Chapter 8 สนามแข่งร้อนแรง NC 25+

โรเบิร์ตพาธรามาที่สนามตามที่สัญญาไว้ โดยที่พาขึ้นไปที่ชั้นบนเหมือนที่เคยพาน้องเพียงขวัญขึ้นไป

“หือ น้องธราธิปเป็นไงบ้างครับ แขนเรานะ” ทอมสันหันมาทักทายเด็กที่เพื่อนพามาอย่างแปลกใจเพราะห้องนี้จะพามาเฉพาะคนสำคัญ ใกล้ชิดเท่านั้น

“หน้าตาสดชื่นนะมึง” ทอมหันมาทักทายเพื่อนตนเองที่เดินมายักคิ้วให้

“แขนดีขึ้นแล้วครับ แต่ยังลงแข่งไม่ได้”

“เอาน่า มาดูเทคนิคของคนอื่นก่อนเดี๋ยวก็หายครับ อย่าใจร้อนจะได้หายเร็ว ๆ”

“ครับ พี่ทอมสัน”

“วันนี้เป็นไงบ้างวะ”

“เออมาวันนี้ก็ดีจะได้ดูคู่คืนนี้แม่งดุทั้งสองทีม มันส์แน่วันนี้” ทอมสันหันมาบอกเพื่อนตนเอง

“อ้าวไอ้วิน เออ น้าคม สวัสดีครับ มาได้ไงใครอยู่กับพ่อภูครับ”

“สวัสดีครับ อ้อ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีอะไรวุ่นครับก็เลยมาได้”

“เหมือนโดนบังคับมาเลยนะครับน้าคม ไอ้วินมึงไปบังคับน้าคมมาเหรอว่ะ ไอ้เวร เดี๋ยวกูจะฟ้องอีแวนส์”

“โอ้ย ไม่บังคับก็ไม่มาครับคุณทอม ไม่ต้องฟ้องครับ เพราะอีแวนส์รู้ตั้งนานแล้ว”

“หะ อีแวนส์รู้นานแล้ว ทำไมพวกกูไม่รู้อ่า”

“ฮึ ฮึ มีแค่มึงครับที่ไม่รู้ไอ้ทอมอย่ามารวม”

“อะไรว่ะ โห่ได้ไงเนี้ยกูถูกทิ้งเหรอ เซ็งเลยคืนนี้กูไปหาน้อง ๆ ดีกว่า ฮ่า ฮ่า”

“น้าคมกินข้าว