ตอนที่ 43 สืบ

อีธานกดสตาร์ทรถ แต่ก็แอบมองกระจกหลัง ยังนึกเป็นห่วงสาวสวยที่นั่งอยู่ในร้าน

แต่เขาก็โล่งใจมากขึ้นที่มองกระจกหลังอีกครั้ง แล้วเห็นเธอเดินออกมาขึ้นรถของตัวเอง

“มองจังนะไอ้สัส...มึงจะไปส่งเขาไหมล่ะ?” มาร์ตินเอ่ยแซวที่เห็นเพื่อนรักมองเธออย่างอาลัยอาวรณ์

“อะไรของมึง?” เขาพูดแก้เขิน พลางกดปุ่มสตาร์ทรถ และรีบขับออกไป

ท่าทางของอีธานทำให้มาร์ตินไม่อยากจะพูดว่าไอ้คู่อริ ของเขามาพูดใส่หน้าถึงเธอว่ายังไง

“ถ้ามึงชอบเธอจริงๆ กูติดต่อให้ได้นะ เงินแค่นั้นกูไม่เอา ก็ได้ แค่เพื่อนได้เจอรักแท้ก็พอ”

“รักแท้อะไรของมึง”

“ตั้งแต่เกิดมากูไม่เคยเห็นมึงมองใครแบบนี้เลยนะ เห็นแต่มึงฉุด ดุดันตลอด”

“มึงพูดอะไรของมึง กูก็เป็นอย่างนั้นอยู่ ทั้งดุ ทั้งดัน”

“อยากดันเธอไหมเล่า?”

“ไอ้เวรนี่ก็แซวไม่เลิก...รู้ห่าอะไรไม่ได้ เธอไม่ได้ชอบกูหรือเปล่าวะ เธอชอบมึง”

“ก็แค่โดนพ่อบังคับมา”

“พอๆ มึงจะนอนที่ไหนกูจะไปส่ง”

“บ้าน”

“ไม่ไปหาเด็กมึงแล้วเหรอ”

“ป่านนี้เธอคงหลับไปแล้วทีตอนกูจะไปหา มึงก็ให้กูมา นี่ไง”

“ไม่ปีนหาเขาแล้วเหรอ...ไอ้บรู๊คมันอยู่ที่นี่หนิ”

“ก็อยากปีนหาอยู่ แต่เธอก็ห้ามกูไว้ บอกว่ามันไม่เหมาะ” เขาพูดพลางนึกถึงยัยหน้าเ