01- พริบพราวคนสวย

งานนี้หญิงสาวจะเลือกใคร และ ชีวิตของเธอจะวุ่นวายขนาดไหน เมื่อมาเฟียหนุ่มทั้งสองคนได้ก้าวเข้ามาในชีวิต...

✨ แล้วใครกัน...ที่จะคุ้มเกมนี้? ✨ ไบรอันต์ พริบพราว หรือ เซน...

:: ไบรอันต์ ::

มาเฟียหนุ่มและนักธุรกิจ อายุ26ปี เก่งและมากไปด้วยความสามารถ สุขุม ทรงอำนาจ  เขาถูกขนานนามว่า "ฉลาดเป็นกรด"

"ไม่มีเรื่องไหนที่จะรอดพ้นสายตาของฉันไปได้  แม้กระทั่งม้าพยศอย่างเธอ"

:: พริบพราว ::

นักศึกษาสาวสวยสุดเปรี้ยว อายุ21ปี ฉลาดน้อยแต่ก็พกความมั่นใจมาเกินร้อย เก่งทฤษฎีบทรักแต่ในภาคปฏิบัติเท่ากับศูนย์

"คอยดูนะ ไม่มีอะไรที่พราวทำไม่ได้"

:: เซน ::

มาเฟียหนุ่มและนักธุรกิจ อายุ26ปี เจ้าเล่ห์ เจ้าคารม ใบหน้าที่มักเปื้อนรอยยิ้มแต่กลับซ่อนความร้ายกาจไว้ภายใน เขาถูกขนานนามว่า "รอยยิ้มอำมหิต"

"ฉันชอบนะความกล้าของเธอ และฉันก็ชอบปราบม้าพยศอย่างเธอด้วยสิ"

@งานเลี้ยง 20.00น.

ตึกตึก ตึกตึก..

เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นกระเบื้องหรู ที่เกิดจาก พริบพราว สาวสวยสุดเซ็กซี่ที่อยู่ในชุดเดรสรัดรูปสีขาว เธอเดินตรงเข้ามาในงานเลี้ยงสุดหรูด้วยเรือนร่างอรชรผิวขาวละเอียด มาพร้อมกับหน้าอกอวบใหญ่ที่แทบจะล้นออกมาจากชุดราตรีเกาะอกตัวสวยที่รับกับเอวคอดกิ่วและสะโพกผายบวกกับบั้นท้ายงอนงามที่มันเด้งขึ้นลงตามจังหวะที่ก้าวเดิน จนเรียกสายตาบรรดาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ นักธุรกิจไฮโซชื่อดังได้เป็นอย่างดี

“ (*u*) ” พริบพราวยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยที่วันนี้เธอตกเป็นเป้าสายตาของเหล่าบรรดาผู้ชายและหญิงสาวเพราะด้วยความสวยของเธอ โดยในทุกจังหวะก้าวเดินของเธอ พริบพราวจะแอบเบะปากใส่หญิงสาวคนอื่นๆ ที่มองเธอกลับมาด้วยสายตาที่ริษยาอย่างเหนือกว่า

“อยู่ไหนนะ?” ทันทีที่เข้ามาในงานเลี้ยงเธอก็สอดส่ายสายตามองไปทั่วในงานเพื่อหาคนสำคัญ ก่อนที่ตาคู่สวยจะสะดุดและพบคนที่นัดหมายเธอไว้ และตัดสินใจเดินนวยนาดเขาไปหาบุคคลนั้นทันที

“สวัสดีค่ะคุณแม่” พริบพราวพนมมือขึ้นไหว้เรียกผกาผู้เป็นแม่ของเธออย่างมีจริต

“เฮ้อ....มาได้สักทีนะตัวแสบ ฉันก็ลุ้นจะแย่กลัวว่าแกจะไม่มาอีก” ผกาอุทานออกมาอย่างโล่งอก ที่ลูกสาวคนเดียวของเธอเดินทางมาถึงงานเลี้ยงตามที่นัดหมายไว้สักที

“ต้องมาสิคะคุณแม่~ ระดับพริบพราวแล้วคำไหนคำนั้น!”

“จ้า!....ลูกรัก ลูกเทวดาของแม่!”

“ค่ะ~” พริบพราวเอ่ยตอบผกาด้วยน้ำเสียงสดใส โดยไม่สนใจสายตาเอือมระอาของผู้เป็นแม่ที่กำลังมองสำรวจตัวเธอเลย

“แล้วนี่แกเป็นอะไร นอนตกหมอนเหรอ..ทำไมเชิดคอสูงขนาดนั้น” ผกามองลูกสาวตัวเองที่เชิดปลายคางขึ้นสูงและเผยอปากขึ้นเล็กน้อยพร้อมส่งสายตายั่วยวนอย่างมีจริตไปรอบๆ ข้างอย่างลอยหน้าลอยตา

“อือแม๊!...นี่หนูกำลังเชิดใบหน้าโชว์ความสวยให้ทุกคนในงานเห็นอยู่นะ”

“ฮ่าๆ จริงดิ! ใครสอนแกเนี่ยว่าทำท่าแบบนี้แล้วสวย ฉันก็นึกว่าเส้นเอ็นที่คอแกยึด ฮ่าๆ ”

“แม่! อย่าหัวเราะเสียงดังไปสิคะ นี่มันเส้นยงเส้นยึดอะไรกัน แม่นี่ขัดจังหวะหนูจริงๆ ไม่เข้าใจวิธีการโปรยเสน่ห์ของหนูเลย ชิ!”

พริบพราว Talk…

ฉันชื่อพริบพราวค่ะ! เป็นลูกสาวคนเดียวของคุณอำนาจ และคุณผกานักธุรกิจระดับกลางๆ ของประเทศ ที่สวยแซ่บที่สุดในสามโลก เพราะว่าบรรดาลูกสาวนักธุรกิจคนอื่นๆ ที่ผลิตออกมาก็มีแต่ใบหน้าที่จืดๆ และทำตัวเฉยๆ บางคนก็ทำตัวใสๆ จนฉันล่ะหมั่นไส้ นี่เลยเป็นสาเหตุที่ไม่มีใครเหมาะที่จะเป็นเพื่อนฉันเลยสักคน

ฉะนั้นฉันเลยเบื่อที่จะต้องเข้างานสังคมแบบนี้ เลยแอบเบี้ยวนัดคุณแม่อยู่บ่อยๆ แต่ที่เบื่อที่สุดก็คงจะหนีไม่พ้นกับพวกชอบแอ็บ ครันสายตาฉันก็ไปปะทะกับนางเชอรี่ รากไม้ (นี่ฉันแอบตั้งนามสกุลให้มันเองT.T เพราะฉันไม่ชอบมันมากที่สุด) เพราะนางคือไม้เบื่อไม้เมาของฉัน และครอบครัวของเราก็ไม่ถูกกัน เพราะพ่อนางและพ่อฉันเป็นคู่แข่งทางธุรกิจกันอีก

ฉันเบะปากใส่นางเชอรี่รัวๆ เมื่อมันส่งยิ้มอ่อนให้ฉันอย่างผู้มีชัยชนะ เพราะว่าวันนี้มันมีผู้ชายคนใหม่มายืนข้างกายควงแขนแนบชิดในงานอีกแล้ว ซึ่งฉันจะต้องพยายามข่มอารมณ์ความอิจฉานี้ไว้ถึงแม้ว่าภายในใจมันจะร้องดั่งไฟสุมทรวงก็ตาม

“พราว!...นี่แกคิดอะไรอยู่” เสียงผกาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นความผิดปกติของลูกสาว

“.....” พริบพราวไม่สนใจเสียงเรียกของผู้เป็นแม่ เธอยังคงสายตาเคียดแค้นไปยังเชอรี่โดยที่ทั้งคู่กำลังปะทะสายตากันดั่งละครหลังข่าว

“ยัยพราว!!” ผกาเอ่ยเรียกชื่อลูกสาวเสียงดังอีกครั้ง

“อะไรอีก แม๊!!”

“พอเลย! แกหยุดคิดจินตนาการเป็นละครหลังข่าวเลยนะ”

“แม่นี้รู้ทันหนูจริง! หนูจะไม่ให้อภัยแม่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์!”

“ไม่ให้อภัยยี่สิบเปอร์เซ็นต์อะไรของแก นี่ฉันแม่แกนะ!”

“เชอะ! หนูล่ะไม่เข้าใจจริงๆ เลยนะ นี่หนูทั้งสวยแซ่บแบบขนาดนี้ทำไมผู้ชายดีๆ ถึงไม่ตกถึงท้องเลยสักคน นี่พรหมจรรย์ของหนูหยากไย่จะขึ้นแล้วนะแม่ เฮ้อ...หนูอยากให้ใครสักคนมาช่วยแง้มมันออกมาสักที T-T”

“ว๊ายย! นี่แกพูดอะไรเนี่ย พูดจาน่าเกลียดมาก หยุดพูดและหยุดคิดแบบนี้เลยนะยัยพราว!”