บทที่ 4

กิจกรรมต่อมาคือการประกวดดาวมหาวิทยาลัย บอกเลยว่าเป็นกิจกรรมที่ผมชอบมาก เพราะของสวย ๆ งาม ๆ สด ๆ ใหม่ ๆ เต็มไปหมด

ถามว่าผมเจ้าชู้ไหม บอกตามตรงว่าไม่ แค่ไม่กล้าปฏิเสธคนที่เสนอมาเท่านั้นเอง เป็นคนจิตใจดี รักน้อง รักทุกคนนั่นแหละครับ หรือสมัยนี้เขาเรียกอะไรนะ ‘ทั่วถึง’ ใช่ไหม

          “ไอ้ฟ้า  มึงถึงไหนแล้ววะ” ผมกรอกเสียงไปตามสายถามไอ้เพื่อนรักที่ป่านนี้ยังมาไม่ถึง

          ‘ใกล้แล้ว มึงจะรีบทำไม’ ให้มันได้อย่างนี้สิ ถามมาได้ว่ารีบทำไม

          “ไอ้ฟ้า ไปส่องดาวนะ มึงไม่รีบ พรุ่งนี้ค่อยมา แต่ตอนนี้กูรีบ มึงรีบเลย อย่าให้เพื่อนต้องโมโห” ไม่อยากจะบ่นเพื่อนเป็นคนแก่หรอกนะ แต่ตอนนี้ใจมันอยู่หน้าเวทีแล้วตื่นเต้น

          ‘เออ รู้แล้ว ทำไมมึงคันขนาดนั้น ถ้าคันมากก็เข้าห้องน้ำไปเกาก่อน’ 

          ผมกำลังจะอ้าปากด่ามันต่อ แต่ไอ้เพื่อนเวรดันวางสายไปก่อน ให้มันได้อย่างนี้สิ

          ไอ้ฟ้าเป็นใครน่ะเหรอ ไอ้ฟ้าหรือสายฟ้า คือเพื่อนตั้งแต่เรียนมัธยม ตอนนี้มันเรียนบริหาร ไอ้เพื่อนผมมันออกแนวมาดนิ่ง หล่อบาดใจเลยแหละ เรียกว่าอะไรดี คุณชายไฮโซ Old money ได้ไหมนะ ที่รวยมาตั้งแต่เกิด รวยมาตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่ รุ่นปู่รุ่นย่า คือง่าย ๆ เกิดมาก็รวยเลย

          ผมกับมันนัดกันไว้ว่าจะมาส่องดาวมหาวิทยาลัยก่อนไปเที่ยวกันต่อ ผู้ชายก็ต้องชอบของสวย ๆ งาม ๆ ใครบ้างล่ะไม่ชอบ

          มีคนชอบใส่ร้ายว่าผมเจ้าชู้ ถ้าเจ้าชู้หมายถึงคบทีละหลาย ๆ คน ผมบอกเลยว่าไม่ เพราะถ้าผมคบใคร ผมจะคบแค่คนเดียว แต่เพราะยังไม่ได้คบใคร ก็อย่างที่บอกว่ายังไม่ได้คบใคร คนเราต้องเปิดโอกาสให้ทดลองการใช้งานบ้างเล็กน้อย จะได้รู้ว่าถูกใจและเข้ากันได้ไหม

          “พี่หนึ่ง” ผมหันไปตามเสียงเรียก อ๋อ ไอ้น้องรหัสคนสนิทของผมนี่เอง

          “ไอ้พัทธุ์ นึกว่ามึงจะไม่มา ปกติมึงไม่ชอบงานแบบนี้นี่หว่า” งานแบบนี้คืองานประกวดดาวนี่แหละ ไอ้พัทธุ์นี่เหมือนมันไม่ชอบของสวย ๆ งาม ๆ นะ วัน ๆ เอาแต่ตั้งใจเรียน

          “ผมมาเชียร์น้องรหัสผม หรือหลานรหัสพี่ไง” ผมยังไม่เคยเจอหลานรหัสตัวเองเลย คำพูดของมันทำผมอึ้งเล็กน้อย

          “โห หน้าตาดีขนาดประกวดดาวเลยเหรอวะ” นั่นเป็นคำถามที่ไม่คิดว่าสายรหัสตัวเองจะหน้าตาดีถึงขั้นได้ประกวดดาว อีกอย่างผมคิดว่าหลานรหัสจะเป็นผู้ชาย หาผู้หญิงในคณะวิศวะมันก็ยากอยู่แล้ว แล้วยิ่งเป็นผู้หญิงสวย ผมก็ค่อนข้างอึ้ง

          “ก็ยายนายที่เป็นดาวคณะไง ก็ต้องมาประกวดดาวมหา’ลัยไหมล่ะ” คำพูดของไอ้พัทธุ์ที่บอกมาทำให้ผมพยักหน้าตาม

          “เสียดายตอนประกวดดาวคณะกูไม่ได้ไป” เออ ตอนประกวดดาวคณะผมไปไหนนะ ช่างมันเถอะ ไว้ดูหน้าวันนี้ก็ได้ ความสวยคงไม่ลดลงหรอกมั้ง 

          “อือ ยายนายก็สวยน่ารัก แต่เดี๋ยวนะ อย่าบอกนะว่าจะฟาดดาวมหา’ลัยอีกแล้ว” ไอ้พัทธุ์กอดอกมองหน้าผม ไอ้คำว่า จะฟาดดาวมหา’ลัย ของมันก็ไม่เกินจริง เพราะที่ผ่านมาก็ฟาดมาเยอะอยู่ หรือผมจะเป็นพวกชอบคนมีตำแหน่ง

          “ถ้าสวยก็ไม่แน่” ตอบออกไปอย่างภาคภูมิใจ คนอย่างเต็งหนึ่งทำจริงก็ยอมรับ ไม่เคยอาย

          “ไม่ต้องเลยไอ้พี่หนึ่ง คนนี้น้องสายรหัสเรา พี่อย่าทำเป็นสมภารกินไก่วัด”

          “โห ไอ้พัทธุ์ ว่ากูขนาดนี้ มึงอย่าเรียกกูว่าพี่เลย ไอ้ห่า”

          “นั่นแหละ ผมบอกไว้เลยว่า ยายนายผมขอ พี่จะเจ้าชู้กับใครก็ได้ แต่ไม่ใช่น้องผม”

          “เออ มึงกล้าขอ กูก็กล้าให้” ผมพูดออกไปอย่างถือดี กะอีแค่ไม่ให้ยุ่งกับสายรหัส มันจะไปยากอะไร

          “ไอ้หนึ่ง ไอ้พัทธุ์” เสียงของไอ้ฟ้ามันเพิ่งจะมาถึงตามนัด

หลังจากนั้นเราสามคนก็ไปยังที่นั่ง ซึ่งต้องบอกว่าแทบไม่ต้องหาเพราะเรามีที่นั่งประจำใกล้หน้าเวทีอยู่แล้ว เส้นใหญ่หรือเปล่าไม่ต้องถาม ก็ใหญ่พอตัว

          “คนนั้นโคตรสวย” ผมจับจ้องคนที่เพิ่งเดินออกมาและหยุดตรงกลางเวที เธอโดดเด่น มีออร่า น่ารัก สวยจัด ผมอยากจะมอบมงของวันนี้ให้เธอเลย

          “คนนั้นแหละน้องรหัสผม พี่ห้ามยุ่ง”

เปรี้ยง! ได้ยินเสียงฟ้าผ่าลงมาตรงกลางใจผมไหม ใช่ครับ คำพูดของไอ้พัทธุ์ทำผมช็อก กูไม่น่าเลย ไม่น่าปากเร็ว

และเป็นอย่างที่คิดเอาไว้ไม่มีผิด สุดท้ายหลานรหัสผมก็ได้เป็นดาวมหาวิทยาลัย ไอ้พัทธุ์ดีใจจนออกนอกหน้า ตบมือไม่หยุด ส่วนไอ้ฟ้าเพียงมานั่งดูเฉย ๆ

เอ่อ...มันควรไปนั่งเป็นประธานหล่องานบุญผ้าป่ามากกว่านะ ถ้าจะนั่งนิ่งขนาดนี้ บางทีผมยังเห็นมันแอบหาว แต่ผมนี่แหละที่พลาด ไม่น่าไปรับปากไอ้ห่าพัทธุ์ ผมพลาดอย่างแรง!

แล้วไอ้นี่ หน้าตามันนิ่งจนผมต้องเกรงใจน้องรหัสตัวเอง ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม

แต่ก็เอาเถอะ กูจะไม่กิน

ไม่กิน...แต่แม่งโคตรน่ารัก

ไม่กิน...แต่แม่งโคตรน่าฟัก...เอ๊ย! น่าฟัดให้จมเตียง เดี๋ยวนะ ยิ่งคิดก็ยิ่งหื่น

ผมพยายามแล้ว พยายามนิ่งไว้ คนนี้น้องขอ น้องขอ บอกกับตัวเองให้ได้ทุกวัน