บทที่ 8

กำราบรัก 8

“คุณทีครับ คุณเมฆมาครับ”

“ให้เข้ามา”

เมฆคือเพื่อนสนิทหนึ่งในสองคนของที พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน ต่างรู้นิสัยของกันและกันเป็นอย่างดี

สำหรับวันนี้ที่เมฆมาก็ไม่ได้คิดถึงเพื่อนแต่อย่างใดแต่เขาเป็นตัวแทนของเพื่อนมาสอดส่องเด็กเพื่อนรักต่างหาก

“เดี๋ยวนี้กูจะเข้าพบต้องรอขออนุญาตด้วยหรอวะ”

ชายหนุ่งรูปร่างสูงโปร่ง ผมสีน้ำตาลอ่อนตัดกับผิวขาวสไตล์ลูกครึ่ง ดวงตาสีฟ้าสดใสคู่สวยถือเป็นเสน่ห์พิฆาตของเขาเลยก็ว่าได้เพราะผู้หญิงที่ได้สบตาเขาไม่มีใครเคยหนีรอดเงื้อมมือเขาสักราย

“กับมึง ควรสั่งห้ามเข้าพบด้วยซ้ำ”

คนโดนเหน็บแนมเบ้ปากเล็กน้อย เดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามที สายตาสอดส่องไปทั่วห้องพยายามหาผู้หญิงที่เขาต้องการพบ

“หาอะไร”

ทีเอ่ยถามเสียงนิ่ง ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเพื่อนเขากำลังหาอะไรอยู่ เรื่องสอดรู้สอดเห็นนี้ที่หนึ่งเลย

ให้ตายเถอะ เขาไม่น่าเผลอส่งรูปลงไปในไลน์กรุ๊ปเลย

“เด็กมึงอยู่ไหนอะ”

“เด็กกูแล้วมึงเสือกอะไรครับ”

ดวงตาสีฟ้าเบิกกว้าง มือหนายกขึ้นปิดปากตัวเองแสดงราวกับพบเจอเรื่องน่าประหลาดก่อนจะรีบเอ่ยถามเพื่อนด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้นกว่าเดิม

“คนนี้มึงเอาจริงหรอ”

“เออ”

“OMG เรื่องนี้ต้องถึง