เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 38 : ข้ายังอยากได้สามหนังสือหกพิธีการกับเกี้ยวเจ้าสาวแปดคนหาม
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-08 03:42:20
บทล่าสุด
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 86 : ข้าไม่ใช่เด็กตะกละอย่างสองคนนั้น
บทที่ 86 : ข้าไม่ใช่เด็กตะกละอย่างสองคนนั้น หวงจื่อเหยาเข้าไปอุ้มเด็กชายตัวน้อยอย่างเอ็นดู “เยว่เยว่น้องชายของเจ้าชื่ออะไร ทำไมน่ารักน่าชังเพียงนี้ เหมือนฉีฉีตอนเด็กเลย” หลินลู่ฉีถึงกับเลิกคิ้วขึ้นสูง มองเจ้าเด็กตัวเท่าเอวตรงหน้า นางเหมือนเขาตรงไหนกัน เด็กคนนี้อวบอ้วนน่ารักน่าชัง ส่วนนางตอนสามขวบนั้นผอมแห้งยิ่งนัก ฉีเฟินเยว่บีบแก้มน้องชายเบา ๆ “เขาชื่อฉีซุนเย่ ที่บ้านข้าเรียกเย่เอ๋อร์” ด้านห้องครัวอาจูกำลังช่วยฉินซื่อ ยกขนมของกินเล่นสำหรับเด็ก ๆ ออกมา ส่วนเจียงฮุ่ยชิวถูกหวงจื่อถงขอร้อง ให้ประลองฝีมือกับเขาดู ทั้งคู่จึงออกไปประลองฝีมือกันที่ด้านหลังเรือนตรงตีนเขา เพื่อไม่ให้ส่งเสียงรบกวนผู้อื่น โดยมีหวงเป่าตามไปด้วย ด้านหน้าเรือนพักตากอากาศมีศาลาใหญ่ไว้นั่งพักผ่อน เตาอุ่นขนาดใหญ่เตรียมพร้อมเอาไว้ เสื้อผ้าขนสัตว์ของเด็ก ๆ มีครบกันทุกคน ยิ่งได้เตาอันเล็กมาตั้งย่างขนมหมาสู่ เด็ก ๆ ยิ่งมีความสุขกัน อาจูคอยดูแลคุณชายน้อยของจวนไม่ให้คลาดสายตา สักพักใหญ่ ๆ เจียงฮุ่ยชิวก็กลับมา สีหน้าของนางแต้มไปด้วยรอยยิ้ม ขณะที่หวงจื่อถงกับหวงเป่านั
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 85 : ฮูหยินท่านเจ้าอาวาสทักมาว่าข้าอาจมีเคราะห์
บทที่ 85 : ฮูหยินท่านเจ้าอาวาสทักมาว่าข้าอาจมีเคราะห์ “ข้าจะหลอกเจ้าให้ได้อะไร เยว่เอ๋อร์” ฉีชุนอี้ลูบศีรษะน้องสาวอย่างแผ่วเบา “เยว่เอ๋อร์วันข้างหน้าท่านแม่ต้องเข้าใจเจ้าอย่างแน่นอน เจ้าให้เวลาท่านแม่หน่อย” ฉีเฟินเยว่พยักหน้าเอ่ยเบา ๆ ว่า “ข้าเข้าใจแล้ว” “หยุดร้องไห้แล้วกลับไปนอนพักที่เรือนเถอะ อาจูไปไหนแล้วล่ะ ปล่อยเจ้าวิ่งไปมาคนเดียวอยู่ได้” “อาจูอยู่ที่เรือนข้าให้นางเก็บของขวัญอยู่ ข้าไม่ร้องแล้ว ข้าขอบคุณพี่ชายมาก” ฉีเฟินเยว่ยังเด็ก นางโกรธง่ายหายเร็ว “ไปเถอะ” เขามองตามหลังน้องสาวไป ได้สหายดีย่อมส่งผลดีต่อชีวิตภายภาคหน้าของฉีเฟินเยว่เอง แม้ว่าฐานะของเด็กสาวเหล่านั้นไม่ได้สูงส่งอันใด แต่กล้าต่อกรกับผู้คนได้ตั้งแต่เด็ก ย่อมมีจิตใจที่แข็งแกร่งกว่าผู้อื่นในวัยเดียวกัน เพราะความอคติของหลัวเพ่ยอัน สองพ่อลูกตระกูลฉีจึงไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องที่หลินลู่ฉีได้ทำลงไปก่อนหน้า เกรงว่านางจะยิ่งมองเด็กสาวเหล่านั้นในแง่ร้ายกว่าเดิม หาว่าพวกนางมีเล่ห์เหลี่ยมเกินอายุ อาจห้ามฉีเฟินเยว่คบหากับพวกนางก็เป็นได้ แต่ว่ายิ่งห้ามก็เห
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 84 : ข้าไม่ช่วยหรอก ข้าว่ายน้ำไม่เป็น
บทที่ 84 : ข้าไม่ช่วยหรอก ข้าว่ายน้ำไม่เป็น “เจ้าเข้าใจผิดแล้ว ตอนนั้นมีสาวใช้คนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นมาบอกข้า บอกว่าเจ้าตกลงไปในสระน้ำ ข้าร้อนรนมากไปจึงไม่ทันได้ถามไถ่อะไร รีบวิ่งไปที่นั่นกระโจนลงไปช่วย ไม่ทันได้คิดหน้าคิดหลัง ข้ามันโง่เอง” จูหนิงเสวี่ยได้ยินแล้วหัวใจเย็นเยียบ พวกนางช่างล้อเล่นกับความรู้สึกของนางกับสามี “ท่านจำสาวใช้คนนั้นได้ไหม” ฉีชุนอี้หลับตาลงช้า ๆ “ข้าให้คนไปหานางจนทั่ว ไม่พบนางในจวนของเรา อาจเป็นสาวใช้ที่ติดตามเจ้านายมาในงาน” “แม่ของนางแย่งบิดาของข้าไปไม่พอ นางยังอยากจะแย่งสามีของข้าอีก หากข้าไม่ติดว่าตั้งท้องอยู่ ข้าอยากจะตบตีนางให้ตายคามือนัก” “ฮูหยินอย่าได้ใจร้อนไป วันนี้ต้องขอบคุณสหายของเยว่เอ๋อร์ หากไม่ได้พวกนางข้าคงจนมุมอยู่เหมือนกัน” เขาเริ่มเล่าเรื่องในห้องหนังสือของบิดาให้นางฟัง จูหนิงเสวี่ยหัวเราะออกมาเบา ๆ ไม่คิดไม่ฝันว่าเด็กสาวเหล่านั้น คือผู้มีพระคุณในวันนี้ “วันหลังข้าต้องเชิญพวกนางมาที่จวนบ้างแล้ว” “ตามใจเจ้า แต่เอาไว้เจ้าคลอดก่อนก็แล้วกัน พวกนางยังเด็กเกิดวิ่งเล่นไม่ระวั
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 83 : สุขสันต์วันเกิดนะเยว่เยว่
บทที่ 83 : สุขสันต์วันเกิดนะเยว่เยว่ หลัวเพ่ยอันเองก็เข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดี หันไปทางคนสนิท “เฉาหมัวมัวให้คนไปตามท่านหมอมาเร็วเข้า” “เจ้าค่ะฮูหยิน” เฉาหมัวมัวถอยหลังออกไป หลินลู่ฉีก้าวออกมาจากจุดเกิดเหตุ นางมองหาผู้คุ้มกันของฉีเฟินเยว่ ผู้ที่สมรู้ร่วมคิดในการโยนบ่าวไพร่ผู้ชายลงในน้ำ “คุณหนูหลิน” เจียงฮุ่ยชิวโคลงศีรษะลงเล็กน้อย “อยากช่วยคุณชายของเจ้า ท่านหมอต้องมาช้าที่สุด” หลินลู่ฉีมองไม่เห็นความตายในวันนี้ จึงคิดว่าคงไม่มีเรื่องร้ายเกิดขึ้นแน่ นางจึงกล้าที่จะลงมือ “ข้าเข้าใจแล้ว” เจียงฮุ่ยชิวถอยหลังตามเฉาหมัวมัวไป นางรู้แล้วว่าหลินลู่ฉีไม่ธรรมดาจริง ๆ ตั้งแต่ดีดก้อนหินใส่ขาของจูไป๋เสวี่ย เห็นนางผลักบ่าวไพร่ผู้ชายลงน้ำ ตนเองจึงช่วยสมทบไปอีกแรง หลินลู่ฉีกลับเข้าไปในจุดเกิดเหตุอีกครั้ง นางเห็นว่าจูไป๋เสวี่ยกำลังสำลักน้ำออกมา ดวงตาก็ปรือขึ้นกำลังฟื้นแล้ว หากท่านหมอมาตอนนี้ มารดาของนางคงพานางเข้าห้องไปรักษา ไม่เอ่ยถึงเรื่องบ่าวไพร่แตะเนื้อต้องตัวนางเป็นแน่ ทุกคนมัวแต่มองการช่วยคนจมน้ำให้ฟื้น จึงไม่ได้สนใจเด็ก ๆ อย่าง
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 82 : นั่นแปลว่าคนจมน้ำก็ต้องเป็นนางงูพิษกันหมดสิ
บทที่ 82 : นั่นแปลว่าคนจมน้ำก็ต้องเป็นนางงูพิษกันหมดสิ สวนด้านข้างของจวนผู้ว่าการเมืองลี่หยาง มีพื้นที่ครึ่งหนึ่งเป็นสระน้ำปลูกบัวเอาไว้สำหรับนั่งพักผ่อนหย่อนใจ งานเลี้ยงวันเกิดของฉีเฟินเยว่ไม่ได้ใช้พื้นที่ตรงนี้ในการจัดงาน เพราะทุกคนเร่งรีบจึงไม่มีใครห้ามปรามเด็กน้อยสามคน ที่กำลังเดินกึ่งวิ่งตามหลังกลุ่มของจูหนิงเสวี่ยไป ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือจูไป๋เสวี่ย คุณหนูรองจูกำลังนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่บนพื้น มีเสื้อคลุมบุรุษสวมทับเอาไว้ ท่าทางอ้อนแอ้นชวนมองยามเปียกน้ำ ขณะที่ฉีชุนอี้คลุมทับด้วยผ้าห่มอุ่นเอาไว้ เขายังไม่ได้เข้าไปเปลี่ยนชุด เพราะถูกนางเถียนรั้งเอาไว้ หลายคนต่างอมยิ้มด้วยความอยากรู้อยากเห็น มีเพียงพี่สาวอย่างจูหนิงเสวี่ยที่กำหมัดเอาไว้แน่น ฉีเฟินเยว่วิ่งมาหาสหายด้วยความตกใจ “พวกเจ้ามาได้อย่างไรกัน” หลินลู่ฉีตอบ “มาดูสถานการณ์ของพี่สะใภ้เจ้า” ฉีเฟินเยว่มองนางแล้วทำหน้าหนักใจ พวกเจ้ามาดูเรื่องตลกบ้านข้ารึ หลินลู่ฉี “ให้คนไปดูแลพี่สะใภ้ใกล้ ๆ ด้วย เกรงว่าจะได้รับความกระทบกระเทือนอย่างหนัก” “ได้ ๆ” ฉ
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี บทที่ 81 : ท่านแม่ของเยว่เยว่นางไม่ชอบพวกเรา(จบเล่ม1)
บทที่ 81 : ท่านแม่ของเยว่เยว่นางไม่ชอบพวกเรา ซ่งอิ๋งอิ๋งรีบเอ่ย “ใช่ ๆ” นางคิดบางเรื่องออก “นี่พวกเจ้าไม่คิดว่าพวกเราเรียกขานกันสับสนไปหน่อยรึ เยว่เยว่กับฉีฉีอายุเท่ากัน ข้ากับพี่จื่อเหยาอายุเท่ากัน ฉีฉีเรียกข้าว่าอิ๋งอิ๋งแต่กลับเรียกพี่จื่อเหยาว่าพี่จื่อเหยา บางทีข้าก็สับสนไปหมด” หวงจื่อเหยาเองก็สับสน “นั่นสิข้าก็เรียกผิดเรียกถูกเหมือนกัน” ฉีเฟินเยว่ “พวกเราเป็นสหายกัน อายุก็เท่า ๆ กันหมด ต่อจากนี้ไปก็เรียกแค่ชื่อเล่นก็พอ ไม่ต้องมีคำว่าพี่นำหน้า พวกเจ้าว่าดีหรือไม่” ซ่งอิ๋งอิ๋ง “ดี ๆ” “ข้าอย่างไรก็ได้ แต่ว่าพี่จื่อเหยานั้นข้าเรียกมาตั้งนานแล้วคงเปลี่ยนอะไรไม่ได้” หลินลู่ฉีไม่ยอมเปลี่ยนคำเรียกหวงจื่อเหยา นางไม่อยากไปตอบคำถามของคนที่บ้าน “ได้ ๆ ยกเว้นให้เจ้าคนหนึ่งก็ได้ ข้าอยากพาพวกเจ้าไปทำความรู้จักกับท่านพ่อข้า ไปเรือนด้านหน้ากันเถอะ” ฉีเฟินเยว่รีบเดินนำหน้าพวกนางไป ตอนนี้มีเพียงอาจูกับซิงเอ๋อร์ที่เดินตามพวกนางไป เหล่าคนคุ้มกันทำเพียงเฝ้ามองอยู่ห่าง ๆ ระหว่างทางที่เด็ก ๆ เดินผ่านไปยังเรือนด้านหน้า เฉาหมัว
บางทีคุณอาจจะชอบ
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ23.0K viewsหญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน
ต้นไม้แห้ง13.4K viewsแม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน21.9K viewsบ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง
เจียงหนานเยียน83.6K viewsพระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
นางสาวซินหยู่150.6K viewsไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง
นทธี ศศิวิมล751 viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด95.3K viewsข้าร้ายกว่าที่ท่านคิด
อักษรามณี119 views
