ログインEP.11 อาละวาด
“คะ…คุณ” มิลินกำหมัดแน่น เนื้อตัวสั่นเทิ้มปลดปล่อยหยาดน้ำตาออกมาเปียกเปื้อนพวงแก้มนิ่ม ความเจ็บปวดที่แขนจากรอยเล็บของตัวเอ็งตอกย้ำว่าสิ่งที่เจอไม่ใช่แค่ฝันไป “รู้จักกันเหรอครับ”เตชินท์ถามมาร์ตินด้วยความสงสัยและที่ไม่เข้าใจไปมากกว่านั้นคือปฏิกิริยาของมิลินในตอนนี้ “นี่ไงผู้หญิงที่ผมช่วยไว้ ไม่คิดว่าจะเจอกันที่นี่นะ” “แต่นายของผมบอกว่าคนที่ช่วยเธอตายไปแล้วนะครับ” “ตายอะไรล่ะคุณ ผมก็ยืนอยู่ตรงนี้ตัวเป็นๆเลย” ปัก! ร่างเล็กปรี่เข้าหามาร์ติน มือเรียวฟาดแผงอกของเขาเต็มแรง“ทำไมคุณถึงไม่ตาย”ความหงุดหงิดทั้งหมดเป็นมวลให้เธอตะคอกเสียงดังจนทำลายความเงียบสงบของป่า “…” “ตอบคำถามฉัน!” “เพราะผมยังมีลมหายใจไง” “…”มิลินขบกรามแน่น คำตอบของเขายิ่งทำให้เดือดดาล ทำไมการฆ่ามาร์ตินถึงมีความผิดพลาดมากขนาดนี้ ทำไมเขาไม่เป็นอะไรเลย “แล้วทำไมผมต้องตายจริงๆหลังจากมีเซ็กซ์กับมีนแบบที่มีนต้องการ ผมตายคาเตียงได้อย่างเดียว เนี่ยแล้วมีนก็หนีผม” “…” “ถ้าไม่ตอบแปลว่าพอใจกับคำตอบ” มิลินไม่ได้ยินคำถามเพราะเธอกำลังใช้สมาธิคิดทบทวนบางเรื่อง ‘เอานี่ไปซะ’ ‘คืออะไรเหรอคะ’ ‘มันเรียกว่ากุหลาบซ่อนพิษ’ ‘สวยจังคะ’ ‘กุหลาบซ่อนพิษอันนี้ต้องใช้ควบคู่กับคาถามากมายที่ข้าสอนไป หากว่ามีสิ่งใดหรือมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นกับกุหลาบซ่อนพิษของเอ็ง เอ็งจะตาย เพราะฉะนั้นจงเก็บรักษามันไว้ให้ดีทั้งคู่’ ‘ถึงตายเลยเหรอคะ มันไม่มีวิธีทำให้กุหลาบอันนี้ไม่มีวันสลายไปเลยเหรอคะ หรือเอาแค่คาถาอย่างเดียวอ่ะค่ะ ไม่เอากุหลาบ ดูแล้วน่าจะยุ่งยาก’ ‘ข้าเชื่อมมันกับเอ็งแล้ว ตอนทำพิธีไง ทุกอย่างมีข้อดีมันก็ต้องมีข้อเสีย มันถูกกำหนดไว้แล้ว จำเอาไว้ รักษามันให้ดี’ ‘แล้วอะไรไม่ดีที่ท่านไม่อยากให้เกิดขึ้นคืออะไร’ ‘สิ่งที่เอ็งต้องการคือการฆ่าคนใช่ไหม นี่คือการฆ่าคนแบบสารพัดนึกที่เอ็งสามารถทำให้เขาตายแบบที่เอ็งต้องการได้ ทรมานแค่ไหนก็แล้วแต่เอ็งจะกำหนด มันร้ายแรงมากหากเอ็งดูแลกุหลาบซ่อนพิษไม่ดี ทำให้มันแตกหักมันจะเสื่อมสภาพ ของจะย้อนเข้าตัวมันจะทำให้เอ็งค่อยๆทรมานแล้วก็ตายภายในชั่วโมงนั้น หรือหากมีคนพยายามทำลายมันให้แหลกสลายไป นั่นก็หมายถึงคนๆนั้นตั้งใจจะตัดพิษเอ็งด้วย แปลว่าเอ็งจะต้องตายอย่างเดียว’ เธอพยายามคิดหาคำตอบที่ดี แต่ภาพวันที่เธอเข้าไปกราบขอคาถาร้ายแรงนี้ผุดขึ้นมาในความทรงจำ ทำให้เธอคิดทบทวนหลายๆอย่างไปพร้อมกัน รวมถึงได้คำตอบว่าทำไมเขาถึงมายืนตรงนี้ได้ แต่ก็เกิดความสับสนมากมายเช่นกัน คำพูดของพยาบาลสาวก็แวบเข้ามาในความทรงจำทันที “มันเสื่อมเหรอ แล้วทำไมฉันไม่ตาย มันเกิดอะไรขึ้น” “มีนเป็นอะไรรึเปล่า”มาร์ตินยื่นมือมาสัมผัสด้วยความห่วงใย เธอปัดป้องออกไปทันที ยังคงรับความจริงกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ คนที่ทำให้กุหลาบซ่อนพิษของเธอหลุดไปจากตัวคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากมาร์ติน “นายหญิงเป็นอะไรครับ”เตชินท์มอบความห่วงใยด้วยการโอบกอดซึ่งเธอบีบมือเตชินท์แน่น กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด! หญิงสาวกรี๊ดเสียงดังราวกับคนเสียสติ สะบัดเตชินท์ออกจากการเกาะกุม หากกระสุนกระหน่ำฝังทะลุร่างมาร์ตินแล้วไม่ตายเขาคงไม่ใช่คน “ฆ่ามันซะ!” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มิลินสั่งการแบบไร้เหตุผล แต่ใช่ว่าเตชินท์จะเห็นด้วยกับมิลินทุกเรื่อง เตชินท์ยืนเก้ๆกังๆ ไม่กล้าออกคำสั่งลูกน้องด้านหลัง “เดี๋ยวสิ! ผมพาลูกน้องมาเยอะเลยนะ มาช่วยมีนหาของน่ะ” ชายฉกรรจ์ร่วมยี่สิบคนเดินมารวมตัวกันที่จุดนี้ ทุกคนมีอาวุธครบมือมากกว่าที่คนของฝั่งมิลินมี “พวกผมมาดี ไม่ต้องกลัวนะพวกผมไม่ทำร้ายใคร อีกอย่างอาวุธน่ะแค่ป้องกันตัว” มิลินปาดน้ำตาออกลวกๆ เธอตั้งปณิธานเอาไว้เลยว่าหากมีโอกาสเธอจะคิดหาวิธีฆ่าเขาอีกและฆ่าด้วยวิธีที่ทรมานที่สุดก่อนจะสิ้นใจ “ทุกคนถอย กลับ!” “เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหน ยังไม่เจอของไม่ใช่เหรอ” “อยากตายนักหรือไง!” “อยากตายอะไร? ผมจะมาช่วยมีนหาของไงมีนจะรีบไปไหนล่ะ” การแสร้งตีหน้าซื่อตาใสของเขาทำให้เธอยิ่งเดือดดาล“ฉันไม่ได้ต้องการให้คุณช่วย” “แต่เพื่อนมีนเหมือนจะต้องการความช่วยเหลือนะ” “ฉันไม่ได้อยากเป็นหนี้บุญคุณคนอย่างคุณ” “แล้วนี่มีนจะไม่แนะนำผมให้เพื่อนมีนรู้จักกับผมเหรอ แนะนำผมเหมือนที่มีนบอกกับไอ้ภาสน่ะ” “…” หญิงสาวกัดฟันกรอดๆ ไม่มีอะไรน่าโมโหเท่าเขาได้ยินเรื่องที่เธอสร้างขึ้นมาด้วย “คืออะไรครับนายหญิง” “ไม่มีอะไรหรอก เราไปหาของกันต่อเถอะ” “เดี๋ยวผมช่วยมีนหาเอง” “งั้นคุณก็หาไปเลย ฉันจะกลับกับเพื่อนของฉัน” “ช่วยน่ะก็ช่วยได้ แต่ใจคอจะไม่อยู่ที่นี่ก่อนเหรอ ผมไม่ชอบคนที่ไม่รักษาสัญญานะ พูดอะไรไว้หวังว่าจะจำได้” เขาคิดจะเล่นแง่กับเธอโดยการใช้คำพูดของเธอตอนที่เธอคิดว่าเขาไม่มีลมหายใจแล้วมาเป็นคำสัญญาอย่างนั้นหรือ “เต แกพาคนอื่นกลับไปก่อนเถอะ ขอบคุณที่วันนี้มาช่วย เดินทางปลอดภัย” “แต่หลายคนช่วยกันหาดีกว่านะครับ” “แกไปเถอะ!” ครั้นมิลินขึ้นเสียง การไม่ทำตามถือเป็นการนำหายนะมาสู่ตน“ครับ ระวังตัวด้วยนะครับ” “ฉันไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก” “…”เตชินท์ตัดใจเดินกลับไปทางเดิมพร้อมกับพรรคพวกแต่ยังพะวงหลังเป็นห่วงมิลินมากถึงมากที่สุด “สร้อยของมีนตกบริเวณไหนล่ะ” “มันคงมีสัตว์ป่าเหยียบไปแล้ว หรือไม่ก็มีสัตว์ขโมยไป”มิลินตั้งใจเน้นเพื่อกระแนะกระแหนมาร์ติน ในเมื่อเขาไม่ยอมปล่อยให้เธอไปง่ายๆ เธอก็จะอยู่กับเขาแม้จะฝืนใจก็ตาม “อะไรทำให้มีนมองผมในแง่ร้าย ถ้าผมเป็นแบบนั้นผมจะพาลูกน้องมาที่นี่ทำไม” “…” “เมื่อกี้ผมได้ยินมีนบอกว่าอะไรซักอย่างเสื่อม ทำไมมีนถึงคิดว่ามันเสื่อมล่ะ” “ไม่ต้องรู้” “แปลว่าจะไม่หาแล้ว?” “หาไปก็ไร้ประโยชน์” “จะไม่ลองหาดูสักหน่อยเหรอ เผื่อมันจะสามารถแก้ไขได้ ผมให้ลูกน้องรื้อทั้งป่าก็ได้” “…”มิลินแย่งไฟฉายกระบอกใหญ่มาจากมือมาร์ติน ทำสิ่งที่น่าเวทนาที่สุดนั่นก็คือตัดสินใจหาสร้อยต่อแม้ความหวังของเธอจะไม่มีแล้ว “ไปนั่งดูผมทำงานไหม จะได้ใจเย็นลง เรื่องหาของลูกน้องผมจัดการให้ได้นะ” “ไร้ประโยชน์ คนหวังดีจอมปลอม” แต่ถึงจะว่าอย่างนั้นเธอก็จำใจเดินตามไปอยู่ดี หงุดหงิดอย่างมากที่ไม่มีอะไรเป็นใจเธอเลยสักนิด เธอหันกลับไปมองด้านหลังก็เห็นชายหลายคนก้มหาของจริงๆ “ตบตาเก่ง” “มีนเลิกมองโลกในแง่ร้ายเถอะ” “ก็เพราะคุณไม่ใช่คนดีไง” มิลินสะบัดตัวเดินหนี เดินออกห่างจากมาร์ตินไม่อยากใกล้ชิดเขาแม้แต่นิด เดินไปอีกซักพักก็เจอแคมป์คนงานชั่วคราว พวกเขากำลังลำเลียงกล่องขนาดใหญ่ไปขึ้นรถบรรทุกสินค้า สายตาหลายคู่จับจ้องมาที่มิลินที่เดินเข้ามา พวกเขาให้ความเคารพมิลินพอๆกับมาร์ติน ตามคำพูดของเธอคืนนั้น “มีทางออกจากป่าอีกทาง แต่คุณก็ไม่ยอมบอกลูกน้องฉัน” “ก็พวกมันไม่ถาม ผมว่ามีนเลิกร้องไห้ก่อนเถอะ การฟูมฟายไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น เช็ดน้ำตาซะ” “บอกลูกน้องของคุณด้วยว่าฉันไม่ใช่เมียคุณ” ร่างอรชรหย่อนสะโพกที่เก้าอี้ผ้าใบอย่างไม่มีทางเลือก คนงานแต่ละคนหน้าตาโหดจนมิลินกลัวและระแวงสายตาพวกเขาอย่างมาก จนในที่สุดเธอต้องย้ายมานั่งข้างมาร์ติน ไม่รับทิชชู่ที่เขาให้มาใช้หลังมือเช็ดน้ำตาออกลวกๆ ความเหนื่อยทำให้เธอไม่ปฏิเสธน้ำเปล่าที่เขาให้มา “พวกมันไม่ทำอะไรมีนหรอก พวกมันรู้ว่ามีนเป็นคู่นอนผมไง” “คู่นอน? ตลก!” “มีนคงความจำสั้นสินะ อยากให้ผมเอามีนตรงนี้ไหม เผื่อจะนึกขึ้นได้” “อย่ามาทำตัวทุเรศให้มากนะ” “ผมอยากเอามีนจัง ตอนนี้ตรงนั้นมันพร้อมมากแล้ว”ตอนพิเศษ 4 ปัจจุบันที่สวยงามปัจจุบัน@หลายเดือนต่อมา“เรื่องที่มีนเล่าโคตรสะใจเลย”“เรื่องที่ตินเล่าก็ทำให้มีนรักตินมากขึ้นนะ แบบมากๆเลยนะ เสียดายมากนะ วันนั้นตินน่าจะอยู่รอมีนฟื้น เราจะได้เจอกันเร็วขึ้นกว่านี้”“หลังจากที่มีนฟื้นมาจากการจมน้ำช่วงนั้นผมยุ่งมากเลย ทำให้ไม่ได้ตามมีนต่อ ผมโคตรเป็นห่วงมีนเลย ต่อมาเจอมีนอีกทีมีนก็กลายเป็นยักษ์ขมูขีไปแล้ว”“ฮ่าๆๆ มีนชอบตัวเองตอนนั้นมาก ตอนนี้ความรู้สึกที่เล่าให้ตินฟังมันสะใจมากไม่ได้เจ็บปวดแล้วนะ”“นี่สิมิลินคนแกร่งของผม”“มีนยังร้ายอยู่นะแต่ซ่อนพิษตัวเองไว้ ซึ่งตอนนี้มีนเป็นนางฟ้าสุดสวยของตินนะ มีนจะไม่ใช้ความร้ายกาจกับตินอีก”“ครับ แม่นางฟ้าคนสวยของผม ผมก็จะไม่ทำให้พิษที่มีนซ่อนไว้เผยออกมาอีกแน่นอน”คนคลั่งรักกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันบนโซฟา กอดกันกลมอย่างมีความสุข โดยได้ยินเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากของลูกชายซึ่งเล่นกับทวดของเขาเสียงดังเล็ดลอดมาในห้องที่ปิดประตูไม่ค่อยสนิทนัก แต่ทั้งสองก็ยังคงหยอกล้อกันด้วยความมันเขี้ยว เติมความหวานให้กันในช่วงที่มีเวลา“มีนรักตินมากเลยอ่ะ ขอบคุณที่ตอนนั้นช่วยมีน คอยเอาเสบียงมาส่ง คอยตามดูมีนอยู่ห่างๆนะ”มิลิ
ตอนพิเศษ 3 คลุ้มคลั่งมาเฟียหนุ่มเปียกโซกหนาวสั่น เขายืนดูกู้ภัยปั๊มหัวใจของมิลินด้วยความห่วงใย ญาติของมิลินตามมาในทันที เขาจึงต้องหลีกออกไปเล็กน้อยเพื่อเปิดทางแต่ก็ชะเง้อมองดูห่างๆ“ผมว่าผู้หญิงคนนี้ต้องปลอดภัย นายกลับกรุงเทพเถอะครับ เดี๋ยวไม่ทันการ” โอภาสพยายามดึงมาร์ตินออกมา หากช้าไปกว่าเวลาที่กำหนดงานจะมีปัญหาหนักกว่าเก่า“แต่กูยังไม่อยากกลับ”“เดี๋ยวเธอก็ถึงมือหมอ ไปก่อนเถอะครับ”มาร์ตินจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิดห่วงหน้าพะวงหลัง หากไปตอนนี้เขาก็คงไม่มีอารมณ์คุยงาน แต่ทางเลือกมีไม่มาก เขาต้องตัดใจจากมิลิน ปล่อยให้กู้ภัยช่วยชีวิตมิลินต่อ ส่วนตัวเขาต้องกลับไปทำงานต่อทันที@โรงพยาบาลมิลินเหม่อมองเพดานขาวโพลนของห้องพักผู้ป่วยอย่างหมดอาลัยตายอยาก เธอไม่รู้ว่าเธอจะมีชีวิตต่อไปทำไม ทำไมกู้ภัยต้องช่วยเธอไว้ หากรอดไปได้เธอคงโดนแม่บ่นจนหูชา ความรู้สึกตอนนี้คือเธออยากจะหนีออกจากโรงพยบาลและหายไปไม่อยากพบหน้าใคร“อยากออกไปจากที่นี่ ได้ยินไหม! ใครก็ได้ปล่อยฉันที!”มิลินขยับได้ยากลำบากเพราะมือและเท้าถูกมัดไว้กับเตียง แต่เธอก็พยายามดิ้นให้ถึงที่สุด“น้องคลุ้มคลั่งพี่จำเป็นต้องทำอย่างนี้นะ”พยาบ
ตอนพิเศษ2 ความเจ็บปวด@คอนโดโอมเมื่อเท้าเล็กก้าวพ้นขอบประตูเข้ามาในห้องโอม การฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีของมิลินก็หยุดลงทันที ไอความเย็นจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องกระทบกายบ่งบอกว่าโอมอยู่ในห้อง เธอจะนำน้ำเต้าหู้และปาท่องโก๋ที่ซื้อมาระหว่างทางไปเทใส่แก้วให้โอม เท้าเล็กดันไปเหยียบกับอะไรบางอย่างหน้าห้องเสียก่อน“ระ…รองเท้าใคร”ตั้งคำถามขึ้นมาแต่หัวใจดวงน้อยดันสั่นระรัว รองเท้าส้นสูงคู่นี้ไม่ใช่ของเธอแน่นอน แต่มันคุ้นตาเธอมากเสียจนเธอคิดในแง่ดีต่อไปไม่ได้ มือเรียวที่สั่นเทาหยิบขึ้นมาดู เธอต้องการคำตอบของความสงสัยทั้งหมดจึงรีบเดินไปหาโอม“…!”มิลินอ้าปากค้าง ชุดชั้นในของผู้หญิงกองเรี่ยราดอยู่เต็มพื้น เธอเดินตามมันไปก็พบเจ้าของของมันนอนอยู่บนเตียงเดียวกับโอมโดยทั้งสองปราศจากเสื้อผ้าห่อหุ้มร่างกาย มีเพียงผ้าห่มที่ปกปิดท่อนล่างไว้ ผู้หญิงที่นอนกับโอมก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเพื่อนที่คบกันมานานหลายปี เป็นคนที่เธอไว้ใจ เป็นเพื่อนที่เธอรักมากที่สุดในชีวิต น้ำตาไหลเอ่อออกมาอย่างไม่อาจกลั้นได้ หัวใจดวงน้อยเจ็บปวดคล้ายมันกำลังถูกทุบอย่างรุนแรงจนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แทบจะยืนไม่ไหว ชาไปทั่งร่างกรี๊ดดดดดดดด
ตอนพิเศษ1 อดีต@หลายปีก่อนหน้ามิลินในชุดนักศึกษาถูกระเบียบก้าวเท้าเข้ามาในสนามบาสเกตบอลในช่วงเย็นหลังจากเลิกเรียน เธอมองซ้ายมองขวามองหาโอมซึ่งเป็นแฟนหนุ่มของเธอ เขาเป็นนักบาสเกตบอลของมหาวิทยาลัย เธอจึงนำน้ำและขนมติดไม้ติดมือมาฝากเขาด้วยเพื่อจะได้ให้เขามีแรงซ้อมและทุกครั้งที่มา มักจะเจอเพื่อนนักบาสของโอมซ้อมอยู่ก่อนแล้วในสนาม ซึ่งหากเจอผู้ชายคนอื่นเธอไม่อยากเข้าใกล้ เพราะเธอมักจะถูกพวกผู้ชายเหล่านั้นแซวเล่นหรือไม่ก็ถูกกลั่นแกล้ง“ไงจ๊ะ น้องมีน เอาเสบียงมาให้ไอ้โอมเหรอ”สิ่งที่เธอไม่ชอบก็เกิดขึ้นอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ชายทั้งสี่คนเดินเข้ามาหาเธอ พวกเขามีจุดประสงค์จะมาเอาน้ำและขนมที่เธอซื้อมาให้โอมไปทาน บางครั้งเธอเลยต้องซื้อมาฝากพวกเขาด้วยเพื่อตัดปัญหา แต่วันนี้เธอตั้งใจนำมันมาให้โอมเพียงคนเดียวจึงรีบวิ่งหนี“จะหนีไปไหน เห้ย!พวกมึงตามดิ๊”“พวกพี่อย่ามายุ่งกับมีนสิ มีนเอาของมาให้พี่โอม ไม่ได้เอามาให้พวกพี่”“เป็นคนหวงกินตั้งแต่เมื่อไร”“พวกพี่มีตังก็ไปซื้อเองสิ อย่ามาแย่งของมีนนะ”“ใจร้ายจังครับคนสวย”“พี่ๆอย่ามายุ่งกับมีนนะ”ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาทั้งสี่มายืนล้อมเธอหมายจะกลั่
แชะ!เสียงกดชัตเตอร์จากกล้องถ่ายรูปราคาแพงทำให้มิลินที่นั่งอยู่บนรถไหวตัวด้วยความตกใจ แต่เมื่อเธอหันมาเห็นกล้องจึงโพสต์ท่าให้ตากล้องส่วนตัวถ่ายทุกอิริยาบถของเธอเก็บไว้ “ดึงเกาะอกขึ้นนิดนึง มันจะเห็นทั้งเต้าละนะครับ”“อย่างนี้เหรอ”เธอดึงลงมาอย่างยั่วยวน เผยความเซ็กซี่ให้เขาเห็นโดยไม่ปิดบัง“อยากโดนอีกรอบเหรอครับ”เขาเข้ามาดึงเกาะอกให้กลับที่เดิม“มีนชอบยั่วตินเฉยๆ”“ชุดมีนมันจะแหวกกี่ที่ครับ”“ก็ชอบแบบนี้ รูปที่ตินถ่ายออกมามันก็ดูไม่ได้โป๊นะ”ภาพที่เขาถ่ายให้มันถูกใจเธออีกเช่นเคย จนอดใจที่จะเก็บไว้ดูคนเดียวไม่ได้ต้องโพสต์ภาพลงโซเชียลส่วนตัว‘คุณแม่แซ่บมากเลย เกาะอกจริงๆ เซ็กซี่มากแม่’‘คนท้องที่แซ่บที่สุดอยู่ตรงนี้ ใครอย่ามาเทียบเคียงหญิงมีนของฉันนะยะ’‘นางแบบสวยที่สุด ตากล้องรู้ใจสุด อยากได้ตากล้องส่วนตัวแบบนี้บ้าง’‘ถ่ายหนึ่งได้ถึงสอง อวดความสวย อวดผัวที่ถ่ายรูปเก่ง น่าอิจฉา’ มิลินคลี่ยิ้มกว้างด้วยความสดใส ยื่นโทรศัพท์ไปให้มาร์ตินดูคำชมของคนในโซเชียล เธอไม่รู้ว่ามีใครอิจฉาเธออย่างที่พูดรึเปล่า แต่ตอนนี้เธออิจฉาตัวเองที่มีความสุขมากขึ้นทุกวัน“ตินเคยไปเรียนถ่ายรูปจริงจังไ
EP.74“มองเหี้ยอะไรนักหนา”เสียงของโอภาสดังขัดจังหวะสวีทหวานของเจ้านาย เขาไม่อาจทนเพื่อรักษาบรรยากาศได้เพราะเตชินท์กวนประสาทและตั้งใจหาเรื่องเขาก่อน“มึงนั่นแหละมองอะไรวะ”ผั๊วะ!เตชินท์เป็นฝ่ายเริ่มปล่อยหมัดหนักๆใส่โอภาส โอภาสจึงไม่ยอมง่ายๆกระทำแบบเดียวกันคืน จากนั้นทั้งสองก็ปล่อยหมัดใส่กันไม่ยั้งมิลินกับมาร์ตินยืนมองนักมวยมือสมัครเล่นอย่างเอือมระอา ปล่อยให้ทั้งสองก่นด่าและต่อยกันคนละหมัดจนมีรอยแผลบนใบหน้าคนละแผล“หยุด!”มาร์ตินใช้น้ำในแจกันดอกไม้มาสาดใส่ทั้งสองจนเปียกปอนทำให้ทั้งสองแยกตัวออกห่างจากกันได้ “เป็นหมารึไง อยู่บ้านเดียวกันจะทะเลาะกันทำไม”“…”“ตอบ!”“…”ไร้คำตอบจากปากของทั้งคู่มีเพียงการก้มหน้ารับผิดที่ไม่อาจรู้ได้ว่าสำนึกจริงๆรึเปล่า“มึงจะทะเลาะกันทำไม”“ตินคืนนี้ฉันอยากให้ลูกน้องเราทั้งสองนอนด้วยกัน จะได้ละลายพฤติกรรมกัน และรักกันมากขึ้น”“โถ่นายหญิง ไม่เอาครับ”เตชินท์รีบปฏิเสธทันที คงจะอยู่ร่วมห้องกับคนที่ไม่ชอบไม่ได้“ผมเห็นด้วยนะ”มาร์ตินยกนิ้วโป้ง เห็นด้วยกับความคิดมิลินเสียงจิ๊ปากของโอภาสดังพอๆกับเสียงถอนหายใจของเตชินท์ คงไม่อาจหนีได้ ผู้เป็นนายสั่งอย่า