อนอีกคนหนึ่งที่นั่งอยู่ที่โซฟามุมสุดของร้านก็รีบเดินเข้าไปทักทาย“อ้าว มาแล้วเหรอวะไอ้ธีร์ ไหนว่าวันนี้ไปคุยกับลูกค้าแล้วทำไมถึงโผล่มาได้ล่ะ” ชัยวัฒน์เจ้าของร้านทักทายก่อนจะส่งแก้วเครื่องดื่มให้เพื่อน"พอดีคุยเสร็จเร็วเลยจะออกกินเหล้าสักหน่อยไม่นึกว่าจะเจอนายตำรวจใหญ่นะรัช วันนี้ไม่ไปวิ่งจับผู้ร้ายที่ไหนเหรอ” “คนเรามันก็ต้องมีพักบ้างใครจะทำงานตลอดเวลาอย่างนายล่ะ ขนาดวันหยุดยังต้องออกไปทำงาน ไม่รู้จะขยันไปไหนเงินทองก็มีตั้งเยอะ” สารัชพูดเสียงยาวเพราะรู้ว่าธีรกฤษนั้นเป็นคนที่บ้างานเอามาก“มันเลือกได้ที่ไหนล่ะลูกค้าอยากเจอตอนไหนก็ต้องไป”“ไอธีร์มันถือคติลูกค้าคือพระเจ้าน่ะ” ชัยวัฒน์ว่าเพื่อนอย่างไม่จริงจังก่อนจะหัวเราะ“นายแหละตัวดีเลยวัฒน์ วันก่อนเ

นลินนาก้าวเท้าออกจากลิฟต์ที่ชั้น 12 ด้วยความตื่นเต้น ที่แผนกจัดซื้อค่อนข้างเงียบกว่าที่คิด แต่ก็มีเสียงพิมพ์และเสียงโทรศัพท์ดังเป็นระยะ เธอสูดหายใจเข้าปอดอย่างเต็มที่ก่อนจะเดินตรงไปยังและเอ่ยแนะนำตัวกับพนักงานสาวที่นั่งอยู่“สวัสดีค่ะ ดิฉันนลินนาค่ะ พนักงานใหม่ฝ่ายจัดซื้อค่ะ มาวันนี้เป็นวันแรก” นลินนากล่าวด้วยรอยยิ้มที่แสดงความประหม่าเล็กน้อยพนักงานสาวเงยหน้าขึ้นมอง เธอมีใบหน้าเรียวเล็ก ดวงตาเรียวรีที่ดูไม่เป็นมิตรนัก เธอพยักหน้ารับอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก“อ้อ คุณนลินนาใช่ไหมคะ เชิญไปที่โต๊ะด้านโน้นเลยค่ะคุณมนตรี หัวหน้าแผนกกำลังรออยู่ค่ะ” เธอผายมือไปทางโซนโต๊ะทำงานที่อยู่ด้านในสุดของแผนก“ขอบคุณค่ะ”นลินนาเดินตรงไปหาหัวหน้าแผนกด้วยความตื่นเต้นปนกังวลเล็กน้อย เธอเห็นผู้ชายร่างท้วมคนหนึ่งกำลังก้มหน้าอยู่กับจอคอมพิวเตอร์ที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่ที่สุด นั่นคงเป็นคุณมนตรี หัวหน้าแผนกของเธอ“สวัสดีค่ะคุณมนตรี ดิฉันนลินนาค่ะ พนักงานใหม่ค่ะ” นลินนากล่าวแนะนำตัวอย่างสุภาพคุณมนตรีเงยหน้าขึ้นจากจอคอมพิวเตอร์ ใบหน้าของเขาดูหงุดหงิดเล็กน้อย“มาแล้วเหรอ นั่งตรงนั้นแหละ” เขาตอบเสียงห้วนๆ ไม่ได้มีรอยยิ้มต้

นลินนากลับเข้ามาในห้องนอนหลังจากคุยกับป้าสุรีย์อยู่พักใหญ่ หญิงสาวนอนพลิกตัวไปมาบนเตียง เธอพยายามข่มตาให้หลับ แต่ภาพเอกสารที่ไม่ตรงสเปกและคำพูดห้วนๆ ของหัวหน้าก็ยังคงวนเวียนอยู่ในหัว เธอรู้สึกเหมือนมีก้อนหินหนักอึ้งทับอยู่ในอก หญิงสาวถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรไปหาเพื่อนสนิท“นอนหรือยังป่าน”“ยังเลย เป็นไงบ้างทำงานวันแรกโอเคไหม เจ้านายหล่อหรือเปล่า” ธมนวรรณถามด้วยความอยากรู้“แหมๆ รีบถามถึงเจ้านายเลยนะ แต่ขอโทษที่คำตอบของฉันต้องทำให้แกผิดหวังนะป่าน เจ้านายของฉันน้ำหนักน่าจะเกินร้อยกิโลได้นะ ยังสนใจอยู่ไหมล่ะ”“ใครจะสนล่ะ ฉันไม่ได้บลูลี่เรื่องรูปร่างหรอกนะ”“อือ ฉันรู้ว่าสเปกของแกต้องหล่อขาวตี๋ใช่ไหมล่ะ” นลินนารู้ว่าเพื่อนชอบผู้ชายแบบไหน“ถูกต้องที่สุด เอาล่ะที่นี่เล่าเรื่องทำงานบ้างสิ เป็นไงบ้างงานหนักไหม”“ไม่น่ะ วันนี้ก็แค่ศึกษาเอกสารน่ะ มีอะไรมากหรอก” หญิงสาวไม่กล้าเล่าเรื่องที่ตนเองเจอให้เพื่อนฟังเพราะไม่อยากให้เพื่อนเป็นกังวลไปกับตัวเอง“แล้วเพื่อนร่วมงานล่ะโอเคไหม”“ก็โอเคนะ ทุกอย่างไปได้ดีเลยล่ะ แล้วแกล่ะป่านไปเริ่มงานที่บริษัทของพ่อหรือยัง”“ยังเลยตอนนี้กำล

ความเครียดจากงานมีเข้ามาตลอดสัปดาห์ มันทำให้นลินนารู้สึกเครียดมาก ภาพเอกสารที่ผิดปกติเสียงตะคอกของหัวหน้า และความรู้สึกผิดที่ต้องทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นวนเวียนอยู่ในหัว เธอรู้สึกอึดอัดจนแทบระเบิดและในที่สุด เธอก็ตัดสินใจที่จะปลดปล่อยความรู้สึกเหล่านั้นด้วยการดื่มในคืนวันศุกร์นลินนาบอกกับป้าสุรีย์ว่าจะไปค้างบ้านธมนวรรณแต่ความจริงแล้วเธอไปเปิดโรงแรมแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้กับแหล่งท่องเที่ยวและคิดว่าจะดื่มให้หายจากความเครียดก็จากนั้นก็พักที่โรงแรม หญิงสาวเลือกที่จะไปบาร์แห่งใหม่ที่นัทธมนแนะนำไม่ใช่ผับเดิมที่เธอเคยไปเมาจนขึ้นรถผิดคัน เธออยากหลีกหนีทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจบรรยากาศในบาร์แห่งนี้ค่อนข้างมืดสลัวเสียงเพลงคลอเบาๆ ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย นลินนาเดินไปนั่งที่เคาน์เตอร์บาร์ สั่งค็อกเทลแก้วแล้วแก้วเล่าเธอตั้งใจจะดื่มให้ลืมทุกเรื่องที่กวนใจหลังจากดื่มไปหลายแก้วนลินนาเริ่มรู้สึกมึนงง สติลดน้อยลง ขณะที่กำลังดื่มด่ำกับเครื่องดื่มสีสวยสายตาก็ไปสะดุดเข้ากับร่างสูงโปร่งคุ้นตาที่มุมหนึ่งของบาร์ ชายหนุ่มคนนั้นกำลังยืนคุยกับเพื่อนอีกสองคน ในชุดเสื้อเชิ้ตสีเข้มที่ขับให้ผิวขาวของเขาดูโดด