บทที่ 5 ตบมาตบกลับไม่โกง
“โห่ ไม่แรงไปหน่อยเหรอ พวกฉันไม่ดีตรงไหน” เพื่อนคนเดิมของเธอที่สนใจพี่ชายเธอยังคงถามต่อ
“ถามว่ามีดีตรงไหน น่าจะตอบง่ายกว่านะ” โรสตอบพร้อมกับส่งรอยยิ้มจริงใจให้
“ฉันชอบเธอก็ตรงความจริงใจนี่แหละ ไม่ตอแหล ไหนๆ ก็ไม่ได้สองคนข้างบนแล้ว งั้นคนที่นั่งมองเธออยู่ข้างหลังละเป็นไง จัดการให้ได้มั้ย”
โรสหันไปมองตามที่เพื่อนของเธอบอก ชายหนุ่มที่นั่งโต๊ะข้างหลังเธอกำลังมองมาที่เธอจริงๆ ทันทีที่เธอหันไปมองเขาก็ยิ้มให้เธอพร้อมกับยกแก้วชนกลางอากาศ เธอเบะปากให้เขาก่อนจะหันกลับมาอย่างไม่สนใจ
“เป็นไงได้มั้ย”
“เธอไม่กลัวเมียหมอนั่นตบเอาเหรอ”
“เมีย หมอนั่นมีเมียแล้วเหรอ”
“ไม่เห็นผู้หญิงที่นั่งข้างหมอนั่นเหรอ จ้องตาแทบจะหลุดขนาดนั้น” โรสไม่ชอบคนแบบนี้เลยเธอออกจะรู้สึกขยะแขยงด้วยซ้ำ มีแฟนอยู่แล้วแท้ๆ ยังจะมาเล่นหูเล่นตาใส่คนอื่นอีก
“สรุปวันนี้ฉันจะได้กินผู้ชายมั้ยเนี่ย”
“พวกเธอก็หยุดบ้างเถอะจะกินอะไรทุกวี่ทุกวัน แล้วก็กินไม่ซ้ำหน้าเลย”
“ไม่ซ้ำอะไร ถ้าใครเด็ดพวกฉันก็กินซ้ำ แต่ถ้าไม่เด็ดจะทนกินของเดิมไปทำไมเซ็กส์เท่ากับสุขนะเคยได้ยินมั้ย”
“ฉันไม่คุยกับพวกเธอแล้ว ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า” โรสลุกขึ้นเดินออกไปทันที แต่ระหว่างที่เธอกำลังจะลุกเธอดันไปสบตากับผู้ชายโต๊ะข้างหลังที่มองเธอพอดี แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไร แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำต่อ โดยที่ไม่รู้ว่ามีใครเดินตามหลังเธอไป
โรสใช้เวลาในห้องน้ำสักพัก ก่อนจะเดินออกมา แต่เธอไม่สามารถเดินออกนอกประตูได้เพราะมีคนยืนขวางทางเธอไว้ เธอเลยเงยหน้ามองคนที่ขวางทาง เธอใช้เวลาคิดนิดหน่อยว่าเคยเจอผู้หญิงคนนี้ที่ไหน แล้วเธอก็นึกออกผู้หญิงคนนี้คือคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ไอ้ผู้ชายน่าขยะแขยงนั่นนี่เอง อย่าบอกนะว่าที่มาขวางเธอไว้แบบนี้เพราะอยากจะมีเรื่องกับเธอ เธอถอนหายใจเบาๆ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเจอเหตุการณ์แบบนี้
“ถอยไป” โรสพูดด้วยเสียงนิ่งปกติ แต่ดูเหมือนคนฟังจะไม่ได้คิดแบบนั้น ผู้หญิงคนนั้นเดินไล่ต้อนให้โรสถอยกลับเข้ามาในห้องน้ำ ก่อนจะปิดประตู
“เธอจะทำอะไร คิดดีแล้วเหรอที่จะทำแบบนี้ฉันไม่ได้อยากมีเรื่องนะ” เธอเอ่ยเตือนให้ผู้หญิงคนนั้นคิดให้ดีๆ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจ
“ไม่อยากมีเรื่องเหรอ ไม่อยากมีเรื่องแล้วแกอ่อยผัวฉันทำไม” ผู้หญิงคนนั้นยังคงเดินเข้าหาเธอไม่หยุด
โรสถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย เธอไม่อยากมีเรื่องเลยเดินหลบเธอคนนั้นเพื่อจะไปให้พ้นสถานการณ์น่าเบื่อนี้ แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ยอมให้เธอได้จากไปง่ายๆ เธออาศัยจังหวะที่โรสเดินผ่านแล้วไม่ทันระวังตัวจับไหล่ของโรสไว้ ก่อนจะออกแรงดึงให้เธอหันกลับมาแล้วฟาดมือเข้าที่แก้มซ้ายของโรสเต็มแรง ความแรงของฝ่ามือทำเอาโรสรู้สึกชาที่แก้มซ้ายทันทีและเธอยังรับรู้ได้ถึงกลิ่นคาวเลือดภายในปากของเธอ
“ฝันไปเถอะว่าฉันจะปล่อยแกไปง่ายๆ อีหน้าด้านชอบยุ่งกับผัวชาวบ้าน” ผู้หญิงคนนั้นด่าเธอแล้วยกมือเพื่อที่จะตบเธออีกรอบ
แต่รอบนี้โรสไม่มีทางที่จะให้เธอได้ทำอะไรแบบนั้นอีกแล้ว เธอขว้าข้อมือของผู้หญิงคนนั้นไว้ก่อนจะฟาดมือกลับไปแก้มของเธอคนนั้นแทน และมันแรงกว่าที่ผู้หญิงคนนั้นทำกับเธอแน่นอนเพราะหล่อนถึงกับล้มไปกองที่พื้น เลือดที่ไหลออกมาจากมุมปากของหล่อนก็มากกว่าที่เธอได้รับเป็นเท่าตัว แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นโรสก็ยังไม่หยุด เธอเดินไปที่ผู้หญิงคนนั้นก่อนจะใช้มือดึงผมของหล่อนจนหน้าหงายไปตามแรงดึง
“ฉันเตือนเธอแล้วนะว่าฉันไม่อยากมีเรื่อง แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้อ่อยผัวเธอ” พูดจบโรสก็ฟาดมือไปที่แก้มอีกด้านของเธอคนนั้นทั้งที่มือยังจิกที่ผมของเธอ จนผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
“นี่คือผลของการที่ไม่ฟังคำเตือนของฉัน” โรสกระชากผมของผู้หญิงคนนั้นไปข้างหลังด้วยความแรง
“โอ๊ย ฉันขอโทษ ปล่อยฉันเถอะนะฉันเจ็บ” เธอคนนั้นยกมือไหว้อ้อนวอนขอให้โรสปล่อย แต่หญิงสาวก็ยังไม่ยอมปล่อย จะให้เธอปล่อยคนที่ทำให้เธอเจ็บตัวไปง่ายๆ งั้นเหรอไม่มีทางหรอก เพราะใครที่กล้าทำเธอเจ็บมันต้องเจ็บกว่า
แต่ก่อนที่โรสจะได้ทำอะไรไปมากกว่านั้นประตูห้องน้ำที่ถูกผู้หญิงคนนั้นปิดไว้ ก็ถูกเปิดออกโดยฝีมือของคนที่ได้รับหน้าที่ให้ดูแลเธอ
ไฟสังเกตเห็นว่าคุณหนูตัวแสบหายไปเข้าห้องน้ำนานจนผิดสังเกต และลางสังหรณ์ของเขาบอกให้เขาตามไปดูเธอคนนั้น เขาเลยรีบไปตามหาเธอเพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับหญิงสาว แต่พอเขาเดินเข้าใกล้ห้องน้ำเขากลับได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิง ไฟรีบตรงไปทางเสียงนั้นทันทีด้วยความเป็นห่วงโรส แต่ภาพที่เขาเห็นคือผู้หญิงที่เขาเป็นห่วงกำลังใช้มือจิกผมของผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตามีสภาพยับเยินจากการถูกทำร้าย เขารีบเรียกพนักงานแถวนั้นให้ไปตามผู้จัดการร้าน ส่วนเขาก็รีบพังประตูห้องน้ำที่ถูกล็อคไว้ทันที ทันทีที่เข้าไปในห้องน้ำได้เขาก็ดึงตัวคุณหนูตัวแสบของเขาออกแล้วรีบเข้าไปดูอาการผู้หญิงคนนั้นทันที
“เป็นบ้าเหรอ ถึงได้ทำร้ายคนอื่นแบบนี้” ไฟถามเสียงดังด้วยความโมโห
โรสมองคนดูแลของเธออย่างอึ้งๆ นี้เขาต่อว่าเธอทั้งๆ ที่ไม่ถามเธอเลยเหรอว่าเหตุการณ์เป็นมายังไง นี่เขาตัดสินเธอไปแล้วใช่มั้ยว่าเธอผิด
“หึ” โรสหัวเราะให้กับตัวเอง ในสายตาของเขาเธอคงเลวร้ายมาสินะ
ไฟส่งผู้หญิงคนนั้นให้กับซินที่เป็นผู้จัดการร้าน ก่อนเธอจะพาคนเจ็บออกไป ตอนนี้ในห้องเลยเหลือแค่เขากับเธอ เขาลุกขึ้นแล้วเดินมาตรงหน้าหญิงสาวก่อนจะถามเธออีกครั้ง
“ฉันถามว่าเธอเป็นบ้าอะไร” เขาตะคอกถามเธอเสียงดัง
“แล้วนายคิดว่ายังไงละ” ส่วนเธอก็ตอบเขาด้วยน้ำเสียงยียวน
“ฉันถามเธอก็แค่ตอบ”
“ก็ไม่มีอะไร ฉันอยากได้ผู้ชายของยัยนั่นก็เลยขอแต่เธอไม่ยอมให้ ฉันเลยต้องจัดการไง นี่ใช่มั้ยคำตอบที่นายอยากได้ยิน” โรสโกหกเขาไป เพราะต่อให้เธอพูดความจริง เขาที่ตัดสินไปแล้วว่าเธอเป็นคนผิดก็ไม่มีทางเชื่อเธอหรอก
“นี้เธออยากได้ผู้ชายขนาดนั้นเลยเหรอ แม้แต่คนที่มีแฟนแล้วเธอก็ไม่เว้น ฉันถามจริงเถอะเธอคันมากเลบใช่มั้ย”
“คันสิก็ที่ผ่านมานายไม่ช่วยฉันเกาเลย ฉันก็ต้องหาคนเกาให้ไง” เธอพูดด้วยน้ำเสียงยั่วยวนตามสไตส์เธอ
“ได้ ในเมื่อเธอคันมากงั้นฉันจะช่วยเกาให้ก็แล้วกัน” พูดจบเขาก็จับข้อมือของหญิงสาวก่อนจะออกแรงดึงให้เธอเดินตามเขา แต่เธอก็ขืนตัวไว้ไม่ยอมเดินตามเขาแต่โดยดี เขาเลยกระชากเธอแรงๆ จนเธอเซเกือบล้ม แต่เขาก็ยังไม่หยุดเดินเธอเลยต้องกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามเขาไปรถถึงลานจอดรถ
“นายทำบ้าอะไร จะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ” เธอทั้งยื้อ ทั้งตีเขาแต่เขาก็ยังคงจับแขนเธอแน่นไม่ยอมปล่อย จนมาถึงที่จอดรถของเขา
“ก็ไปหาที่เกาให้เธอไง” เขาเปิดประตูรถก่อนจะดันให้เธอเขาไปในรถ เขาผลักเธอเขาไปในรถด้วยความแรงจงหลังเธอกระแทกกับคอนโซลตรงกลางรถจนเจ็บก่อนจะปิดประตูเสียงดัง กว่าเธอจะตั้งหลักได้เขาก็ใช้ขายาวๆ เดินอ้อมมาขึ้นรถฝั่งคนขับก่อนจะขับรถออกไปด้วยความเร็ว
“จอดรถ” เธอออกคำสั่งเสียงดัง แต่เขาก็ไม่ฟังยังคงขับรถต่อไปด้วยความเร็ว “หูหนวกหรือไงฉันบอกให้จอดรถ ถ้านายไม่จอดฉันจะกระโดดลงไป”
โรสขู่แต่ไฟก็ยังไม่สนใจอยู่ดี เธอเลยหันไปทางประตูและจะเปิดมันจริงๆ ไฟที่เห็นว่าโรสไม่ได้พูดเล่นเลยหักรถเข้าข้างทางก่อนจะจอด โรสที่ได้โอกาสที่รถจอดเลยเปิดประตูเพื่อจะหนี แต่เธอก็ยังไม่เร็วพอ ไฟคว้าทั้งตัวเธอและประตูรถไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะมีโอกาสได้เปิดมันซะอีก
“ทำบ้าอะไรอยากตายเหรอ” เขาตะคอกเธอเสียงดัง โชคดีที่ตอนนี้ดึกมากแล้วบนถนนเลยไม่ค่อยมีรถนานๆ ทีจะมีสักคันไม่งั้นตอนที่เขาปาดรถเพื่อจอดข้างทางอาจจะเกิดอุบัติเหตุไปแล้วก็ได้
“บางทีตายก็ยังดีกว่าไปกับนาย ปล่อย ฉันจะลง” เธอพยามบิดข้อมือของเธอจากมือของเขาแต่เขาก็จับมันแน่นจนไม่ยอมหลุดแม้ว่าเธอจะพยายามเอาออกจนเจ็บไปหมดแล้วก็ตาม
“ไม่อยากให้ฉันช่วยเกาแล้วเหรอ คันมากไม่ใช่หรือไง” เขากระชากตัวเธอเข้ามาใกล้ก่อนจะถาม
“ไม่จำเป็น มีคนอยากช่วยฉันเกาเยอะแยะ”
“หึ โดยเฉพาะผัวของคนอื่นใช่มั้ย”
“หึ นายไม่คิดว่ามันน่าตื่นเต้นดีเหรอ” ทันทีที่ได้ไฟยินคำตอบของโรสความโมโหของเขาก็พุ่งเกินที่เขาจะควบคุมได้
“ชอบความตื่นเต้นเหรอ งั้นลองข้างถนนหน่อยเป็นไง ฉันว่าน่าจะตื่นเต้นกว่าผัวชาวบ้านนะ”
พูดจบไฟก็เกี่ยวเอวหญิงสาวเข้าหาตัวก่อนจะประกบริมฝีปากลงมาอย่างรุนแรง โรสพยายามเอนตัวหลบแต่เขาก็ไม่ปล่อยให้เธอได้หนี ไม่ว่าเธอจะทุบหรือผลักแต่เขาก็ไม่แม้แต่จะหยุดแต่กลับยิ่งจูบเธอรุนแรงขึ้น เขาใช้มือบีบที่แก้มของเธอเพื่อพยายามดันปากของเธอให้เปิดออก แต่เธอก็พยายามฝืนไว้จนทนความเจ็บเพราะแรงบีบไม่ไหวในที่สุดปากของเธอก็เปิดทำให้เขาสามารถล่วงล้ำเขาไปได้
แต่ทันทีที่ไฟเข้าไปสำรวจในปากของโรสเขาก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวเลือดจากภายในปาก ไม่ใช่แค่กลิ่นคาวเลือดเขายังรับรู้รสชาติของเลือดได้ด้วย นี่เธอบาดเจ็บเหรอ ทันทีที่คิดได้ ไฟก็ถอนริมฝีปากออก แล้วเอื้อมมือไปเปิดไฟที่หลังคารถทันที
เขามองสำรวจใบหน้าของหญิงสาวในระยะใกล้ ถึงแม้ว่าโรสพยายามจะหันหน้าหนีไม่ให้เขาสำรวจก็ตามแต่เขาก็จับหน้าเธอไว้ แล้วเขาก็พบรอยแดงที่แก้มซ้ายของเธอ ในตอนแรกเขาคิดว่ารอยแดงนี้คือฝีมือของเขาที่พยายามบีบเธอเมื่อสักครู่หรือเปล่า แต่ก็ไม่น่าจะใช่เพราะรอยนี้มันใหญ่กว่าที่เขาบีบมาก แล้วยังรอยช้ำจางๆ ที่มุมปากอีก เธอไปได้แผลนี้มาจากตอนไหนหรือว่าก่อนที่เขาจะไปเห็นมันเกิดอะไรขึ้น
“เธอไปได้รอยแดงที่แก้มมายังไง” ไฟถามแต่โรสไม่ตอบเธอกลับสะบัดหน้าหนีไปอีกทางแล้วเอาแต่เงียบ “ฉันถามเธอไปได้รอยแดงนี้มายังไง โรสตอบมา” ไฟยังคงถามแต่เขาก็ยังคงได้คำตอบเป็นความเงียบ
นี่เป็นครั้งแรกสินะที่เขาเรียกชื่อของเธอ แต่เธอก็ยังไม่มีอารมณ์จะพูดกับเขาอยู่ดี เธอเลยทำเป็นไม่สนใจเขาโดยการหลับตาลง เธอได้ยินเสียเขาถอนหายใจก่อนร่างกายจะรู้สึกอุ่น เธอมองดูสาเหตุที่ทำให้เธอรู้สึกแบบนั้น เป็นเสื้อสูทของเขาที่เขาคลุมให้กับเธอ ก่อนที่เขาจะออกรถด้วยความนุ่มนวน เขาคิดว่าการทำแบบนี้จะทำให้เธอลืมเรื่องที่เขาทำกับเธอเหรอ เธอหลับตาลงอีกครั้งและเผลอหลับไปเพราะความเหนื่อย
ตอนที่ 44 จบเรื่อง และความจริงเรื่องใหม่เสียงคลื่นกระทบฝั่งเบาๆ ดังสม่ำเสมอ บ่งบอกถึงค่ำคืนที่เงียบสงบไม่ต่างจากหัวใจของชาวบ้านทั้งหมู่บ้าน ที่วันนี้เปี่ยมไปด้วยความหวังอีกครั้ง หลังจากที่ไกรสรถูกจับและทุกอย่างเริ่มคลี่คลายไฟนั่งอยู่หน้าเต็นท์ชั่วคราว ที่พวกชาวบ้านใช้เป็นศูนย์กลางในการรวบรวมหลักฐานและให้คำปรึกษาทางกฎหมาย เขายังคงสวมผ้าพันแผลที่แขน แม้หมอจะสั่งให้พัก แต่เขากลับเลือกจะใช้เวลาช่วยชาวบ้านยื่นเรื่องฟ้องเพื่อเอาที่ดินคืน“คุณไฟครับ นี่คือรายชื่อเจ้าของที่ดินที่พร้อมจะฟ้องในรอบแรกครับ” ชาวบ้านคนหนึ่งยื่นแฟ้มมาให้ด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม“ดีมากครับ เดี๋ยวผมจะจัดเรียงตามลำดับและแนบคำร้องไว้ให้ทุกคนในวันพรุ่งนี้” ไฟตอบกลับอย่างใจเย็น“ยืนยันตามราคานี้อีกครั้งนะคะ” โรสพูดกับผู้ใหญ่ทองคำ ตัวแทนกลุ่มชาวบ้านที่มาเจรจาในวันนี้ “ฉันจะซื้อที่พวกคุณในราคาที่มากกว่าตลาดกลางร้อยละห้าสิบ…เพราะมันควรค่ากับชีวิตของทุกคนที่ปกป้องมันไว้”ผู้ใหญ่ทองคำยิ้มออกมาอย่างซาบซึ้ง เขาไม่คิดว่าสาวสวยจากกรุงเทพฯ ที่ดูภายนอกเหมือนจะเป็นนักธุรกิจเย็นชา จะพูดคำพูดแบบนี้กับเขา“หนูโรส…ขอบใจแทนทุกคนในหมู่บ้า
ตอนที่ 43 รอยแผลและคำว่ารักเสียงฝีเท้าของไฟดังอย่างสม่ำเสมอขณะที่เขาเดินออกจากห้องพักของโรงแรมในเช้าวันถัดมา ใบหน้าของเขานิ่งขรึม ทว่าแววตากลับแฝงไปด้วยความแน่วแน่ เขาสวมเสื้อเกราะใต้เสื้อเชิ้ตเรียบหรู สูทสีน้ำเงินเข้มคลุมทับ ข้างในกระเป๋าเอกสารคือหลักฐานสำคัญที่จะใช้ยื่นฟ้องไกรสรโดยมีธามและแดเนียลเดินเคียงข้าง ลูกน้องของเฟร็ดเดอริกแฝงตัวอยู่รอบบริเวณอย่างแนบเนียน ความเงียบที่ปกคลุมไม่ได้ทำให้ความระแวดระวังของใครลดลง“ระวังตัวด้วย สายบอกว่ามันมาแล้ว”แดเนียลบอก หลังจากที่เขาอ่านข้อความที่ส่งมาในมือถือ สายที่เขาบอกก็คือคนของเฟร็ดเดอริค ที่เขาใช้ให้ไปสืบเรื่องมือปืนการจะจับมือปืนสำหรับเฟร็ดไม่ใช่เรื่องยาก เพราะเขารู้ตัวมือปืนอยู่แล้ว แต่ไฟต้องการให้มือปืนลงมือ เพราะจะได้มีหลักฐานแน่นหนาพอที่จะจับไกรศรชนิดที่ดิ้นไม่หลุด“ถ้ายัยโรสรู้ว่านายวางแผนแบบนี้ นายได้ถูกด่าแน่”ธามพูดอย่างรู้นิสัยน้องสาวของเขา“ครับ ผมก็คิวว่าน่าจะเป็นแบบนั้น”ไฟตอบ ริมฝีปากเขายกยิ้มขึ้นน้อย ๆ พอพูดถึงโรส เมื่อเช้าโรสจะตามเธอมาให้ได้ แต่ถูกกรห้ามไว้ กรบอกกับหญิงสาวว่าถ้าไม่รออยู่ที่ห้อง เขาจะพาเธอกลับกรุงเทพต่อ
ตอนที่ 42 แผนการและคำว่ารักบรรยากาศภายในห้องนอนเต็มไปด้วยความตึงเครียด หลังจากที่ไฟพาโรสเข้ามาในห้องนอนที่ว่าง เขาก็ไม่พูดอะไร แต่กลับเดินไปนั่งที่ปลายเตียง แล้วถอนหายใจออกมา"เธอมาที่นี่ทำไม โรส" เขาถามเสียงต่ำ โรสยืนหลังตรงก่อนจะตอบคำถาม "ก็มาตามนายไง ใครใช้ให้นายหนีมาหลังจากทำเรื่องพวกนั้นเสร็จ” โรสตอบอย่างกวนๆ“ไม่ตลกโรส ฉันเขียนโน๊ตไว้แล้วไม่ใช่เหรอ เธอไม่เห็นหรือไง” ไฟถาม “ไอ้กระดาษแผ่นนั้นของนายนะเหรอ เห็นสิ” โรสตอบ “แต่ต่อให้เห็นแล้วยังไง ฉันต้องทำตามด้วยเหรอ” “โรส ฉันไม่ได้ล้อเล่น ฉันไม่อยากให้เธอมา เพราะว่าที่นี่มันอันตราย” ไฟบอกอย่างโมโห กับความดื้อของหญิงสาว“ใช่ นายก็รู้นี่ว่ามันอันตราย ถ้ารู้ว่ามันอันตรายแล้วนายจะมาทำมัย” โรสเองก็ถามอย่างโมโหเหมือนกัน ไฟถอนหายใจ ดวงตาอ่อนลงเล็กน้อยเมื่อเห็นแววตาดื้อรั้นของเธอที่เต็มไปด้วยความห่วงใย "เธอรู้ไหม ว่าฉันไม่เคยกลัวอะไรเท่ากับ กลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไปอีกแล้ว"โรสเดินเข้าไปหาไฟ แล้วจับมือเขาไว้แน่นก่อนจะพูดความในใจของเธอออกมา "แล้วนายคิดว่าฉันไม่กลัวหรือไง ถ้าฉันต้องนั่งรอฟังข่าวนายอยู่ที่กรุงเทพ ฉันคงจะบ้าตายเพร
ตอนที่ 41 นายกล้าทิ้งฉันเหรอแสงแดดยามเช้าลอดผ่านม่านโปร่งบาง โรสพลิกตัวบนเตียงกว้างอย่างงัวเงีย มือของเธอควานหาความอบอุ่นของร่างที่แบบชิดกับเธอเมื่อคืน แต่แล้วเธอก็ต้องลืมตาขึ้นทันทีเมื่อรู้สึกว่าด้านข้างของเตียงว่างเปล่า"ไฟ" เธอเรียกเสียงเบา ลุกขึ้นนั่งแล้วกวาดสายตาไปทั่วห้อง แต่ไม่มีแม้เงาของชายหนุ่มที่เมื่อคืนนอนอยู่ข้างเธอโรสลุกขึ้นเพื่อจะแต่งตัวเพราะเธอคิดว่าเขาน่าจะอยู่ที่ข้างนอก แต่ก็พบเสื้อผ้าที่ถูกจัดไว้อย่างเรียบร้อย พร้อมกับกระดาษโน้ตแผ่นเล็กวางอยู่ด้านบน"ขอโทษที่ออกไปก่อน เรื่องที่ภูเก็ตฉันจะจัดการเอง เธอรอฟังข่าวอยู่ที่นี่" ไฟโรสยืนนิ่งหลังจากที่อ่านข้อความในจดหมายจบ มือของเธอกำกระดาษแน่นด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งตกใจ ไม่พอใจ และ...เป็นห่วง“หมอนั่นทำอะไร คิดว่าแค่ทิ้งจดหมายไว้แล้วฉันก็จะนั่งรอเฉยๆงั้นเหรอ บ้าไปแล้ว" เธอสบถเบาๆ ก่อนจะรีบแต่งตัวอย่างรวดเร็วแต่เมื่อเดินออกมาถึงห้องรับแขก โรสก็ต้องชะงักกับภาพที่เห็นตรงหน้า หมอกร หรือพี่กร ญาติผู้พี่ของเธอที่เธอเคารพ กำลังนั่งไขว่ห้างอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา จิบกาแฟอย่างสบายใจ"พี่กร" โรสเรียกด้วยเสียงแผ่วเบา “ทำไมพี่ถึง
ตอนที่ 40 ลงโทษเด็กดื้อ NCเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงในที่สุดรถของเธอก็จอดนิ่งในอาคารจอดรถแห่งหนึ่งโรสเงยหน้าจากกองเอกสารก่อนจะเปิดประตูเพื่อลงจากรถ แต่ประตูฝั่งของเธอก็ถูกเปิดออกก่อนที่มือของเธอจะถึงที่จับประตูเธอเงยหน้ามองคนที่เปิดประตูให้เธอก่อนจะแสดงสีหน้าตกใจออกมา เพราะคิดไม่ถึงว่าคนที่เปิดประตูให้เธอจะเป็นเขา“ไฟ” โรสเรียกชื่อของชายหนุ่มด้วยความตกใจชายหนุ่มไม่พูดอะไร เขาก้มลงอุ้มเธอขึ้นพาดบ่าก่อนจะเดินเข้าไปในตัวอาคารทันทีโรสที่พึ่งได้สติเธอมองสำรวจรอบๆ นี่มันไม่ใช่สนามบิน แต่มันเหมือนคอนโดมากกว่า“นี่นายจะทำบ้าอะไร ปล่อยฉันลงนะ” โรสดิ้นพร้อมกับโวยวาย แต่ไฟก็ไม่สนใจยังคงอุ้มเธอขึ้นคอนโดต่อไปทันทีที่เข้ามาในห้องเขาก็โยนเธอลงกับโซฟาอย่างไม่เบา สีหน้าเขาเรียบนิ่งแต่ดวงตานั้นเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธอย่างเห็นได้ชัด“นายทำบ้าอะไร” โรสโวยวายขึ้นมาทันที เธอดันตัวลุกขึ้นยื่นก่อนจะเดินมาเผชิญหน้ากับเขา“ฉันเคยบอกเธอแล้วนะ ว่าห้ามไปภูเก็ตคนเดียว ทำไมเธอถึงไม่ฟัง” ไฟพูดเสียงดังเกือบเป็นตะคอกตอนที่แดเนียลสามีของเฟย่าส่งข้อความมาหาเขาบอกว่าโรสขอไปพบเฟย่า เขารู้สึกใจหายกลัวว่าเธอจะทำอะไรบ้าๆ ถ้า
ตอนที่ 39 ผู้ทรงอิทธิพลตัวจริงรถยนต์คันหรูแล่นไปบนถนนโดยมีโรสนั่งอยู่ที่เบาะหลัง ในมือของเธอถือแฟ้มเอกสาร เธออ่านทวนเอกสารในมืออบย่างตั้งใจ เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับแผนการใหม่ที่กำลังจะเริ่มขึ้นในภูเก็ตด้วยตัวเองคนเดียวหลังจากทะเลาะกับไฟในบ้านของเขาวันนั้นนี่ก็ผ่านมาแล้วเกือบหนึ่งอาทิตย์ ที่เธอกับเขาไม่ได้ติดต่อกันเลย เขาไม่ติดต่อมาเธอก็ไม่ติดต่อไป ต่างคนเหมือยต่างหายไปจากชีวิตของกันและกัน แม้กระทั่งเรื่องที่เธอกำลังจะทำวันนี้เธอก็ตัดสินใจเองโดยไม่ได้ปรึกษาเขาวันนี้โรสกำลังไปหาเฟย่า เพื่อนสนิทของริลดาและลาน่า ซึ่งเป็นภรรยาของพี่ธามกับพี่กรพี่ชายทั้งสองของเธอเธอ เพื่อขอความช่วยเหลือในการจัดการกับพวกไกรสร เพราะในภูเก็ตคนที่ได้ชื่อว่าทรงอิทธิพลอย่างแท้จริงคก็คือ พี่น้องริชแมน และวันนี้เธอก็มีนัดกับริชแมนคนน้องนั่นก็คือเฟย่า ความจริงเธออยากเจอคนพี่นะ แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เธอจะเจอกับคนนั้นได้ต่อให้จะขอให้พี่ชายเธอช่วยก็ตาม“คุณเฟย่ารออยู่ข้างในค่ะ” เสียงของเลขาที่เปิดประตูให้บอกกับโรส โรสเดินเข้าไปในห้องทำงานของเฟย่า เธอมองสำรวจภายในห้องของเฟย่าที่ตกแต่งด้วยโทนสีขาวสบายตา ภายใ