ด้านหลี่เหลียงกับสหายก็ยังรวมเงินส่วนตัว เพื่อซื้อเฉ่าเหมยเจี้ยงของลู่ชิงจำนวนหลายร้อยกระปุก เขามอบให้ทหารเอาไว้กินกับแผ่นแป้งย่าง เพราะไม่รู้ว่าต้องปักหลักที่ชายแดนนานกี่วัน เมื่อมาถึงก็พบว่าแม่ทัพโจวกำลังเตรียมตัวออกเดินทางพอดี“ท่านแม่ทัพโจวรอสักครู่ขอรับ พวกข้ามีของมามอบให้เผื่อจะช่วยให้ทุกคน ได
เมื่อเดินทางมาถึงชายแดนระหว่างแคว้นฉู่กับต้าตง โดยไม่ต้องให้แม่ทัพโจวสั่งการ ทหารทุกนายรู้หน้าที่ว่าต้องทำอย่างไรต่อไป ทุกคนต่างแบ่งหน้าที่ของตนทันที ไม่ว่าจะเป็นกางกระโจมที่พัก พื้นที่โรงครัวและสถานที่เก็บเสบียง การหาฟืนสำหรับทำอาหารรวมถึงใช้ก่อไฟในยามค่ำคืน เพื่อให้ความอบอุ่นกับทหารที่ต้องอยู่เวรย
“นั่นก็ขึ้นอยู่กับผู้นำของเผ่าแล้วล่ะ ว่าจะรักอำนาจหรือคนในเผ่า อีกไม่นานพวกเราก็จะได้รู้ความจริงแล้ว วันนี้เจ้าก็ไปพักผ่อนเช่นคนอื่นเสียก่อน สถานการณ์ของพวกเราได้เปรียบมากกว่า เพียงแค่นั่งรอกินอาหารให้อิ่มท้องพวกหนูเหล่านั้นย่อมมาติดกับเอง”“ขอรับท่านแม่ทัพ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อนขอรับ”กองทัพแคว้นฉู่
“ทางเลือกอันใดกัน ต้าตงของเรามีแต่เสียเปรียบทุกด้าน อีกเจ็ดวันที่พวกเจ้ารอฟังคำตอบ ได้! ข้าจะนำเรื่องนี้ไปรายงาน หัวหน้าเผ่า ที่แน่ ๆ ก็คือประชาชนของต้าตง ไม่มีทางยอมก้มหัวให้แคว้นฉู่ของพวกเจ้าแน่นอน ไป!! พวกเรากลับ!!”“เดินทางกลับดี ๆ เล่า ขออนุญาตไม่ส่งนะ”สั่วหมิงหยูเดินออกจากกระโจมด้วยสีหน้าบูด
สั่วหมิงหยูและหม่าซุนรับคำสั่งเรียบร้อย ได้กลับออกมาจากนั้นเร่งรีบไปยังค่ายฝึกที่อยู่ไม่ไกลนัก เพื่อสั่งการรวบรวมกำลังทหารทั้งหมดที่พร้อมจะออกรบ จำนวนพอ ๆ กับที่แม่ทัพโจวนำมาในครั้งนี้ เพราะพวกเขาเพิ่งจะเริ่มฝึกได้ไม่นาน ซึ่งคนที่เริ่มฝึกต้องมีพลังยุทธ์ตั้งแต่ระดับกลางขึ้นไปส่วนคนที่ขั้นพลังต่ำกว่า
สั่วหมิงหยูเริ่มจะทนไม่ไหวเข้าไปทุกที เพราะหัวหน้าเผ่ายังไม่มาร่วมกับกองทัพ จนกว่าจะครบกำหนดที่แม่ทัพโจวได้บอกไว้ ภาระหนักจึงตกอยู่ที่สั่วหมิงหยู ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังนั่งปรับทุกข์ ด้านนอกกระโจมกำลังดื่มกินกันอย่างเต็มที่“โธ่เว้ยยย!! เจ้าพวกนี้จะทะเลาะอะไรได้ทุกวัน ข้าจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ววัน ๆ มีแ
ชิ้งงงง เคร้ง!! เคร้ง!! ผัวะ!! ผัวะ!! อึก เคร้ง!! ฉัวะ!! ฉัวะ!!รองแม่ทัพเชาฟันดาบลงไปครั้งสุดท้าย ก่อนจะหันกลับมามองร่างที่ไร้ลมหายใจของสั่วหมิงหยู “เมื่อเตือนแล้วไม่ยอมเชื่อฟังก็ต้องเจอจุดจบเช่นนี้ เจ้าล่ะว่าอย่างไรจะตามสั่วหมิงหยูไปปรโลก หรือจะวางอาวุธแล้วให้ความร่วมมือกับข้าแต่โดยดี”“ขะ ขะ ข้าข
และโฉวฉิงซวนมีท่าทียิ่งกว่าตกใจ เพราะไม่คาดคิดว่าก่อนว่าคนของชิงอ๋องจะมีความสามารถไม่ด้อยกว่าเผ่าต้าตง “จะ จะ เจ้าพูดว่าอะไรนะ! นั่นมันยาพิษที่เพิ่งปรุงขึ้นมาใหม่ คนที่ถูกพิษจะทรมานจนเลือดออกทวารทั้งเจ็ดภายในสองชั่วยามและตายในที่สุด แต่พวกเจ้ากลับปรุงยาถอนพิษได้งั้นรึ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาดข้าไม่เชื่อท
เป๊าะ!! “ยินดีต้อนรับแขกที่มาเยือนยามวิกาล ไม่ทราบว่าพวกเจ้ามีกิจธุระอันใดที่นี่หรือ ถึงได้พาคนมาเยอะแยะถึงเพียงนี้”“พวกข้าจะมีกิจธุระหรือไม่ไม่เกี่ยวกับพวกเจ้า หลีกไปถ้าไม่อยากเจ็บตัว พวกข้าแค่ต้องการพาคนไปจากที่นี่เท่านั้น ไม่ต้องการทำร้ายใคร”“อ้ออ คนที่เจ้าต้องการคงจะเป็นเยี่ยเกาจงนั่นกระมัง คน
“ท่านแม่ทัพข้าน้อยเสียงอวิ๋นขอรับ”“เสียงอวิ๋น เข้ามาแล้วปิดประตูซะ”“ขอรับ” แอ๊ดด กึก“มีเรื่องอันใด ยามนี้เจ้าต้องดูแลการฝึกอยู่ที่ค่ายทหารมิใช่หรือ ถ้าเกิดปัญหาแค่ส่งทหารมาแจ้งให้ข้าทราบก็พอกระมัง”“เมื่อยามเว่ยข้าน้อยได้รับจดหมายที่มาจากใต้เท้าเยี่ย จึงนำมันมาให้ท่านแม่ทัพโดยตรง เรื่องนี้ข้าน้อย
ขุนนางฉ้อฉลถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง ซึ่งเป็นตำแหน่งขุนนางขั้นสูง ขุนนางบางกลุ่มที่เพิ่งจะรวมตัว และคิดจะสร้างอำนาจให้ตนเอง จำต้องหยุดความคิดนั้นเอาไว้ทันที เมื่อการประหารเจ็ดชั่วโคตรของตระกูลฉุนเกิดขึ้นต่อจากตระกูลเหลียวกลุ่มอำนาจตระกูลใหญ่ยังถูกตรวจสอบ เพื่อค้นหาหลักฐานที่ซุกซ่อนไว้ออกมาจนได้ แล้วพวกตนท
ฉุนจิ้งหานและคนในตระกูลเดินพ้นประตูมาได้ไม่เท่าไหร่ ทั้งก้อนหิน ผักเน่า ๆ ต่างลอยมากระทบตามร่างกายทันที เพราะชาวบ้านที่ได้ยินการประกาศถึงความผิดของฉุนจิ้งหาน ทำให้พวกเขารับไม่ได้กับเรื่องที่สนับสนุนให้มีการก่อกบฏโป๊ะ โป๊กก โอ๊ยยย“ขุนนางชั่วคิดจะทำให้พวกเราต้องเดือดร้อนกันหมด แต่ตนเองกับครอบครัวอยู
“กระหม่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“อืม ไปจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จเถิด ในที่สุดขุนนางชั่วในราชสำนักก็ถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง เจ้าเองก็อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยเล่า เกิดเจ็บป่วยขึ้นมาประเดี๋ยวงานที่ยังค้างอยู่จะไม่เสร็จเอาได้”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทูลลา”ซ่งจูเก๋อที่ถูกคนสนิทปลุกขึ้นมากลางดึก ย่อมตกใจระคนแปลกใจที่ชิ
“ขอรับท่านพ่อ”“รับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“ฉุนจิ้งหาน เจ้ามันร้ายเงียบจริง ๆ แม้แต่เปิ่นหวางยังมองข้ามเจ้า หลังจากนี้คงต้องตรวจสอบให้ถี่ถ้วนมากกว่าเดิมเสียแล้ว”ชุนชานกับปาเซี่ยไม่อยู่เฝ้าเฉย ๆ พวกเขาช่วยกันแยกของมีค่า ที่เป็นของเก่าแก่ของราชวงศ์แยกไว้ต่างหากกับทองคำแท่ง เซียวหนิงหลงไปพบแม่ทัพเสวี่ยบอกเล่า
จนสะดุดตาเข้ากับกล่องไม้ใบที่วางอยู่บนชั้นข้างผนังห้อง มันมีแม่กุญแจล็อคไว้อย่างดี ชุนชานจึงถือออกมารอให้ชินอ๋องมาถึง ค่อยให้เจ้านายเปิดด้วยตนเอง จากนั้นจึงได้สำรวจดูเครื่องประดับและของตกแต่งอีกหลายอย่าง ที่ควรจะอยู่ในวังหลวงมากกว่าอยู่ที่นี่อีกหลายชิ้น ปาเซี่ยที่ใช้ความเร็วจนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
ชุนชานกับปาเซี่ยคอยติดตามจับตาดู การกระทำในแต่ละวันของฉุนจิ้งหาน ว่าไปที่ใด นัดเจอกับผู้ใดบ้างหรือไม่ หรือแม้กระทั่งยามที่ทำงานอยู่ ได้เรียกใครเข้าไปพบเป็นการส่วนตัวไหม ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาฉุนจิ้งหานยังคงทำเช่นเดิมไม่มีสิ่งใดผิดปกติแต่ในเย็นวันหนึ่งในยามซวี ฉุนจิ้งหานได้ออกจากจวนตรงไปยังร้านขา
“ลูกพี่ท่านจะเสียงสั่นไปทำไม ก็แค่เด็กหนุ่มหน้านิ่งเพิ่งจะเริ่มฝึกวรยุทธ์กระมัง ที่แม่ทัพหลู่พูดเช่นนั้นเพราะเกรงใจ ที่เป็นบุตรชายของชินอ๋องก็เท่านั้น ถ้าอายุน้อยเท่านี้ฝีมือเก่งกว่าระดับแม่ทัพ คงสังหารคนได้มากมายแค่เพียงกระพริบตาแล้วล่ะ ลูกพี่อย่าไปเชื่อข่าวลือให้มากจะดะ ฉัวะ!! อ่ะ มะ ไม่จริง ตุบ”