หนีร้ายมาพ่ายรักท่านอ๋องขี้หวง

หนีร้ายมาพ่ายรักท่านอ๋องขี้หวง

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-13
โดย:  ชาไทยเย็นอัปเดตเมื่อครู่นี้
ภาษา: Thai
goodnovel12goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
35บท
918views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

นางละทิ้งคนรักที่หักหลัง ทิ้งแม้กระทั่งชื่อเดิม แต่กลับมาพบกับท่านอ๋องแห่งม่านโจว นางกลัวตัวตนจะถูกเปิดเผยจึงหลีกหนี แต่เขากลับสนใจและตามติดดุจเงา “ใครใช้ให้นางปากแข็ง ถ้าไม่ชอบแล้วจูบตอบข้าทำไมเล่า!” "ไป๋หรูเฟย" หนีความผิดหวังทั้งในตัวคนรักเก่า และบิดามาจากเมือง "ซานตง" นางเลือกที่จะมาที่เมือง "ม่านโจว" เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่กลับพบกับเขา.... "จ้าวเฟิงหมิง" ท่านอ๋องที่ปกครองเมืองม่านโจว เขาสุขุมและเด็ดขาดในการปกครองคนและกองทัพ แต่เมื่อพบกับนาง เขาก็เกิดสนใจนางขึ้นมาจนตามสืบ แต่เมื่อสืบลึกลงไปแล้ว เขาก็ยิ่งอยากรู้ว่านางเป็นใครมาจากไหน จากแค่เริ่มสนใจตามหน้าที่ กลายเป็นความผูกพัน ยิ่งนางหลบหลีกเขาเท่าไหร่ ก็ยิ่งอยากติดตาม “ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ค่อยชอบหน้าข้านะ ไม่อยากต้อนรับข้างั้นหรือไป๋หรูเฟย” จากแค่อยากยั่วโมโหเพื่อผ่อนคลาย กลับกลายเป็นความชอบไปโดยไม่รู้ตัว จากชอบ...ก็เริ่มตามติด และอยากอยู่ใกล้ ๆ จนตามหึงหวง...

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

ตอนที่ 1  คุณหนูใหญ่สกุลหลิน

“Pak Rizal?” tanya gadis yang berpakaian seragam rapih berupa blazer dan rok span kepada seorang pria ojeg online.

“Betul, Kak!” Pria itu menyahut membuat sang gadis naik ke kursi belakang di motornya dengan posisi duduk menyamping.

Gadis cantik dengan bulu mata lebat nan lentik itu bernama Shareena Azmi Zaina atau kerap disapa Rena.

Senin hingga jum'at keseharian Rena hanya berkisar antara kossan dan tempat kerjanya di kantor Cabang sebuah Bank BUMN.

Rena yang merupakan anak pertama dari tiga bersaudara adalah tulang punggung keluarga, dia mengorbankan masa mudanya untuk bekerja keras di kota besar menopang perekonomian keluarga.

Jam di pergelangan tangan Rena telah menunjukan pukul tujuh pagi, Rena yang sedang dalam masa penilaian agar bisa menjalani tes promosi kenaikan level di kantornya itu tidak ingin datang terlambat.

Dia harus tiba di kantor sebelum Kepala Cabangnya sampai.

Bapak ojol mengemudikan motornya cukup kencang sampai Rena berulang kali meremat sisi jaket pria paruh baya itu kencang namun akhirnya dia bisa selamat tiba di kantor.

“Kembaliannya untuk Bapak,” kata Rena memberikan satu lembar uang kepada pria ojol dan mendapat senyum sumringah serta ucapan Terimakasih berulang kali.

Tidak lupa Rena menyapa sekuriti kantor yang berjaga di depan.

“Selamat pagi pak Rahmat.” Senyum secerah mentari pun dia kembangkan.

“Pagi Bu Rena,” sahut pak Rahmat sembari membuka pintu.

Rena pun masuk dan mulai mempersiapkan dirinya untuk bekerja sebagai customer service.

Setelah briefing pagi bersama Kepala Cabang dan teman sekantor, Rena duduk di meja kerja mulai melakukan pelayanan.

Gadis cantik itu membalikan papan close berwarna biru di atas meja menjadi nama panggilannya yaitu 'Rena' pertanda dia sudah bisa melayani nasabah.

Seorang wanita dengan dandanan menor datang mendekat lalu duduk di depan mejanya.

"Selamat pagi, saya Rena ... ada yang bisa saya bantu?" sapa Rena ramah dengan standar Marketing Reasearch Indonesia.

“Saya mau cairkan asuransi pendidikan anak saya, saya sudah tiga tahun menabung dengan cara dipotong tiap bulan dari rekening pribadi saya dan sekarang saya ingin mencairkan uang saya karena anak saya akan masuk SD.” Wanita itu setengah berteriak di depan muka Rena.

Tentu saja Rena sempat melongo, apakah bagian funding tidak menjelaskan kalau asuransi pendidikan hanya bisa dicairkan setelah anak akan masuk kuliah namun selama itu banyak manfaat yang bisa didapatkan.

Rena melirik ke arah meja bagian funding dan mendapati wajah teman sekantornya pucat pasi.

“Baik Ibu, boleh saya minta KTP untuk pencocokan data?” Rena tetap bicara dengan suara rendah dan ramah.

Wanita itu melempar KTP ke wajah Rena yang langsung memejamkan mata agar tidak mengenai bola matanya.

Rena kembali mengembangkan senyum dan mulai mengetikan sesuatu pada keyboard.

Bukan mencocokan data melainkan mengirim chat kepada bagian funding melalui saluran intranet.

Rena : Mas Lingga, ini gimana?

Lingga : Bukan nasabah gue.

Lalu sebuah chat masuk dari pak Rudi Kepala Cabang Rena yang telah mendengar suara sang nasabah dari dalam ruangannya.

Rudi : Ren, antar nasabah itu ke ruangan saya.

Rena : Baik, Pak.

“Lama banget sih!” Wanita itu membentak Rena sembari menggebrak meja membuat Rena berjengit.

“Baik, Ibu … saya akan antar Ibu bertemu Kepala Cabang saya, nanti beliau yang akan membantu Ibu.” Rena berujar sembari berdiri dari kursinya.

Wanita itu merotasi bola mata sembari berdecak lidah kesal namun tak ayal bangkit juga dari kursi dan mengikuti Rena ke ruangan pak Rudi.

Setelah itu Rena kembali ke mejanya dan melanjutkan pekerjaan melayani nasabah lain disertai tatapan iba beberapa nasabah dan teman-teman sekantor termasuk Mia sahabatnya sesama customer service.

“Sabar ya Rena," ujar Mia berbisik karena di depan gadis itu pun kini tengah duduk seorang pria yang tengah mengisi kertas aplikasi pembukaan rekening.

Rena tersenyum membalas kalimat penyemangat dari sahabatnya.

Rena akan selalu sabar menangani setiap nasabah dengan keperluan dan masalah berbeda yang setiap hari datang padanya.

Gadis dengan senyum menawan itu akan selalu membantu para nasabah dengan tulus dan ikhlas meskipun dia sendiri memiliki banyak beban hidup.

Bapaknya yang sudah pensiun dan sakit-sakitan membutuhkan biaya karena obat-obatan yang dibutuhkan bapak sudah tidak bisa di-cover oleh asuransi pemerintah serta biaya kuliah dan sekolah kedua adiknya yang masih menunggak.

Kebutuhan yang tidak bisa dipenuhi oleh gaji Rena tersebut memaksa Rena mencari kerjaan sampingan di akhir minggu.

Beruntung Rena dengan mudah mendapatkannya dari teman satu kost Mia yang bernama Citra jadi weekend nanti dia akan bekerja menggantikan Citra yang sedang sakit dan butuh bedrest selama beberapa minggu.

Saat Rena sedang melayani seorang nasabah, wanita yang komplain tadi keluar dari ruangan pak Rudi diantar beliau hingga pintu.

Kebetulan saat itu tidak ada nasabah yang sedang Rena tangani dan Rena masih bersedia tersenyum dan memberikan anggukan kepala penuh hormat kepada wanita itu yang kemudian merasa malu sehingga memalingkan wajahnya.

Rena tidak mengambil hati, dia hanya budak corporate yang sedang menjalankan tugas.

"Ren, kamu sekarang ke perusahaan AG Group ya! Kata bagian keuangannya, beberapa karyawan di perusahaan tersebut akan payroll di Cabang kita, baru saja Pak Irfan kepala bagian Human Capital telepon dan jangan lupa bawa formnya nanti ... minta diantar sama Pak Dede supir kita ya!" perintah pak Rudi kepada Rena.

"Baik Pak Rudi" saut Rena menyanggupi.

Setelah Rena menyiapkan segala keperluannya dia pamit kepada Pak Rudi untuk berangkat menuju perusahaan AG Group.

Beberapa saat kemudian Rena yang diantar driver kantor akhirnya tiba di depan sebuah gedung pencakar langit.

Rena terpesona melihat interior mewah di dalam gedung tersebut.

AG Group adalah salah satu perusahaan terbesar yang ikut andil dalam menopang perekonomian negaranya, perusahaan yang memiliki beberapa anak perusahaan tersebut memang sudah menjadi nasabah prioritas di kantor pusat dimana ia bekerja dan beruntung pak Rudi bisa melobi pimpinan HC perusahaan ini untuk membuka payroll karyawan baru di Cabang mereka.

Setelah berbicara dengan seorang wanita di meja resepsionis, Rena langsung menemui Pak Irfan.

"Selamat Pagi, Pak Irfan...Saya Rena diutus Pak Rudi untuk mendata karyawan yang akan payroll di Cabang kami," sapanya dengan senyum khas sambil merentangkan tangan saat dia sudah berada di ruangan Pak Irfan.

"Oh Ya, Ibu Rena ya? baru saja saya bicara dengan pak Rudi ditelepon ... silahkan duduk, saya akan membawakan berkasnya."

Pak Irfan menjabat tangan Rena setelah itu meminta sekerterarisnya mengambilkan beberapa berkas kebutuhan payroll yang sudah diinfokan oleh pak Rudi sebelumnya.

Pak Irfan dan Rena berbincang sambil membereskan berkas dan mengisi aplikasi payroll.

Sesekali Rena menawarkan produk investasi siapa tahu pak Irfan berminat sehingga menambah penilaiannya di mata Pak Rudi yang akan berdampak baik pada bonus tahunannya.

"Ini berkasnya sudah lengkap semua, aplikasi sudah diisi dan ditandatangani oleh Bapak, tinggal minta tanda tangan Presiden Direktur perusahaan ini," tutur Rena sambil merapikan berkas yang baru saja diperiksanya.

"Bu Rena bisa minta tanda tangannya langsung ke Pak Andra Pimpinan tertinggi perusahaan ini, ruangan beliau ada diujung lorong, nanti tanya bu Santi sekretarisnya, bilang saja mau minta tanda tangan untuk pengajuan payroll ke Bank," ucap Pak Irfan, jari telunjuknya ia arahkan ke pintu ruangan yang berada di pojok lantai ini.

"Baik Pak terimakasih," pamit Rena seraya menjabat tangan Pak Irfan.

Rena langsung menuju ruangan Presiden Direktur, sebelumnya ia harus menemui bu Santi sang sekertaris dan meminta ijin untuk menemui bosnya.

"Silahkan masuk saja Bu Rena, Pak Andra ada di dalam," kata Santi sembari tersenyum ramah.

"Baik Bu Santi, terimakasih …,” balas Rena juga disertai senyum.

Tok …

Tok …

Tok …

Rena mengetuk pintu ganda berbahan kayu jati didepannya lantas perlahan mendorong benda tersebut dan tatapannya langsung tertuju pada sebrang ruangan di mana pria tampan dengan rahang tegas berada.

Tubuh atletis sang pria terpampang nyata dari stelan jas mahalnya yang menyempit di bagian lengan karena kedua lengan kokoh itu sedang menumpu membuat sudut siku-siku di atas meja sambil memegang kertas berisi data yang harus diperiksa.

Rambut tebal nan hitam disisir kebelakang, tapi terlihat ada sejumput anak rambut nakal keluar dari tatananan rambut mengenai keningnya.

Rena tidak menyangka pimpinan tertinggi di perusahaan sebesar ini masih sangat muda, yang ada dipikirannya adalah lelaki paruh baya dengan kepala botak dan berperut buncit, mungkin terdapat kumis tebal di bawah hidungnya juga postur tubuh yang sedikit pendek, bukan tubuh menjulang dan tegap yang seperti ia liat saat ini.
แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
35
ตอนที่ 1  คุณหนูใหญ่สกุลหลิน
จวนแม่ทัพหลิง / เมืองซานตง / แคว้นฉิน“คุณหนู ฮูหยินบอกว่าให้ท่านแต่งตัวเจ้าค่ะ”“หึ อนุเหวินให้ข้าแต่งตัว เพื่อที่จะไปดูน้องสาวแต่งงานกับอดีตคู่หมั้นของข้างั้นหรือ”“คุณหนู”“เอาเถอะ ในเมื่อนางอยากให้ข้าแต่ง ก็จะแต่งไปร่วมอวยพรให้พวกเขาสักหน่อยก็แล้วกัน”“ผ่าง!”ประตูหน้าห้องของคุณหนูใหญ่ “หลินหยุนซี” เปิดพร้อมกับสาวใช้สูงอายุอีกสองคนที่เดินเข้ามา แม้จะดูมีอำนาจจนสาวใช้ที่เหลือของนางกลัว แต่กลับมิได้ทำให้หลินหยุนซีรู้สึกกลัว นางหันมามองทั้งสองที่แม้จะกล้ากับสาวใช้ แต่ก็ไม่กล้ากับหยุนซี“คุณหนูใหญ่ พวกข้ามาช่วยท่านแต่งตัวเจ้าค่ะ”“คนของข้ามีมากมาย ไม่จำเป็นต้องรบกวนคนของอนุเหวินหรอก”รอยยิ้มของสาวใช้กระตุกขึ้นเล็กน้อย เมื่อนางเอ่ยถึงผู้เป็นนายของทั้งสอง น้ำเสียงของพวกนางเริ่มแข็งขึ้น“คุณหนูใหญ่ บัดนี้ฮูหยินมิได้เป็นเพียงอนุแล้ว บัดนี้ท่านแม่ทัพยกให้นางดูแลจวน อีกทั้ง…”“อ๊ากกก!!!”หญิงสาวหันมา ปิ่นปักผมประดับมุกแทงลงไปที่หัวไหล่ของสาวใช้สูงอายุที่กำลังพูดอยู่ สายตาบ่งบอกถึงความโกรธและการไม่ยอมรับ สาวใช้อีกคนกรีดร้องและล้มตึงไปข้าง ๆ เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น“เป็นแค่หญิงที่แย่งสามีชาว
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 2 คำอวยพรจากคุณหนูใหญ่
เสียงกรีดร้องของคนในงานดังขึ้น เมื่อกระดาษสำหรับเผาส่งวิญญาณให้คนตายลอยลงมาพร้อมกับเลือดสีแดงสดที่เปื้อนอยู่ ด้านบนเพดานมีหัวของสุนัขสีดำตกลงมาตรงหน้าเจ้าสาวจนเปื้อนผ้าคลุม เจ้าสาวกรีดร้องสุดเสียงพร้อมกับแขกเหรื่อที่รีบวิ่งหนีออกจากงาน เพราะเกรงว่าจะมีความอัปมงคลติดตัวกลับจวน“กรี๊ด!!!”“ยินดีด้วยนะ หลินเสี่ยวถง”“เร็วเข้า! รีบให้คนมาจัดการ”หยุนซีลุกและเดินออกจากห้องโถงไปในทันที ท่ามกลางความวุ่นวายที่ไม่มีผู้ใดสังเกตเห็น ไม่นานนางก็กลับไปยังเรือนพักของตัวเอง และเริ่มดึงของที่เก็บไว้ออกมา สองสาวใช้มายืนตรงหน้าพร้อมกัน“คุณหนู ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ"“ไม่มีคนอยู่แถวนี้แล้วใช่หรือไม่”“ทุกคนมุ่งไปที่ห้องโถงหมดเลยเจ้าค่ะ รถม้าก็มาจอดรออยู่ประตูหลังแล้ว รีบไปกันเถอะเจ้าค่ะ”“เช่นนั้นก็ดี ได้เวลาไปจากที่นี่แล้ว”""เจ้าค่ะ""หลินหยุนซีเดินออกมาจากเรือน และตรงไปยังประตูหลังซึ่งมีรถม้าที่นางจ้างมารอรับอยู่แล้ว สาวใช้ของนางรีบเก็บของที่เหลือขึ้นรถเพื่อรอนาง หยุนซีหันไปมองจวนสกุลหลินเป็นครั้งสุดท้าย ตั้งแต่เกิดมาจนโตถึงตอนนี้ นางยังไม่เคยก้าวออกนอกเมืองซานตงเลยสักครั้ง“จบสิ้นกันเสียที จา
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 3  ท่านอ๋องแห่งม่านโจว
หรูเฟยกะพริบตาถี่ ๆ และยืนตัวแข็งทื่อ เมื่อทหารยืนรายงานเขาอยู่ตรงหน้า นางเริ่มถอยและหลบหน้าเขาอีกครั้ง หากว่าเขาคือท่านอ๋องที่ควบคุมหน้าเมืองม่านโจวจริง ๆ แล้ว อาจจะเคยพบกับบิดาของนางซึ่งเป็นแม่ทัพเหมือนกัน“แม่นาง...”“ขอประทานอภัย หม่อมฉันมิทราบว่าพระองค์คือท่านอ๋อง”“ไม่ต้องมากพิธี เงยหน้าขึ้นมาเถิด”“มิกล้าเพคะ หม่อมฉันเป็นเพียงสามัญชนต่ำต้อยมิอาจ…มองพระพักตร์ที่สูงส่งของพระองค์ได้ หากไม่มีอะไรแล้วหม่อมฉันขอทูลลาเพคะ”หรูเฟยรีบย่อถวายบังคมตามความเคยชินของบุตรีขุนนาง ยิ่งทำให้ “จ้าวเฟิงหมิง” รู้สึกแปลกใจมากกว่าเดิม อีกทั้งท่าทางเร่งรีบของพวกนางเมื่อทราบฐานะของเขายิ่งน่าสงสัย“หยวนจื่อ”“พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง”“เจ้าเคยเห็นพวกนางมาก่อนหรือไม่ นางเป็นบุตรีของขุนนางจวนใดหรือเปล่า แต่ข้าคิดว่าไม่เคยเห็นหน้านางมาก่อน”“หากเป็นพวกนางทั้งสามเมื่อครู่นี้ กระหม่อมไม่เคยเห็นมาก่อนเลยพ่ะย่ะค่ะ คิดว่าไม่น่าจะใช่บุตรีขุนนางในม่านโจวนะ เพราะว่าเหล่าสตรีสูงศักดิ์ในเมือง พระองค์ล้วนเคยพบมาหมดแล้ว…”ท่านอ๋องหันไปมององครักษ์ที่ตอบกลับพระองค์ด้วยท่าทางนิ่ง ๆ “ไม่ใช่บุตรขุนนางงั้นหรือ แต่กิริยามารยาทและว
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 4 ไม่ชอบข้าถึงเพียงนี้เชียว
ท่านอ๋องเพียงแค่ยกน้ำชาขึ้นมาดื่มหลังจากได้ลิ้มลองหมั่นโถวรสชาติแปลกใหม่ไปจนหมดจาน พระองค์เพียงคลี่ยิ้มบาง ๆ และมิได้มีท่าทีตกใจกับคำถามนั้น“ทำไมเล่า เจ้าสงสัยในการมาเยือนของข้างั้นหรือ”“หม่อมฉัน… มิกล้าเพคะ”ยิ่งเห็นนางร้อนรนเขายิ่งนึกอยากจะแกล้งมากขึ้น เป็นครั้งแรกที่รู้สึกเช่นนี้กับสตรี เพราะส่วนมากสตรีที่เขาพบไม่เป็นบุตรีขุนนางชั้นสูง ก็จะเป็นเหล่าสตรีที่เอาแต่คุยเรื่องน่าเบื่อ แต่กับไป๋หรูเฟยผู้นี้ ท่าทางของนางแม้จะดูน่าสงสัยแต่ก็มิได้ดูรุนแรงจนเหมือนคนร้าย“คนร้ายที่ทำร้ายพวกเจ้า ถูกสั่งลงโทษให้เนรเทศไปทำงานหนักที่ชายแดน วันนั้นพวกเขาคว้าถุงเงินของสาวใช้เจ้าไปด้วย วันนี้ข้าจึงนำมาคืน”พระองค์วางถุงเงินสีขาวของจินถานเอาไว้บนโต๊ะ และลุกขึ้นยืนทันที“จะเสด็จกลับแล้วหรือเพคะ”“รีบไล่ข้าปานนั้นเชียว นี่เจ้าเป็นเถ้าแก่นะ ไล่ลูกค้าเช่นนี้ไม่เหมาะสมกระมัง อีกอย่างวันนี้ที่ข้ามาก้เพื่อนำของมาคืนเจ้ามิใช่หรือ”แม้จะรู้สึกขอบคุณ แต่ไป๋หรูเฟยรู้สึกไม่ถูกชะตากับท่านอ๋องผู้นี้เอาเสียเลย นางโมโหจนอยากจะซัดเขาสักหมัด หากมิต้องเกรงอาญาคงทำไปนานแล้ว คนอะไรถึงได้ยั่วโมโหนางได้ตลอด“ทูลท่านอ๋อง อ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่  5  ข้าเป็นคนของท่านอ๋อง!
หลังจากวันนั้นท่านอ๋องก็ให้คนมาส่งขนมให้อันถิงทุกวัน ชุนอิงเริ่มอยากรู้ว่าขนมนี้มาจากร้านใดในม่านโจว นางให้คนไปสืบจนทราบว่าเป็นร้านของผู้ที่พึ่งย้ายมาใหม่“เช่นนั้นเองหรือ ท่านหญิงพึ่งจะนอนกลางวันไป พวกเจ้าเฝ้าให้ดีข้าจะออกไปข้างนอกสักหน่อย”“เจ้าค่ะ”ร้านขนมหรูเฟยชุนอิงเดินเข้ามาในร้านขนมที่ส่งกลิ่นหอมตั้งแต่หน้าร้านจนชวนน้ำลายสอ เมื่อเดินเข้ามาจึงพบว่ามีขนมหลายอย่างที่พึ่งทำเสร็จใหม่ ๆ นางเดินเข้ามาในร้าน เวลานั้นหรูเฟยอยู่พอดีจึงได้เดินเข้ามารับรองนาง“แม่นางไม่ทราบว่ามีอะไรให้ข้าช่วยหรือไม่”ชุนอิงหันไปมองหน้าของไป๋หรูเฟยที่ยิ้มให้นาง เมื่อมองดูแล้วชุนอิงรู้สึกได้ทันทีว่า นางไม่เหมือนกับแม่ค้าทั่วไป แต่เหมือนกับบุตรีขุนนางชั้นสูงมากกว่า“แม่นาง”“อ้อ จริงด้วยข้ามาเลือกซื้อขนมสักหน่อย น้องสาวของข้าชอบกิน”“เช่นนั้นพอดีเลย วันนี้มีขนมงาดำที่พึ่งทำออกมาใหม่ท่านจะลองชิมดูหรือไม่”“ไม่ละสีมันไม่ค่อยน่ากิน เจ้าดูสิดำเป็นถ่านเช่นนี้ ดูไม่เหมือนของที่ให้คนกินได้เลย”คนที่เดินในร้านเริ่มหันมามองที่นางพูด และบางคนก็เริ่มคิดตาม แต่เดิมที่จะเลือกซื้อก็เริ่มเปลี่ยนใจ หรูเฟยเริ่มรู้สึกไม่ดีกับ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-27
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 6  ชาที่ไม่เคยดื่ม
“พวกนางเล่าว่าแม่นางชุนอิงยืนกล่าวหาว่า ขนมร้านเถ้าแก่ไป๋ดูไม่น่ากิน อีกอย่างก็หน้าตาก็ดูไม่เหมือนขนม ยังพูดอีกว่ากินมากแล้วทำให้ท้องอืด ก็ไม่แปลกที่แม่นางไป๋จะโกรธถึงขนาดนั้น”ท่านอ๋องกัดกรามแน่น เมื่อทราบว่าไป๋หรูเฟยโกรธเขาเพราะเรื่องใด ก่อนหน้านี้เขาให้คนไปสืบมาแล้วว่า ขนมที่ส่งไปที่ตำหนักของอันถิง ถูกทิ้งไปกว่าครึ่งเพราะชุนอิงไม่ให้กินชุนอิงอ้างว่าอันถิงไม่ควรกินขนมมาก จะทำให้นอนไม่หลับและท้องอืดจึงสั่งให้นำขนมนั้นไปทิ้ง แต่สาวใช้ในตำหนักเสียดายจึงแอบเอาไปกินเอง จนตอนนี้ทุกคนต่างเป็นลูกค้าของร้านหรูเฟยไปแล้ว“กลับตำหนักเล็ก”“พ่ะย่ะค่ะ”ตำหนักเล็กท่านอ๋องเสด็จมาถึงหน้าตำหนักของอันถิง เมื่อเดินเข้ามาก็เห็นชุนอิงที่ยิ้มด้วยความดีใจเมื่อเห็นหน้าเขา นางเร่งรีบไปชงชาที่เขามักชอบดื่มเวลามาเยี่ยมอันถิง“ถวายบังคมท่านอ๋องเพคะ”พระองค์มิได้สนใจมองหน้านาง เพราะกำลังข่มอารมณ์โกรธเอาไว้ ท่านอ๋องหันไปสนใจเด็กน้อยที่เดินเข้ามากอดเขา“พี่เฟิงหมิงวันนี้มีขนมมาฝากข้าหรือไม่”“มีแน่นอน”“ท่านหญิงเพคะ เวลานี้ไม่ควรเสวยขนมแล้วนะเพคะ”“ทำไมละ เจ้าคงจะไม่บอกว่าทำให้ท้องอืดอีกหรอกนะ”“หม่อมฉันมิกล้าเพ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-27
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่  7 ป่วยหรือหลบหน้าข้า
ร่างที่เจ็บปวดทั้งกายและใจของชุนอิงถูกพากลับไปที่ห้อง การถูกสั่งโบยสิบไม้สำหรับสตรีแล้ว นับเป็นเรื่องที่หนักหนาพอสมควร แต่ท่านอ๋องกลับไม่มีความสงสารหรือเห็นใจให้นางเลยสักนิด“ท่านอ๋องจะเสด็จกลับเลยหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”“หอเมฆาสืบอะไรได้เพิ่มอีกหรือไม่”“เอ่อ…เรื่อง อ้อ ๆ ยังไม่มีความคืบหน้าเลยพ่ะย่ะค่ะ”“สตรีเพียงคนเดียวที่จู่ ๆ ก็โผล่มามีตัวตนในม่านโจวพร้อมทรัพย์สินที่สามารถซื้อจวนดี ๆ ได้ถึงสามหลัง เรื่องน่าแปลกเช่นนี้มีจุดผิดสังเกตมากมาย แต่หอเมฆาของข้ากลับสืบอะไรไม่ได้เลยงั้นหรือ”“อาจจะมีอีกเหตุผลหนึ่ง แต่กระหม่อมเองก็คิดแล้วคิดอีก”“ว่ามา”“หากว่านางใช้ชื่อแซ่ปลอมเล่าพ่ะย่ะค่ะ”“ข้าเองก็คิดเช่นนั้น แต่ขนาดนำตั๋วเงินและเข้าไปตรวจสอบทรัพย์สินที่นางนำมาฝากเอาไว้ก็ไม่มีสิ่งผิดปกติ ช่างเถอะเอาไว้ค่อยหาทางออกก็แล้วกัน”“พ่ะย่ะค่ะ”ตลอดสามวันมานี้ ท่านอ๋องไปที่ร้านขนมของหรูเฟยเกือบทุกวัน แต่ไม่เห็นแม้แต่เงาของไป๋หรูเฟย สาวใช้ของนางบอกว่าเถ้าแก่ของพวกนางไม่ค่อยสบายจึงไม่ออกมาหน้าร้าน “ไม่สบายหรือจงใจหลบหน้าข้ากันแน่”“คุณหนูไม่สบายจริง ๆ เพคะท่านอ๋อง พวกหม่อมฉันกำลังตัดสินใจกันอยู่ว่า อาจจ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-27
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่  8  สัญญากับฟู่อันถิง
“เหตุใดต้องตกใจขนาดนั้น”“ถวายบังคมเพคะ”“ไม่ต้องมากพิธีหรอก ว่าอย่างไรอันถิง ได้ข่าวว่าเจ้าซนวิ่งจนหกล้มได้แผลอีกแล้วหรือ”“ก็ข้าอยากกินขนมนี่เพคะ ท่านพี่พูดจริงหรือที่อนุญาตให้ข้าไปที่ร้านกับพี่หรูเฟย”“เรื่องนี้เจ้าต้องถาม… พี่หรูเฟยของเจ้าว่ายินดีหรือไม่”ทั้งสองหันมามองหน้านาง หรูเฟยรู้สึกราวกับถูกสายเนตรคู่นั้นจับจ้องจนจิตใจสั่นไหว นี่เป็นครั้งแรกที่นางใจเต้นแรงกับบุรุษที่มิใช่ “หลี่ต้าเซิน” อดีตคนรักเก่าที่เกือบจะได้หมั้นหมายกับนาง“ได้แน่นอนเพคะ แต่ต้องรอให้ท่านหญิง…เอ่อ อันถิงหายดีเสียก่อน”รอยยิ้มของเด็กน้อยหันมายิ้มด้วยความดีใจ ที่จะได้ออกจากตำหนัก นางอยู่คุยกับอันถิงสักพัก ก็ได้เวลาที่จะต้องกลับ“เช่นนั้นพี่ของตัวกลับร้านก่อนนะ เอาไว้…”“พรุ่งนี้ท่านจะมาหาข้าอีกใช่หรือไม่เจ้าคะ”ท่านอ๋องหันไปเอียงพักตร์ยิ้มอย่างพอพระทัย พร้อมกับรอฟังคำตอบ หรูเฟยใจเต้นแรงทุกครั้งเมื่อหันไปมองเขา นี่มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อใดกัน จู่ ๆ นางก็มองเขาไม่เหมือนเดิม“ตกลง แล้วพี่จะเอาขนมใหม่ ๆ มาให้เจ้าลองกินนะ วันนี้พี่ต้องกลับแล้ว เช่นนั้น….”“พอดีเลย อันถิงก็ได้เวลาที่จะคัดตำรากับแม่นมแล้ว ข้าก็ค
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-28
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่  9  เจ้าโกรธข้าหรือ
หรูเฟยก้มหน้าลงทันที ท่านอ๋องเพียงแค่ยิ้มให้กับท่าทางนิ่งเงียบของนาง เขารู้ว่าหรูเฟยคงจะรู้สึกเขินอาย และรู้ด้วยว่านี่คงจะเป็นการจูบครั้งแรกของนาง เพราะท่าทางเงอะงะน่ารักจนอยากแกล้งอยู่ตลอดนั้น ทำให้เขาเองก็เริ่มหัวใจสั่น“หม่อมฉันทูลลาเพคะ”“จะไปแล้วหรือ ข้าลงไปส่งนะ”“แต่ว่า”“อย่าดื้อไปหน่อยเลย จะปล่อยให้เจ้าเดินลงไปคนเดียวเช่นนี้คงไม่เหมาะ หากคนอื่นเห็นเจ้าหน้าแดงก่ำเดินลงไปจากรถม้า คิดว่าคงได้ตอบคำถามอีกมากมายเป็นแน่ มาเถอะข้าพาลงไปเอง”ต่อให้รู้สึกโมโหมากเท่าใดก็ต้องยอมให้เขาพาลงไปอยู่ดี หรูเฟยคิดไม่ถึงเลยว่าท่านอ๋องจะร้ายกาจถึงเพียงนี้ รู้จักเขาไม่กี่เดือนแต่กลับทำให้หัวใจนางหวั่นไหวและแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง เมื่อลงจากรถม้าได้ก็รีบเดินกลับเข้าไปในร้านทันที“เอ๊ะ เจ้าจะรีบเดินไปไหนกัน ข้ายังไม่ได้ดื่มชาเลยนะ”“จินถานเก็บของด้วย”“เจ้าค่ะ”นางพูดแล้วรีบเดินนำหน้าท่านอ๋องเข้าไปในเรือนทันที สุดท้ายก็ต้องมานั่งชงชาให้เขาดื่มในสวน “สวนของเจ้าเริ่มร่มรื่นขึ้นแล้วนี่”"เพคะ"“อะไรกันทำไมจู่ ๆ ก็เกิดพูดน้อยขึ้นมาเล่า หรือว่าเจ้ายังอายอยู่”“ท่านอ๋องเพคะ! ได้โปรดอย่ารังแกกันมากไปกว่านี้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-28
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่  10   “คนของเจ้า”
ร้านหรูเฟย“ขอบคุณมากนะเจ้าคะเถ้าแก่จวง ที่อุตส่าห์มาส่ง”“ไม่เป็นไรข้าไปก่อนนะ อย่าลืมเรื่องขนมที่สั่งเพิ่มด้วยเล่า”“เจ้าค่ะ”“คุณหนูทำไมพักนี้ เถ้าแก่จวงมาที่ร้านเราบ่อยจังเลยเล่าเจ้าคะ”“เขาอยากจะสั่งขนมเพิ่มน่ะสิ ไปเถอะรีบเก็บของกัน”“เจ้าค่ะ”วันถัดมาหรูเฟยมาดูแลอันถิงให้ตามที่รับปากกับท่านอ๋องเอาไว้ นางอยู่กับท่านหญิงและเริ่มสอนอันถิงทำขนมจากง่าย ๆ ก่อน เมื่อนางเริ่มปั้นเป็นทั้งคู่ก็ฝึกทำไปทีละอย่าง“เช่นนี้ก็ได้แล้ว”“พี่หรูเฟยเก่งมากเลย ดูของข้าสิ เหมือนก้อนแป้งเลย”‘เจ้าก่อนแป้งนี้เจ้าเรียกว่าอย่างไรนะ’“พี่หรูเฟย เป็นอะไรไปเจ้าคะ”“เปล่า ๆ พี่ก็แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย”“ท่านว่าพี่เฟิงหมิงจะหลับมาหรือไม่ นี่ก็สี่วันแล้วที่เขาไม่ได้กลับมาที่ตำหนักเลย”“พี่ก็ไม่ทราบเหมือนกัน เห็นว่าท่านอ๋องต่างเมืองมาเป็นแขกน่าจะหลายวันกระมัง เอาละเราไปนึ่งขนมกันดีกว่า”“ก็ได้เจ้าค่ะ”หรูเฟยชวนอันถิงไปทำขนมต่อ โดยมีแม่นมเซี่ยคอยดูแลอยู่ห่าง ๆ นับตั้งแต่มีหรูเฟยมาอยู่เป็นเพื่อน ก็ดูเหมือนว่าอันถิงจะร่าเริงขึ้น อีกอย่างหรูเฟยก็สอนให้นางเรียนรู้การทำขนม และบางทียังสอนให้นางวาดรูปและเดินหมากอีกด้ว
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-29
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status