บทที่ 32-2 แผนแย่งตัวคน

เมื่อได้พบหน้ากันอีกครั้ง เมิ่งอ้ายเยว่ก็พบว่าสองผัวเมียดูผอมซูบลงไปไม่น้อยเลย อีกทั้งหน้าตาก็ดูไม่สดใสเท่าแต่ก่อน

แม้จะไม่ชอบใจเพียงใด แต่เมิ่งอ้ายเยว่ก็ไม่ได้ทำตัวยกตนข่มท่านกับใต้เท้าเมิ่งและเถียนฮูหยิน

"คารวะท่านพ่อท่านแม่ ไม่ทราบว่ามาหาข้าถึงที่นี่มีเรื่องใดจะพูดจาหรือเจ้าคะ"

ใต้เท้าเมิ่งลอบส่งสายตาให้เถียนฮูหยิน เถียนฮูหยินที่เห็นเช่นนั้นจึงรีบเดินเข้ามาจับมือของเมิ่งอ้ายเยว่อย่างสนิทสนม เมิ่งอ้ายเยว่ปรายตามองมือของเถียนฮูหยินคราหนึ่งด้วยแววตาเรียบเฉย

"อ้ายเยว่ ที่แม่ต้องบากหน้าเข้าวังหลวงมาขอพบเจ้าในวันนี้ก็เพราะมีเรื่องสำคัญต้องบอกกับเจ้า ยามนี้เมิ่งซานน้องชายของเจ้าล้มป่วยหนัก แม่ตามท่านหมอจากทั่วทุกสารทิศมารักษาแล้วแต่กลับไม่เป็นผล แม่จึงอยากขอร้องให้เจ้ากลับไปดูน้องชายหน่อย เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าเจ้ามีดวงชะตาพิเศษ สามารถปกป้องคนตระกูลเมิ่งให้ปลอดภัยได้ อ้ายเยว่ เดิมทีแม่ไม่อยากมารบกวนความสำราญของเจ้า แต่เจ้าช่วยเห็นแก่น้องชายที่ล้มป่วย กลับจวนกับแม่สักคราจะได้หรือไม่ ตระกูลเมิ่งเดิมทีก็ดีต่อเจ้ามาโดยตลอด พวกเราเลี้ยงดูเจ้ามาจนเติบใหญ่ เจ้าอย่าได้ลืมเชียวนะลูกรัก"

เมิ่งอ้ายเยว