/ วาย / ขอรักเจ้าตัวร้าย / 27 กลับมารักกันอีกครั้งนะ

공유

27 กลับมารักกันอีกครั้งนะ

작가: sammi'P
last update 최신 업데이트: 2025-07-30 14:22:09

“คิดถึงเหรอ จะมาโกหกอะไรอีกล่ะ จะขอมาหลบภัยที่นี่อีกหรือไง หรือว่าเห็นฉันหน้าโง่เหมือนตอนนั้นที่เชื่อว่านายความจำเสื่อม จำอะไรไม่ได้”

วายุถอนใจเฮือก จ้องดวงหน้าใสไม่ละสายตา ปลายนิ้วเลื่อนขึ้นปัดปอยผมปรกหน้าทะเลอย่างทนุถนอม แล้วโน้มหน้าลงมา แต่ทะเลเบือนหน้าหนีทันที ชายหนุ่มถึงกับชะงักก่อนจะเชยคางอีกฝ่ายให้มองตอบ

“ผมโกหกแค่เรื่องนั้นเรื่องเดียว แต่ที่ไปไม่ลาผมมีเหตุผล”

“เหตุผลคนโกหกน่ะเหรอ”

“ผมไม่ได้โกหก”

“ฉันอยากฟัง” คราวนี้เป็นทะเลที่ถามไม่พอยังจ้องตอบอย่างคาดคั้น แต่วายุกลับเป็นฝ่ายหลบตาแทน “บอกมาสิ”

“ผมจะบอก หากพี่บอกว่ายังรอผม”

“ที่พูดนี่กำลังฝันเหรอ ฝันอยู่ใช่ไหมเนี่ย ถึงได้มาถามฉันว่ารอนายอยู่ไหม หรือว่าไม่ใช่ล่ะ”

“ก็ไม่ใช่ไง”

“คนอย่างฉัน ไม่รอเด็กน้อยขี้โกหกอย่างนายหรอก!”

ทะเลพูดจบก็ผลักไหล่วายุออกห่าง ก่อนจะก้าวฉับๆ ไปที่ประตู ตั้งท่าจะเปิดแต่ก็ไม่ได้ผลเพราะวายุหรือจะยอม

“ก็ได้ ไม่บอกว่ารอ งั้นผมจูบ”

“นายจะบ้าเหรอ!”

ช้าไปเสียแล้วกับคำด่าของทะเล นอกจากจะไม่กระเทือนวายุแล้ว กลับถูกปิดปากด้วยจูบหวานล้ำเข้าให้อีก

ทะเลดิ้นรนทุบถอง แต่คล้ายกับว่าริมฝีปากของเขากับวายุจะดึงดูดกันและก
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   32 รับตำแหน่งใหม่

    “วอศูนย์รับแจ้งเหตุสองสี่หนึ่งจากเรือประมง พบร่างผู้เสียชีวิตและผู้ต้องสงสัยบนเรือยอร์ชระหว่างเกาะพีพีถึงเกาะราชา พิกัดเจ็ดองศายี่สิบเจ็ดลิปดาเหนือ จุดตัดเก้าสิบแปดองศา สามสิบเจ็ดลิปดาตะวันออก หัวเรือมุ่งหน้าขึ้นทิศเหนือ ขอกำลังตำรวจน้ำเสริมด่วน”“รับทราบปฏิบัติครับ”จ่านายสิบร่างอวบผมเรียบแปล้รีบกดโทรแจ้งหน่วยงานเกี่ยวข้องเสร็จก็วางหูโทรศัพท์เสียงดัง ปิดแฟ้มสำนวนเก็บเข้าที่ เลื่อนเก้าอี้ออกห่าง บิดขี้เกียจแล้วบ่นข้ามโต๊ะไปหานายตำรวจอีกคน“เหนื่อยชิบหายเลยว่ะ”“เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอจ่า”“นอน ผมหมายถึงคดีใหม่มาอีกแล้ว แต่ไม่รู้เมื่อไหร่ผู้กองคนใหม่จะมาซะทีตะหาก”จ่าสิบพุงพลุ้ยบ่นไม่หยุดทำให้นายตำรวจร่างสูงชะลูดอีกคนที่ยังไม่ละสายตาจากเอกสารกองพะเนินตรงหน้าต้องเออออห่อหมกไปด้วย“น้องใหม่ สน.เราไม่รักษาเวลาเลย”“นั่นดิ ไหนว่าจะมาวันนี้ นี่ก็สายแล้วต้องมาแล้วแต่ยังไม่เห็นแม้แต่เงา”“ไม่รู้ไปขัดแข้งขาใครเข้าถึงโดนเด้งมาอยู่นี่ได้” เจ้าของร่างสูงชะลูดตอบแต่โดนจ่าพุงพลุ้ยบุ้ยใบ้ให้มองชายหนุ่มที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ไม่ไกลแล้วกระซิบปราม “เบาๆ หน่อยหน้าต่างมีหูประตูมีช่อง”“เออ ลืมๆ”สองคน

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   31 Run to Love รีเทิร์น2รัก (เรื่องที่2)

    สนามหญ้าหน้าบ้านครึ่งปูนครึ่งไม้สีขาวเต็มไปด้วยข้าวของมากมายที่ถูกลำเลียงใส่กล่องกระดาษขนาดใหญ่หลายกล่องนำมาวางเรียงรายที่หน้ารั้วไม้สีเทาหม่นอินทัชจ้องตุ๊กตาหมีเก่าคร่ามอมแมมในนั้นด้วยความรู้สึกโหยหา มันเป็นของขวัญวันเกิดครบปีที่ห้าของเขาจากใครคนหนึ่งซึ่งผูกพันอาคเนย์...พี่เน...อินทัชหยิบตุ๊กตาหมีออกมากอดแน่นแล้วนึกถึงคนให้มันอุ่น...อุ่นเหมือนหัวใจพี่เน...อินทัชตัดสินใจวิ่งไปที่รั้วบ้านข้างๆ แล้วตะโกนลั่น “พี่เนออกมาหาหน่อย!” “พี่เน... อินจะไปแล้วนะ!” “พี่เน!”อินทัชตะโกนเสียงดังผ่านรั้วไม้สีน้ำตาลอ่อนผุๆ ที่กั้นระหว่างบ้านของเขากับอาคเนย์ด้วยความผิดหวัง เขาหวังว่าจะได้คุยกับอาคเนย์อีกครั้งก่อนที่ต้องแยกจาก แต่กลับไม่มีแม้เสียงตอบรับใดๆ กลับมา“อิน... จะไปแล้วนะ”“ไปจริงๆ แล้วนะ”“พี่เน...”คำพูดสุดท้ายของอินทัชที่เรียกชื่ออาคเนย์นั้นแผ่วเบา ก่อนจะเลือนหายไปกับสายลม...หมดหวังแล้ว...หมดหวังที่อาคเนย์จะฟังกัน...อินทัชตัดใจหันหลังจะเดินกลับไปยังรถที่ติดเครื่องรออยู่หน้าประตูรั้ว แต่ปลายหางตาเหลือบไปเห็นม่านประตูระเบียงบ้านข้างๆ ไหวพะเยิบพะยา

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   30 รักกันนะ (ตอนจบ)

    ชิษณากระตุ้น ทะเลพยักหน้า ก่อนจะค่อยๆ เดินเข้ามา พร้อมกับอรรถที่ถอยห่างไปหาภรรยา พากันปิดประตูล็อกห้องให้สองคนปรับความเข้าใจกันทันทีที่เสียงประตูปิดลง ทะเลก็โผเข้ากอดวายุซบหน้ากับอกชายหนุ่ม ร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่เขาได้ยินหมดแล้ว...ได้ยินทุกคำพูดที่วายุคุยกับอรรถ แม้ไม่ได้ยินจากปากของวายุโดยตรง แต่ก็พอจะเข้าใจ วายุตอนนั้นเป็นเด็กมัธยมปลายยังไม่บรรลุนิติภาวะ เขามีสัมพันธ์กับวายุ แม้จะแค่คืนเดียวแต่ก็เหมือนนานชั่วนาน และมันเป็นความสัมพันธ์ที่ผิดพลาด หมิ่นเหม่ต่อศีลธรรมและมนุษยธรรม “ผมขอโทษ ผมขอโทษนะ เพราะผมเองที่ทำให้พี่เดือดร้อน” วายุละล่ำละลักกอดปลอบร่างในอ้อมแขนที่ตัวสั่นงันงกทะเลเงยหน้ามองเด็กหนุ่มที่โตเป็นหนุ่มเต็มตัว ด้วยความอาลัยอาวรณ์ไม่ต่างกัน สองคนตกอยู่ในภวังค์ ก่อนที่ทะเลจะเป็นฝ่ายทำลายความเงียบ“พวกนั้นทำอะไรนายเหรอ” วายุดันร่างนุ่มออกห่างประจันหน้ากัน แล้วส่งสายตามีคำถามอีกครั้ง “พวกไหน”“ฉันได้ยินแล้วว่าพวกนั้นแบล็กเมล์นาย เพราะฉันใช่ไหม นายปกป้องฉัน มันทำอะไรนายบ้างตอนนั้นที่นายหายไป”“ก็ไม่มีอะไรมาก แค่โดนหิ้วปีกไปและได้แผลนิดหน่อย”ไม่พูดเปล่า วายุเปิดขมับใ

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   29 ความในใจที่ไม่อยากยอมรับ

    “พี่ไม่อยากเจอหน้าเขา”“แต่พี่เลจะหลบแบบนี้ไม่ได้หรอกนะคะ ไหนจะงานอีก พี่เลรักงานบรรณารักษ์จะตายไป ชิษรู้ ไม่งั้นคงไม่สมัครเป็นครูที่นี่แทนการกลับไปรับราชการที่บ้านเกิดไม่ใช่เหรอคะ” ชิษณาถามย้ำทะเลถึงกับสะอึก ไม่ใช่เพราะเขาสอบไม่ผ่านครูที่บ้านเกิด แต่เป็นเพราะเขาผูกพันกับงานที่นี่และอีกอย่างคือเขาอยากรอวายุกลับมาจึงได้พักอยู่ที่นี่ ที่ที่วายุจะหาเขาเจอ แม้ไม่รู้ว่าจะมีวันนั้นหรือไม่ก็ตาม“พี่ไม่รู้จะทำยังไง เขาระรานพี่ที่โรงเรียน แล้วยังตามมาถึงคอนโดมิเนียมอีก พี่ตัดสินใจลาออกเพราะไม่รู้ว่าอยู่ไปจะทำงานได้ยังไงครับคุณชิษ พี่ทำใจไม่ได้ที่เห็นหน้าเขา”ทะเลพูดจบก็ร้องไห้โฮกอดชิษณา สองสามีภรรยาลอบสบตากัน อรรถที่ยืนห่างๆ อย่างห่วงๆ จึงออกจากห้องไปเงียบๆชิษณาโอบกอดพลางลูบหลังทะเลไปพลาง แล้วเอ่ยปลอบ “พี่ไม่อยากรู้เหรอคะ ว่าทำไมน้องวาถึงเพิ่งมา”“อยากครับ” “อยากรู้ก็ต้องถามสิคะ”“แต่พี่ไม่อยากได้ยินคำโกหก”“บางครั้งโกหกสีขาวก็หมายถึงความหวังดีไม่ใช่เหรอคะ”“มันก็ใช่ครับ... แต่...”ทะเลอึ้งไป...โกหกสีขาวหมายความว่ายังไง...วายุมีอะไรที่ต้องปกปิดเขาไว้งั้นเหรอ...ยามนี้ทะเลยิ่งงงหนัก แต่ชิษ

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   28 อย่าทำลายน้ำใจกัน

    วายุใช้นิ้วโป้งปาดน้ำตาที่หัวตาแล้วได้แต่ทอดถอนใจ เขาจะเสียทะเลไปเพราะเวลาและความไกลห่างไหมนะไอ้วาคนเลว...วายุตบตัวเองจนหน้าหัน เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขารุนแรงกับทะเลซึ่งมันไม่น่าจะทำให้ทะเลสบายตัวเท่าไร เขาจัดหนักจัดเต็มให้สมกับที่รอคอย โดยไม่สนใจความรู้สึกของทะเลสักนิดแต่ไม่เป็นไร...เขาจะรอปรับความเข้าใจกับทะเลอีกครั้ง...วายุฮัมเพลง เดินไปเปิดตู้เย็น หยิบขวดน้ำเย็นบิดฝาเกลียวยกดื่มกว่าครึ่งขวด แล้ววางลงบนโต๊ะกินข้าว สอดสายตามองไปรอบๆ ก็พบว่ามีบางอย่างที่เปลี่ยนไปนั่นก็คือของที่เป็นของเขาที่วางเดียวดายอยู่บนโต๊ะพวงกุญแจคิตตี้! หรือทะเลจะได้ยินเสียงที่เขาอัดไว้! หรือทะเลจะจำได้!วายุฉุกคิดเปิดตู้เสื้อผ้า หาของใช้ส่วนตัวที่เคยทิ้งไว้ เพราะก่อนหน้าที่จากไป เขาไม่ได้เอาสมบัติอะไรติดตัวกลับไปสักชิ้น เขาไปโดยไม่บอกลาทะเล เป็นความรู้สึกเจ็บปวดในใจอยู่จนทุกวันนี้โล่งอกหน่อย!ในตู้ยังมีเสื้อยืดเก่าๆ กับกางเกงที่พับเก็บเรียบร้อยอยู่ ทะเลไม่ได้ทิ้งไปแต่อย่างใด เขายังเก็บมันไว้ในซอกมุมที่คุ้นเคย จนวายุใจชื้น อย่างน้อยทะเลก็ยังมีเยื่อใย แต่

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   27 กลับมารักกันอีกครั้งนะ

    “คิดถึงเหรอ จะมาโกหกอะไรอีกล่ะ จะขอมาหลบภัยที่นี่อีกหรือไง หรือว่าเห็นฉันหน้าโง่เหมือนตอนนั้นที่เชื่อว่านายความจำเสื่อม จำอะไรไม่ได้”วายุถอนใจเฮือก จ้องดวงหน้าใสไม่ละสายตา ปลายนิ้วเลื่อนขึ้นปัดปอยผมปรกหน้าทะเลอย่างทนุถนอม แล้วโน้มหน้าลงมา แต่ทะเลเบือนหน้าหนีทันที ชายหนุ่มถึงกับชะงักก่อนจะเชยคางอีกฝ่ายให้มองตอบ“ผมโกหกแค่เรื่องนั้นเรื่องเดียว แต่ที่ไปไม่ลาผมมีเหตุผล” “เหตุผลคนโกหกน่ะเหรอ”“ผมไม่ได้โกหก”“ฉันอยากฟัง” คราวนี้เป็นทะเลที่ถามไม่พอยังจ้องตอบอย่างคาดคั้น แต่วายุกลับเป็นฝ่ายหลบตาแทน “บอกมาสิ”“ผมจะบอก หากพี่บอกว่ายังรอผม”“ที่พูดนี่กำลังฝันเหรอ ฝันอยู่ใช่ไหมเนี่ย ถึงได้มาถามฉันว่ารอนายอยู่ไหม หรือว่าไม่ใช่ล่ะ”“ก็ไม่ใช่ไง”“คนอย่างฉัน ไม่รอเด็กน้อยขี้โกหกอย่างนายหรอก!”ทะเลพูดจบก็ผลักไหล่วายุออกห่าง ก่อนจะก้าวฉับๆ ไปที่ประตู ตั้งท่าจะเปิดแต่ก็ไม่ได้ผลเพราะวายุหรือจะยอม“ก็ได้ ไม่บอกว่ารอ งั้นผมจูบ”“นายจะบ้าเหรอ!” ช้าไปเสียแล้วกับคำด่าของทะเล นอกจากจะไม่กระเทือนวายุแล้ว กลับถูกปิดปากด้วยจูบหวานล้ำเข้าให้อีกทะเลดิ้นรนทุบถอง แต่คล้ายกับว่าริมฝีปากของเขากับวายุจะดึงดูดกันและก

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status