Librairie
Rechercher
Accueil / โรแมนติก / ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม / บทที่5

Share

บทที่5

Auteur: อาภาลดา
last update Dernière mise à jour: 2025-11-05 13:04:42

“โง่” คำแรกที่เขาพูดกลับเป็นคำต่อว่าอันคุ้นชิน น่าแปลกที่มหาเทวีได้ฟังถึงกับยิ้มทั้งน้ำตาเสียอย่างงั้น

“เฮียสิงห์กลับมานานแล้วเหรอคะ?”

“พึ่งถึงเมื่อคืนนี้เอง” ชายหนุ่มพูดพลางขยับตัวหย่อนก้นลงบนเตียงคนป่วยด้วยท่าทีสนิทสนม ก่อนจะปรายตามองหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า

“แล้วเราล่ะ ทำไมสภาพอนาถขนาดนี้”

“ฮึก...ก็เฮียเสือสิคะ ทิ้งหลีไว้ตรงถนนเปลี่ยว” หญิงสาวตอบกลับอย่างเจ็บใจ

เจ็บทั้งตัว เจ็บทั้งใจเป็นแบบนี้นี่เอง

“แล้ว...เธอจะเอายังไงต่อล่ะ?”

“หลีจะหย่า!!!”

“หย่า?” คนอายุมากกว่าทวนคำซ้ำ อย่างไม่เชื่อในน้ำคำแม้แต่นิด ใบหน้าหล่อเหลาคมคายที่ไม่ต่างจากน้องชายเจือไปด้วยความเฉยเมยอันคุ้นชิน ทว่าคนมองกลับรู้สึกอุ่นใจอยู่บ้าง

“ใช่ค่ะ หลีจะหย่า...เฮียสิงห์ไม่เชื่อเหรอ?”

“....”

“เฮียสิงห์!! หลีพูดจริงนะ” พยายามย้ำกับเขา รวมถึงย้ำใจตนเอง ดวงตาหวานเจือดุเล็กมองตามร่างสูงใหญ่ที่ตอนนี้กำลังหยิบแอปเปิลที่ผู้ก่อเหตุนำมาเยี่ยม จัดแจงปอก..การกระทำของเฮียสิงห์ไม่ต่างจากพี่ชายคนโตที่คอยดูแลน้องๆ ในวัยเด็ก..กระแสอบอุ่นตีตื้นเต็มหัวใจ

ตั้งแต่เธอสูญเสียคุณย่า..นานแค่ไหนแล้วนะที่มีใครสักคนคอยห่วงใย

ภายในห้องเวลานี้มีเพียงผู้ชายตัวโตที่มีสถานะ 'ไม่ใช่สามี' ส่วนคนอื่นออกจากห้องอย่างรู้มารยาท

“กินสิ” เขายื่นส่วนที่ปลอกแล้วมาให้ มือเล็กของคนเจ้าอารมณ์รับมาเข้าปากอย่างกระฟัดกระเฟียด

รสชาติหวานกรอบของผลไม้สุดโปรดพาให้ลืมความเจ็บปวดทางใจ อารมณ์เริ่มกลับมาดีขึ้น ก่อนจะระบายทุกอย่างให้พี่สามีฟังด้วยน้ำเสียงเริ่มที่จะปล่อยวาง

“เฮียสิงห์อาจจะคิดว่าหลีทำไม่ได้”

ก็แน่ล่ะ สมัยเรียนมีหลายครั้งที่เธอถูกพยัคฆ์เมฆาทำร้ายความรู้สึก และมีหลายครั้งที่เธอขู่จะเลิกกับเขา ทว่าสุดท้ายก็เป็นเธอที่ทนไม่ไหวต้องกลับไปง้อเขาก่อนทุกครั้ง

“ฮึก...หลีเคยคิดว่าจะรักเขาคนเดียวตลอดไป แต่หลีพึ่งเข้าใจค่ะ”

“….”

“ความรัก...มันบังคับใจกันไม่ได้ ฮึก...หลียอมแพ้แล้ว”

“อือ...แล้วเฮียจะรอดู..แต่ตอนนี้เธอนอนพักก่อนเถอะ” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลเล็กน้อย พลางก้มลงมองมือเรียวที่กำลังกำชายเสื้อเขาไว้แน่น ชายหนุ่มเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

“เฮียสิงห์อยู่เป็นเพื่อนหลีก่อนได้ไหม?”

“...”

“เฮียก็รู้...ครอบครัวหลีไม่มีใครแล้ว”

พ่อแม่เสียตั้งแต่เด็ก ส่วนคุณย่าก็ตามไปเมื่อไม่กี่ปีก่อน ขณะที่ผัวโทรไปก็มีแต่คำพูดประชดประชัน และมองเธอไม่ต่างจากเหลือบไร

“อยู่เป็นเพื่อนหลีนะคะ หลีไม่ชอบอยู่โรงพยาบาลคนเดียว”

“อือ เธอนอนเถอะ” เขารับคำทื่อๆ ทว่ามือที่กำปลายเสื้อก็ยังไม่มีทีท่าจะปล่อย จนสิงหเรศต้องลอบถอนหายใจ ก่อนจะปลอบเจ้าหล่อนด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย

“นอน...เฮียสัญญาถ้าเธอไม่หลับ...เฮียก็ยังไม่ไปไหน”

“หลีรู้ เฮียสิงห์ใจดีอยู่แล้ว”

เธอพูดพร้อมส่งยิ้มตาหยีมาให้ ทว่าคำว่า ‘ใจดี’ กลับพาให้พี่สามีชะงักไปชั่วครู่

ใจดี?

คนที่ฆ่าคนในสนามรบราวกับผักปลาอย่างเขา..ห่างไกลกับคำว่าใจดีนัก

คำนี้ๆ คงมีแต่ยัยเด็กโง่จอมคลั่งรักเรียกเขาคนเดียวละมั้ง..

สายตาคมที่จ้องมองเพื่อนรุ่นน้องสมัยเด็กอ่อนลงเล็กน้อย

ผ่านไปเกือบอาทิตย์

พยัคฆ์เมฆายังคงใช้ชีวิตเหมือนคนโสด โดยแทบจะลืมเลือนไปเลยว่ายังมีภรรยาตีทะเบียนอยู่อีกคน วันนี้ก็เหมือนกันเมื่อพิมลภาบ่นว่าเหงา เขาก็รีบขับรถไฮเปอร์คาร์มารับถึงหน้าคอนโดทันที

“วันนี้เฮียสิงห์จะพาน้องภาไปเที่ยวไหนคะ” หญิงสาวขึ้นรถเสร็จก็เอ่ยถามเสียงเบา

“เฮียว่าจะพาเราไปช็อปปิ้ง ชดเชยที่โดนเยหลีทำร้ายดีไหม?”

“ค่ะ น้องภาตามใจเฮีย..เอ๊ะ นี่มือถือใครคะ?” เธอพูดพร้อมกับก้มลงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู

เคสโทรศัพท์สีดำทว่ามีเพชรเม็ดเล็กประดับดูเก๋มีเอกลักษณ์ก็พอให้พิมลภาเดาได้ทันทีว่าเจ้าของเป็นใคร ในขณะที่คนอายุมากกว่ามีสีหน้าตกใจ ก่อนจะรีบปรับสีหน้าเป็นเรียบเฉย

หรือวันนั้นที่เขาทิ้งเธอ..แล้วโทรหาไม่รับสาย ไม่ใช่เพราะเจ้าหล่อนงอน ทว่ากลับเป็นเพราะโทรศัพท์มือถือตกบนรถของเขา?

ความไม่สบายใจบางอย่างแล่นวาบ..หัวคิ้วเริ่มขมวดกันยุ่ง แม้ลึกๆ จะเริ่มรู้ตัวว่าทำผิด แต่ด้วยความชีวิตไม่เคยยอมรับว่าตน ‘ผิด’ จึงรีบหาข้ออ้างไม่ใส่ใจได้ทันที

เขาไม่ผิด เป็นเธอที่ผิดที่ทำร้ายพิมลภาก่อน..

และก็ช่วยไม่ได้..เขาไม่ได้ใช้รถคันนี้มาเป็นอาทิตย์..ใครจะไปรู้ว่าเยหลีจะลืมมันไว้บนรถของเขา

“ของเยหลีใช่ไหมคะ?”

“.....”

“เยหลีนี่โชคดีจังนะคะ ได้นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถของเฮียเสือ ผิดกับภาที่ต้องหลีกทางไปอยู่ที่อื่นหลายปี” อดีตคนรักพูดด้วยน้ำเสียงน้อยอกน้อยใจ ด้วยรู้ว่าเฮียเสือหวงรถเป็นหนักหนา โดยเฉพาะที่นั่งข้างคนขับต้องมีสถานะเป็นคนสำคัญ

ผู้หญิงคนนั้นไม่ต้องพยายามอะไรก็สามารถจับจองได้ทันที ผิดกับเธอที่เพียรพยายามตีสนิทไฮโซสาว จนแทรกซึมเข้าไปในความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่จนสำเร็จ...

หึ...ถึงยัยนั้นจะสวยกว่า รวยกว่า แต่แล้วไงล่ะ? สุดท้ายก็เอาผัวไม่อยู่...อยู่ดี

พิมลภาคิดหยามเยาะในใจ ทว่าต่อหน้าผู้ยังคงแสร้งตีหน้าเศร้าเรียกร้องความสนใจ เพียงแต่ครั้งนี้ไม่รู้พยัคฆ์เมฆาคิดอะไรอยู่ เขาถึงยังนิ่งเงียบถามก็ไม่ตอบ เธอจึงทำได้เพียงถามเสียงแห้ง

“เฮียเสือจะให้ภาเอามือถือไว้ตรงไหนดีคะ?”

“โยนมันไว้ด้านหลัง เดี๋ยวกลับบ้านไปเฮียค่อยคืนให้เยหลี”

Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Previous Chapter Next Chapter

Latest chapter

  • ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม   บทพิเศษ2

    พิมลภาเองก็เดินควงแขนชายหนุ่มจนมาถึงลานจอดรถใต้ดินของโรงพัก ใบหน้าอ่อนหวานยิ้มร่ามีความสุข ตอนนั้นถือว่าเธอโชคดีเหลือเกินที่ตอนนั้นเลือกจับปลาสองมือ ถึงพิทักษ์ไม่ได้เกิดมาในครอบครัวไฮโซ แต่ในปัจจุบันกลับถือว่าเป็นหนึ่งในนักธุรกิจไฟแรงแห่งยุค แถมยังไม่มีเมียเป็นตัวเป็นตนอีกด้วย“พี่พิคะ น้องภาเห็นร้านอาหารฝรั่งเศสเปิดใหม่ที่ไอคอนเราไปลองกันดีไหมคะ” เธอจะอัปลงโซเชียลให้ฉ่ำเลย หัวหน้าเลขาที่จ้องจะแย่งตำแหน่งกับเธอจะได้อิจฉา“เธออยากไปเหรอ?” พิทักษ์ถามยิ้มๆ ทว่าสายตากลับมีเล่ห์นัยบางอย่างที่พิมลภาไม่ทันสังเกต“ค่ะ น้องภาอยากไปกับพี่พิ”“ได้สิ ไอ้ต้อย มึงมานี่” หันไปสั่งคนงานที่บ้าน หญิงสาวมองตามด้วยสายตาแปลกใจเล็กน้อย ก่อนมือเล็กที่กำลังควงแขนจะถูกเขาแกะออกด้วยท่าทีรังเกียจ“ผู้หญิงคนนี้กูยกให้”“คะ?” พิมลภาย้อนถามด้วยสีหน้างงงวยยกให้?“พี่พิ…มะ..หมายความว่ายังไงคะ?”“ก็หมายความว่าฉันยกตัวเธอให้คนงานของฉันไงล่ะ” คำตอบของเขาแสนจะเย็นชาจนพิมลภาอึ้งไปชั่วครู่ มารู้สติก็ตอนที่ไอ้คนสวนดิบเถื่อนเข้ามาดึงแขน“ยี้ ปล่อยนะ ไม่ค่ะ น้องภาไม่ยอม” ปากเตรียมโวยวาย ยังไงที่นี่ก็สถานีตำรวจ เธอไม่เชื่อว่

  • ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม   บทพิเศษ

    ณ ห้องขังดวงตาคมกวาดมองนอกกรงขังด้วยสายตาหดหู่ บรรยากาศตอนสายเริ่มมีเจ้าพนักงานเดินขวักไขว่ไปมาสร้างความกระวนกระวายอับอายให้แก่ไฮโซหนุ่มเหลือเกิน ถ้าคุณปู่รู้ว่าก่อเรื่องทะเลาะวิวาทขณะรอลงอาญาเขาตายแน่ พยัคฆ์เมฆาย้อนคิดไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เขาจำได้ว่าหลังรู้ข่าวว่าพี่ชายจะแต่งงานกับเยหลี เขาผิดหวังรุนแรงมาก‘เฮียสิงห์ เฮียทำแบบนี้กับผมได้ยังไง นั่นเมียผมนะเว้ย’ เขาตามไปอาละวาดต่อหน้าเฮียสิงห์ ก่อนชายคนนั้นจะนั่งไขว่ห้างหรี่ตามองมา พร้อมยังยิ้มเยาะใส่‘สิงห์มึงมีสิทธิ์เรียกร้องอีกเหรอ?’‘เหอะ เฮียหมายความว่ายังไง’‘ฉันถามแกไงล่ะ แกมีสิทธิ์เรียกร้องอะไรอีก’‘ทำไมผมจะไม่มีสิทธิ์วะ มีอย่างที่ไหนพี่มาเอาเมียน้อง’ คำเหยียดส่อเสียดพาให้พี่ชายหน้าแดงด้วยความโกรธขึ้นทันที สรรพนามเรียกหาจึงเปลี่ยนตามแรงอารมณ์‘มึงหยุดพูดปากหมาๆ มึงอย่าลืมนะ มึงแอบอ้างมาตลอด’‘เฮียหมายความว่ายังไง? ผมไปแอบอ้างอะไร?’‘มึงก็รู้เหมือนที่กูรู้ คนที่ช่วยชีวิตเยหลีในกองเพลิงเมื่อตอนนั้นเป็นกู’ ข้อเท็จจริงที่ประกาศใส่หน้าพาให้คุณปู่ที่นั่งมองอยู่ไม่ไกลนั่งอึ้ง ในขณะที่เขาก็นิ่งไปด้วยความละอาย แต่ส่วนลึกก็ยังเถียง

  • ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม   บทที่41จบ

    คำว่า 'สารภาพ' พาให้เยหลีเริ่มจะไม่สบายใจ เธอเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลาคมคายที่เคร่งขึ้นจนสัมผัสได้ผู้หญิงที่เคยจมกับความสัมพันธ์ที่เป็นพิษอยู่หลายปีเริ่มหวาดกลัวอย่าบอกนะว่าเฮียสิงห์แอบไปมีผู้หญิงคนอื่น?ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เธอคงทนไม่ได้ ชายหนุ่มไม่พูดอะไร เขาเพียงถอดเสื้อยืดที่สวมอยู่ออก ท่ามกลางพระอาทิตย์ที่กำลังตก แสงสีส้มเองก็สาดส่องแผ่นหลังแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม เยหลีเองก็เคยจินตนาการว่าภายใต้ร่มผ้าของเขาคงจะเป็นผิวเข้มเรียบเนียน ซึ่งอาจจะมีร่องรอยการต่อสู้บ้าง ทว่ากลับไม่คิดว่าจะเห็นรอยขรุขระคล้ายกับแผลไฟไหม้ดังที่เห็นในตอนนี้หญิงสาวชะงักไปชั่วครู่ ใจเริ่มสั่นระรัว มือเล็กขาวผ่องเอื้อมมือไปสัมผัสร่องรอยบนนั้นแผ่วเบา ดวงตาคมสวยรื้นน้ำใสเธอจำได้ว่าวันที่เกิดอุบัติเหตุไฟไหม้ เธอเผลอนอนหลับบนโซฟาในตึกเล็กที่เป็นเรือนไม้แกะฉลุลายตามสมัยนิยม ความร้อนจากการเผาไหม้ทำให้เด็กหญิงวัยประถมงัวเงียตื่น เวลานั้นรอบตัวมีแต่ควันไฟ เธอทั้งสำลัก อีกทั้งยังกลัวมาก แต่ก็พยายามคลานต่ำหาทางออก ทว่าควันที่พวยพุ่งทำให้คลานไปไม่ทันถึงทางออก อนุสติก่อนสลบเธอเห็นภาพรางๆ เป็นเด็กผู้ชายร่างผอมสูง เค้า

  • ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม   บทที่40

    เวลาผ่านไปเดือนกว่าหญิงสาวในชุดเสื้อกระโปรงสีชมพูอ่อนกำลังหมุนตัวอยู่หน้ากระจก พลางยกยิ้มให้กับรูปลักษณ์ใหม่ที่สะท้อนบนนั้น เฮียสิงห์น่าจะชอบลุคนี้นะ?ก็ผู้ชายส่วนใหญ่ชอบผู้หญิงอ่อนหวานนี่ เธออยากเอาใจแฟนเลยแต่งตัวตามที่คิดว่าแฟนจะชอบ“คุณหลีคะ คุณสิงห์มาแล้วค่ะ” สาวใช้คนสนิทเคาะประตู พร้อมกับส่งเสียงแจ้งเตือนด้วยความสุภาพเยหลียิ้มให้ตัวเองในกระจกอีกครั้ง พร้อมกับปลุกความมั่นใจในตนเอง เธอสวยขนาดนี้เฮียสิงห์ต้องชอบสิ! ก่อนจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งใช้เวลาไม่กี่นาทีร่างเล็กก็เดินมาถึงสวนในคฤหาสน์ความชอบของเฮียสิงห์จะต่างจากอดีตสามีก็ตรงนี้ เฮียเสือรักในปาร์ตี้และความวุ่นวาย ในขณะที่เฮียสิงห์รักธรรมชาติและความสงบ ที่สำคัญยังชอบต้นไม้เป็นพิเศษโดยเฉพาะสวนของบ้านเธอ หญิงสาวสังเกตเห็นรูปร่างสูงใหญ่เอวสอบในเสื้อยืดลำลองดูสบายๆ ได้ในทันที“เฮียสิงห์คะ” เสียงหวานใสติดจะอ้อนเล็กๆ เรียกให้ชายหนุ่มหันมามองแล้วยิ้มตอบ นัยน์ตาคมลอบสำรวจคนตรงหน้าก่อนจะเอ่ยทัก“วันนี้เหมือนหลีแปลกๆ ไปนะ?” ไม่รู้ว่าแปลกตรงไหน แต่เขารู้ว่าเธอมีอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนไป“คิคิ หลีว่าแล้วเฮียสิงห์ต้องทัก”“….”“เฮียสิงห์ทายส

  • ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม   บทที่39

    เมื่อทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่หวังพยัคฆ์เมฆาถึงกับอยู่ในภาวะมึนงง กว่าจะรู้ตัวซูเปอร์คาร์คันหรูก็ขับมาถึงคอนโดหรูกลางใจเมือง ดวงตาคมเพ่งมองไปยังชั้นที่พิมลภาอยู่ อีโก้ลูกผู้ชายที่ถูกอดีตภรรยาทำร้ายย่อยยับถูกปลอบประโลมด้วยแสงไฟที่ลอดส่องออกมานั่นสิ ถึงแม้เยหลีจะเลิก ‘รัก’ เขาแล้ว ทว่าก็ยังมีผู้หญิงอีกคนที่แสนดี ยอมรับในตัวเขา และรักเขามากอยู่คนหนึ่งไม่ใช่หรือไง?ไม่มีเธอฉันก็ไม่ตายหรอกนะเยหลีริมฝีปากคนหน้าหล่อยกยิ้มขึ้น ใจเริ่มชื้นเขาสัญญากับตนเองว่าต่อไปหลังจากนี้จะเป็นแฟนที่ดีและจะเป็นสามีที่รักเดียวใจเดียว เขาจะแสดงให้เยหลีเห็นและต้องอิจฉาผู้หญิงคนนั้น หลังจากจอดรถเสร็จร่างสูงใหญ่รีบสับเท้าไปยังห้องอดีตชู้รักด้วยหัวใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง มือใหญ่สแกนบัตรเพื่อเข้าห้อง ยังไม่ทันสังเกตรองเท้าหนังชั้นดีที่ถูกถอดไว้ด้านหน้า ทว่ากับสะดุดตากับเสื้อคลุมสีหวานที่ถูกกองทิ้งไว้บนพื้น ปากที่เตรียมอ้าเรียกชู้รักหุบลงทันใด เขายิ้มผ้าคลุมชุดนอนขึ้นมาดู ใจดวงโตเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ เกิดลางสังหรไม่ค่อยดีบางอย่างภายในห้องมีเพียงเสียงแอร์คอนดิชัน อากาศเย็นเฉียบ แต่แผ่นหลังเขากลับชื้นเหงื่อด้วยค

  • ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม   บทที่38

    “คุณพยัคฆ์เมฆาคุณอย่าโง่ อย่าให้ฉันต้องย้ำว่าเราหย่ากันแล้ว และการที่คุณเบิกจ่ายเงินในส่วนที่คุณไม่ใช่เจ้าของ มันไม่ได้ต่างจากการฉ้อฉล”“หลี เฮียไม่ได้โกงเงินนะเว้ย เธอไม่มีสิทธิ์พูดแบบนี้” คำว่าฉ้อฉลมีผลให้คนตัวโตกว่าถึงกับร้อนรน ยิ่งสบตาเอาเรื่องของหญิงสาวยิ่งรู้ว่าเธอเอาจริง“ฉันไม่มีสิทธิ์พูด งั้นเอาแบบนี้ไหมคะ ฉันยินดีที่จะทำให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ และพร้อมจะไปแจ้งความ”“แจ้งความ!? เธอบ้าไปแล้ว เธออย่าลืมนะว่าวันที่ไฟไหม้เป็นฉันที่พาเธอไปส่งโรงพยาบาล”“ค่ะ เพราะฉันรู้ไงว่าคุณเป็นผู้มีพระคุณ แต่...ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะไม่เอาเรื่อง ทดแทนกับบุญคุณที่คุณเคยช่วยชีวิต และฉันจะถือว่าเงินที่ฉันเสียไปหลายปีชดเชยหมดไปแล้ว ตกลงไหมคะ?”พยัคฆ์เมฆานิ่งอึ้ง ถ้าเขาตอบรับคำขอ นั่นก็แปลว่าข้ออ้างในการแถ และพาตนมาวนเวียนกับผู้หญิงตรงหน้าคงหายไป ส่วนความมั่นใจในตอนต้นที่ว่าถ้าเขาง้อเธอหน่อย เธอคงยกเลิกให้พลันสลายหายไปในทันทีเธอหมดรักเขาแล้วจริงๆ“หลี..เธอต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ?” เขาถามกลับเสียงแหบแห้ง แววตาเคลือบความเสียใจ เยหลีเพียงยกยิ้มข้างเดียว ก่อนจะตอบกลับคนในอดีตด้วยน้ำเสี

Plus de chapitres

Vous vous intéresseriez aussi à

Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status