“ท่านพ่อไม่ต้องห่วงเจ้าค่ะ ท่านแม่สอนข้ามาบ้างแล้วไม่ขายหน้าพวกท่านหรอกเจ้าค่ะ งั้นข้าขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และเตรียมหาของขวัญพบหน้าสำหรับไทเฮา ฮองเฮาและองค์ชายน้อยด้วยเจ้าค่ะ”“แล้วอาจื้อกับอาเสียนเล่า อยากเข้าไปดูด้านในวังหลวงไหม ไปพร้อมกับเล่อเล่อได้นะ มีเด็ก ๆ ไปเป็นเพื่อนคุยไทเฮาคงชอบเพราะครึกครื
“กระหม่อมขอแสดงความยินดี ที่ฝ่าบาทและชินอ๋องมีว่าที่หลานสะใภ้และลูกสะใภ้ ผู้ฉลาดหลักแหลมอย่างคุณหนูลู่ชิงพ่ะย่ะค่ะ”“ฝ่าบาทหากกองทัพทางแดนใต้มีเรือรบเช่นนี้หลายลำ พวกเขาคงทำงานที่อันตรายในทะเล ทั้งใกล้ชายฝั่งและกลางทะเลได้แน่ อย่างที่ท่านอ๋องกล่าวมาป้องกันไว้ย่อมดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ”“เสด็จพ่อลูกเองก็เห็
ทางด้านลู่ชิงที่ติดตามเซียวเยว่เล่อเพื่อเข้าวังหลวง ระหว่างทางเดินตั้งแต่เข้าประตูวังหลวงมา ทั้งขันทีนางกำนัลต่างมองด้วยความอยากรู้ ว่าท่านหญิงเซียวพระนัดดาคนโปรดของฮ่องเต้ พาเด็กสาวน่ารักผู้นี้มาจากไหน เป็นบุตรหลานตระกูลใด ถึงมีใบหน้าและดวงตาที่ชวนมองเช่นนี้ แต่ใครจะกล้าถามจึงทำได้แค่มองตามเท่านั้น
ขณะที่เสียงอันแหลมบาดหูของจี้เจียผินเงียบลง ก็มีเสียงที่ทรงอำนาจดังขึ้นมา ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นต่างตกใจ รีบก้มหน้าคุกเข่าทำความเคารพอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครพูดหรือเงยหน้ามองว่าเป็นผู้ใด เซียวหนิงหลงเดินเข้าไปดูลู่ชิงกับเซียวเยว่เล่อ ว่าได้รับบาดเจ็บหรือไม่เพราะขบวนเสด็จของฮ่องเต้นั้นมาถึงบริเวณดังกล่
แต่ถ้าจะให้หายดีไม่มีอาการใด ๆ ต้องใช้เวลาอยู่สองวันเพคะ เพียงแต่ว่าหม่อมฉันจะไม่ได้ออกไปกับท่านพ่อ เพื่อไปดูที่ดินสำหรับสร้างบ้านที่เมืองหลวงเพคะ” ลู่ชิงกราบทูลฮ่องเต้ ด้วยท่าทางที่บอกว่าตนไม่เป็นไร แต่น้ำเสียงกลับไม่ใช่ทั้งยังอ้างเรื่องไปดูที่ดินอีก“พวกเจ้าเห็นหรือยังแม้นางจะยังเด็ก แต่ก็รู้ว่าคว
“กึก ถวายบังคมไทเฮาเพคะ”“อืม ลุกขึ้นได้ ว่าแต่คุณหนูสวีนำสิ่งใดมากมายนักเล่า แค่มีน้ำใจมาเป็นเพื่อนคุยอายเจียก็ขอบใจมากแล้ว”“มิได้หรอกเพคะ นั่นถือว่าเป็นการเสียมารยาทยิ่งนัก พอดีหม่อมฉันได้ชุดเครื่องประดับ จากพ่อค้าชาวตาฟ้าที่นำมันมา เสนอขาย จึงรับซื้อไว้เพราะเห็นว่าเหมาะกับพระองค์เพคะ นี่เป็นชุด
เวลาล่วงเลยจนลู่ชิงตามกลับจวนชินอ๋อง ก็ผ่านไปถึงสามชั่วยามพระสนมทั้งสองที่ถูกทำโทษให้คุกเข่า ได้เป็นลมหมดสติไปหลายรอบ รวมถึงพวกนางกำนัลขันทีรับใช้ แต่เมื่อร่างของใครล้มลงถูกพื้นที่ร้อนจัด จะมีน้ำเย็นคอยสาดให้ฟื้นเช่นนั้นทุกครั้ง สภาพอากาศที่ร้อนและน้ำที่เย็น ทำให้เสื้อผ้าของพระสนมทั้งสองเปียกชื้นภา
หลังจากการรักษาผ่านพ้นไปด้วยดี องค์ชายรองที่เอาแต่หลบอยู่นอกวัง ก็รีบมาเยี่ยมพระมารดาทันทีที่ได้ข่าว และโกรธแค้นคนที่เป็นต้นเหตุให้พระมารดาต้องเป็นเช่นนี้ จึงส่งคนไปสืบข่าวครอบครัวของลู่ชิง เกี่ยวกับการเดินทางกลับตำบลหย่งฝู เพราะองค์ชายรองต้องการแก้แค้นให้พระมารดาซึ่งเหลือเวลาอีกสามสี่วันลู่ชิงจะออ
เป๊าะ!! “ยินดีต้อนรับแขกที่มาเยือนยามวิกาล ไม่ทราบว่าพวกเจ้ามีกิจธุระอันใดที่นี่หรือ ถึงได้พาคนมาเยอะแยะถึงเพียงนี้”“พวกข้าจะมีกิจธุระหรือไม่ไม่เกี่ยวกับพวกเจ้า หลีกไปถ้าไม่อยากเจ็บตัว พวกข้าแค่ต้องการพาคนไปจากที่นี่เท่านั้น ไม่ต้องการทำร้ายใคร”“อ้ออ คนที่เจ้าต้องการคงจะเป็นเยี่ยเกาจงนั่นกระมัง คน
“ท่านแม่ทัพข้าน้อยเสียงอวิ๋นขอรับ”“เสียงอวิ๋น เข้ามาแล้วปิดประตูซะ”“ขอรับ” แอ๊ดด กึก“มีเรื่องอันใด ยามนี้เจ้าต้องดูแลการฝึกอยู่ที่ค่ายทหารมิใช่หรือ ถ้าเกิดปัญหาแค่ส่งทหารมาแจ้งให้ข้าทราบก็พอกระมัง”“เมื่อยามเว่ยข้าน้อยได้รับจดหมายที่มาจากใต้เท้าเยี่ย จึงนำมันมาให้ท่านแม่ทัพโดยตรง เรื่องนี้ข้าน้อย
ขุนนางฉ้อฉลถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง ซึ่งเป็นตำแหน่งขุนนางขั้นสูง ขุนนางบางกลุ่มที่เพิ่งจะรวมตัว และคิดจะสร้างอำนาจให้ตนเอง จำต้องหยุดความคิดนั้นเอาไว้ทันที เมื่อการประหารเจ็ดชั่วโคตรของตระกูลฉุนเกิดขึ้นต่อจากตระกูลเหลียวกลุ่มอำนาจตระกูลใหญ่ยังถูกตรวจสอบ เพื่อค้นหาหลักฐานที่ซุกซ่อนไว้ออกมาจนได้ แล้วพวกตนท
ฉุนจิ้งหานและคนในตระกูลเดินพ้นประตูมาได้ไม่เท่าไหร่ ทั้งก้อนหิน ผักเน่า ๆ ต่างลอยมากระทบตามร่างกายทันที เพราะชาวบ้านที่ได้ยินการประกาศถึงความผิดของฉุนจิ้งหาน ทำให้พวกเขารับไม่ได้กับเรื่องที่สนับสนุนให้มีการก่อกบฏโป๊ะ โป๊กก โอ๊ยยย“ขุนนางชั่วคิดจะทำให้พวกเราต้องเดือดร้อนกันหมด แต่ตนเองกับครอบครัวอยู
“กระหม่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“อืม ไปจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จเถิด ในที่สุดขุนนางชั่วในราชสำนักก็ถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง เจ้าเองก็อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยเล่า เกิดเจ็บป่วยขึ้นมาประเดี๋ยวงานที่ยังค้างอยู่จะไม่เสร็จเอาได้”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทูลลา”ซ่งจูเก๋อที่ถูกคนสนิทปลุกขึ้นมากลางดึก ย่อมตกใจระคนแปลกใจที่ชิ
“ขอรับท่านพ่อ”“รับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“ฉุนจิ้งหาน เจ้ามันร้ายเงียบจริง ๆ แม้แต่เปิ่นหวางยังมองข้ามเจ้า หลังจากนี้คงต้องตรวจสอบให้ถี่ถ้วนมากกว่าเดิมเสียแล้ว”ชุนชานกับปาเซี่ยไม่อยู่เฝ้าเฉย ๆ พวกเขาช่วยกันแยกของมีค่า ที่เป็นของเก่าแก่ของราชวงศ์แยกไว้ต่างหากกับทองคำแท่ง เซียวหนิงหลงไปพบแม่ทัพเสวี่ยบอกเล่า
จนสะดุดตาเข้ากับกล่องไม้ใบที่วางอยู่บนชั้นข้างผนังห้อง มันมีแม่กุญแจล็อคไว้อย่างดี ชุนชานจึงถือออกมารอให้ชินอ๋องมาถึง ค่อยให้เจ้านายเปิดด้วยตนเอง จากนั้นจึงได้สำรวจดูเครื่องประดับและของตกแต่งอีกหลายอย่าง ที่ควรจะอยู่ในวังหลวงมากกว่าอยู่ที่นี่อีกหลายชิ้น ปาเซี่ยที่ใช้ความเร็วจนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
ชุนชานกับปาเซี่ยคอยติดตามจับตาดู การกระทำในแต่ละวันของฉุนจิ้งหาน ว่าไปที่ใด นัดเจอกับผู้ใดบ้างหรือไม่ หรือแม้กระทั่งยามที่ทำงานอยู่ ได้เรียกใครเข้าไปพบเป็นการส่วนตัวไหม ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาฉุนจิ้งหานยังคงทำเช่นเดิมไม่มีสิ่งใดผิดปกติแต่ในเย็นวันหนึ่งในยามซวี ฉุนจิ้งหานได้ออกจากจวนตรงไปยังร้านขา
“ลูกพี่ท่านจะเสียงสั่นไปทำไม ก็แค่เด็กหนุ่มหน้านิ่งเพิ่งจะเริ่มฝึกวรยุทธ์กระมัง ที่แม่ทัพหลู่พูดเช่นนั้นเพราะเกรงใจ ที่เป็นบุตรชายของชินอ๋องก็เท่านั้น ถ้าอายุน้อยเท่านี้ฝีมือเก่งกว่าระดับแม่ทัพ คงสังหารคนได้มากมายแค่เพียงกระพริบตาแล้วล่ะ ลูกพี่อย่าไปเชื่อข่าวลือให้มากจะดะ ฉัวะ!! อ่ะ มะ ไม่จริง ตุบ”