ตอนที่ 12

“ไม่...” เวทิศเด็กดื้อบอกเสียงหนักแน่น เขาอุ้มร่างสาวขึ้นมากระเตงไว้ด้านหน้า ใช้ร่างใหญ่กดคนร่างเล็กแนบไปกับบานประตู แล้วจัดการปลดปล่อยตัวตนกร้าวแกร่งออกมาอย่างรวดเร็ว

“เว...ไม่ได้ !”

ภริดาห้ามเสียงหลง แต่คนโหยสวาทไม่ฟัง เจ้าเด็กดื้อจับส่วนหัวมนทู่จดจ่อตรงร่องรัก แล้วจับกระชับบั้นท้ายอวบเต็มสองมือ เขาขยับบั้นเอวกระทุ้งสอดใส่เข้าหาเต็มแรง

“อื้อ !”

เวทิศปิดปากนุ่มด้วยจูบเร่าร้อน เขาขับเคลื่อนลำกายแข็งคึกในร่องนุ่มแน่นอย่างดุดัน ทุกจังหวะกระแทกกระทั้นเต็มแรง สอดเสยง้างงัด โถมถั่งเข้าใส่ด้วยความโหยหาหื่นกระหาย

ภริดาหลับตาแน่น สองแขนกอดลำคอแกร่งไว้ สองขารัดเอวสอบแนบแน่น รองรับแรงกระแทกอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง กายสาวโยกคลอนสั่นกระเพื่อมอยู่บนกายกำยำ

เพราะเร่งรีบ เพราะเวลามีจำกัด เวทิศจึงเร่งจังหวะรักโหมห่มเข้าหาถี่ยิบ กอดเกี่ยวนำพาหญิงสาวไปยังจุดสุขสมพร้อมกัน

เวทิศกระทุ้งแรงครั้งสุดท้าย สอดใส่ลำกายลึกสุดทาง แล้วกดแช่แนบแน่น ปลดปล่อยสายน้ำอุ่นในร่องสาว เขารับรู้ถึงการตอดรัดหนุบหนับทั่วลำกาย เพราะพี่ดาแตกซ่านไปพร้อมกันกับเขา

เมื่อพายุรักเร่าร้อนพัดผ่านไป เวทิศจูบอ่อนหวานเอาอกเอาใจพี่ดา พอเขาถอนจู