ตอนที่ 16 ต้องการความช่วยเหลือ 2

เทียนหอมเดินออกมาสูดอากาศที่หน้าโรงพยาบาลด้วยใจที่เหนื่อยล้า เธอทิ้งตัวนั่งลงที่ม้าหินอ่อนราวกับคนหมดแรง ตอนนี้ในหัวของเธอมืดแปดด้านไปหมดจนต้องออกมาพึ่งอากาศบริสุทธิ์ที่อยู่ด้านนอก

ในขณะที่เทียนหอมนั่งอยู่ด้านนอกของโรงพยาบาล ใบหน้าของเธอสะท้อนถึงความเหนื่อยล้าที่ผสมผสานกับความกังวลภายในใจ หัวใจของเธอหนักอึ้งเหมือนถูกบีบจนแทบหายใจไม่ออก น้ำตาที่เธอพยายามกลั้นไว้ตลอดการสนทนากับคุณหมอเริ่มไหลออกมาช้า ๆ โดยไม่สามารถควบคุมได้

หญิงสาวรู้สึกว่าโชคชะตากำลังโยนภาระอันหนักหน่วงมาให้เธออีกครั้ง หนทางที่เธอเห็นอยู่ข้างหน้ามันมืดมิดและดูไร้แสงสว่าง เธอตั้งคำถามกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“หนูจะต้องทำยังไงต่อไปดี? หนูจะต้องไปหาเงินจากไหน?”

ความรู้สึกกดดันทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกล้อมรอบด้วยความมืด เธอเริ่มคิดถึงทุกอย่างที่เธอเคยทำมาถึงจุดนี้ เธอทำงานกลางคืน เธอเสียสละและตั้งใจทำทุกอย่างในชีวิตเพื่อยายมาตลอด

หญิงสาวถือกระเป๋าสะพายคู่ใจขึ้นมาวางบนโต๊ะ มือบางค่อยๆ เปิดกระเป๋าออกอย่างตั้งใจ เพื่อที่จะนับเงินในกระเป๋าดูว่าทั้งหมดตอนนี้เธอมีเงินติดตัวอยู่เท่าไหร่และเธอจะต้องหาเงินอีกเท่าไหร่ถึงจะพอกับค่ารักษายาย

ร่างบางนั่งนับเงินด้วยใจที่จดจ่อ ทั้งเนื้อทั้งตัวเธอมีเงินเพียงแค่ห้าพันบาท มือบางยกขึ้นกุมขมับด้วยท่าทางที่คิดหนัก เธอยังมองไม่เห็นทางออกเลยว่าชีวิตนี้จะไปหาเงินแสนมาจากไหน กับเวลาที่กดดันเพียงแค่สามวันเท่านั้น

เทียนหอมกุมขมับนั่งนิ่งอยู่นานหลายนาที ความรู้สึกสับสน ความกลัว และความสิ้นหวังต่างก็วิ่งเข้ามาในหัวพร้อมๆ กัน แต่ลึกๆ ในใจเธอรู้ดีว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาจมอยู่กับความรู้สึกเหล่านี้ เธอต้องลุกขึ้นสู้และหาทางแก้ไขปัญหาให้ได้

ถึงแม้จะรู้สึกท้อแท้แต่เทียนหอมก็มีบางอย่างที่ยังคงขับเคลื่อนเธออยู่ นั่นก็คือความรักที่เธอมีต่อยายนวลจันทร์ เธอพูดกับตัวเองในเสียงเบาๆ

“หนูจะต้องหาเงินมาช่วยยายให้ได้ ไม่ว่าจะยากแค่ไหนก็ตามยายจะต้องได้รักษา หนูจะไม่ปล่อยให้ยายต้องนอนป่วยอยู่แบบนี้อย่างแน่นอน”

ท่ามกลางความกดดันที่เธอต้องแบกรับ ความมุ่งมั่นภายในใจเริ่มก่อตัวขึ้น เธอลุกขึ้นจากม้านั่งพร้อมกับน้ำตาที่ยังไหลออกมา แต่เธอก็พยายามเช็ดมันออกไปอย่างตั้งใจ

“หนูจะหาทางช่วยยาย หนูสัญญาว่าจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด” เทียนหอมพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นมากขึ้น

ร่างบางเดินออกจากโรงพยาบาลไปด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เธอรู้ว่านี่อาจจะเป็นบททดสอบที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของเธอ แต่เธอก็ตั้งใจที่จะสู้ต่อไปเพื่อคนที่เธอรักที่สุดในโลก

หลังจากที่เทียนหอมกลับจากโรงพยาบาล คำพูดของพี่รหัสกลับดังขึ้นในใจของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

‘แค่ยอมเปลืองตัวนิดหน่อยก็ได้เงินใช้ไม่ขาดมือ’

ถึงแม้ว่าเธอจะปฏิเสธมาตลอดว่ามันไม่ใช่สิ่งที่เธอควรจะทำ แต่สถานการณ์ตอนนี้คือยายต้องได้รับก็การผ่าตัดอย่างเร่งด่วน ซึ่งทำให้เธอไม่มีทางเลือก เธอทิ้งตัวลงนอนบนเตียง แต่ก็นอนไม่หลับตลอดทั้งคืน ความคิดและคำถามต่างก็ผุดเข้ามาในหัวไม่หยุด

“ถ้าเรายอมทำแบบนั้นจริงๆ ยายก็อาจจะได้รับการรักษาทันที ไม่ต้องรอให้เสียเวลา”

เทียนหอมพยายามคิดทบทวนตัวเองอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจ ถ้าหากทำแล้วยายได้รักษามันก็คุ้มค่ากับสิ่งที่เธอเสียไป เพราะชีวิตของเธอไม่มีอะไรสำคัญเท่ายายอีกแล้ว

ตลอดทั้งคืนเทียนหอมนอนพลิกตัวไปมา คิดซ้ำไปซ้ำมาในเรื่องเดิมจนถึงเช้า เธอตัดสินใจลุกขึ้นมานั่งและเธอก็รู้ดีว่าความลังเลในตอนนี้ไม่ได้ช่วยอะไร เธอต้องรีบคิดและหาทางแก้ไขให้เร็วที่สุด ไม่ว่าสิ่งนั้นจะยากแค่ไหนก็ตาม

หญิงสาวรีบอาบน้ำแต่งตัวไปมหาวิทยาลัยตั้งแต่เช้าตรู่ เธอเลือกที่จะมานั่งรอพี่รหัสที่หน้าตึกคณะ พร้อมกับใจที่เต้นแรงหลังจากที่เธอคิดมาตลอดทั้งคืนจนได้คำตอบที่แน่ชัด

เทียนหอมนั่งรออยู่หลายชั่วโมงกว่าจะเห็นพี่รหัสเดินมา เธอสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อตั้งสติก่อนจะเดินไปหาพี่รหัสด้วยท่าทางจริงจัง

“พี่เมล!”

“อ้าวเทียนหอม! มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?” พี่รหัสเอ่ยทักด้วยความสงสัยที่เห็นน้องรหัสมาหาตอนเช้าแบบนี้

“คือเทียนต้องการเงินมาช่วยยายค่ะ ยายจะต้องผ่าตัดด่วน พี่เมลพอจะช่วยเทียนได้ไหมคะ” เทียนหอมพูดเสียงเศร้า

“หมายความว่ายังไง? เทียนตัดสินใจเรื่องนั้นได้แล้วเหรอ?” เมลขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

“ค่ะ เทียนไปคิดดูแล้ว พี่เมลพูดถูกทุกอย่างเลย เทียนไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เทียนพร้อมที่จะทำทุกอย่างขอแค่ได้เงินมารักษายายก็พอค่ะ” เทียนหอมพยักหน้าตอบเสียงสั่น

“คิดดีแล้วใช่ไหม? พี่เข้าใจนะว่ามันเป็นเรื่องยาก แต่พี่อยากให้เทียนคิดดีๆ เพราะถ้าหากตัดสินใจทำแล้วชีวิตเทียนจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป” เมลพูดกับน้องรหัสด้วยท่าทางหนักใจ ไม่คิดเลยว่าเทียนหอมจะตัดสินใจเร็วกว่าที่เธอคิด

“เทียนคิดมาทั้งคืนแล้วค่ะ เทียนไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ ถ้าการทำแบบนี้แล้วช่วยยายได้ เทียนก็พร้อมที่จะทำค่ะ” เทียนหอมพูดพร้อมน้ำตาที่เริ่มไหลออกมา

พี่รหัสมองหน้าเธอด้วยความลังเล ก่อนจะถอนหายใจลึกๆ ด้วยท่าทางลำบากใจ ตอนนี้เมลไม่รู้เลยว่าตัวเองคิดถูกหรือคิดผิดที่ยื่นมือช่วยเหลือน้องรหัสแบบนี้

“เทียนคิดมาดีแล้วค่ะ เทียนตัดสินใจแล้ว” เทียนหอมอ้อนวอนพี่รหัสทั้งน้ำตา เธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ

“โอเคๆ พี่จะช่วย แต่เทียนต้องพร้อมจริงๆ นะ พี่จะพาเทียนไปหารุ่นพี่ที่เขาสนใจเทียน แต่หลังจากนี้อะไรจะเกิดขึ้นมันก็ขึ้นอยู่กับเทียนแล้วนะ”

เมลบอกกับน้องรหัสด้วยท่าทางคิดหนักแต่เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่น ในเมื่อเธอเลือกที่จะยื่นมือเข้าช่วยแล้วเธอก็ต้องช่วยต่อไปให้สุดทาง

“ค่ะ” เทียนหอมพยักหน้าและตอบรับด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

..

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ

เทียนหอมมาแล้วค่าาาา