LOGIN“นี่!” นับดาวชะงัก เธอกัดปากกลั้นเสียงที่อยากจะกรี๊ดใส่คนหน้าด้านหน้าหนา
เขาเอาตัวเองมายืนขวางทาง พร้อมกับเรียกชื่อเธอเสียงดังฟังชัด มองดูเธอด้วยสายตาที่ราวกับอาฆาต
“ขอตัวค่ะ” หญิงสาวพยายามข่มกลั้นอารมณ์ของตัวเองไม่ให้หลุดออกไปให้อีกฝ่ายเห็น อารมณ์ที่เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันควรนิยามว่าอย่างไร
กับการวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง เธอทั้งตื่นเต้น หวาดระแวง หวาดกลัว...
กลัว... จนแทบจะร้องไห้
“จะรีบไปไหนเหรอนับดาว หืม” นัยน์ตาคู่คมขุ่นคลั่กมองมองดาวหลังจากที่เหลือบมองไปยังเด็กน้อยที่หลบอยู่ด้านหลังของเธอ ทำเอานับดาวสันหลังชาวาบ
นับ นั่นแหละชื่อเล่นของเธอ ส่วนดาวเป็นแค่ชื่อเล่นที่คนในวงการใช้เรียกกัน
“ขอทางด้วยค่ะ”
“จะรีบไปไหน” ไม่ว่าเปล่า มือหนาของเขาก็คว้ามือของนับดาวเอาไว้ ออกแรงดึงรั้งเพียงนิดร่างบอบบางของนางแบบสาวสวยก็แทบจะลอยเข้ามาแนบอกแกร่ง
“นี่พวกคุณทำบ้าอะไร” หญิงสาวโวยวาย
โกรธที่โดนเขาล่วงเกินยังไม่เท่ากับความโกรธที่ปริญกำลังทำให้ลูกของเธอร้องไห้
เมื่อครู่เธอยังจับมือไอร่าอยู่แท้ ๆ แต่เขามันบ้าที่รั้งเธอมาถ้าเธอปล่อยมือไม่ทันล่ะ ลูกสาวเธอไม่หน้าคะมำไปแล้วหรือ
“ฮือ... หม่ามี้ขา แง้...” เด็กน้อยไอร่าเริ่มร้องไห้จ้าเมื่อเห็นว่ามารดาตัวเองกำลังถูกผู้ชายตัวโตคุกคาม เด็กน้อยไม่ชอบเลยกับสถานการณ์ตรงหน้า พวกเขาทำให้เธอตกใจมาก
“คุณปล่อยนับนะ!” นับดาวต่อต้านเพราะไม่อยากให้ลูกสาวเสียขวัญ ตอนนี้เธออยากเข้าไปกอดปลอบใจลูกสาวมาก
ปริญที่เห็นน้ำตาของหนูน้อยก็ตกใจไม่แพ้กัน ในอกแกร่งเกิดอาการวูบโหวงอย่างประหลาด นัยน์ตาที่เคยขุ่นคลั่กก็อ่อนไหว
มือหนายังคงจับข้อมือเรียวของนับดาวไม่ยอมปล่อย ทว่าร่างสูงใหญ่กลับเดินตรงไปหยุดต่อหน้าเด็กน้อยแล้วค่อย ๆ ทรุดกายลงนั่งคุกเข่า
“อายุกี่ขวบแล้วคะ” เสียงทุ้มของปริญอ่อนลงฉับพลัน
“สอง..” นับดาวโพล่งออกมา ทว่าปริญไม่คิดให้ราคากับคำตอบนั้น เพราะเด็กน้อยให้คำตอบที่แตกต่างกัน
“ฉาม ฮึก! ฉามขวบค่ะ” น้ำตารื้นเบ้า หากดวงตากลมโตกลับสู้สายตาคนตัวโตกว่า แรงโกรธเคืองจากนัยน์ตาของเด็กน้อยทำให้ปริญเผลอยิ้มออกมา
“ลูกฉันสินะ”
“ไม่ใช่!” นับดาวเสียงแข็ง ฉับพลันน้ำตาของเธอก็เอ่อไหลอย่างไม่อาจห้ามได้
เธอหันมองไปรอบตัวกลัวคนอื่นที่รายล้อมจะรับรู้เรื่องรายที่พร่ำปิดมานานว่าพ่อของไอร่าเป็นใคร แต่ดูเหมือนว่าอิทธิจะจัดการเคลียร์พื้นที่เรียบร้อยแล้วเพราะตอนนี้ภายในห้องไม่เหลือทีมงานสักคน
“หึ!” ปริญก้มหน้า หลับตา แล้วพรูลมหายใจ
อายุของเด็ก หากได้นับย้อนไปตอนเธอตั้งท้องก็คงเป็นตอนที่ยังอยู่ในความดูแลของเขา
ยิ่งไปกว่านั้นคือหลักฐานชัดเจนที่อยู่บนใบหน้าจิ้มลิ้มนั่น และแววตาดื้อรั้นที่มองมาอย่างไม่มีใครยอมใครก็เช่นกัน...
ลูกเขาชัด ๆ
ทว่าประโยคของเด็กน้อยก็ดังขึ้นดับฝันคนมั่นหน้าในฉับพลัน
“ม่ายช่าย! พ่อตายแย้ว!”
“เมื่อก่อนเธอเคยรักฉันมากกว่านี้ เธอเป็นเมียฉันอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้ว เลยไม่แคร์กันแล้วงั้นสิ เดี๋ยวนี้ทำแต่งาน สนแค่ลูก ไม่เห็นจะแคร์ฉันเลยเอรู้ตัวไหม”“ก็นั่นมันเมื่อก่อนตอนที่นับยังโง่อยู่ แต่ตอนนี้นับเลิกโฟกัสคุณไปนานแล้ว”“อ่าวเฮ้ย พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง” มือที่กำลังมือไดรฟ์และสางผมหญิงสาวหยุดกระทันหันเขาวางไดรฟ์เป่าผมลงบนโต๊ะอย่างแรงจนมันแทบพังแล้วหันมาจับร่างของหญิงสาวลอยหวือกลางอากาศ“ว๊าย!” นับดาวร้องเสียงหลงเมื่อปริญโยนเธอลงบนเตียงกว้าง สาบเสื้อคลุมเปิดอ้าซ่าเผยความขาวเนียนอมชมพูประจักษ์แก่สายตาคู่คม หากเขาก็ไม่ได้โฟกัสมันนับน์ตาคู่ดำมองสบตาของหญิงสาว เขายืนเท้าสะเอวมองเธอที่กำลังจะลุกขึ้นนั่งเสียงดุว่า“หยุดตรงนั้น!”“ดุจัง” คนโดนดุไม่คิดสะทกสะท้านกลับทำเสียงอ้อนเย้าแหย่เขาอีกต่างหาก“ที่พูดมาหมายความว่ายังไงนับดาว”“ก็หมายความตามนั้น”“ไม่โฟกัสฉันแล้วหมายความว่ายังไง หรือเธอสนไอ้เปรตนั่นที่เข้ามาไลฟ์ด้วยกัน”“ใครคะ” นับดาวเอียงคอสงสัย วันนี้ดาราดังหน้าตาดีเข้ามาร่วมไลฟ์กับเธอเป็นสิบคน ปริญหมายถึงคนไหน“ก็ไอ้อั๋นเหี้ยไรนั่นน่ะ” ปริญหมายถึงพระเอกลูกครึ่งหน้าตาดีที่หลา
ปรมะและปริญหันมาสบตากัน จากนั้นก็ไม่มีใครคิดจะห้ามแจ็คสันอีกต่อไป“มือนี้รึเปล่า ที่หยิกน้อง” แจ็คสันก้มไปมองมือขวาของอุกฤษฏ์ที่นิ้วโป้งกับนิ้วชี้โดนหักคนผิดรูป“ใช่” เป็นปริญที่ตอบหลานมือนั้นที่มันอุ้มไอร่าและมันก็แอบหยิกเนื้อบอบบางใต้ร่มผ้า เขารู้จากกล้องของแฟนคลับที่เผลอถ่ายวิดีโอติดมา กว่าอิทธิจะไปสืบหาเจอก็ใช้เวลาหลายวัน“ส่วนแขนนั่น มันก็ใช้อุ้มไอร่าหนีอาจากคอนโดในวันที่แผ่นดินไหว”“เหรอครับ”“อะ อ๋อโอ้ด” เมื่อเห็นเด็กชายตรงหน้าอุกฤษฏ์ก็หวังจะขอความเห็นใจ แต่ทว่ากึก!“อ๊าก!”อุกฤษฏ์ร้องลั่นเมื่อโดนคนเด็กกว่าเกือบยี่สิบปีหักนิ้วกลางมือขวาในขณะที่เขากำลังจะยกมือไหว้จากสายตาใสซื่อในคราแรกเปลี่ยนเป็นมืดดำลงฉับพลัน สายตาของไอ้เด็กคนนี้มันคาดเดาอะไรไม่ได้เหมือนพ่อมัน!“อั๊ก!”อุกฤษฏ์หน้าหงายเมื่อปลายเท้าของเด็กชายที่อีกไม่กี่ปีก็จะย่างเข้าสู่วัยหนุ่มเตะเสยปลายคางเข้าให้“ผมทำได้ไหมครับ” แจ็คสันหันไปถามความคิดเห็นของบิดา อา และคุณปู่หากเมื่อไร้ซึ่งเสียงห้ามปรามและถึงห้ามก็ใช่ว่าจะทำตามแจ็คสันก็เดินไปหยิบปืนจากเอวของบอดีการ์ด“แจ็คสัน” วิศรุตปรามหลาน“ไม่ได้เหรอครับ?” แจ็คสันเอียงค
รถตู้วีไอพีมุ่งหน้าตรงไปยังที่ดินผืนหนึ่งอยู่ถัดไปจากอาณาจักรโชติภิวรรธเพียงไม่กี่กิโลเมตร มีรถเอสยูวีสีดำสองคันที่ขับนำและประกบตามหลังที่ดินแห่งนี้กว้างเกือบยี่สิบไร่ เป็นชื่อของทั้งปรมะและปริญคนละครึ่งที่สองพี่น้องเคยร่วมกันซื้อไว้เพื่อทำโครงการอะไรหลายอย่าง และมีแพลนจะกว้านซื้อบริเวณติดกันอีกหลายแปลงปัจจุบันกำลังเป็นที่ตั้งโกดังเก็บสินค้าของปริญและเป็นศูนย์ฝึกการ์ดของปรมะศูนย์ฝึกอยู่ซ้าย โกดังอยู่ขวา ทว่าโซนด้านหลังลึกเข้าไปน้อยคนนักที่จะผ่านเข้าไปได้รถตู้วีไอพีขับผ่านประตูโกดังเข้าไปลึกจนสุดตัวอาคาร ทะลุออกไปทางด้านหลัง เป็นประตูทางออกแล้วเลี้ยวซ้าย ผ่านกำแพงหนาทึบไปก็ยังมีโกดังอีกแห่ง เป็นอาคารที่อยู่ลึกสุดในที่ดินแปลงนี้ ทุกมุมมีวงจรปิดที่มีเพียงปริญ ปรมะ และคนดูแลอีกสองคนที่ไว้ใจเท่านั้นที่จะเข้าถึงได้“ทางนี้ครับท่าน” บอดีการ์ดคนสนิทของปรมะเปิดประตูเชื้อเชิญคนเป็นนายเข้าไปในห้องมืดใต้บันไดท่านวิศรุตที่หุ่นสูงล่ำกำยำแม้จะอายุเยอะแล้วก็ตาม ต้องก้มลงหลบกรอบประตูที่มีความสูงเพียง 150 ซม.เท่านั้นข้างนอกดูเหมือนห้องเก็บของ หากเมื่อก้าวเข้าไปก็ต้องเจอกับความกว้างขวาง แต่มีเพียง
“ได้ ๆ โรสสอนเราด้วยนะ”“เรียกพี่ก่อนสิ”“แต่เราเรียนห้องเดียวกันนี่นา”“แต่เราแก่เดือนกว่า” เคยได้ยินอานับดาวพูดว่าไอร่าเกิดหลังตัวเองห้าเดือนกว่า หนูโรสจึงถือโอกาสนี้ทวงความเป็นพี่จากไอร่าเสียเลย“โอเค พี่โรส”“หรือจะเรียกเจ้ก็ได้นะ”“เอ๊าะ”คนเป็นย่ายิ้มขำเมื่อเห็นหลาน ๆ รักกัน แม้จะทะเลาะกันบ้างหากก็ยังเป็นห่วงเป็นใยกัน“ไม่แปลกถ้าไอร่าจะไม่ชอบทำขนม รายนี้น่าจะชอบความสวยความงามมากกว่า พวกเครื่องสำอาง แต่งหน้า ทำผมแล้วก็เสื้อผ้ารองเท้าไว้แต่งตัว” ปาริฉัตรที่คอยสังเกตความชอบของหลาน ๆ ตลอดเอ่ยขึ้นส่วนหนูโรสก็ไม่ได้ชอบทำขนมอะไรขนาดนั้นหรอก แค่อยากจะลองมากกว่า แต่พอเริ่มทำไปแล้วก็เลยต้องทำให้จบเพราะตัวเองเป็นคนเรียกร้อง“ไอร่าลองชิมก่อนสิ เร็ว” หนูโรสยังคะยั้นคะยอไม่เลิกเมื่อยังไม่เห็นไอร่าส่งคุกกี้เข้าปากเลยสักชิ้น“มันกินได้ใช่ไหมเจ้”“อ้าว ไหนเมื่อกี้ตัวเองบอกว่าน่าอร่อย”“ก็มันดูน่าอร่อย แต่ไม่รู้ว่าน่าจะอร่อยไหม”“งั้นให้ป๊าเจ้ชิมก่อนนะ” คนที่เพิ่งถูกเรียกว่าเจ้ยิ้มลำพองพูดไม่ทันจบคำหนูโรสก็ยื่นคุกกี้ใส่ปากปรมะที่ต้องคอยเป็นหนูทดลองยาให้ลูกไม่ว่าจะเรื่องอะไรทั้งนั้น คนเป็นพ่อก็อ
“มีน้องหลิวคนเดียวก็พอแย้ว ใช่มั้ยคะ หนูหยิวของพี่ไอร่า... งุ๊ง ๆ งิ๊ง ๆ คิคิ” ไอร่าหันไปสนใจหนูหลิวที่กำลังคลานมากอดแขนตัวเองอีกครั้ง“ดีค่ะ ดี ๆ” ปรมะปาดเหงื่อแล้วคล้อยตามหลาน เลิกคิดจะถามต่อเพราะเหนื่อยมาก! “หนูหลิวเป็นน้องไอร่านะ รักกันมาก ๆ นะลูก”“นี่นับไปไหน” เป็นเสียงตะวันที่เอ่ยถามหลังจากที่หายไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่หลังจากเข้ามาในบ้าน หญิงสาวอ้าแขนรับหนูหลิวขึ้นมาอุ้ม แขนอีกข้างก็กอดไอร่าไปพร้อม ๆ กัน“ป้าตะวันขา ไอร่าคิดถึงมาก”“ป้าก็คิดถึงค่ะ ว่าแต่หม่ามี้หนูไปไหนเหรอคะ”“ไลฟ์สดอยู่ที่บ้านค่า”“ปะป๊าหนูล่ะ”“นั่งเฝ้าแม่” ไอร่าก็พูดไป ท่าทางสิ้นหวังทำผู้ใหญ่ขำ“งั้นป้าไปหาหม่ามี้หนูดีกว่า”“ไปทำไมครับตะวัน” ปรมะถามเมียรักที่กลับบ้านมาก็หน้าตาดูเคร่งเครียด“ก็นับดาวน่ะสิ คิวแน่นมาก ตะวันให้ทีมงานติดต่อเรื่องถ่ายแบบก็บอกว่าหาคิวไม่ได้ จนต้องมาใช้เส้นสายความเป็นพี่สะใภ้นี่แหละ คิวทองเกิ๊น” ตะวันบ่น“มาค่ะไอร่า หนูจะไปกับป้าไหม”“ไม่อาว... หนูเหนื่อย!” ไอร่าส่ายหน้าหวือ เพราะหลายวันที่ผ่านมามารดาจับเธอเข้ากล้องช่วยกันไลฟ์สดขายของ แม้จะรู้ว่าพี่ ๆ เอฟซีชอบแต่ไอร่าก็เหนื่อยมาก อยากเล
“แม่! ป๊านินทา หาว่าแม่เหี่ยว!” ปรมะตะโกนฟ้องทำคนเป็นปู่รีบคว้าหัวมาปิดปากแทบไม่ทัน“อุ๊บ!”“ไอ้ปลื้ม ไอ้ลูกเปรต!”“โอ๊ย ๆ ยอมแล้ว” ปรมะร้องโอดโอยเพราะโดนวิศรุตเขกกะบาล ส่วนไอร่ากลับหัวเราะคิก ๆ หนูหลิวหันไปมองปู่กับพ่อกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันก็คลานเข้าไปใกล้เพราะอยากเล่นด้วย“เล่นอะไรกันเดี๋ยวหลานก็จำหรอก แล้วพี่เล็กน่ะชอบพูดคำหยาบ ถ้าหลานจำปริมจะตีปากให้”“ตีปากหลาน”“ตีปากพี่นั่นแหละ!” ปาริฉัตรถึงขั้นยืนเท้าสะเอววีนใส่คนเป็นสามีที่อายุปูนนี้แล้วยังกวนประสาทอยู่ได้“คืนนี้นอนนอกบ้านเลยนะ! นินทาเมียดีนัก” บ่นลูกบ่นผัวเสร็จก็เดินกลับไปที่ไอส์แลนด์ใหม่“เอ้าเมียจ๋า” วิศรุตเสียงอ้อนเรียกเมียรักที่เดินสะบัดก้นไป ก่อนจะหันมาคาดโทษลูกชาย “มึงนะมึง”“ก็ป๋าแย่งหลานไปทำไม”“มึง... เอ็งนั่นแหละ สอนหลานผิด ๆ” คนแก่กว่าไม่ยอมรับ หันไปถามหลานสาวบ้างว่ารักใคร“ไอร่ารักใครที่สุดคะ บอกให้ปู่ชื่นใจหน่อยซิ”“รักคุณปู่ที่สุดเลยค้า...” ไอร่ากอดคอหนาของคนเป็นปู่ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าลุงปลื้มยังนั่งอยู่ข้างกายก็หันกลับมายิ้มแหย แล้วก็เปลี่ยนคำพูดอย่างไว“รักทั้งสองคนเลย ฮี่ ๆ”“เจ้าเด็กคนนี้” อยู่เป็นแบบนี้จะไ







