91

นับดาวได้รับการรักษาจากจิตแพทย์ที่ใบบุญญาหามาให้ จนตอนนี้สภาพจิตใจของเธอดีขึ้นแล้ว หากก็ยังมีเรื่องให้คิดไม่ตกอยู่บ้าง หลัก ๆ ก็คงไม่พ้นเรื่องงาน ส่วนเรื่องที่เป็นข่าวต่าง ๆ เธอปรับตัวและทำใจที่จะยอมรับมันได้บ้างแล้ว

ส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่าเธอมีกำลังใจที่ดีมาก ๆ จากคนรอบตัว ครอบครัวโชติภิวรรธ ครอบครัวของพัชชา และกัลยาณมิตรอีกมากมาย

‘ขนาดพระพุทธเจ้ายังมีคนคิดร้ายเลย เราเป็นคนธรรมดา โดนคนด่าว่า โดนคนไม่ชอบขี้หน้าบ้างแล้วมันจะแปลกอะไร’

‘นั่นน่ะสิลูก เราอยู่กลางสปอตไลต์ก็ไม่แปลกที่จะเป็นจุดดึงสายตาของคนหมู่มาก ปากคนเราห้ามไม่ได้ เราแค่รู้ว่าเราทำและไม่ทำอะไรก็พอแล้ว’

นั่นเป็นคำพูดของท่านวิศรุตและคุณปาริฉัตรที่ตอนนี้นับดาวสามารถเรียกท่านว่าพ่อและแม่ได้อย่างเต็มปาก เธอทั้งรักและเคารพพวกท่านมาก ๆ เพราะท่านเองก็เอ็นดูเธอมากเหมือนกัน

ส่วนประโยคปลอบใจจากพัชชาและตะวันก็ไม่พ้น...

‘ช่างแม่งมันสิ’ ตามสไตล์

นับดาวย้อนนึกถึงคำปลอบใจพวกนั้นก็ได้แต่ยิ้มขัน ทว่าพอกลับมามองตารางงานที่อยู่ในมือแล้วก็ต้องหุบยิ้มฉับ

“งานนี้พี่ปฏิเสธเลยนะ” เสียงของแนท ผู้จัดการส่วนตัวของนับดาวที่เอ่ยบอก และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่