เหตุการณ์ในห้องรับแขกของวันแรกที่มาถึง ชินอ๋องสั่งทุกคนปิดปากของตนให้สนิท ห้ามเรื่องนี้หลุดออกไปด้านนอก หากมีใครนำไปพูดจะถูกลงโทษอย่างหนัก เหลืออีกเพียงหนึ่งวันจะถึงวันงานแล้ว ลู่ชิงอยากจะทำอะไรเพื่อสหายบ้างหลังจากนั่งคิดนอนคิดอยู่นานก็นึกออก ถึงกับลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว ก้งเยว่ที่นั่งฝึกพลังอยู่ย
“รีบไปเถิด”เซียวหนิงหลงปล่อยให้ลู่ชิงจับแขนอยู่เช่นนั้น และเขาพอใจมากที่ลู่ชิงแสดงออกถึงความเป็นเจ้าของ แต่ท่าทางใกล้ชิดสนิทสนมของทั้งคู่ ถูกสายตาที่บ่งบอกว่าริษยาจนในตาแทบลุกเป็นไฟ และคิดว่าที่ข้าง ๆ ของเซียวหนิงหลง ควรเป็นนางมากกว่าไม่ใช่ลู่ชิง สาวใช้ข้างกายเห็นอาการของนายสาว จึงพยายามพูดปลอบใจ เ
เหลียวมี่เตี่ยนพาสาวใช้คนสนิท เดินตามหาเซียวหนิงหลงให้ทั่วงานแต่ก็ไม่พบแม้แต่เงา จนเรียกบ่าวในจวนนี้มาสอบถาม ถึงได้รู้ว่าเซียวหนิงหลงนั้นยืนช่วยลู่ชิงแจกต้มยำขาหมูรสแซ่บ อยู่ที่หน้าจวนอย่างสนุกสนาน ผู้คนกล่าวคำอวยพรให้เซียวเยว่เล่อ ทุกครั้งที่ได้รับอาหารกลับไป“ต่อแถว ๆ ๆ เจ้าค่ะ ถือชามในมือไว้ให้มั
“แล้วคุณหนูได้ยินพวกนางเอ่ยชื่อกันหรือไม่ แล้วเสียงพูดคุยมาจากมุมใดเจ้าคะ ข้าจะได้ให้ก้งคุนไปตามดูตอนนี้เจ้าค่ะ”“ข้าได้ยินคุณหนูผู้นั้นเรียกสาวใช้ว่าอายวิ่น พวกนางสองคนยืนคุยกันเยื้อง ๆ กับกลุ่มของข้ากับเล่อเล่อเจ้าค่ะ”“คุณหนูรอประเดี๋ยวนะเจ้าคะ ข้าจะเรียกก้งคุนมาและมอบเรื่องนี้กับเขา ไม่นานคงได้ข
เหลียวมี่เตี่ยนตื่นเต้นดีใจจนไม่เฉลียวใจเลยสักนิด ว่าคนที่ไม่เคยสนใจไยยดีอันใด จะมอบน้ำชาให้ด้วยตนเองเช่นนี้ ไม่รอช้านางรีบยกน้ำชาขึ้นดื่ม ที่สำคัญยังบังคับให้อายวิ่นรีบดื่ม เพราะเกรงจะเสียน้ำใจของเซียวหนิงหลงสาวใช้ของจวนเห็นว่าแผนการสำเร็จ จึงหว่านล้อมให้เหลียวมี่เตี่ยน ไปนั่งยังศาลาอีกด้านที่ใกล้
งานมงคลของจวนชินอ๋องต้องจบลงก่อนเวลา สองคนพี่น้องรวมถึงลู่จื้อกับลู่เสียน มาช่วยกันส่งแขกกลับจวนอย่างรู้หน้าที่ ส่วนคนที่สร้างเรื่องใหญ่โตเอาไว้นั้น ถูกพาตัวกลับจวนโดยออกทางประตูข้าง เพราะไม่อาจทนเห็นสายตาของคนที่มาร่วมงานเหล่านี้ได้หลังจากแขกทุกคนกลับไปเรียบร้อย ชินอ๋องกับลู่เวินก็ได้รับรู้ว่า เหต
เรื่องของเหลียวมี่เตี่ยนไม่มีผลกระทบใด ๆ กับจวนชินอ๋องเสียงส่วนใหญ่ต่างเข้าข้างเจ้าของจวน เหล่าบุรุษที่ได้สัมผัสร่างกายของหญิงสาว พบเจอสหายทีไรก็ต้องพูดถึง ใครจะอย่างไรลู่ชิงไม่ขอยุ่งเกี่ยว ตอนนี้มีเพียงเรื่องเดียวในหัวของลู่ชิง คือการหารือกับชินอ๋อง เรื่องการสร้างเรือขนสินค้าขนาดใหญ่ ที่ลู่ชิงได้เต
“นั่นสิลูกคนที่คิดจะปล้นเรือลำนี้ คงต้องมีวรยุทธ์เก่งกล้าหรือไม่ก็มีร่างกายที่แข็งแกร่งมาก ถึงจะปีนขึ้นเรือมาได้น่ะ” ลู่เวินยังรู้สึกเหนื่อยแทนคนที่คิดจะปล้นเรือของลู่ชิงมีเซียวหนิงหลงที่คิดว่าที่ลู่ชิงพูดมานั้นมีประโยชน์ “แต่ข้าเห็นด้วยกับชิงเอ๋อร์เรื่องการติดอาวุธบนเรือ อย่างน้อยมันสามารถช่วยยิงส
เป๊าะ!! “ยินดีต้อนรับแขกที่มาเยือนยามวิกาล ไม่ทราบว่าพวกเจ้ามีกิจธุระอันใดที่นี่หรือ ถึงได้พาคนมาเยอะแยะถึงเพียงนี้”“พวกข้าจะมีกิจธุระหรือไม่ไม่เกี่ยวกับพวกเจ้า หลีกไปถ้าไม่อยากเจ็บตัว พวกข้าแค่ต้องการพาคนไปจากที่นี่เท่านั้น ไม่ต้องการทำร้ายใคร”“อ้ออ คนที่เจ้าต้องการคงจะเป็นเยี่ยเกาจงนั่นกระมัง คน
“ท่านแม่ทัพข้าน้อยเสียงอวิ๋นขอรับ”“เสียงอวิ๋น เข้ามาแล้วปิดประตูซะ”“ขอรับ” แอ๊ดด กึก“มีเรื่องอันใด ยามนี้เจ้าต้องดูแลการฝึกอยู่ที่ค่ายทหารมิใช่หรือ ถ้าเกิดปัญหาแค่ส่งทหารมาแจ้งให้ข้าทราบก็พอกระมัง”“เมื่อยามเว่ยข้าน้อยได้รับจดหมายที่มาจากใต้เท้าเยี่ย จึงนำมันมาให้ท่านแม่ทัพโดยตรง เรื่องนี้ข้าน้อย
ขุนนางฉ้อฉลถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง ซึ่งเป็นตำแหน่งขุนนางขั้นสูง ขุนนางบางกลุ่มที่เพิ่งจะรวมตัว และคิดจะสร้างอำนาจให้ตนเอง จำต้องหยุดความคิดนั้นเอาไว้ทันที เมื่อการประหารเจ็ดชั่วโคตรของตระกูลฉุนเกิดขึ้นต่อจากตระกูลเหลียวกลุ่มอำนาจตระกูลใหญ่ยังถูกตรวจสอบ เพื่อค้นหาหลักฐานที่ซุกซ่อนไว้ออกมาจนได้ แล้วพวกตนท
ฉุนจิ้งหานและคนในตระกูลเดินพ้นประตูมาได้ไม่เท่าไหร่ ทั้งก้อนหิน ผักเน่า ๆ ต่างลอยมากระทบตามร่างกายทันที เพราะชาวบ้านที่ได้ยินการประกาศถึงความผิดของฉุนจิ้งหาน ทำให้พวกเขารับไม่ได้กับเรื่องที่สนับสนุนให้มีการก่อกบฏโป๊ะ โป๊กก โอ๊ยยย“ขุนนางชั่วคิดจะทำให้พวกเราต้องเดือดร้อนกันหมด แต่ตนเองกับครอบครัวอยู
“กระหม่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“อืม ไปจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จเถิด ในที่สุดขุนนางชั่วในราชสำนักก็ถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง เจ้าเองก็อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยเล่า เกิดเจ็บป่วยขึ้นมาประเดี๋ยวงานที่ยังค้างอยู่จะไม่เสร็จเอาได้”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทูลลา”ซ่งจูเก๋อที่ถูกคนสนิทปลุกขึ้นมากลางดึก ย่อมตกใจระคนแปลกใจที่ชิ
“ขอรับท่านพ่อ”“รับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“ฉุนจิ้งหาน เจ้ามันร้ายเงียบจริง ๆ แม้แต่เปิ่นหวางยังมองข้ามเจ้า หลังจากนี้คงต้องตรวจสอบให้ถี่ถ้วนมากกว่าเดิมเสียแล้ว”ชุนชานกับปาเซี่ยไม่อยู่เฝ้าเฉย ๆ พวกเขาช่วยกันแยกของมีค่า ที่เป็นของเก่าแก่ของราชวงศ์แยกไว้ต่างหากกับทองคำแท่ง เซียวหนิงหลงไปพบแม่ทัพเสวี่ยบอกเล่า
จนสะดุดตาเข้ากับกล่องไม้ใบที่วางอยู่บนชั้นข้างผนังห้อง มันมีแม่กุญแจล็อคไว้อย่างดี ชุนชานจึงถือออกมารอให้ชินอ๋องมาถึง ค่อยให้เจ้านายเปิดด้วยตนเอง จากนั้นจึงได้สำรวจดูเครื่องประดับและของตกแต่งอีกหลายอย่าง ที่ควรจะอยู่ในวังหลวงมากกว่าอยู่ที่นี่อีกหลายชิ้น ปาเซี่ยที่ใช้ความเร็วจนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
ชุนชานกับปาเซี่ยคอยติดตามจับตาดู การกระทำในแต่ละวันของฉุนจิ้งหาน ว่าไปที่ใด นัดเจอกับผู้ใดบ้างหรือไม่ หรือแม้กระทั่งยามที่ทำงานอยู่ ได้เรียกใครเข้าไปพบเป็นการส่วนตัวไหม ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาฉุนจิ้งหานยังคงทำเช่นเดิมไม่มีสิ่งใดผิดปกติแต่ในเย็นวันหนึ่งในยามซวี ฉุนจิ้งหานได้ออกจากจวนตรงไปยังร้านขา
“ลูกพี่ท่านจะเสียงสั่นไปทำไม ก็แค่เด็กหนุ่มหน้านิ่งเพิ่งจะเริ่มฝึกวรยุทธ์กระมัง ที่แม่ทัพหลู่พูดเช่นนั้นเพราะเกรงใจ ที่เป็นบุตรชายของชินอ๋องก็เท่านั้น ถ้าอายุน้อยเท่านี้ฝีมือเก่งกว่าระดับแม่ทัพ คงสังหารคนได้มากมายแค่เพียงกระพริบตาแล้วล่ะ ลูกพี่อย่าไปเชื่อข่าวลือให้มากจะดะ ฉัวะ!! อ่ะ มะ ไม่จริง ตุบ”