หลังจากเซียวหนิงหลงชิงเสบียงมาได้ จึงรีบเดินทางออกจากเขตชายแดน ซึ่งใกล้แคว้นซีหนานให้เร็วที่สุด เพราะไม่อยากสร้างปัญหาเพิ่มในตอนนี้ การเดินทางกับเสบียงจำนวนมาก จึงต้องระมัดระวังเป็นอย่างดีเพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายใด ๆเส้นทางที่ต้องผ่านเซียวหนิงหลงจะส่งคนไปเตรียมม้าไว้ สำหรับการสับเปลี่ยนตัวเดิมที่
“หรือว่าในค่ายจะมีเกลือเป็นหนอน หากเป็นเช่นนั้นคนผู้นี้ต้องแฝงตัวมานาน จนได้รับความไว้วางใจเป็นอย่างมาก เพราะเรื่องนี้มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ที่รู้ว่าพวกเจ้าเดินทางมาถึงที่นี่เพื่ออะไร” เซียวหนิงหลงมีเรื่องให้ต้องคิดเพิ่มอีกครั้ง“คนลึกลับผู้นี้หากไม่แฝงตัวเข้ามา ก็ต้องแสดงงิ้วได้แนบเนียนมากนะขอรับ
“ขอรับ ข้าน้อยจะนำมารอซื่อจื่อที่นี่เช่นเดิม จะไม่ฝ่าฝืนคำเตือนของท่านอย่างแน่นอนขอรับ” ป้านหลู่เมิ่งได้ยินเช่นนี้ก็สบายใจ“เช่นนั้นข้าขอรับเสบียงไปเลยก็แล้วกัน พวกท่านพักผ่อนให้หายเหนื่อยค่อยออกเดินทางกลับเมืองหย่งจิน ค่าที่พักและอาหารข้าจะให้คนจัดการเอง ไว้พบกันใหม่ครั้งหน้า ขอให้พวกท่านเดินทางปลอ
หลังจากที่ลู่ชิงได้รับซื้อและให้ลู่จื้อ จ้างสำนักคุ้มภัยนำเสบียงทั้งหมดไปส่งให้เซียวหนิงหลง ยังชายแดนทิศบูรพาเรียบร้อยแล้ว ในตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องนำสินค้าหลายอย่าง ไปส่งร้านค้าที่เมืองหลวงอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ลู่ชิงจำต้องติดตามไปด้วย เพราะสัญญากับเซียวเยว่เล่อเอาไว้และลู่ชิงก็อยากไปดูพื้นที่ในเขตเมื
“คิคิ ตามสบายเถิดเจ้าค่ะ ถ้าเรียบร้อยแล้วค่อยมาบอกข้าอีกครั้งนะเจ้าคะ เดี๋ยวพี่ใหญ่จะไปช่วยดูแลอีกที”“ขอรับคุณหนู”เมื่อเต๋อหลินออกจากห้องรับแขกไปแล้ว ลู่ชิงจึงหันมาสอบถามก้งเยว่ถึงเรื่องราวในเมืองหลวง เกี่ยวกับผู้คนที่ต้องหลีกเลี่ยงเอาไว้ก่อน“พี่ก้งเยว่เจ้าคะไปเมืองหลวงครั้งนี้ ต้องระวังเรื่องอะไ
“ครั้งก่อน ๆ พี่ชายเซียวเชิญพี่ไปพักที่จวน แต่ครั้งนี้พี่ส่งจดหมายมาล่วงหน้า ให้คนที่ร้านไปจองห้องพักไว้แล้วล่ะ น้องเล็กอย่าห่วงเลยอีกเดี๋ยวเจ้าก็จะได้ชิมอาหารที่นี่แล้ว แต่พี่ใหญ่ขอเตือนเอาไว้ก่อนนะว่า อย่าสั่งมามากจนเกินไปหากไม่ถูกปากเจ้า มันน่าเสียดายอาหารเหล่านั้นเข้าใจหรือไม่”“เข้าใจแล้วเจ้าค่
อาว่านสาวใช้ของโหยวซวงอี๋รีบกลับจวน เพื่อนำเรื่องที่ได้ยินมารายงานให้เจ้านายของตนได้ทราบ แลกกับรางวัลเล็ก ๆ น้อย ๆ หากไม่เป็นเงินตำลึงก็จะได้เป็นเครื่องประดับต่าง ๆ แทนก๊อก ๆ ๆ “คุณหนูเจ้าคะบ่าวมีเรื่องมารายงานให้ทราบเจ้าค่ะ”“มีเรื่องอันใดก็รีบพูดมาอย่ามัวลีลาเล่นลิ้น เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ชอบคนนิสัยเ
“ข้าไม่อยากให้เจ้ากลับไปหาซวงอี๋เลย ไม่อยากได้ยินเสียงครวญครางของเจ้ากับนาง ทุกครั้งที่ได้ยินข้ามักจะหงุดหงิดตลอดเวลา หากเป็นไปได้ข้าอยากจะมีเจ้าอยู่ข้างกายเช่นนี้ เวลาที่เราสองคนมีอะไรกันข้ามีความสุขมากที่สุด แม้แต่รองแม่ทัพยังสู้เจ้าไม่ได้เลยนะ” ซานยวี่ผิงแม้จะยังหอบเหนื่อย แต่มือของนางกลับไม่หยุด
เป๊าะ!! “ยินดีต้อนรับแขกที่มาเยือนยามวิกาล ไม่ทราบว่าพวกเจ้ามีกิจธุระอันใดที่นี่หรือ ถึงได้พาคนมาเยอะแยะถึงเพียงนี้”“พวกข้าจะมีกิจธุระหรือไม่ไม่เกี่ยวกับพวกเจ้า หลีกไปถ้าไม่อยากเจ็บตัว พวกข้าแค่ต้องการพาคนไปจากที่นี่เท่านั้น ไม่ต้องการทำร้ายใคร”“อ้ออ คนที่เจ้าต้องการคงจะเป็นเยี่ยเกาจงนั่นกระมัง คน
“ท่านแม่ทัพข้าน้อยเสียงอวิ๋นขอรับ”“เสียงอวิ๋น เข้ามาแล้วปิดประตูซะ”“ขอรับ” แอ๊ดด กึก“มีเรื่องอันใด ยามนี้เจ้าต้องดูแลการฝึกอยู่ที่ค่ายทหารมิใช่หรือ ถ้าเกิดปัญหาแค่ส่งทหารมาแจ้งให้ข้าทราบก็พอกระมัง”“เมื่อยามเว่ยข้าน้อยได้รับจดหมายที่มาจากใต้เท้าเยี่ย จึงนำมันมาให้ท่านแม่ทัพโดยตรง เรื่องนี้ข้าน้อย
ขุนนางฉ้อฉลถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง ซึ่งเป็นตำแหน่งขุนนางขั้นสูง ขุนนางบางกลุ่มที่เพิ่งจะรวมตัว และคิดจะสร้างอำนาจให้ตนเอง จำต้องหยุดความคิดนั้นเอาไว้ทันที เมื่อการประหารเจ็ดชั่วโคตรของตระกูลฉุนเกิดขึ้นต่อจากตระกูลเหลียวกลุ่มอำนาจตระกูลใหญ่ยังถูกตรวจสอบ เพื่อค้นหาหลักฐานที่ซุกซ่อนไว้ออกมาจนได้ แล้วพวกตนท
ฉุนจิ้งหานและคนในตระกูลเดินพ้นประตูมาได้ไม่เท่าไหร่ ทั้งก้อนหิน ผักเน่า ๆ ต่างลอยมากระทบตามร่างกายทันที เพราะชาวบ้านที่ได้ยินการประกาศถึงความผิดของฉุนจิ้งหาน ทำให้พวกเขารับไม่ได้กับเรื่องที่สนับสนุนให้มีการก่อกบฏโป๊ะ โป๊กก โอ๊ยยย“ขุนนางชั่วคิดจะทำให้พวกเราต้องเดือดร้อนกันหมด แต่ตนเองกับครอบครัวอยู
“กระหม่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“อืม ไปจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จเถิด ในที่สุดขุนนางชั่วในราชสำนักก็ถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง เจ้าเองก็อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยเล่า เกิดเจ็บป่วยขึ้นมาประเดี๋ยวงานที่ยังค้างอยู่จะไม่เสร็จเอาได้”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทูลลา”ซ่งจูเก๋อที่ถูกคนสนิทปลุกขึ้นมากลางดึก ย่อมตกใจระคนแปลกใจที่ชิ
“ขอรับท่านพ่อ”“รับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“ฉุนจิ้งหาน เจ้ามันร้ายเงียบจริง ๆ แม้แต่เปิ่นหวางยังมองข้ามเจ้า หลังจากนี้คงต้องตรวจสอบให้ถี่ถ้วนมากกว่าเดิมเสียแล้ว”ชุนชานกับปาเซี่ยไม่อยู่เฝ้าเฉย ๆ พวกเขาช่วยกันแยกของมีค่า ที่เป็นของเก่าแก่ของราชวงศ์แยกไว้ต่างหากกับทองคำแท่ง เซียวหนิงหลงไปพบแม่ทัพเสวี่ยบอกเล่า
จนสะดุดตาเข้ากับกล่องไม้ใบที่วางอยู่บนชั้นข้างผนังห้อง มันมีแม่กุญแจล็อคไว้อย่างดี ชุนชานจึงถือออกมารอให้ชินอ๋องมาถึง ค่อยให้เจ้านายเปิดด้วยตนเอง จากนั้นจึงได้สำรวจดูเครื่องประดับและของตกแต่งอีกหลายอย่าง ที่ควรจะอยู่ในวังหลวงมากกว่าอยู่ที่นี่อีกหลายชิ้น ปาเซี่ยที่ใช้ความเร็วจนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
ชุนชานกับปาเซี่ยคอยติดตามจับตาดู การกระทำในแต่ละวันของฉุนจิ้งหาน ว่าไปที่ใด นัดเจอกับผู้ใดบ้างหรือไม่ หรือแม้กระทั่งยามที่ทำงานอยู่ ได้เรียกใครเข้าไปพบเป็นการส่วนตัวไหม ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาฉุนจิ้งหานยังคงทำเช่นเดิมไม่มีสิ่งใดผิดปกติแต่ในเย็นวันหนึ่งในยามซวี ฉุนจิ้งหานได้ออกจากจวนตรงไปยังร้านขา
“ลูกพี่ท่านจะเสียงสั่นไปทำไม ก็แค่เด็กหนุ่มหน้านิ่งเพิ่งจะเริ่มฝึกวรยุทธ์กระมัง ที่แม่ทัพหลู่พูดเช่นนั้นเพราะเกรงใจ ที่เป็นบุตรชายของชินอ๋องก็เท่านั้น ถ้าอายุน้อยเท่านี้ฝีมือเก่งกว่าระดับแม่ทัพ คงสังหารคนได้มากมายแค่เพียงกระพริบตาแล้วล่ะ ลูกพี่อย่าไปเชื่อข่าวลือให้มากจะดะ ฉัวะ!! อ่ะ มะ ไม่จริง ตุบ”