Beranda / โรแมนติก / กับดักรักวิศวะตัวร้าย / ตอนที่ 18 เอาแต่ใจขึ้นทุกวัน

Share

ตอนที่ 18 เอาแต่ใจขึ้นทุกวัน

last update Terakhir Diperbarui: 2025-07-24 21:51:20
เมื่อเห็นข้อความเจ้าของดวงตาเปล่งประกายสดใสก็สั่นระริก ความเคลื่อนไหวของเธอพี่อชิรู้ทุกอย่าง ตารางเรียนก็ตกไปอยู่ในบันทึกของเขา เธอไม่ได้ให้เองนะ ถูกบังคับเอาไปอย่างหน้าตาเฉยจากคนตั้งตนเป็นแฟนกันตั้งแต่คืนนั้น

“ฉันไปเอางานที่อาจารย์วิสุทธิ์ก่อนนะ น่าจะคุยงานต่อด้วย” ตั้งแต่ตัดสินใจคบกับพี่อชิรู้สึกว่าจมูกเริ่มยาวออกยังไงก็ไม่รู้ คิดพลางปัดปลายจมูกด้วยนิ้วชี้หลังจากอุปมาตัวเองคล้ายดังตัวละครที่ชอบโกหก

“อ้าว! งานอะไรอีก อาจารย์สั่งเพิ่มงั้นเหรอ ทำไมฉันไม่ได้ล่ะ” ไลลาเปิดมือถือของตัวเองไล่หาข้อความในกลุ่มสั่งงานแต่ก็ไม่มี พอเงยหน้ามองซันเดย์รายนั้นก็ส่ายหน้าว่าไม่ได้เหมือนกัน

“เปล่า เกี่ยวกับแบบโฆษณาน่ะ เขาวานให้ฉันไปช่วยเขียนแบบให้”

“งั้นซันไปเป็นเพื่อน”

“ซันมีเรียนบ่าย กว่าวีจะเสร็จน่าจะอีกนาน งานไม่ได้ยากอะไร วีไปทำคนเดียวได้” รีบส่ายหน้า ยกมือห้ามเพื่อนด่วนจี๋ กลัวเหลือเกินว่าตัวเองอาจจะโป๊ะเข้าสักวัน

“งี้ก็อดไปดูวีเลย แต่เอางั้นก็ได้ ไว้เจอกันตอนเย็น”

“เดี๋ยวนี้พูดง่ายนะเนี่ย เมื่อก่อนยอมที่ไหน”

“ถึงแขนฉันจะเจ็บ แต่เชื่อไหมว่ายังอัดเธอได้สบาย ยัยไลลา!”

ยังไม่ทันที่ซันเดย์จะได้เ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • กับดักรักวิศวะตัวร้าย   ตอนที่ 22 ดึงเกมเพื่ออะไร

    หลังจากที่เล่าทุกอย่างจนจบ ผู้เป็นเจ้าของเรื่องกะพริบตาปริบ ๆ เมื่ออีกคนไม่ค่อยมีความตื่นเต้นหรือตกใจสักเท่าไหร่ “ซันดูไม่ตกใจ?” “จะว่าไงดีละ พักหลัง ๆ วีก็ทำตัวแปลก แล้วพี่เขาก็วนเวียนรอบตัวเราอยู่เรื่อย พอเห็นแบบนี้ก็พอเดาออก แค่อยากรู้ว่าวีคิดยังไงกับพี่เขามากกว่า”จากหน้าแดงเพราะร้องไห้กลายเป็นแดงเพราะได้เผยความในใจของตัวเองออกไปเสียนี่ พี่อชิเป็นคนแรกที่เธอยอมให้เข้ามามีบทบาทต่อความรู้สึกในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง เธอก็ตอบไม่ได้ว่าเพราะอะไรทั้งที่เมื่อก่อนตั้งแง่กับเขาไว้ตั้งเยอะแล้วยังว่าไลลาไปมากด้วย“ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าคิดยังไงกับพี่เขา แต่ตอนนี้ต้องทำไง พี่เจฟฟ์เคยห้ามไว้แล้ว เป็นแบบนี้พี่เจฟฟ์ต้องโกรธมากแน่ ๆ” แค่คิดน้ำตาก็เอ่อล้น พี่ชายคงผิดหวังในตัวเธอมาก“ไม่เอาไม่ร้อง มันต้องมีทางออกสิ พี่เจฟฟ์กำลังโกรธต้องโมโหเป็นธรรมดา ไม่ร้อง ๆ” ลูบไหล่คนเสียใจและคงจะขวัญเสียไม่น้อย “วีรู้จักพี่เจฟฟ์ดี เขาไม่มีทางหายโกรธง่าย ๆ”“ก็ใช่ ตอนนี้พี่เจฟฟ์คงไม่ฟังใคร เอาไว้ให้เขาอารมณ์เย็นลงกว่านี้ค่อยว่ากันดีไหม”วีด้าพยักหน้า ตอนนี้ต่อให้พูดหรืออธิบายอะไรออกไปพี่ชายก็คงจะไม่ฟัง ‘พี่อชิจะเป็น

  • กับดักรักวิศวะตัวร้าย   ตอนที่ 21 ไม่ยอมเลิก(แตกหัก)

    ไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้ เพราะถ้าเธอยังดื้อรั้นอยู่ตรงนั้นพี่เจฟฟ์อาจจะยิ่งโกรธและผลต่อจากนั้นคงรุนแรงวีด้าไหล่สั่นน้ำตาเอ่อล้นยืนพิงประตูห้อง “ทำไมถึงใจร้อน ใจร้อนกันทั้งคู่” เสียงสั่นพรั่งพรู ใจหายอีกทั้งร้อนรนระหว่างพี่ชายกับเพื่อนเขา มิน่าช่วงนี้พี่เจฟฟ์ถึงทำตัวแปลก ๆ บางคำก็เหมือนน้อยใจ ที่เคยคิดว่าพี่ชายต้องรู้นั่นคือความจริง แต่เพราะอะไรถึงเก็บเงียบ หรือเพราะรอเวลานี้ ชั้นล่าง“กูรู้ว่ามึงไม่พอใจ แต่กูจริงจังกับวีนะเว้ย โอเคเมื่อก่อนกูอาจจะไม่ได้ดีในสายตามึงเท่าไหร่ แต่มึงรู้นี่ว่ากูเป็นคนแบบไหน” “ไม่แค่ไม่พอใจไอ้อชิ แต่กูโกรธ แล้วก็โกรธมากด้วย มึงรู้มาตลอด กูย้ำกับพวกมึงทุกคนว่าอย่ายุ่งกับน้องกู แต่มึงเสือกทำ มึงทำไปทำไม ห๊ะ!” คนเป็นพี่ที่หวงน้องสาวมากตวาดลั่น พอสิ้นเสียงที่ไม่ใช่คำถามนั้นเท้าหนัก ๆ ก็ถีบเข้าที่ท้องของอชิระอย่างแรง ไม่เปิดโอกาสให้อีกคนได้ตั้งตัวจนคนถูกประเคนด้วยน้ำหนักเต็มแรงล้มลง“อ๊ะ ซี้ดดด” อชิระกุมท้องจุกจนลุกไม่ขึ้น มองเพื่อนยืนกำหมัดแน่นเนื้อตัวสั่นไม่ต่างจากตนเอง“เพราะกูรักน้องมึงไง อ่าาา” ‘ตีนหนักฉิบหาย’คำว่ารักออกมาจากปากคนที่ตอกไม่เลือก ท

  • กับดักรักวิศวะตัวร้าย   ตอนที่ 20 ยอมไม่ได้จริง ๆ

    เราสองพี่น้องใช้เวลาอยู่ในครัว ทำอาหารที่ชอบ เหมือนได้ย้อนไปตอนที่ป๊ากับม๊าปล่อยให้พวกเราอยู่ด้วยกันแรก ๆ พี่เจฟฟ์จะทำอาหาร เธอทำความสะอาดบ้าน หรือไม่ก็เปลี่ยนทำหน้าที่กันทำและเป็นอย่างนี้เรื่อยมา ไม่เคยรู้สึกว่าการได้อยู่กันแค่สองคนไม่มีพ่อแม่คอยดูแลจะขาดอะไรไป ยังเป็นครอบครัวที่อบอุ่นเสมอกระทั่งพลบค่ำเมนูทั้งหมดก็เสร็จ วีด้ายกอาหารขึ้นโต๊ะส่วนเจฟฟ์ทำหน้าที่ยกจานและช้อนมาวาง ตักข้าวให้ตนและน้องสาว จากนั้นมื้อเย็นสำหรับทั้งสองได้เริ่มขึ้น “ม๊ากับป๊าไม่รู้ว่าจะได้กินอาหารที่ชอบอย่างนี้ไหม” ปลาเนื้อนุ่มเคี้ยวอยู่ในปากทำให้นึกถึงผู้ให้กำเนิดทั้งสอง จากบ้านไปนานหลายเดือนไม่รู้เป็นอย่างไรกันบ้าง บางครั้งกว่าจะติดต่อกลับมาก็ใช้เวลาเป็นอาทิตย์ ทำราวกับเป็นคู่ใหม่ปลามันท่องเที่ยวฮันนีมูนกันอย่างหวานชื่น เธอมักจะแซวพวกท่านอย่างนั้น ยังเคยบอกอยากได้น้องสักคนเพราะไม่อยากเป็นลูกสาวคนเล็ก แต่ก็ถูกปฏิเสธม๊าบอกวัยเกินที่ต้องมาอุ้มท้องแล้ว“มีเหรอป๊าจะยอมให้ม๊าอดน่ะ” แกงเนื้อรสจัดจ้านแตะปลายลิ้น สัมผัสนุ่มที่ผ่านการเคี้ยวมาเป็นอย่างดี นึกไปถึงผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ไม่เคยปล่อยให้คู่ชีวิตต้องผ

  • กับดักรักวิศวะตัวร้าย   ตอนที่ 19 เกิดแต่กับกู

    หมู่บ้านกรีนวิลล์หลังจากเลิกเรียนหากไม่นัดกับเพื่อนไปเดินที่ไหนต่อก็จะกลับบ้าน อย่างวันนี้เพื่อนของเธอต่างก็มีนัดกันหมด จึงลงความเห็นกันว่างั้นก็แยกย้าย ซึ่งเธอก็เห็นด้วย อยากกลับไปนอนตีพุงอยู่บ้านมาก รถไม่ติดการเดินทางของเธอจึงกินเวลาไม่ถึงชั่วโมง พอดีกับที่คาดการณ์เอาไว้เป๊ะ เดินเข้ามาข้างในพอดีกับพี่เจฟฟ์ก้าวออกมาจากห้องครัว ไล่สายตาดูชุดที่เขาสวมราวกับว่าจะไม่ออกไปไหนแล้ว!“ขึ้นไปอาบน้ำเสร็จแล้วก็ลงมากินข้าว” “พี่ทำกับข้าวรอวีเหรอคะ” “อืม”“พี่จะเข้าสนามกี่โมง วีแค่ล้างหน้าแล้วจะรีบลงมา” “ไม่เข้า เธอไม่ต้องรีบ เดี๋ยวก็ตกบันได” กึก! เธอจับราวเหล็กไว้แน่นทั้งที่ก็ขึ้นมาจนเกินครึ่งทางก่อนจะหมุนตัวหันกลับมาหาพี่ชายยังคงยืนอยู่ที่เดิม ความประหลาดใจทำคิ้วขดเป็นปมถึงจะเห็นแล้วว่าเสื้อยืดคอกลมกับกางเกงขาสั้นชวนให้คิดแบบนั้น แต่ก็ไม่คาดว่าจะเป็นจริง พี่เจฟฟ์ไม่เคยหยุดช่วงกลางสัปดาห์“งานที่นั่นไม่ยุ่งเหรอคะ” “ขาดพี่สักวัน โยโลคงไม่ถึงกับทำงานกันไม่ได้หรอก”“อ่อ งั้นวีอาบน้ำเลยนะ” “อืม แต่ก็อย่านาน เดี๋ยวต้มเย็นหมด”“ค่ะ” กลีบปากรูปหัวใจคลี่ขึ้นเล็กน้อย เช่นเดียวกับพี่ชายยกยิ้มต

  • กับดักรักวิศวะตัวร้าย   ตอนที่ 18 เอาแต่ใจขึ้นทุกวัน

    เมื่อเห็นข้อความเจ้าของดวงตาเปล่งประกายสดใสก็สั่นระริก ความเคลื่อนไหวของเธอพี่อชิรู้ทุกอย่าง ตารางเรียนก็ตกไปอยู่ในบันทึกของเขา เธอไม่ได้ให้เองนะ ถูกบังคับเอาไปอย่างหน้าตาเฉยจากคนตั้งตนเป็นแฟนกันตั้งแต่คืนนั้น“ฉันไปเอางานที่อาจารย์วิสุทธิ์ก่อนนะ น่าจะคุยงานต่อด้วย” ตั้งแต่ตัดสินใจคบกับพี่อชิรู้สึกว่าจมูกเริ่มยาวออกยังไงก็ไม่รู้ คิดพลางปัดปลายจมูกด้วยนิ้วชี้หลังจากอุปมาตัวเองคล้ายดังตัวละครที่ชอบโกหก“อ้าว! งานอะไรอีก อาจารย์สั่งเพิ่มงั้นเหรอ ทำไมฉันไม่ได้ล่ะ” ไลลาเปิดมือถือของตัวเองไล่หาข้อความในกลุ่มสั่งงานแต่ก็ไม่มี พอเงยหน้ามองซันเดย์รายนั้นก็ส่ายหน้าว่าไม่ได้เหมือนกัน “เปล่า เกี่ยวกับแบบโฆษณาน่ะ เขาวานให้ฉันไปช่วยเขียนแบบให้” “งั้นซันไปเป็นเพื่อน” “ซันมีเรียนบ่าย กว่าวีจะเสร็จน่าจะอีกนาน งานไม่ได้ยากอะไร วีไปทำคนเดียวได้” รีบส่ายหน้า ยกมือห้ามเพื่อนด่วนจี๋ กลัวเหลือเกินว่าตัวเองอาจจะโป๊ะเข้าสักวัน “งี้ก็อดไปดูวีเลย แต่เอางั้นก็ได้ ไว้เจอกันตอนเย็น” “เดี๋ยวนี้พูดง่ายนะเนี่ย เมื่อก่อนยอมที่ไหน”“ถึงแขนฉันจะเจ็บ แต่เชื่อไหมว่ายังอัดเธอได้สบาย ยัยไลลา!” ยังไม่ทันที่ซันเดย์จะได้เ

  • กับดักรักวิศวะตัวร้าย   ตอนที่ 17 โคตรร้ายเลยเอาจริง

    ไม่ได้มีแค่กลุ่มของสิงห์ที่ให้ความสนใจแก่ผู้ที่มาใหม่ นักแข่งที่ยังนั่งกุมท้อง ร่างกายสะบักสะบอมเหลือบดวงตาแข็งกร้าวไปยังเรชควีนที่ตกอยู่ในอุ้งมือของผู้หญิงห้าว“หึ เธอนี่มันตัวปัญหา ไปอยู่ที่ไหนก็สร้างแต่เรื่อง ถุย! กลับไปกับฉัน” น้ำเสียงหงุดหงิดเอ่ยสั่งทันทีเมื่อเห็นคนของตัวเอง ยิ่งทำให้เขาหัวเสียรุนแรงเมื่อหล่อนแสดงท่าทีรังเกียจ ทั้งที่ควรจะทำตามเขาบอกจะได้ไม่ต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นร่ำไป“ไม่! เซียไม่ไป” ปฏิเสธเสียงสั่นพลางถอยหลบอยู่ด้านหลังน้องสาวเจ้านายเห็นดังนั้นคนอื่น ๆ ก็เข้าใจในทันทีว่าที่ผู้ชายคนนี้กล่าวถึงตั้งแต่แรกก็คือพนักงานของ YOLO แต่แล้วยังไง ถึงจะเป็นคนของตัวเองแต่ก็ไม่มีสิทธิ์มาทำตัวก่างหรือก่อความวุ่นวายที่นี่อยู่ดี ฉะนั้นที่พวกเขาลงมือไปก็ถือว่าไม่ผิด“เธอนี่มัน! ซี้ด” ความเจ็บเล่นงานแต่ก็ยังฝืนร่างกายดันตัวขึ้น ความแค้นขยายแผ่ทุกสัดส่วนของร่างกาย อยากจะทำมากกว่าแค่ยืนมองคนของตัวเองที่ใช้เกราะกำบังด้วยอำนาจและผู้ที่มีอิทธิพลซ้ำคนยังเยอะกว่ามาก ‘เท่านี้ก็ถือว่าเขาใจกล้ามากแล้ว’ “นายควรพอแค่นี้ ปล่อยเซียไปจะดีกว่า อย่าเห็นแก่ตัวทำร้ายเพื่อนฉันไม่เลิก มันดูไม่เป็

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status