Share

18.ดื้อจะโดน

Auteur: inglada
last update Dernière mise à jour: 2025-06-09 17:59:46

“คุยกับใครเมื่อกี้” เสียงทุ้มนุ่มจากโรซานดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงในชุดทำงานเดินมานั่งลงบนเก้าอี้ เขาปรายตามองคนตัวเล็กที่ยืนบ่นอะไรพึมพำอยู่เมื่อสักครู่แล้วกวักมือเรียกเธอซึ่งก็ยอมเดินมานั่งบนตักเขา

“พี่เลย์โทรมาค่ะ”

“ว่าไง”

“บอกว่าพรุ่งนี้จะมาหา มาเอาเอกสารด้วยมั้ง”

“ไม่ดีใจเหรอ?” ถามเมื่อเห็นใบหน้าหวานไม่ดีใจเหมือนที่ควรจะเป็น เธอถอนหายใจทิ้งอีกครั้งแล้วโนมใบหน้าไปจุ๊บปากหนาเบาๆ อย่างไม่ได้เกรงใจสายตาของเหล่าบอดีการ์ดกับแม่บ้านที่ยืนตากผ้าอยู่เลยสักนิด

“ก็ดีใจ แต่ว่าพี่คะ…”

“หื้ม?”

“เรา เราทำแบบนั้นกันแล้ว…” พูดโดยที่ไม่ได้มองหน้าเขาจนโรซานต้องใช้มือจับคางเธอให้หันหน้ามาทางเขา

“แล้ว?”

“แล้วจะอยู่แบบนี้ไปตลอดเหรอคะ”

“พี่เคยสงสัยว่าตัวเองจะรักผู้หญิงคนหนึ่งได้มากแค่ไหน และพี่ได้คำตอบแล้วว่าพี่รักเขามากจนไม่สนว่าคนอื่นจะมองพี่เป็นคนยังไง เป็นชู้ของเธอ เป็นผู้ชายที่แย่งเมียเพื่อนพี่ไม่เคยสนใจคำพูดพวกนั้นเลยสักนิด”

“พี่รักหนูเหรอคะ?”

“พี่รักเธอมาตั้งนานแล้ว เธอก็รู้แล้วไมใช่เหรอ?”

“หนูคิดว่าพี่ไม่ได้รักหนูแล้ว คิดว่าพี่โกรธเกลียดหนูและที่ยังอยู่กับหนูเพราะหนูเป็นน้องสาว” ตั้งแต่เธอคบกับเลเ
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Latest chapter

  • ของเพื่อน   21.ความสุขเล็กๆ The end

    “สโนว์ครับ”“หนูไม่เป็นอะไร ไม่เป็นอะไรจริงๆ” ขาเรียวหยุดเดิน เสียงสั่นๆ บอกคนข้างกายโดยที่น้ำตามันไหลไม่หยุด แม้จะเช็ดไปแล้วหลายต่อหลายครั้งมันก็ยังคงไหลมาไม่หยุด“กลับบ้านกันนะครับ”“ฮืออออออ”“ไหนว่าไม่เป็นอะไรแล้วร้องทำไมครับ”“เสียใจ เจ็บใจ โมโหและก็โกรธ ฮือออออ” มือเล็กยกขึ้นมาปิดหน้าปิดตาตัวเองร้องไห้ เธอขยับไปกอดเขาซุกหน้าลงบนแผงอกแกร่งแล้วปล่อยความเสียใจออกมาเป็นน้ำตา“ร้องออกมาให้หมดวันนี้วันเดียวเลยนะ ผู้ชายแบบนั้นไม่ควรค่าให้เธอเสียใจหรอก วันนี้เดี๋ยวพี่จะปลอบใจเธอเอง” น้ำเสียงในประโยคท้ายนั้นทำให้สโนว์ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองเขาที่มีสีหน้าแววตาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์“นะ หนูเสียใจจริงๆ นะคะ”“พี่ก็ยังไม่ได้ว่าเธอแกล้งเลยนี่นา”“สีหน้าพี่เจ้าเล่ห์ หื่นกามมีความลามกกับโรคจิตนิดๆ”“…” จูงมือเล็กพาไปที่รถและเข้าไปนั่งด้านในพร้อมกับขับออกไปตามถนนเรื่อยๆ“พี่คะ”“มันนอกใจนอกกายเธอไปแต่งงานมีเมียมีลูก ดังนั้นเราก็ควรไปทำลูกแข่งกับมัน สักห้าหรือหกคนดีนะ”“เยอะไปมั้ยคะ หนูเลี้ยงไม่ไหวหรอกนะ” ยังกับจะตั้งทีมฟุตบอลไปได้นะนั่น“ไม่เยอะไปหรอก พี่ช่วยเธอเลี้ยงเอง”“ทำเหมือนเลี้ยงเป็นแหละ”

  • ของเพื่อน   20.ยอมเพราะรัก

    “ไปกินไอศกรีมดีกว่า” ว่าแล้วก็เดินเลี้ยวเข้าไปในร้านไอศกรีม คุยกับคนแบบเขาไปก็ยิ่งมีแต่จะปวดหัวหาที่นั่งได้แล้วสโนว์ก็สั่งไอศกรีมไปหนึ่งถ้วยใหญ่ๆ รอเพียงไม่กี่นาทีก็ถูกนำมาเสิร์ฟเธอจึงตักมันทานไปอย่างไม่อยากจะสนใจคนตรงข้ามที่นั่งทำหน้าไร้อารมณ์มองเธออยู่“แฟนเธอโทรมา” โรซานเอ่ยบอกคนตัวเล็กที่นั่งตั้งหน้าตั้งตาทานไม่ได้สนใจโทรศัพท์ตัวเองที่สั่นครืดๆ อยู่บนโต๊ะข้างถ้วยไอศกรีมเลยสักนิด“อ่อ คิดว่าของพี่” วางช้อนลงแล้วหยิบมันขึ้นมากดรับสาย “ฮัลโหลค่ะ”(หนูอยู่ไหนครับ พี่เพิ่งถึงสนามบินแล้วเดี๋ยวไปหาหาครับ)“…” มองหน้าโรซานไม่ได้ตอบอะไรเขากลับไป(สโนว์ครับ ช่วงนี้เป็นอะไรไปเนี่ยทำไมเงียบใส่พี่บ่อยจัง)“หนูอยู่ห้างค่ะ พี่ซานพามากินไอศกรีม”(โอเคครับเดี๋ยวพี่ไปหานะครับ)“ค่ะ…” ตัดสายทิ้งวางโทรศัพ์ไว้ที่เดิมแล้วสนใจกับไอศกรีมถ้วยใหญ่ตรงหน้าต่อ“เลย์เหรอ?”“อือ”“จะบอกเลิกมันมั้ย?” เป็นคำถามที่ทำให้รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังยุแยงให้พวกเขาเลิกกันอ่ะ“ไม่รู้”“ก็แล้วแต่เนอะ ไม่ได้สนใจอยู่แบบนี้ก็สนุกดี”“พี่ซาน…” เรียกเขาเสียงแผ่ว แม้เขาจะพูดด้วยน้ำเสียงที่เหมือนไม่ได้คิดอะไรแต่เธอคิดว่าภายในใจลึก

  • ของเพื่อน   19.หิวอีกแล้ว

    “เธอดูสิ ขยับไปได้นิดเดียวก็ไฟแดงต่อแล้วกว่าจะออกจากเส้นนี้ได้ก็คงเป็นชั่วโมง”“คนโรคจิต” สะบัดหหน้าหนีเขาที่ยอมปล่อยมือออกจากหน้าอกเธอเพื่อไปรูดซิบกางเกงปลดกระดุมตามด้วยควักเอาความใหญ่โตของเขาออกมาจนเธอถึงกับหายใจแทบไม่ทั่วท้องเมื่อได้เห็นมัน“ถอดกระโปรงกับกางเกงในออกแล้วมาขึ้นพี่สิ”“พี่ซาน”“หรือจะให้พี่ขึ้นเธอ แต่ว่าถ้ารถมันขยับคงโดนบีบแตรไล่”“เดี๋ยวคนอื่นเห็นนะคะ ไว้ค่อยกลับไปเอาที่บ้านได้มั้ย” บอกอย่างออดอ้อน ดวงตากลมโตมองไปยังมือหนาที่จับแก่นกายแท่งใหญ่รูดขึ้นลงจนมันแข็งตัวเต็มที่แล้ว แม้จะชอบความใหญ่ยาวของมันแค่ไหนแต่นี่คือกลางไฟแดงเชียวนะ!“ไม่มีใครเห็นหรอก”“แต่ว่าพี่คะ…”“ทำไงได้ล่ะตอนนี้พี่หิวเธอมากเลยนะ”“พี่ซาน…”“เธอเรียกชื่อพี่บ่อยเกินไปแล้วนะ” มองหน้าคนตัวเล็กด้วยสายตาดุๆ จนสโนว์ต้องยอมถอดกระโปรงกับกางเกงในของตัวเองออกแล้วขยับขึ้นไปนั่งคร่อมโรซาน“อ๊ะ พี่คะ…”“เอามันใส่เข้าไปด้วยสิ ทำไมต้องให้บอกทุกเรื่องเลยนะ”“จะว่าหนูบื้ออีกก็พูดมาเถอะ” สโนว์พูดด้วยน้ำเสียงห้วนๆ แล้วยกตัวขึ้นเล็กน้อยจับแก่นกายที่อวบใหญ่สอดเข้ามาในร่องสวาทตามด้วยนั่งกดทับมันลงไปจนมิดลำ“อ๊า! จะ เจ็

  • ของเพื่อน   18.ดื้อจะโดน

    “คุยกับใครเมื่อกี้” เสียงทุ้มนุ่มจากโรซานดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงในชุดทำงานเดินมานั่งลงบนเก้าอี้ เขาปรายตามองคนตัวเล็กที่ยืนบ่นอะไรพึมพำอยู่เมื่อสักครู่แล้วกวักมือเรียกเธอซึ่งก็ยอมเดินมานั่งบนตักเขา“พี่เลย์โทรมาค่ะ”“ว่าไง”“บอกว่าพรุ่งนี้จะมาหา มาเอาเอกสารด้วยมั้ง”“ไม่ดีใจเหรอ?” ถามเมื่อเห็นใบหน้าหวานไม่ดีใจเหมือนที่ควรจะเป็น เธอถอนหายใจทิ้งอีกครั้งแล้วโนมใบหน้าไปจุ๊บปากหนาเบาๆ อย่างไม่ได้เกรงใจสายตาของเหล่าบอดีการ์ดกับแม่บ้านที่ยืนตากผ้าอยู่เลยสักนิด“ก็ดีใจ แต่ว่าพี่คะ…”“หื้ม?”“เรา เราทำแบบนั้นกันแล้ว…” พูดโดยที่ไม่ได้มองหน้าเขาจนโรซานต้องใช้มือจับคางเธอให้หันหน้ามาทางเขา“แล้ว?”“แล้วจะอยู่แบบนี้ไปตลอดเหรอคะ”“พี่เคยสงสัยว่าตัวเองจะรักผู้หญิงคนหนึ่งได้มากแค่ไหน และพี่ได้คำตอบแล้วว่าพี่รักเขามากจนไม่สนว่าคนอื่นจะมองพี่เป็นคนยังไง เป็นชู้ของเธอ เป็นผู้ชายที่แย่งเมียเพื่อนพี่ไม่เคยสนใจคำพูดพวกนั้นเลยสักนิด”“พี่รักหนูเหรอคะ?”“พี่รักเธอมาตั้งนานแล้ว เธอก็รู้แล้วไมใช่เหรอ?”“หนูคิดว่าพี่ไม่ได้รักหนูแล้ว คิดว่าพี่โกรธเกลียดหนูและที่ยังอยู่กับหนูเพราะหนูเป็นน้องสาว” ตั้งแต่เธอคบกับเลเ

  • ของเพื่อน   17.อย่าทำแรง

    “ทนหน่อยได้มั้ย เจ็บแค่นิดเดียวนะครับ” ว่าพลางขบกรามตัวเอง ช่องทางรักของเธอคับแน่นทำให้แก่นกายของเขาเจ็บไม่ต่างจากเธอ มือหนาวางลงบนที่นอนข้างคนตัวเล็กแล้วเริ่มขยับกายดุนดันความใหญ่โตเข้าไป“อือออ เจ็บ…พี่คะหนูเจ็บ!”“สโนว์ครับ…” เรียกเธอเสียงแผ่วเบาเมื่อสุดท้ายเขาก็ได้เข้าไปอยู่ในตัวเธอจนสุดลำแล้ว ร่างเล็กปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาด้วยความเจ็บปวด ฝ่ามือกว้างยื่นไปปาดคราบน้ำตาทิ้งก่อนจะจุมพิตที่เปลือกตาเธออย่างอ่อนโยน“มันเจ็บนะคะ”“เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้วครับ พี่คิดว่าพี่จะไม่ได้เป็นคนแรกของเธอซะแล้ว” พูดจบก็ก้มลงไปมองจุดที่เชื่อมติดกันอยู่ ปากทางเข้าที่มีเลือดบริสุทธิ์ของเธอเปรอะเปื้อนบ่งบอกได้ว่าเขาเป็นคนแรกของเธอ“ฮึ! อึดอัดนะ”“งั้นขยับนะครับ”“อ๊ะ เบาๆ สิคะ ยังเจ็บอยู่เลยนะ” บอกเสียงกระท่อนกระแท่นเมื่อเขาเริ่มขยับเอวเร็วและหนักทั้งที่มันเพิ่งเริ่มเกม ชายหนุ่มส่ายหน้าให้เธอเบาๆ แล้วจับเรียวขาขาวขึ้นมาพาดบ่าไว้“เธอน่ากินมากเลยรู้มั้ยสโนว์ น่ากินไปหมดเลย”“อ๊า~ พี่ซาน…อย่าเอาแรงแบบนี้ อื๊อ” ร่างเล็กเชิดหน้าขึ้น ตาพร่ามัวไปหมดเมื่อเอวสอบเร่งจังหวะกระแทกกระทั้นกายเข้ามาอย่างรุนแรง แม้ความเจ็บจ

  • ของเพื่อน   16.กินแบบสดๆ

    แขนเล็กถูกมือหนาคว้าไว้พร้อมกับเสียงเรียกที่ทำให้เธอต้องหันไปมองเขาด้วยความไม่พอใจกับการถูกขัดแบบนี้ แต่พอเห็นว่าเป็นไซรัสเธอจึงถอยออกมาเขาจึงปล่อยแขนเธอแล้วจับขวดไวน์ในมือเล็กวางบนโต๊ะ“มันเรียกหนูว่าอีร่าน” เธอหันไปฟ้องคนตัวใหญ่ที่แม้จะไม่ใช่โรซานแต่กับเขาเธอก็กล้าที่จะฟ้อง มาเฟียหนุ่มหันไปมองผู้หญิงสามสี่คนนั้นที่มีหนึ่งคนเลือดอาบหน้าอยู่และเขาคิดว่าหากเขาไม่เข้ามาห้ามไว้ต้องมีคนตายอย่างแน่นอน“อีร่านเหรอ?”“…” พยักหน้ารับ สายตาที่กราดเกลี้ยวจับจ้องไปยังกลุ่มผู้หญิงตรงหน้าด้วยความโมโหจนใบหน้าเธอแดงก่ำไปทั่วหน้า“ล่ากับกัสพาสโนว์ไปร้านอื่นแล้วดูแลอย่าปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้ ส่วนเรทท์ลากอีสามสี่ตัวนั้นตามกูมา” ไซรัสหันไปบอกสองสาวที่พยักหน้ารับพร้อมดึงมือเล็กให้เดินออกจากร้านไป ส่วนเรทท์กับลูกน้องไซรัสก็มาลากผู้หญิงสี่คนนั้นไป….“พามาที่นี่ทำไม?” สโนว์ถถามเพื่อนทั้งสองเมื่อที่ที่เธอมายืนอยู่ตอนนี้คือหน้าบริษัทโรซานไม่ใช่คาเฟ่หรือร้านอาหารร้านใหม่ที่ควรจะไป“ขืนไปร้านแล้วมีคนนินทาอีกแกคงได้ฆ่าคนตายและพวกฉันคงโดนปาดคอตายตามพวกนั้นไปเพราะไม่ได้ดูแลแกน่ะสิ” กัสจังว่าพลางส่ายหน้าให้สโนว์

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status