/ โรแมนติก / ก็คิดว่าจะรัก / CHAPTER 13 เหมือนกันยังกับแกะ

공유

CHAPTER 13 เหมือนกันยังกับแกะ

last update 최신 업데이트: 2025-06-19 09:54:56

อัญญาที่คลอดลูกได้สามวันแล้ว แต่พ่อของเด็กยังไม่มีแม้แต่ทีท่าว่าจะมาสนใจไยดีเธอด้วยซ้ำ เธอที่ได้ลูกชายที่มีใบหน้าราวกับพ่อของเด็กไม่มีผิด เธอได้แต่อุ้มเขาไว้ในอ้อมแขนด้วยความรักใคร่ ก่อนที่จะมีคนเปิดประตูเข้ามาตอนแรกเธอคาดหวังว่าจะเป็นไลอ้อน แต่คนที่เปิดประตูเข้ามาดันเป็นผู้ชายที่ได้ช่วยเธอเอาไว้และพามาส่งที่โรงพยาบาล

“ผมซื้อของบำรุงมาให้ครับ”

“เกรงใจจังเลยค่ะขอบคุณมากนะคะ”

แววตาเธอผิดหวังแบบปิดไม่มิดปวดแผลก็ปวด ต้องดูลูกคนเดียวตอนกลางคืนแทบไม่ได้นอน แต่มีพยาบาลเข้ามาช่วยเหลือ

“น้องชื่อเพราะจังเลยครับตั้งใจตั้งให้เหมือนชื่อพ่อเขาหรือเปล่า”

“ก็...ใช่ค่ะ” ไม่มีอะไรจะต้องปิดบังตอนนี้เพิ่งอาบน้ำให้ลูกชายเสร็จ ให้กินนมแล้วหลับปุ๋ย

สกายแอบมองใบหน้าเด็กน้อยแบบชัดๆ เขาขมวดคิ้วเพราะใบหน้านั้นเขาคุ้นเคยมาก เหมือนใครบางคนแต่คงไม่บังเอิญขนาดนั้น

“ผมดูไลฟ์สดคุณตลอดเลย” เขานึกสนใจในความเด็ดเดี่ยวของหญิงสาว ทั้งเขายังไม่แคร์ว่าเธอจะมีลูกแล้วหรือไม่ เขาชอบเด็กเขารับได้ถ้าเธอจะมีลูกมาก่อน

“ท้องฟ้าสีขาวหรือคะ หรือว่า...” เธอพยายามนึกถึงแอคเคาน์หนึ่งที่คอยเข้ามาป่วนยามที่เธอไลฟ์สด คอยไล่ด่าผู้ชายที่เข้า
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • ก็คิดว่าจะรัก   CHAPTER 32 ครอบครัวของไลอ้อน

    ค่ำคืนบรรยากาศในห้องมืดสนิท ไฟในห้องปิดไปหมด สะท้อนแสงเพียงเล็กน้อยจากหน้าต่างที่สั่นไหวตามลมเบาๆ ไลอ้อนนอนหลับตาอย่างเหนื่อยล้า แต่ในความมืดที่ปิดกั้นโลกภายนอกนั้น ก็กลับมีสิ่งที่รอคอยเขาอยู่ในความฝันในฝันเขาตื่นขึ้นในวัดมืดๆ ทั้งสภาพแวดล้อมรอบตัวคลุมไปด้วยเงาดำ และเงามืดจากต้นไม้ที่โอนเอนพัดไปตามลมที่ไม่มีเสียงเขามองเห็นภาพของอัญญา แต่เธอยืนอยู่ตรงหน้าประตูวัดปากของเธอเหมือนจะขยับ แต่เสียงของเธอกลับไม่หลุดออกมาเป็นคำพูดราวกับเป็นแค่ภาพลวงตา“อัญญา” ไลอ้อนพูดออกไปเสียงสั่นพยายามเข้าใกล้แต่ทุกย่างก้าวเหมือนจะเดินไปในอากาศ ดวงตาของเขาลึกลงไปในความมืดที่พยายามกลืนกินทุกสิ่ง“เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”แต่ในตอนนั้นบางสิ่งยื่นมือออกมาจากความมืด จับข้อมือเขาไว้แน่น ก่อนที่เขาจะถูกดึงไปในความมืดจนหมดหนทางหลบหนี เสียงคำรามดังขึ้นรอบตัว“หากมึงไม่ทำตามสัญญาลูกชายของมึงต้องเป็นของกู” เสียงนี้เหมือนจะสะท้อนกลับมาจากทุกทิศทาง บีบคั้นหัวใจให้แหลกสลาย “ไม่! อย่ามายุ่งกับลูกชายฉัน” ไลอ้อนร้องลั่นเขาพยายามจะยื้อร่างของตัวเองให้หลุดพ้นจากแรงดึงนั้น แต่ร่างกายเขากลับช้าเหมือนเคลื่อนที่ในน้ำ แค

  • ก็คิดว่าจะรัก   CHAPTER 31 คุณภรรยายอมแล้วครับ

    อัญญาในชุดเจ้าสาวสีงาช้างเรียบหรู ก้าวเข้ามาช้าๆ พร้อมมือที่กุมท้องตัวเองไว้อย่างทะนุถนอมดอกไม้ในแจกันวางเรียงตามแนวทางเดิน ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ไปทั่วห้องพิธีพื้นไม้เก่าเอี๊ยดอ๊าดเบาๆ เมื่อแขกเหรื่อไม่กี่คนเริ่มทยอยเข้ามานั่งแถวหน้ามีชายหญิงวัยกลางคนพ่อแม่ของไลอ้อนนั่งยิ้มอย่างตื้นตันข้างๆ กันคือไทเกอร์ในชุดทักซิโด้ตัวจิ๋วสีครีม ผูกเนคไทสีชมพูตอนนี้ไทเกอร์อายุเพียงสิบเอ็ดเดือน แต่ตาเป็นประกายเหมือนรู้ดีว่า วันนี้พ่อกับแม่ของเขากำลังทำสิ่งสำคัญไลอ้อนยืนรออยู่ที่หน้าแท่น ดวงตาของเขาเริ่มแดงตั้งแต่เห็นเธอเดินเข้ามาเพียงไม่กี่ก้าว และพอเธอยิ้มให้เขาก็กลั้นไม่อยู่น้ำตาไหลอย่างเงียบงันลงบนแก้ม ขณะที่อัญญาก้าวเข้ามาใกล้จนยืนอยู่ตรงหน้า“คุณร้องไห้ทำไมคะ” เธอกระซิบถามเขา“ก็ฉันไม่คิดว่าจะโชคดีขนาดนี้”เขาเช็ดน้ำตาเบาๆ อายแขกที่มาร่วมงาน เขาจัดงานแต่งในโบสถ์เล็กๆ มีแค่ลูกน้องและพ่อแม่มาเป็นสักขีพยานอัญญาบีบมือเขาแน่น ดวงตาเธอเองก็พร่าไปด้วยน้ำตาเสียงของผู้ประกอบพิธีดังขึ้นอ่อนโยน ท่ามกลางความเงียบสงบและอากาศที่อบอุ่นราวฤดูใบไม้ผลิ“อิงครัตคุณยินดีจะอยู่เคียงข้างอริญดา ทั้งในวันที่สุขและวัน

  • ก็คิดว่าจะรัก   CHAPTER 30 รออย่างมีความหวัง

    รองเท้าผ้าใบสีขาวที่ก้าวลากไปกับพื้นลินิเลียมดังก้องไปตามทางเดินยาวของโรงพยาบาลจิตเวช นินนี่ถูกคุมตัวโดยเจ้าหน้าที่สองคน พาเธอเข้าไปในห้องพักรักษาที่ถูกออกแบบมาอย่างปลอดภัย ใบหน้าเคยสวยหวานของเธอบัดนี้ซีดเซียวและไร้ความรู้สึกดวงตาเบิกกว้างแต่ไร้แววเหมือนคนหลุดออกจากโลกของความจริงไปแล้ว“อัญญา อัญญา อัญญา!” เสียงของเธอเอ่ยชื่อของหญิงสาวซ้ำๆ ด้วยเสียงที่สั่นเครือและหวาดระแวง เธอหัวเราะบางจังหวะ และร้องไห้ในวินาทีถัดมา“ฉันสวยกว่าเธอเขาต้องรักฉันสิ ไลอ้อนเป็นของฉัน เขาเคยบอกว่าเราคู่กันเขาเคยบอก”เสียงเธอพร่ำพูดซ้ำๆ จนเจ้าหน้าที่ต้องฉีดยาระงับประสาท ภาพทั้งหมดถูกบันทึกไว้เป็นหลักฐานยืนยันถึงสภาพจิตที่ไม่สมประกอบของเธอในขณะที่ก่อเหตุเธอถูกตั้งข้อหามีความผิดฐานพยายามฆ่า แต่ด้วยคำวินิจฉัยจากแพทย์ผู้เชี่ยวชาญทางจิตเวช ทำให้ศาลมีคำสั่งให้ส่งตัวเข้าสถานพยาบาลแทนการจำคุก เพื่อทำการรักษาอาการทางจิตอย่างต่อเนื่องห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ กลายเป็นโลกใหม่ของนินนี่ที่นี่ไม่มีคำว่าความรัก ไม่มีอัญญาให้เธอแข่งขันด้วยอีกต่อไป มีเพียงเงาสะท้อนในกระจกที่เธอไม่กล้ามองตรงๆส่วนวิภาแม่ของอัญญาถูกตำรวจจับได้แถว

  • ก็คิดว่าจะรัก   CHAPTER 29 หัวใจแตกสลาย

    “บอสครับเจอสัญญาณมือถือของคุณอัญญาแล้วครับ ตอนนี้อยู่แถวถนนเลียบคลอง ทางออกเมืองครับ” สมชายรายงานเสียงตื่น บนหน้าจอแท็บเล็ตแสดงตำแหน่งจุดหยุดนิ่งของสัญญาณ GPS“เหยียบให้สุด อย่าแวะที่ไหนทั้งนั้น!” ไลอ้อนไม่พูดอะไรนอกจากเร่งเสียงคำสั่งสั้น ๆรถพุ่งทะยานด้วยความเร็วสูง เสียงเครื่องยนต์คำรามอย่างไม่เกรงใจใครมือของไลอ้อนกำแน่น ใบหน้าเคร่งเครียด เหงื่อผุดเต็มหน้าผาก เขาส่งข้อความหาอัญญาหลายครั้งไม่มีการอ่านไม่มีการตอบ“ขออย่าให้ฉันมาช้าไปได้โปรด”รถเคลื่อนมาถึงโค้งถนนด้านหน้ามีรถพยาบาลและตำรวจจอดเรียงรายไฟไซเรนหมุนวูบวาบ ร่างคนเจ็บนอนเรียงกันอย่างรีบเร่งกำลังรอการเคลื่อนย้าย “ข้างหน้ามีอุบัติเหตุครับ” “ขับเลี่ยงๆ ออกไป” แต่สายตาของเขาหันไปมองรถคันสีดำที่พังยับเยิน เห็นคนเจ็บถูกนำออกจากตัวรถ หัวใจของไลอ้อนเหมือนถูกกระชากออกมาทันที เพราะชุดที่คุ้นเคยที่เห็นอัญญาใส่เมื่อตอนเช้า เป็นชุดที่สั่งตัดเย็บอย่างดีจากแบรนด์ที่เขาสั่งทำ“จอด!! จอดเดี๋ยวนี้!!”เขาเปิดประตูรถก่อนที่จะหยุดสนิทดี วิ่งพุ่งลงไปยังร่างนั้นอย่างคนเสียสติ“อัญญา! อัญญา! ได้ยินฉันไหม” เขาทรุดลงข้างร่างของเธอ มือสั่นแตะที่แก้มแ

  • ก็คิดว่าจะรัก   CHAPTER 28 แตกหัก

    นินนี่นอนเอกเขนกอยู่บนโซฟาหรู สายตาจับจ้องไปที่หน้าจอมือถืออย่างเลื่อนลอย เธอเลื่อนดูฟีดโซเชียลเหมือนทุกวัน แต่แล้วนิ้วของเธอกลับชะงักกึก“ครอบครัวของเรา กำลังจะมีสมาชิกใหม่ ❤️ #BabyOnTheWay”ไลอ้อนโพสต์ภาพอัญญาที่กำลังยิ้มอ่อนโยน มือของเขาวางอยู่บนหน้าท้องของเธอ ภาพนั้นเหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจนินนี่“มะ ไม่จริงอัญญาท้องลูกอีกคนเหรอ” เธอพึมพำ น้ำเสียงสั่นสะท้าน เธอคลิกเข้าไปที่คอมเมนต์ทุกคนแสดงความยินดี เพื่อนเก่าของเธอหลายคนเข้ามาชื่นชม อัญญาดูมีความสุขราวกับโลกนี้เป็นของเธอหัวใจของนินนี่เต้นแรงด้วยความโกรธ แรงอิจฉาและความผิดหวังพุ่งเข้าจู่โจม เธอขบฟันแน่นจนกรามขึ้นเป็นสัน มือที่กำโทรศัพท์สั่นระริก“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!”เสียงกรีดร้องดังลั่นห้อง โคมไฟที่อยู่ใกล้มือเธอถูกปัดตกลงมาแตกกระจาย เสียงกระจกแตกดังสนั่นทั่วบริเวณ แต่เธอไม่สนใจเธอกรีดร้องออกมาสุดเสียง ผลักข้าวของทุกอย่างลงพื้น โต๊ะกลางถูกพลิกกระเด็น จานชามแตกกระจายตามแรงขว้างของเธอ“ทำไมอีอัญญามึงถึงมีแต่คนเข้าหา” ตั้งแต่วันที่เธอดึงเขาเข้ามาจูบ วันนั้นไลอ้อนถอนหุ้นและยกเลิกสัญญาทุกอย่างกับครอบครัวเธอ จนตอนนี้พ่อของเธอไม่มีเงินไป

  • ก็คิดว่าจะรัก   CHAPTER 27 ง้ออีกครั้ง

    เสียงลมหายใจแผ่วเบาของลูกชายตัวน้อยที่หลับอยู่ข้างๆ ทำให้บรรยากาศเงียบงันราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุน แต่ในหัวใจของไลอ้อนกลับเต็มไปด้วยเสียงราวพายุโหมกระหน่ำ เสียงคำพูดที่เขาไม่เคยพูดออกไป เสียงความรู้สึกผิดที่เขาไม่กล้าจะยอมรับเขานั่งนิ่งอยู่ปลายเตียงมองรูปคู่ของเขาและเธอที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง รูปที่อัญญายิ้มกว้างขณะอุ้มลูกมือของเขาวางอยู่บนไหล่เธอแบบขอไปที ไม่มีร่องรอยของความรักในแววตาของเขาในวันนั้นหรือบางที อาจเป็นเพราะเขาไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองรักเธอมากแค่ไหน“อัญญา” เขาพึมพำกับตัวเองน้ำเสียงสั่นเล็กน้อยเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขายอมให้เข้าใกล้หัวใจ ยอมให้เห็นด้านที่เปราะบางที่สุด แต่เขากลับเป็นคนที่ผลักไสเธอเองด้วยคำพูดเฉยชาด้วยความเงียบเย็นที่เหมือนมีดกรีดเขาไม่เคยพูดคำว่ารักไม่ใช่เพราะเขาไม่รู้สึก แต่เพราะเขากลัวว่าจะสูญเสียมันไปหากยอมรับหลังจากวันที่เห็นน้ำตาในตาเธอ วันที่ลูกงอแงแต่เขาไม่เคยอุ้มลูก ไม่เคยพาไปฝากครรภ์ไม่เคยอุ้มชูเลี้ยงดูเพราะความอคติของตัวเองล้วนๆ“ฉันรักเธออัญญา” เขาพูดกับเงาของตัวเองในกระจกซ้ำแล้วซ้ำเล่า“ฉันรักเธอ ขอโทษที่ฉันมันโง่ ขอโทษที่ละเลยเธอ ขอโทษที่

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status