บทที่ 4 คนที่เธอกลัว

บทที่ 4 คนที่เธอกลัว

“มองอะไร อยากโดนควักลูกตาเหรอ” โรสที่กำลังอารมณ์เสียหันไปเอาเรื่องคนขับรถของไฟที่กำลังเปิดประตูรถให้เธอ

ไฟหันไปทางหญิงสาวก่อนจะมองชุดที่เธอใส่ เธอใส่ชุดเดรสเกาะอกสีดำอวดเนินอกขาวส่วนความยาวของกระโปรงก็สั้นจนน่าหวาดเสียว “แต่งแบบนี้ไม่ให้คนมองสิแปลก” เขาพูดเบาๆ กับตัวเอง

“นายไม่ต้องไปแล้ว ไปเอารถฉันมา” เขาสั่งคนขับรถก่อนจะลงจากรถแล้วเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ “ไม่นึกว่าจะตรงเวลา” โรสหันไปมองคนพูดด้วยความไม่พอใจ

ความจริงเธอก็ไม่ได้อยากไปกับเขานักหรอก เมื่อตอนบ่ายหลังจากกลับมาจากบ้านของเขาเธอก็ไปฟ้องพ่อของเธอเรื่องที่เขาทำทันที แล้วก็ขอเปลี่ยนคนดูแลแต่พ่อเธอไม่ยอมแล้วก็บอกกับเธอว่าถ้าเธอจะไปไหนต้องให้เขาพาไปเท่านั้น และเธอต้องเชื่อฟังเขา

“เชอะ” เธอสะบัดหน้าหนีเพราะไม่อยากคุยด้วย ไม่นานคนขับรถของเขาก็ขับรถมาจอดก่อนจะเอากุญแจรถมาให้เขา

“ถ้าจะไปก็ขึ้นรถ” เขาพูดเสร็จก็เดินไปขึ้นรถฝั่งคนขับไม่แม้แต่จะแสดงความเป็นสุภาพบุรุษเปิดประตูรถให้เธอด้วยซ้ำ

“แอสตัน มาร์ติน แวนควิชซ่ะด้วย เป็นแค่ทนายแต่มีปัญญาขับรถแพงๆ แบบนี้ด้วย ดูท่านายเองก็คงไม่ใช่ทนายที่ดีสักเท่าไร” เธอหันไปพูดกับเขาหลังจากขึ้นมานั่งบนรถแล้ว เขาไม่ได้ตอบโต้อะไรเธอแต่กลับออกรถด้วยความแรงจนหลังเธอกระแทกกับเบาะที่นั่งจนเจ็บ “นี่นายขับรถให้มันดีๆ หน่อยได้มั้ย อุตส่าห์มีปัญญาขับรถแพงๆ ก็ช่วยขับให้มันเหมือนคนหน่อย”

“ถ้าไม่อยากลงจากรถก็รัดเข็มขัดแล้วนั่งไปเงียบๆ” เขาบอกเธอโดยไม่แม้แต่จะหันไปมอง

ใช้เวลาไม่นานทั้งสองคนก็มาถึงจุดหมาย โรสเดินตามชายหนุ่มขึ้นมาจนถึงชั้นสองของร้านแล้วเข้าไปในห้องวีไอพีที่เขาจองไว้คุยกับลูกความ

“นายนัดเจอลูกความของนายในที่แบบนี้เหรอ มันดูไม่ใช่สถานที่ที่คนดีๆ เขาจะมาคุยเรื่องงานกันเลย” เธอเดินมานั่งข้างๆ เขาก่อนยื่นหน้าไปคุยกับเขาใกล้ๆ “ให้เดานะลูกความของนายคงเป็นพวกพ่อค้ายา หรือไม่ก็พวกลูกคนรวยโดนคดีใช่มั้ย”

“เธอไม่ไปหาเพื่อนเธอเหรอ นัดกับเพื่อนไว้ไม่ใช่หรือไง” เขาหยิบเมนูขึ้นมาดูเพราะไม่อยากสนใจคนข้างๆ แต่เธอก็ยังไม่ยอมหยุดก่อกวนเขา

“นี่ ฉันถามนายจะไม่ตอบฉันหน่อยเหรอ อีกอย่างตอนนี้เพื่อนของฉันก็ยังไม่มีใครมาสักคน นายคุยกับฉันหน่อยสิ” เธอใช้นิ้วกดเมนูที่เขากำลังดูลง เพื่อให้เขาสนใจเธอวันนี้เธออุตส่าห์แต่งหน้าแต่งตัวจัดเต็มเพราะกะจะมายั่วเขาเต็มที่ แต่เขาก็ยังจะเอาแต่เมินเธออยู่ได้

“ข้อมูลของลูกความเป็นความลับฉันไม่สามารถบอกเธอได้ แล้วก็เชิญเธอออกไปได้แล้วอีกเดี๋ยวลูกความฉันก็จะมาถึงแล้ว”

“รีบไล่จัง ฉันขออยู่เจอหน้าลูกความของนายหน่อยไม่ได้หรือไง ฉันอยากเห็นตอนนายทำงานได้มั้ย” เธอขยับตัวเข้ามาใกล้เขามากขึ้นจนหน้าอกของเธอเกือบจะชนกับแขนของเขา แต่เขาก็ยังคงเฉยทำเพียงแค่มองเธอด้วยหางตา

“หึ อยากจะอยู่ก็เชิญ ฉันเตือนเธอแล้วนะ” เขาพูดเสร็จก็หันไปสนใจเมนูต่อก่อนจะเรียกพนักงานเข้ามาแล้วสั่งเครื่องดื่ม

เธออดแปลกใจไม่ได้ที่เขายอมเธอง่ายๆ แต่ยังไม่ทันได้ถามให้หายข้องใจประตูห้องวีไอพีที่ทั้งสองอยู่ก็เปิดออกพร้อมกับลูกความของเขาปรากฏตัวขึ้น แล้วเธอก็ได้รู้เหตุผลที่เขายอมให้เธออยู่ด้วยเขาคิดจะแกล้งเธอชัดๆ เพราะลูกความของเขาคือผู้ชายคนเดียวในโลกใบนี้ที่เธอกลัว

“พี่ธาม” โรสเรียกลูกความของเขาเสียงเบาจนเหมือนกระซิบ

“หึ” ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเบาๆ กับท่าทีของเธอที่พยายามหลบสายตาดุที่ลูกความของเขากำลังส่งมาให้เธอ คุณท่านเคยบอกกับเขาว่ามีคนคนหนึ่งที่ทำให้ลูกสาวของท่านกลัวได้ คนคนนั้นก็คือคุณธามหรือหมอธามลูกพี่ลูกน้องของเธอ

“สวัสดีครับหมอธาม สั่งอะไรดีครับ” เขาลุกขึ้นทักทายหมอธามที่เป็นลูกความของเขาก่อนจะยื่นเมนูให้

“ไม่เป็นไร ผมสั่งแล้ว” หมอธามนั่งลงฝั่งตรงข้ามเขา และยังมองคนที่พยายามใช้ตัวเขาเป็นที่หลบภัยด้วยสายตานิ่ง

“ไม่ต้องหลบหรอก หลบยังไงพี่ก็เห็น” พอหมอธามพูดจบหญิงสาวก็หันมายิ้มทักทายหมอธามด้วยท่าทีที่ต่างจากตอนที่อยู่กับเขาอย่างกับเป็นคนละคน “แต่งตัวได้ดีนี่ แต่งแบบนี้สินะถึงได้มีเรื่องตลอด แต่ช่างเถอะตอนนี้เธอเองก็โตแล้วอยากจะแต่งแบบไหนก็เรื่องของเธอ พี่ไม่ยุ่งหรอก แต่ระวังตัวเองหน่อยก็แล้วกัน” หมอธามทั้งดุแหละเตือนหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง

“ค่ะ” โรสตอบรับคำสั้นๆ ก่อนจะพยามดึงกระโปรงแสนสั้นของเธอลงทั้งๆ ที่มันลงมามากกว่านั้นไม่ได้แล้ว

“แล้วคิดไวหรือยังว่ากลับมาแล้วจะทำอะไร หรือจะอยู่เฉยๆ ไปก่อน” ธามยังคงถามน้องสาวของเขาต่อ

“คิดไว้แล้วค่ะ โรสว่าจะเขาไปช่วยคุณพ่อทำงานที่บริษัท แต่คุณพ่ออยากให้โรสพักก่อนอีกสักเดือนค่อยไปเริ่มงานค่ะ” ทันทีที่ได้ยินคำตอบธามก็ขมวดคิ้วก่อนจะถอนหายใจออกมา

โรสรู้สึกอึดอัดจึงพยามหาข้ออ้างเพื่อจะเลี่ยงออกมา “โรสนัดเพื่อนไว้พี่ธามคุยธุระต่อเถอะนะคะ โรสไม่กวนแล้ว” แต่ดูเหมือนความต้องการของเธอจะไม่เป็นผล เพราะคำพูดของทนายหนุ่มที่นั่งข้างๆ เธอ

“จะรีบไปไหน คุณบอกว่านัดเพื่อนไว้สี่ทุ่มไม่ใช่เหรอ นี้พึ่งจะสองทุ่มกว่าเอง ไปนั่งรอคนเดียวจะไม่เหงาเหรอ นั่งรอในห้องนี้ดีกว่าไหนๆ ก็คนกันเองทั้งนั้น” ไฟพูดพร้อมกับส่งยิ้มใจดีให้ แต่โรสมองออกว่าเขาแค่เล่นละคร

ถ้าตอนนี้คนที่นั่งอยู่ในห้องไม่ใช่พี่ธามพี่ชายที่เธอกลัว เธอกล้าเอาหัวเป็นประกันได้เลยว่าเธอต้องเข้าไปทึ่งหัวเขาแน่ๆ แต่เธอทำแบบนั้นไม่ได้เพราะมีสายตาดุจ้องมองอยู่

“ฉันไม่อยากรบกวนนายนะ ไหนนายบอกว่าข้อมูลของลูกความเป็นความลับไม่ใช่เหรอ มันคงจะไม่ดีหรอกถ้าฉันนั่งฟังด้วย” โรสยังพยายามหาข้ออ้างต่อไป

“ไม่เป็นไรหรอก ไม่ได้มีข้อมูลสำคัญอะไร” ไฟบอกก่อนจะหันไปถามธามที่นั่งอยู่ตรงข้าม “ให้คุณโรสนั่งรอกับพวกเราได้หรือเปล่าครับ”

“อืม” ธามตอบรับหน้านิ่ง

โรสกลับไปนั่งที่เดิมอย่างขัดใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เธอเลยได้แต่กระซิบคำขู่ให้กับคนที่นั่งข้างๆ เธอ “ฝากไว้ก่อนเถอะ”

ไฟกับธามเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับคดีที่เขาทำ โดยคดีที่ธามให้ชายหนุ่มทำคือคดีฟ้องหมิ่นประมาทที่พวกเกรียนคีย์บอกพิมพ์โจมตีแฟนสาวของเขา ถึงคดีจะไม่มีอะไรยากเพราะความผิดก็แทบจะชัดเจนแล้วก็สามารถเจรจาได้ แต่ที่ยากก็คงเป็นตรงที่ธามต้องการให้ฟ้องทุกคนที่ต่อว่าแฟนสาวของเขาในเรื่องที่ไม่เป็นความจริง ซึ่งมีจำนวนเยอะมากเพราะแฟนของธามเป็นถึงนักร้องดัง

โรสนั่งฟังทั้งสองคนคุยกันด้วยความรู้เบื่อเพราะเธอไม่เข้าใจเรื่องที่พวกเขาคุยกันเลย เธอเลยได้แต่นั่งเร่งในใจขอให้เวลาผ่านไปเร็วๆ แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครเห็นใจเธอเลยเพราะเวลาผ่านไปช้ามาก กว่าที่เธอจะหลุดพ้นจากห้องนั้นได้

“รู้แบบนี้ไม่น่าตามขึ้นไปเลย” เธอบ่นก่อนจะเดินไปร่วมโต๊ะกับเพื่อนๆ ของเธอที่มาถึงแล้ว

“หวัดดีโรเซ่ที่รัก” เพื่อนเธอลุกขึ้นมากอดทักทายเธอทันทีที่เดินมาถึง

“พวกเราคิดถึงมากเลยรู้มั้ย คิดถึงมากถึงขนาดต้องตามมาหาเธอที่เมืองไทยเลย” เพื่อนอีกคนของเธอที่นั่งอยู่พูด

“เหอะ ที่มานี่เพราะคิดถึงฉันจริงเหรอ หรือคิดถึงอะไรกันแน่” เธอถามอย่างรู้ทัน

“ก็คิดถึงเธอด้วย ส่วนเรื่องอย่างอื่นเป็นของแถม”

“เหรอ ไม่ใช่เรื่องอย่างว่าเป็นเรื่องหลักแล้วฉันเป็นของแถมหรอกเหรอ” เธอพูดแขวะเพื่อนๆอย่างตรงๆ

“เรื่องนั้นก็สำคัญแต่ไม่เท่าเธอหรอก เธอเคยเล่าให้พวกเราฟังเรื่องคนดูแลของเธอที่น่ากินคนนั้นจำได้มั้ย เรียกมาหน่อยได้มั้ยพวกเราอยากเห็น” โรสเบ้ปากให้เพื่อนๆ ของเธอทันที เธอคิดไว้แล้วว่าที่เธอถูกชวนมาต้องเป็นเรื่องผู้ชาย

“ข้างบนนั่นไง ที่ยืนข้างๆ พี่ชายฉัน” โรสชี้เป้าจุดที่ชายหนุ่มอยู่ เพื่อนเธอเลยรีบหันไปมองตรงจุดนั้นทันที แล้วก็ต่างกรี๊ดเพราะความหล่อของชายหนุ่ม

“หล่อ หุ่นน่ากินมากถ้าเธอไม่สนยกให้พวกเรานะ” หนึ่งในเพื่อนเธอรีบเอ่ยปากขอทันที

โรสยิ้มให้เพื่อนคนนั้นก่อนจะตอบ “เชิญ ถ้าเธอมีปัญญาทำให้หมอนั่นไปกับเธอได้ก็ตามสบาย”

“ไม่หวงจริงอ่ะ ว่าแต่ฉันสนพี่ชายเธอมากกว่านะหล่อดุดีสเปกเลยแนะนำให้ฉันหน่อยสิ”​

“ไม่”

“ทำไมหวงพี่เหรอ“

“เปล่า ฉันแค่ไม่อยากมีพี่สะใภ้แบบเธอ”

ส่วนทางด้านสองหนุ่มที่คุยธุระเสร็จก็เดินออกมายืนที่ระเบียงเพื่อดูการแสดง วันนี้คนที่ทำการแสดงก็คือลาน่านักร้องสาวที่เป็นแฟนสาวของธาม คนที่ธามให้ไฟช่วยทำคดีให้

“คุณลุงให้นายเป็นคนดูแลยัยเด็กแสบนั้นเหรอ” ธามพูดพร้อมกับมองไปที่โต๊ะที่โรสนั่งอยู่กับเพื่อนๆ

ไฟเองก็มองไปที่จุดนั้นเช่นเดียวกัน ”ครับ”

“ดูเหมือนคุณลุงจะโยนงานที่ยากให้นายเลยนะ”

“ก็พอตัวเหมือนกันครับ”

“ยังไงฉันก็ฝากนายด้วยก็แล้วกัน เด็กนั่นถึงจะแสบแต่ก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ก็แค่ชอบเรียกร้องความสนใจมากไปหน่อยแค่นั้น” หมอธามตบไหล่เขาเบาๆ ก่อนจะเดินลงบันไดไปเพื่อไปรับแฟนสาวที่ทำการแสดงจบลง

“ชอบเรียกร้องความสนใจงั้นเหรอท่าจะจริง” ไฟพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะยืนล้วงกระเป๋าแล้วจ้องหญิงสาวที่อยู่ข้างล่างอย่างไม่ละสายตา