"เห้อออ เหนื่อยยยยย" ผมเดินขาลากมาที่เตียงหลังจากพาสามแสบไปอาบน้ำแล้วพาเข้านอนซึ่งกว่าจะยอมนอนกันผมต้องหยิบนิทานมาเล่าเกือบหมดตู้"ห้ามบ่นนะ ไหนบอกอยากมีลูกหลายๆ คน""ก็ไม่ได้บ่นค๊าบบบแค่พูดว่าเหนื่อยเท่านั้นเอง แต่ถ้าได้เอาเมียก็คงจะหายเหนื่อย^^" ผมส่งสายตาเจ้าชู้ใส่เมียทันที"ไม่ต้องเลยนะเหนื่อยแล
"คนใช้อย่างบัวใครจะมาสนใจคะคุณฟ่าง และอีกอย่างบัวก็ไม่เคยคิดจะมีคนรักบัวอยากอยู่รับใช้คุณๆ ในบ้านหลังนี้ไปจนกว่าทุกคนจะไม่ต้องการบัว""บัว...ทุกคนในบ้านหลังนี้ไม่มีใครคิดว่าบัวเป็นคนรับใช้หรอกนะ ทุกคนรักบัวกันทั้งนั้นโดยเฉพาะเด็กๆ ที่บอกว่าพี่บัวใจดีแล้วก็น่ารักมากๆ เด็กๆ รักบัวนะ""บัวก็รักคุณหนูๆ
วันต่อมา...ข้าวฟ่าง...วันนี้ฉันกับเตอร์เราตื่นกันแต่เช้าเพราะเตอร์จะพาฉันไปหาหมอที่โรงพยาบาลคือพักนี้ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้มันรู้สึกหดหู่เศร้าๆ แปลกๆ และมักจะเป็นช่วงค่ำๆ ด้วยนะ พอพระอาทิตย์ตกดินปุ๊บฉันจะเริ่มมีอาการทันทีมันเป็นเองโดยอัตโนมัติจนฉันกลัวว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าเพราะคิดถึงลูกตอนนี้เร
"ได้สิครับ" ผมไม่ขัดใจลูกอยู่แล้วถ้าแกอยากเป็นอะไรอยากทำอะไรผมก็จะสนับสนุนทุกอย่าง"ผมก็จะแข่งกับพี่ด้วยนะพี่ฮิวโก้^^""ได้สิเรามาขับรถแข่งกันนะฮีโร่^^" ผมคิดว่าถ้าพวกแกโตขึ้นผมคงจะต้องยกกิจการสนามแข่งรถของผมให้พวกแกดูแลกันเองซึ่งน่าจะอีกหลายสิบปีเพราะตอนนี้ขายังเหยียบไม่ถึงคันเร่งเลย>เวลาต่อมา..
ฮันเตอร์..."ขอพ่อกอดแม่หน่อยไม่ได้เหรอค๊าบลูกพ่อก็คิดถึงแม่ฟ่างเหมือนกันนะ>ลูกชายจอมแสบทั้งสองคนที่หวงแม่ยิ่งกว่าอะไรทุกวันนี้ผมกับฟ่างแท
"ผัวก็แค่หยอกเล่นเฉยๆ เอง""มันใช่เรื่องไหม รู้หรือเปล่าว่าตอนที่เตอร์บอกมองอะไรไม่เห็นใจฟ่างรู้สึกยังไง""ผัวผิดไปแล้ว ผัวขอโทษ""เอะอะก็ขอโทษ ขอโทษ คำขอโทษมันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาได้ทุกเรื่องหรอกนะถ้าเตอร์ยังทำตัวแบบนี้ ไม่รู้ว่าฟ่างคิดถูกหรือคิดผิดที่ยอมให้อภัยเตอร์" ผมทำให้ฟ่างเสียใจอีกแล้วส