“กระหม่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“จ้าวกงกง พวกเราไปจวนชินอ๋องกันเถิด ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง”“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท”รถม้าที่หรูหรางดงามนาน ๆ ครั้งถึงจะปรากฏให้เห็น เสียงกีบเท้าม้าทั้งสองตัวดังออกมาจากวังหลวง จุดหมายของรถม้าคันนี้คือจวนชินอ๋อง ผู้คนที่เดินขวักไขว่ต่างรีบหลบเป็นพัลวัน พวกเขามองตาม
แต่สำหรับฮ่องเต้ไม่ทรงเชื่อว่า พวกดื้อด้านอย่างเผ่าต้าตงจะยอมรับข้อเสนอ ยิ่งมีความแค้นสุมอยู่ในอกของเหล่าขุนนาง อาจเสียเลือดเสียเนื้อกันบ้างในครั้งนี้ “พวกที่ชอบใช้อุดมการณ์อยากครอบครอง สิ่งที่ไม่ใช่ของตนหลอกใช้ผู้อื่นให้เชื่อฟังและทำตามคำสั่ง คงไม่มีทางยอมรับข้อเสนอของเราแน่ ๆ ถึงอย่างนั้นก็ต้องรอฟ
เมื่อถึงเวลาลงมือในยามอิ๋นสามสาวจากหน่วยลับ ที่ใช้วิธีเข้าไปในห้องทำงานจากด้านบนหลังคา ด้วยวิชาตัวเบาที่เหล่าเวรยามไม่อาจรับรู้ได้ ต่างช่วยกันค้นหากลไกห้องลับ จนพบว่ามันซ่อนอยู่หลังตู้หนังสือ ด้านในห้องลับไม่มีสิ่งใดนอกจากสมบัติส่วนตัว ที่เมิ่งเหยียนแอบเก็บซ่อนไว้และหลักฐานเรื่องยักยอกเงิน การก่อสร้
เรื่องของเทียนฉินที่รับทำงานให้เถ้าแก่สือ ผู้ที่ถูกเสี่ยวไป๋ไป๋สั่งสอนเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปเมื่อหลายวันก่อน ก็มาถึงสำนักมังกรครามในรูปแบบของจดหมาย ที่เซียวหนิงหลงสั่งให้ตันเจียงเป็นคนเขียนขึ้นโดยเฉพาะ ลูกศิษย์ที่อยู่หน้าสำนักรับจดหมายที่ส่งถึงเจ้าสำนักเจียงและนำเข้าไปมอบให้เจ้าตัว ที่กำลังหารือกับเหล่าผู
“ขอบคุณเจ้าสำนักที่ไว้วางใจ ข้าจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด” ผู้อาวุสามแม้จะรู้สึกไม่พอใจเทียนฉินแต่ไม่อาจทำอันใดได้“จากนี้ต่อไปหากคิดจะรับงานใด จงตรวจสอบเบื้องหลังของเป้าหมายให้ดีเสียก่อน จะได้ไม่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้อีก เอาล่ะ จบเรื่องแล้วก็ควรหารือเรื่องของสำนักต่อเถิด”เมื่อทุกคนต่างเห็นชอบ ผู้อาวุโสห
“หืม เกิดปัญหาใหญ่ถึงเพียงนี้ เหตุใดท่านถึงไม่รีบมารายงานเจิ้น ไม่คิดจะมาเข้าเฝ้าเพื่อขอคำปรึกษาหรือขอเลื่อนการส่งมอบข้าว ดูเหมือนใต้เท้าเมิ่งจะลำดับความสำคัญไม่ถูกต้องนะ เรื่องนี้มิใช่เรื่องเล็ก ๆ ที่ท่านจะตัดสินใจแทนได้ หรือคิดว่าตนเองมีอำนาจที่จะทำอะไรแทนเจิ้นก็ได้งั้นรึ”“กระหม่อมมิกล้า เพราะเรื
“นี่ใต้เท้าเมิ่งท่านคิดจะให้พวกนอกด่าน ยึดแคว้นฉู่ทำลายแผ่นดินที่ท่านเกิดและเติบโตมางั้นรึ ท่านมันคนทรยศไม่คิดถึงอนาคตบุตรหลานหรือญาติพี่น้องของตนเองสักนิด ฝ่าบาทโทษทัณฑ์ของใต้เท้าเมิ่งสมควรถูกประหารเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ”“กระหม่อมเห็นด้วยกับใต้เท้าหวัง คนที่คิดคดทรยศบ้านเมืองสมควรถูกประหารพ่ะย่ะค่ะ”“ม
เมื่อผ่านวันประหารนักโทษตระกูลเมิ่ง ลู่ชิงที่หายดีก็ได้เวลากลับจวนของตนเองเสียที หลังจากที่ต้องพักผ่อนอยู่ที่จวนของชินอ๋อง ตั้งแต่ที่นางถูกเข็มอาบยาพิษนั่น และคนที่มาส่งจะเป็นคนอื่นได้อย่างไร ย่อมเป็นเซียวหนิงหลงมาส่งลู่ชิงด้วยตนเอง แต่ขณะที่กำลังจะขึ้นรถม้าที่รออยู่หน้าประตูจวน ก็มีเกวียนวัวมาจอดด้
เป๊าะ!! “ยินดีต้อนรับแขกที่มาเยือนยามวิกาล ไม่ทราบว่าพวกเจ้ามีกิจธุระอันใดที่นี่หรือ ถึงได้พาคนมาเยอะแยะถึงเพียงนี้”“พวกข้าจะมีกิจธุระหรือไม่ไม่เกี่ยวกับพวกเจ้า หลีกไปถ้าไม่อยากเจ็บตัว พวกข้าแค่ต้องการพาคนไปจากที่นี่เท่านั้น ไม่ต้องการทำร้ายใคร”“อ้ออ คนที่เจ้าต้องการคงจะเป็นเยี่ยเกาจงนั่นกระมัง คน
“ท่านแม่ทัพข้าน้อยเสียงอวิ๋นขอรับ”“เสียงอวิ๋น เข้ามาแล้วปิดประตูซะ”“ขอรับ” แอ๊ดด กึก“มีเรื่องอันใด ยามนี้เจ้าต้องดูแลการฝึกอยู่ที่ค่ายทหารมิใช่หรือ ถ้าเกิดปัญหาแค่ส่งทหารมาแจ้งให้ข้าทราบก็พอกระมัง”“เมื่อยามเว่ยข้าน้อยได้รับจดหมายที่มาจากใต้เท้าเยี่ย จึงนำมันมาให้ท่านแม่ทัพโดยตรง เรื่องนี้ข้าน้อย
ขุนนางฉ้อฉลถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง ซึ่งเป็นตำแหน่งขุนนางขั้นสูง ขุนนางบางกลุ่มที่เพิ่งจะรวมตัว และคิดจะสร้างอำนาจให้ตนเอง จำต้องหยุดความคิดนั้นเอาไว้ทันที เมื่อการประหารเจ็ดชั่วโคตรของตระกูลฉุนเกิดขึ้นต่อจากตระกูลเหลียวกลุ่มอำนาจตระกูลใหญ่ยังถูกตรวจสอบ เพื่อค้นหาหลักฐานที่ซุกซ่อนไว้ออกมาจนได้ แล้วพวกตนท
ฉุนจิ้งหานและคนในตระกูลเดินพ้นประตูมาได้ไม่เท่าไหร่ ทั้งก้อนหิน ผักเน่า ๆ ต่างลอยมากระทบตามร่างกายทันที เพราะชาวบ้านที่ได้ยินการประกาศถึงความผิดของฉุนจิ้งหาน ทำให้พวกเขารับไม่ได้กับเรื่องที่สนับสนุนให้มีการก่อกบฏโป๊ะ โป๊กก โอ๊ยยย“ขุนนางชั่วคิดจะทำให้พวกเราต้องเดือดร้อนกันหมด แต่ตนเองกับครอบครัวอยู
“กระหม่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“อืม ไปจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จเถิด ในที่สุดขุนนางชั่วในราชสำนักก็ถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง เจ้าเองก็อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยเล่า เกิดเจ็บป่วยขึ้นมาประเดี๋ยวงานที่ยังค้างอยู่จะไม่เสร็จเอาได้”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทูลลา”ซ่งจูเก๋อที่ถูกคนสนิทปลุกขึ้นมากลางดึก ย่อมตกใจระคนแปลกใจที่ชิ
“ขอรับท่านพ่อ”“รับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“ฉุนจิ้งหาน เจ้ามันร้ายเงียบจริง ๆ แม้แต่เปิ่นหวางยังมองข้ามเจ้า หลังจากนี้คงต้องตรวจสอบให้ถี่ถ้วนมากกว่าเดิมเสียแล้ว”ชุนชานกับปาเซี่ยไม่อยู่เฝ้าเฉย ๆ พวกเขาช่วยกันแยกของมีค่า ที่เป็นของเก่าแก่ของราชวงศ์แยกไว้ต่างหากกับทองคำแท่ง เซียวหนิงหลงไปพบแม่ทัพเสวี่ยบอกเล่า
จนสะดุดตาเข้ากับกล่องไม้ใบที่วางอยู่บนชั้นข้างผนังห้อง มันมีแม่กุญแจล็อคไว้อย่างดี ชุนชานจึงถือออกมารอให้ชินอ๋องมาถึง ค่อยให้เจ้านายเปิดด้วยตนเอง จากนั้นจึงได้สำรวจดูเครื่องประดับและของตกแต่งอีกหลายอย่าง ที่ควรจะอยู่ในวังหลวงมากกว่าอยู่ที่นี่อีกหลายชิ้น ปาเซี่ยที่ใช้ความเร็วจนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
ชุนชานกับปาเซี่ยคอยติดตามจับตาดู การกระทำในแต่ละวันของฉุนจิ้งหาน ว่าไปที่ใด นัดเจอกับผู้ใดบ้างหรือไม่ หรือแม้กระทั่งยามที่ทำงานอยู่ ได้เรียกใครเข้าไปพบเป็นการส่วนตัวไหม ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาฉุนจิ้งหานยังคงทำเช่นเดิมไม่มีสิ่งใดผิดปกติแต่ในเย็นวันหนึ่งในยามซวี ฉุนจิ้งหานได้ออกจากจวนตรงไปยังร้านขา
“ลูกพี่ท่านจะเสียงสั่นไปทำไม ก็แค่เด็กหนุ่มหน้านิ่งเพิ่งจะเริ่มฝึกวรยุทธ์กระมัง ที่แม่ทัพหลู่พูดเช่นนั้นเพราะเกรงใจ ที่เป็นบุตรชายของชินอ๋องก็เท่านั้น ถ้าอายุน้อยเท่านี้ฝีมือเก่งกว่าระดับแม่ทัพ คงสังหารคนได้มากมายแค่เพียงกระพริบตาแล้วล่ะ ลูกพี่อย่าไปเชื่อข่าวลือให้มากจะดะ ฉัวะ!! อ่ะ มะ ไม่จริง ตุบ”