บทที่ 23

กำราบรัก 23

(กุญแจซอล)

“อื้อ พี่ทีไม่เอาแล้วน้องเหนื่อย”

ฉันพลิกตัวหนีมือหนา พยายามควานหาผ้าห่มมาปกปิดร่างกาย

“หึ ก็ไม่ได้จะเอา”

“ก็อย่ามาจับสิ อ๊า”

เกลียดตัวเองจริงๆ แค่โดนเขาสัมผัสนิดหน่อย ไม่รู้ทำไมถึงเอนอ่อนไปกับเขาได้ขนาดนี้

“หึหึ นอนเถอะ ไม่กวนแล้ว”

คนที่บอกว่าจะไม่กวน ทิ้งตัวลงนอนข้างกันก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอดไว้หลวมๆ ความอบอุ่นที่แผ่ออกจากตัวพี่ทีทำให้ฉันเผลอกอดตอบ

“พี่ทีร้องเพลงกล่อมหนูซอลหน่อยได้มั้ยคะ”

“นอนได้แล้ว”

“นะ นะ ร้องเพลงให้หนูซอลฟังหน่อย”

จุ๊บ

พี่ทีจุ๊บหน้าผากฉันหนักๆ เลื่อนมือลงมาตบก้นฉันราวกับกำลังกล่อมเด็กน้อย

“ถ้าอีกห้านาที หนูยังไม่หลับ…”

“โอเคหลับแล้ว”

ไม่ต้องรอให้เขาพูดจบ ฉันรับรู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่เขาจะพูดต่อไปคืออะไร

“หึหึ ฝันดีครับคุณหนูซอล”

และหลังจากนั้น สติฉันก็เริ่มเลือนหายจนกระทั่งเข้าทรวงนิทราในที่สุด

“หลุดได้ยังไง”

“หลักฐานที่เรามีไม่พอครับท่านประธาน อีกอย่างทนายฝ่ายคุณกรก็แน่นใช้ได้เลย”

พรึบ

อันที่จริงฉันรู้สึกตัวตื่นตั้งแต่เสียงโทรศัพท์พี่ทีดังแล้วแต่ที่ยังแกล้งหลับอยู่เพราะความอยากรู้ล้วนๆแต่ก็นั่นแหละ เขาดันลุกออกจากเตียงซะได้นี่

“ไปไหนของเขา”

ฉ