เข้าสู่ระบบบทที่ 6
เนผู้รู้ความลับ
การสนทนาของทั้งคู่ แม่บ้านอาจจะไม่ได้คิดอะไร ตรงข้ามกับเนผู้ที่รออยู่ระเบียงมองการสนทนาของทั้งคู่อยู่ เขาแอบแง้มกระจกออกนิดหน่อย ให้พอไม่เปิดออกกว้างมากจนน่าสงสัย แต่ก็ยังสามารถมองเห็นและได้ยินชัด
เขาคิดว่าตัวเองจะหาจังหวะแอบออกไปตอนที่พี่สาวอาบน้ำ แต่ก็ต้องเป็นเขาเองนั่นแหละที่อึ้ง เมื่อทันทีที่ประตูห้องปิดสนิท พี่สาวของเขาก็ตะโบมจูบเพื่อนสาวตัวเล็กอย่างหิวกระหาย รุก็ดูพยายามขัดขืนอยู่บ้าง นั่นทำให้โณรู้สึกขัดใจจนเผลอกระชากเสื้อผ้าของรุเข้า
การมองภาพคนอื่นสวีทกันไม่ใช่นิสัยของเขา แต่เมื่อทั้งคู่ดันเป็นคนที่เขารู้จักดีทำให้เขาเกิดความคิดหลากหลาย
นี่พวกเธอแอบคบกันอย่างนั้นเหรอ
ใช่! เนเรียกว่า ‘แอบ’ เพราะว่าพ่อของเขายังคิดว่าพี่สาวเป็นแฟนกับไททัน และหากท่านทราบความจริงขึ้นมาเมื่อใดแล้วล่ะก็…
เสร็จฉันละ!
เขายิ้มกริ่มทั้งยังแอบถ่ายคลิปวิดิโอเก็บไว้เป็นหลักฐานด้วย เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าการมองผู้หญิงมีอะไรกันก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบ
“...โณ พอก่อน วันนี้เราตัวเหม็น เหงื่อเยอะ!”
เนรู้ว่านี่เป็นข้ออ้างของรุเท่านั้น ซึ่งพี่สาวเขากับเขานิสัยก็ไม่ได้แตกต่างกัน เขารู้แม้กระทั่งคำตอบของโณ
“เหม็นอะไร ฉันอยากจะจัดการเธอตั้งแต่อยู่ที่รถแล้ว วันนี้เพิ่งไปเจอเรื่องเครียดมา ช่วยฉันหน่อยนะ”
เมื่อโณเป็นแฟนกับรุก็จะเป็นฝ่ายทำให้รุทุกอย่าง เธอชอบ ‘ทำให้’ รุเป็นอย่างมาก แม้จะบอกให้แฟนสาวช่วยทำให้เธอ ‘ปลดปล่อย’ แต่กลับเป็นโณเองที่จัดการเล้าโลมรุทุกซอกทุกมุม
“คงหวานมากละสิท่า”
เนกลืนน้ำลายเมื่อเห็นพี่สาวก้มหน้าไปดูดกลืนเกสรกลางกายสาวอยู่นานก็ไม่โผล่หน้าออกมาสักที เสียงดูดเสียงขบเม้มดังเรียกอารมณ์เขาจนปวดหนึบไปทั้งกลางกาย
เนเยี่ยมหน้าเข้าไปมองอีกนิด ในจังหวะที่โณถอยออกห่างมาปลดเสื้อผ้าตัวเองออกไป เขาถึงได้เห็นร่องชมพูสวยชัดเจนจนคอแห้งผากขึ้นมา
แต่เหมือนรุเองก็ลืมไปแล้วว่าเนยังอยู่ที่ระเบียง หญิงสาวหลับตาพริ้ม นอนนิ่งๆ ให้พี่สาวของเขารุกไล่
ตั้งแต่พี่สาวของเขาเปลือยกาย จนกระทั่งกลางกายของทั้งคู่บดเบียดเสียดกัน สายตาของเนไม่ละไปจากรุเลยสักวิเดียว จับจ้องอยู่แต่ร่างกายขาวผ่องมีน้ำมีนวล ไม่ได้มองร่างกายซึ่งมีมัดกล้ามจากการออกกำลังกายเช่นพี่สาวเขาเลย
ทั้งคู่ใช้เวลาอยู่บนเตียงด้วยกันนานพอสมควร ก่อนที่จะชวนกันไปอาบน้ำ เวลานั้นเขาถึงได้โอกาสเดินออกจากห้องของพี่สาวด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาในตอนนี้เป็นต่อพี่สาวแล้ว!
“มีหลักฐานเอาไว้ข่มขู่พี่โณว่าดีใจแล้ว แต่คนอย่างพี่โณเหรอมีแต่จะยอมรับความจริงจากพ่อ ไม่สู้เอาไว้ข่มขู่อีกคนแทน”
เช้าวันต่อมา
“พี่สา วันนี้อารมณ์ดีเชียวนะคะ”
“แน่นอนสิคะ สี่โมงเย็นวันนี้พี่จะเป็นเศรษฐีแล้ว”
“เข้าใจแล้วค่ะ คิก ๆ จะว่าไปรุก็หยิบมาหนึ่งใบนะคะพี่"
“อุ๊ยตายแล้ว! เย็นนี้จะมีเศรษฐีสองคนในคฤหาสน์หลังนี้หรือเปล่า”
เสียงพูดคุยบวกกับเสียงหัวเราะของรุและสาวใช้ภายในคฤหาสน์เรียกความสนใจจากเนได้เป็นอย่างดี เขาเดินเข้ามาใกล้ทั้งคู่ก่อนที่จะทักขึ้น
“อรุณสวัสดิ์ครับพี่รุ”
เนส่งยิ้มพิมพ์ใจให้หญิงสาวทั้งยังเผื่อแผ่ไปให้แม่บ้านด้วย ทำเอาสาวแก่กระชุ่มกระชวยแต่เช้าเลย
“พี่ครับ เนมีอะไรจะคุยด้วย”
เอ่ยขึ้นมาทั้งยังเหลือบตามองสาวใช้ ความหมายของเขาก็คือ หากรุไม่ยอมตามเขาไปดี ๆ เช่นนั้นเขาก็จะพูดมันต่อหน้าสาวใช้นี่แหละ
แต่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใด เป็นเรื่องเมื่อวานหรือเรื่องหลายปีก่อนหรือไม่ รุก็ไม่อยากเสี่ยงให้ใครรู้เรื่องนี้เพิ่ม
“อ้อ เนจะขอคำชี้แนะพี่เรื่องเรียนใช่ไหมคะ ไปสิ! พี่ช่วย”
รุหาเรื่องมาโกหกก่อนที่จะเดินนำเนไปหาสถานที่เงียบ ๆ คุยกัน ซึ่งที่ที่เงียบสุดในคฤหาสน์แห่งนี้ในยามเช้าก็คือห้องดูหนัง
“พี่รุเลือกที่เก่งจังเลยนะครับ ผมชอบ...” ไม่รอให้หญิงสาวกล่าวอะไร เขาก็กดเปิดวิดิโอที่ถ่ายไว้เมื่อคืนให้หญิงสาวดู
“นี่มัน…”
“พี่กับพี่โณคบกันอยู่ ผมไม่รู้ว่าพี่ตั้งใจหรือพลาดท่าจริง ๆ แต่แล้วยังไง สุดท้ายผมก็มีหลักฐานชิ้นนี้เอาไว้ต่อรองกับพี่โณอยู่ดี ถ้าพ่อรู้ขึ้นมาว่าพี่คบกันจะเป็นยังไงน้า~”
เขาลากเสียงยาวพร้อมสังเกตสีหน้าของหญิงสาวไปด้วย และน่าแปลกที่รุไม่เผยสีหน้าแตกตื่นให้เนเห็นเลยแม้แต่นิดเดียว
“นี่พี่…”
“เอาให้คุณพ่อดูได้เลย พี่เชื่อว่ายังไงคุณพ่อไม่มีทางดุโณแน่นอน และต้องไม่ทำอะไรพี่แน่ ๆ เนก็รู้ว่าคุณพ่อชอบเลี้ยงเด็ก ที่สำคัญก็เอ็นดูพี่มากด้วย”
เป็นเนที่ไปไม่ถูกในชั่วขณะ จากตอนแรกที่คิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่ากลายเป็นไพ่ในมือไม่สำคัญเสียแล้ว
“แล้วทำไมเมื่อวานพี่ถึงมีท่าทางกระวนกระวายล่ะ หรือว่าสิ่งเดียวที่พี่กลัวก็คือกลัวเรื่องที่เราจูบกันจะหลุดไปถึงหูพี่โณเท่านั้น”
รุส่ายหน้า เดินไปทางประตูแล้วจัดการล็อคกลอนไว้ จากนั้นก็เดินกลับมาหาเน เดินเข้าไปใกล้เขาเรื่อย ๆ จนร่างกายนุ่มนิ่มแนบชิดกับร่างกายมีมัดกล้าม
“เนคิดว่ายังไงล่ะ”
อยู่ ๆ เนก็แข้งขาอ่อนจนทิ้งร่างลงโซฟาตัวนิ่ม เขาแอบกลั้นหายใจ เมื่อร่างสวยนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับเขาโดยที่เข่าข้างหนึ่งวางไว้ตรงกึ่งกลางหว่างขาของชายหนุ่ม เพียงเท่านั้นกลางกายของเขาก็ปวดหนึบขึ้นมาแล้ว
“พี่รุจะทำอะไรนะ”
ถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น หลงลืมสถานการณ์ปัจจุบันจนเผลอวางโทรศัพท์ไว้ที่พื้นโดยที่ไม่กดดับหน้าจอไว้
รุทำให้เขาประมาทด้วยการก้มใบหน้าเข้าไปใกล้เขา ริมฝีปากของชายหนุ่มเผยอออกเล็กน้อย คล้ายกับว่ารอรับการประทับตราจากหญิงสาว จนกระทั่งริมฝีปากของคนทั้งคู่แนบชิดกัน จากที่เป็นฝ่ายรอรับก็เปลี่ยนเป็นรุกรานเธอทันที
“อือ~”
เขาครางในลำคออย่างพอใจเมื่อรสสัมผัสที่เป็นการตอบรับด้วยความเต็มใจนี้มันช่วยเพิ่มอารมณ์กระสันของเขาให้มากขึ้น มือหนาเอื้อมไปบีบอกนุ่ม มือที่ว่างอีกข้างหนึ่งก็บีบก้นหญิงสาวเบาสลับเน้นหนัก
ในระหว่างที่ยอมให้มือหนาจับนั่นนี่ไปนั้น รุก็พยายามเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เพื่อจะแอบทำการลบคลิป แต่เพียงแค่กดลบไฟล์ต้นฉบับทิ้งไปได้เท่านั้น เสียงแหบพร่าก็ดังขี้น
“ยอมรับว่าพี่ทำให้ผมหัวหมุนจริง ๆ ลบไปเลยก็ได้นะครับ เพราะผมอัพโหลดลงไดร์ฟแล้ว”
ตัวแข็งทื่อในทันทีเมื่อได้ยินชายหนุ่มพูดเช่นนั้น เวลาที่เธอหยุกชะงักไปอาจจะไม่นาน แต่ก็มากพอที่จะทำให้เขาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของรุออกจนเผยให้เห็นผิวขาว ตรงความนุ่มนิ่มสวมใส่บราปีกนก เขาจัดการมันให้หลุดออกไปแล้วครอบครองมันด้วยริมฝีปากร้อน
“พะ พอแล้ว เน…”
เธอยกมือตีไหล่เขาแต่ไม่กล้าขืนตัวออก เพราะกลัวว่าเขาจะเผลอทิ้งร่องรอยไว้บนผิวเนื้อของเธอเข้า หรือแม้กระทั่งลงฟันบนความนุ่มนิ่ม แบบนี้เธอได้จบเห่แน่
“ให้ผมได้ชิมพี่ก่อน ผมถึงจะยอมลบคลิป”
เอ่ยประโยคสั้น ๆ แล้วก็กลับไปดูดกลืนอกนุ่มต่อ เขารวดเร็วมาก เพียงครู่เดียวก็สามารถปลดกระโปรงทรงพีชออกจากเอวบางได้แล้ว นิ้วเรียวสอดเข้าหว่างขาในทันที
“อ่ะ พี่เจ็บ เน!”
รุไม่ได้มีอารมณ์ร่วมเลยสักนิด ตอนที่เขาสอดนิ้วเข้าไปด้านในยังแห้งสนิท นั่นทำให้เขามีความฮึดที่พยายามจะเล้าโลมเธอมากขึ้นโดยการยกตัวหญิงสาวขึ้นแล้วอุ้มไปวางที่โซฟาแทน จังหวะนั้นก็จับขาเล็กถ่างออกพร้อมฉีกกางเกงในทิ้งแล้วก้มหน้าลงลิ้นที่ส่วนนั้นในทันที
“อา…”
เสียงครางของเธอทำให้เนได้ใจจนพยายามรัวลิ้นลงส่วนบอบบางนี้ เพียงไม่นานเขาก็ได้กินน้ำหวานจากกายงามเสียที
รุหน้าแดงซ่าน นับดูแล้ว เนก็ไม่ต่างจากคนที่สามของรุ แต่ในบรรดาสามคนนี้ เนดูจะอร่อยกับน้ำหวานของเธอเป็นที่สุด จากที่ไม่มีอารมณ์ร่วม ร่างกายก็พลันหดเกร็ง อยากได้สัมผัสที่มากกว่านี้
“นี่พวกเธอ...ทำอะไรกันที่ห้องดูหนังของฉัน”
เฮือก!
ทั้งคู่พละออกห่างจากกันในทันทีเมื่อได้ยินเสียงของบุคคลที่สามดังขึ้นมาในห้องดูหนัง
เนแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างกับว่าเสียดายน้ำหวานที่ติดอยู่ จากนั้นก็หันไปทำหน้างอใส่บุคคลที่ขัดจังหวะเขา
“พี่ใหญ่”
ใช่แล้ว! หากจะถามว่าตอนนี้ใครกุมความลับใครมากที่สุด เห็นทีจะเป็น ‘รณ’ ทายาทอันดับหนึ่งของตระกูลอันร่ำรวยนี้
บทที่ 80 บทส่งท้ายตอนเช้ารุเปลี่ยนมาใส่ชุดสูทลินินขาสั้นสีเขียวพร้อมสวมหมวกสีเดียวกับชุด ตอนแรกเนเห็นก็คิดว่าหญิงสาวเผยแค่เรียวขาเท่านั้นจนกระทั่งเธอเข้ามาในเต็นท์แล้วรูดซิปเสื้อสูทลง จึงเห็นว่าด้านในเป็นบิกีนี่สีเขียวขี้ม้า แหวกหน้าอกจนเห็นเนื้อสีขาวทะลักออกมา เขาจึงรีบเอื้อมมือไปรูดซิปขึ้นจนถึงคอทำเอาหญิงสาวหน้าเหวอไปเลย“อะไรเน พี่จะพ่นสเปย์รักแร้”เนหน้าเจื่อนไปนิดหนึ่ง แต่ก็ยังทำเป็นเข้ม “ก็ทำสิครับ”ชุดสูทตัวนี้ต้องถอดเสื้อออกก่อนรุถึงจะสามารถพ่นสเปย์ให้โดนใต้วงแขนในระยะพอดีได้ เพราะเช่นนั้นตอนรุถอดเสื้อออกเนจึงได้เห็นบิกี่นี่ท่อนบนเต็ม ๆ ดวงตาคมกริบจ้องส่วนขาวนวลที่ล้นออกมาจากบิกี่นี่ กลืนน้ำลายเหนียวลงคอเมื่อหญิงสาวเตรียมจะใส่เสื้อตามเดิม1 2 3…“ว้าย!”การทดเลขในใจไว้ของเขาไม่เป็นผลเมื่อสุดท้ายเนก็ผลักรุลงนอนอีกครั้งเตรียมจะจรดริมฝีปากลงอกอิ่มเกินตัว ริมฝีปากหนาครอบครองยอดยกทั้งสองข้างจนชุ่ม กระตุ้นเส้นประสาทจนรุเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาบ้างแล้ว แต่เมื่อได้ยินเสียงของผู้ตั้งแคมป์คนอื่นเดินผ่านมา เธอก็รีบตีไหล่หนาให้พอได้แล้ว“สักรอบไม่ได้เหรอครับ”เขาเงยหน้าขึ้นจากอกอิ่มด้วยสีหน้า
บทที่ 79รุตัวแข็งทื่อเมื่อโดนเนรุกอย่างกะทันหัน จนกระทั่งสะโพกสัมผัสได้ถึงความแข็งกลางกายเขา เธอจึงทราบว่าแท้จริงแล้วชายหนุ่มมีความรู้สึกมาได้สักพักแล้ว และตอนนี้ก็พร้อมสำหรับก้าวต่อไปแล้วด้วย“เข้าใจแล้ว ดับตะเกียงเพราะกลัวคนเห็นเงาจริง ๆ ด้วย”เนไม่ตอบว่าใช่หรือไม่ใช่เพราะเขากำลังเน้นปฏิบัติ ริมฝีปากหนาพรมจูบไปยังใบหน้าเนียนกลิ่นสะอาด ก่อนที่จะเลื่อนจมูกลงต่ำเรื่อย ๆ มายังลำคอหอมอ่อน ๆ ยิ่งได้กลิ่นกายเฉพาะตัวเธอมากเท่าไรก็ยิ่งเป็นการเพิ่มอารมณ์ให้เขามากขึ้นเท่านั้น“เน…เบา ๆ นะ”รุเอ่ยเสียงกระซิบทั้งยังเอียงหน้าไปทางตรงข้ามกับที่ริมฝีปากหนากำลังไล่ลงต่ำ ขนอ่อนบนกายชูชันด้วยหวั่นไหวไปกับสัมผัสของเขา“ที่บอกว่าเบา ๆ เป็นเสียงหรือว่าสัมผัสจากผมครับ”ถามเสร็จมือหนาก็สอดเข้าไปใต้ร่มผ้าในชุดเสื้อยืดกางเกงวอร์มขายาวของรุ หญิงสาวไม่ตอบทั้งยังชูแขนขึ้นให้เขาได้ถอดเสื้อยืดตัวโคลงซึ่งด้านในมีเสื้อชั้นในตัวเล็กปกคลุมเอาไว้“หมายถึง…เสียง”ใบหน้าหล่อเหลาปรากฏรอยยิ้มมุมปาก เมื่อหญิงสาวเปิดทางให้แบบนี้แล้ว เสื้อชั้นในตัวเล็กก็ไม่ได้เกาะอยู่กับร่างกายเธออีกต่อไป รวมถึงเสื้อผ้าตัวอื่น ๆ ด้วยเช่นกัน
บทที่ 78เมื่อเสร็จพิธียกช่อฟ้ารุกับเนไม่ได้กลับในทันทีเพราะวางแผนเอาไว้แล้วว่าจะขึ้นไปกางเต็นท์บนลานชมดาวของอุทยานแห่งชาติ รุแอบดีใจที่ลานชมดาวไม่ได้มีเพียงเธอและเน ที่นี่มีเต็นท์อีกสิบกว่าหลัง บรรยากาศไม่เงียบสงบเกินไปแต่ก็ไม่เหงาจนเกินไป“ดีนะบนนี้ยังมีสัญญาณอินเทอร์เน็ตอยู่บ้าง ไม่งั้นอัพโหลดคลิปใหม่ไม่ได้แน่…สำเร็จ!”รุชูมือขึ้นเหนือฟ้าเมื่อสามารถอัพโหลดคลิปวิดีโอลงบนบัญชีติกต๊อกส่วนตัวได้สำเร็จ ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาเธอสามารถเรียกตัวเองเป็นดาวติกต๊อกได้แล้ว เพราะว่าผู้ติดตามในตอนนี้ขึ้นเลข ‘1M’ แล้วเนที่กางเต็นท์เสร็จแล้วยิ้มดีใจกับพี่สาวคนสวย เขากางเต็นท์คนเดียวโดยให้รุนั่งตัดคลิปไป ตอนแรกเธอก็อยากเข้ามาช่วยเขา แต่ช่วยแล้วเนกางเต็นท์ได้ยากกว่าเดิม เขาจึงให้เธอไปนั่งพักแล้วกางเต็นท์ต่อคนเดียว รุที่ไม่มีอะไรทำจึงได้ตัดคลิปที่ถ่ายในงานพิธีวันนี้ลงโซเชียล“เนเก่งมาก ต่อไปนี้ก็ไปแคมป์ปิ้งกลางป่าได้แล้วสิ แต่พี่ไม่ไปด้วยนะพี่กลัวงู แต่ถ้าเป็นลานชมดาวที่โล่ง ๆ แบบนี้พี่อยู่ได้”เนหยิบเก้าอี้พับอีกตัวให้รุ มือหนาตบลงบนเก้าอี้ให้เธอได้นั่งลง เมื่อรุหย่อนก้นนั่งลงก็กวาดตามองโดยรอบ เ
บทที่ 77พูดคุยเรื่องต่าง ๆ กันอยู่นานเวลาก็ล่วงเลยมาสี่ทุ่มแล้ว รุจึงชวนชายหนุ่มนอนที่นี่ ตอนแรกเธอก็ไม่กล้าชวนเขานอน แต่เมื่อยายพิศเคยเอ่ยปากอนุญาตแล้ว เธอจึงได้ชวนเขาขึ้นมานอนบนบ้าน ปูที่นอนพร้อมกางมุ้งให้อีกฝ่ายด้วยยายพิศได้ยินเสียงเลยตื่นออกมาดูครู่หนึ่ง สนทนากับเนไม่นานก็กลับเข้าไปนอน ก่อนที่รุจะเข้าไปนอนในห้องเธอก็ตรวจความเรียบร้อยของมุ้งว่าเหน็บมุ้งดีหรือไม่ ด้วยกลัวว่ายุงจะเข้าไปด้านในมุ้งของเนเนที่นั่งอยู่ในมุ้งสีขาวให้รู้สึกอบอุ่นหัวใจยิ่งแล้ว มองรุที่กำลังคลานไปเหน็บมุ้งกับที่นอนรอบทิศ ท่าทางเธอในตอนนี้เหมือนแม่ที่กำลังห่วงลูกน้อยกลัวว่าลูกน้อยจะโดนลิ้นไรไต่ตอม“พอแล้วครับพี่รุ ยุงเข้าไม่ได้แล้ว”“เข้าไม่ได้แน่ แต่ว่าจะเป็นการขังมันไว้ด้วยหรือเปล่า ด้านในมีไหม เผื่อขังยุงเอาไว้” ไม่ว่าเปล่ายังเพ่งสายตาเข้ามาด้านในด้วย เนจึงได้ยื่นมือไปบีบแก้มเธอผ่านมุ้งจนรุร้อง “โอ๊ย!”“ไปนอนได้แล้วครับ พรุ่งนี้ต้องไปงานยกช่อฟ้านะ ผิวไม่ดีเดี๋ยวแต่งหน้าไม่สวยนะครับ”งานยกช่อฟ้าจัดขึ้นพรุ่งนี้ โณและธนาไม่ว่างเนและรุจึงเป็นตัวแทนของทั้งสองเป็นประธานของพิธีแทน“ก็ได้”รุลุกขึ้นยืน ปิดไฟตรงห
บทที่ 76“แม่รอตั้งนานทำไมมาช้าจังเลย”เมื่อจอดรถแล้วเดินเข้ามาในบ้านประโยคแรกที่มานีทักขึ้นก็คือประโยคนี้ รุไม่เห็นรถเนจอดหน้าบ้านไม่ว่าจะเป็นรถยนต์หรือว่ารถมอเตอร์ไซด์จึงเดาว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วไม่อยู่ที่นี่ตั้งแต่แรกหรือว่ากลับไปแล้วนะ“ไหนจ๊ะ ลูกชายที่แม่ว่า”“เนกลับไปแล้ว เราอยากมาช้าเอง”รุได้ยินเช่นนั้นในใจยิ่งรู้สึกระอุขึ้น…มาที่นี่แต่ไม่รับสายกันหมายความว่ายังไงกันแน่“กลับที่ว่ากลับกรุงเทพฯ หรือว่ากลับบ้านมินิมอลคะ”มานียิ้มแก้มปริเมื่อเห็นลูกสาวเก็บอาการไม่อยู่ ไม่วายเอ่ยแซวด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ“ทำไม อยากรู้ล่ะสิ ถ้าอยากรู้ทำไมไม่โทร.ไปหาเองล่ะ”โทร.ไปแล้วแต่เขาไม่รับใครจะกล้าโทร.กลับไปอีกรอบล่ะ“หนูจะไปอาบน้ำแล้วจ้ะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”“อ้อ ๆ เสร็จแล้วมากินข้าวนะ แม่กับพ่อกินไปก่อนแล้ว เก็บไว้ให้หนูแล้วด้วย”รุพยักหน้าแทนการพูด จากนั้นก็เดินไปห้องตัวเองผลัดเปลี่ยนเป็นชุดผ้าขนหนูแล้วอาบน้ำในห้องน้ำหลังใหม่เอี่ยมไร้เงาอึ่งอ่างในห้องน้ำเช่นในอดีต“รุ อาบน้ำตั้งนานแล้วยังไม่เสร็จอีกเหรอหนู ตัวเปื่อยยุ่ยแล้วมั้ง”เพราะกำลังอยู่ในภาวะคิดหนัก รุจึงใจลอยจนทำทุกอย่างช้
บทที่ 75‘กิเลสตัณหาใดยับยั้งช่างใจได้เลย’รุเก็บคำพูดของเนวันนั้นมาคิดตลอด กระทั่งผ่านมาหลายวันจนเธอกลับจังหวัดบ้านเกิด ช่วงไหนที่ว่างเธอจะคิดถึงคำพูดนี้ของเขาทันทีแม้กระทั่งตอนที่พายายมาหาหมอในโรงพยาบาลรัฐตามวันที่หมอนัด ช่วงที่ไม่มีอะไรทำเธอก็คิดเรื่องนี้ขึ้นมาอีกครั้ง“เขาพูดจริงเหรอ หรือแค่กำลังล้อเราเล่น”“ใครล้อใครเล่นหรือหนู”รุกลับมาอยู่ในโลกของความเป็นจริงอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงของคุณยายดังขึ้น ใบหน้าที่แต่งบาง ๆ รีบดึงรอยยิ้มกลับมาประดับใบหน้า“หนูกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจ้ะยาย แล้วนี่ยายกำลังหาหมากทานอยู่เหรอจ๊ะ อดใจก่อนได้ไหมจ๊ะยาย เดี๋ยวหมอก็เรียกแล้วใกล้ถึงคิวแล้วจ้ะ”ยายพิศถอนหายเมื่อโดนหลานห้ามไม่ให้เคี้ยวหมาก แต่สุดท้ายก็เชื่อฟังหลาน นั่งมองผู้สูงอายุในวัยไล่เรี่ยกันเดินเข้าห้องตรวจตามคิว การตรวจสุขภาพจะมีทุกสี่เดือน ปรกติแม่กับน้าคนที่สองของเธอจะเป็นคนพามา แต่พอรุย้ายมาอยู่ต่างจังหวัดแล้ว เธอจึงเป็นคนพายายมาแทนคุณยายพิศมีโรคประจำตัวคือเบาหวาน โรคนี้ถ่ายทอดทางพันธุกรรมมาถึงน้าคนที่สองและลูกสาวของน้าด้วย ดีว่ามานีไม่เป็น มิเช่นนั้นรุก็มีโอกาสเป็นเบาหวานตามการถ่ายทอด







